Wyrok NSA z dnia 5 listopada 2024 r., sygn. II FSK 248/22

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz, Sędzia del. WSA Alicja Polańska (spr.), Protokolant Oktawian Nogaj, po rozpoznaniu w dniu 5 listopada 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej sprawy ze skargi kasacyjnej M. N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 19 października 2021 r., sygn. akt I SA/Gd 392/21 w sprawie ze skargi M. N. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z dnia 12 stycznia 2021 r., nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2012 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. N. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku kwotę 10 800 (słownie: dziesięć tysięcy osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 19 października 2021 r. sygn. akt I SA/Gd 392/21 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę M. N. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z dnia 12 stycznia 2021 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2012 r.

Wskazany wyrok (podobnie jak pozostałe powołane w uzasadnieniu orzeczenia) jest dostępny w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych pod adresem http://orzeczenia.nsa.gov.pl.

Sąd pierwszej instancji podzielił ustalenia organów podatkowych, że w sprawie doszło z dniem 10 lipca 2017 r. do zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, z uwagi na wszczęcie postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe, którego podejrzenie wiąże się z niewykonaniem tego zobowiązania, o czym podatnik został zawiadomiony pismem z 29 sierpnia 2018 r., doręczonym 3 września 2018 r.

Według sądu pierwszej instancji organy podatkowe zgromadziły wyczerpujący materiał dowodowy, który w prawidłowy sposób oceniły, omówiły też dokładnie ustalony stan faktyczny oraz dowody, na których te ustalenia zostały oparte. Prawidłowo również organy te oceniły, że transakcje związane z nabyciem przez s.c. P. tworzyw sztucznych (PP, PS, HDPE, regranulatu HDPE) od I., tj. ich nabycie, załadunek, rozładunek, sprzedaż, transport, nie miały miejsca. Faktury dokumentujące te transakcje na poszczególnych etapach obrotu są tzw. fakturami pustymi, tj. niedokumentującymi rzeczywistych operacji gospodarczych. Wystawieniu tych faktur nie towarzyszył rzeczywisty obrót towarem. Charakter działalności I. potwierdziły zeznania M. W., który oświadczył, że jego matka (L. W.) założyła firmę na jego prośbę, on zaś - posługując się pełnomocnictwem do reprezentowania firmy - wystawiał tzw. puste faktury za wynagrodzeniem. Wystawiał również faktury zakupowe na rzecz s.c. P. Brak jest przy tym podstaw do podważania wiarygodności zeznań M. W. Dowody zgromadzone w postępowaniu wskazują, że także s.c. P. uczestniczyła w łańcuchu dostaw jako odbiorca i wystawca tzw. pustych faktur, gdyż nie posiadała towaru w postaci tworzyw sztucznych; towaru takiego nie nabyła i nie mogła go dalej odsprzedać.