Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 19 października 2021 r., sygn. I SA/Gd 392/21

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Romała, Sędziowie Sędzia WSA Irena Wesołowska (spr.), Sędzia WSA Ewa Wojtynowska, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Dorota Pellowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 19 października 2021 r. sprawy ze skargi M. N. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia 12 stycznia 2021 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2012 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia 12 stycznia 2021r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 18 marca 2020r. określającą M.N. (dalej: podatnik, skarżący) wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2012 rok w wysokości 205.262 zł.

Podstawą rozstrzygnięcia był następujący stan faktyczny.

Podatnik w 2012 r. prowadził działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej "A" M.N., P.K. s.c. (dalej: spółka "A"), w której posiadał udział w wysokości 50%.

W zeznaniu PIT-36 o wysokości osiągniętych dochodów (poniesionej straty) za 2012 r. złożonym M.N., wykazano przychód z działalności gospodarczej w wysokości 3.261.295,04 zł, koszty uzyskania przychodu z działalności gospodarczej w wysokości 3.183.637,70 zł, dochód z działalności gospodarczej w wysokości 77.657,34 zł, podatek należny w wysokości 3.984 zł.

W wyniku przeprowadzonego postępowania podatkowego Naczelnik Urzędu Skarbowego zakwestionował prawidłowość zadeklarowanego przez podatnika rozliczenia, stwierdzając zawyżenie kosztów uzyskania przychodów o wydatki udokumentowane nierzetelnymi fakturami. W wydanej w dniu 23 lipca 2020r. decyzji organ ten określił podatnikowi zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym za 2012r. w wysokości 205.262 zł.

Dyrektor Izby Administracji Skarbowej, po rozpatrzeniu odwołania podatnika, nie znalazł podstaw do zmiany bądź uchylenia ww. decyzji organu pierwszej instancji.