Interpretacja indywidualna z dnia 17 października 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-1.4011.710.2024.1.DJ

Możliwość skorzystania z zaniechania poboru podatku z tytułu umorzenia kwoty pożyczki.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 września 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 10 września 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Dnia (…) 2008 r. Wnioskodawczyni z mężem zawarli umowę pożyczki hipotecznej dla osób fizycznych waloryzowaną CHF na kwotę (…) zł. Pożyczka została zawarta z X Bank (obecnie Y Bank). Pożyczka ta miała na celu sfinansowanie budowy budynku mieszkalno-usługowego, gdzie (…)% powierzchni miała być przeznaczona na cele mieszkalne (… m²), a (…)% na cele usługowe (… m²). Budynek miał być posadowiony na należącej do Wnioskodawczyni i jej męża działce w miejscowości Z. Pożyczka została udzielona na okres (…), okres spłaty wynosił od (…) r. do (…) r. Pożyczka ta została zabezpieczona hipoteką na innej należącej do Wnioskodawczyni i jej męża zabudowanej nieruchomości położonej w A, gdzie zamieszkują.

Wnioskodawczyni wraz z mężem uzyskali pozwolenie na budowę budynku mieszkalno-usługowego, którego dotyczyła pożyczka z dnia (…) 2008 r.

Przed zawarciem umowy pożyczki, we wniosku o jej udzielenie Wnioskodawczyni wskazała, że będzie ona przeznaczona na budowę budynku mieszkalno-usługowego. Umowa pożyczki zobowiązywała Wnioskodawczynię do wykorzystania jej zgodnie z przeznaczeniem.

Pożyczka została zaciągnięta na realizację jednej inwestycji.

Pożyczka została zaciągnięta na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. na budowę własnego budynku mieszkalno-usługowego, w celu realizacji potrzeb mieszkaniowych.

Pożyczka została udzielona przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmiot, którego działalność podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym uprawniony do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady funkcjonowania takich podmiotów.

Pożyczka została zabezpieczona w postaci hipoteki ustanowionej na nieruchomości. Kwota pożyczki została wykorzystana w całości na budowę budynku mieszkalno-usługowego.

Całość wydatków na budowę stanu surowego budynku, stwierdzona fakturami, znacznie przekroczyła kwotę kredytu i wyniosła (…) zł.

Dnia (…) 2023 r. Wnioskodawczyni z mężem zawarli z bankiem Y (poprzednio X Bank) ugodę dotyczącą zawartej umowy pożyczki. Ugoda zawierała oświadczenie Wnioskodawczyni i jej męża, że są świadomi, że mają prawo podnosić przeciwko Bankowi roszczenia w związku z zawarciem, wykonywaniem lub treścią umowy. W szczególności mogą dochodzić roszczeń o uznanie za bezskuteczne postanowień umowy, w tym tych, które dotyczą zasad ustalania kursu waluty i zasad waloryzacji do waluty obcej, stwierdzenia bezskuteczności lub nieważności całej umowy, lub zapłatę z tytułu bezskuteczności zapisów lub nieważności całej umowy.

Na podstawie zawartej ugody Bank zwolnił Wnioskodawczynię oraz jej męża z długu z tytułu niespłaconego kapitału pożyczki w kwocie (…) CHF i odsetek w kwocie (…) CHF. Po przeliczeniu na PLN po kursie średnim Narodowego Banku Polskiego według Tabeli Kursów średnich walut obcych z dnia (…) 2023 r. publikowanej przez Narodowy Bank Polski na stronie www.nbp.pl wartość niespłaconego kapitału pożyczki wynosiła (…) PLN, a odsetek wynosi (…) PLN, łącznie (…) PLN. Zwolnienie z długu obejmuje niespłacony kapitał pożyczki i odsetki. Po zwolnieniu z długu zadłużenie Wnioskodawczyni i jej męża wobec Banku uznaje się za spłacone w całości.

W przeszłości Wnioskodawczyni nie korzystała z umorzenia wierzytelności z tytułu innego kredytu zabezpieczonego hipotecznie, o którym mowa w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 592 z późn. zm.).

Pytanie

Czy umorzona w wyniku zawartej ugody z bankiem kwota pożyczki wraz z odsetkami, w proporcji odpowiadającej powierzchni mieszkalnej budynku (…%), będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Pana stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawczyni, umorzona w wyniku zawartej ugody kwota pożyczki wraz z odsetkami, w proporcji odpowiadającej powierzchni mieszkalnej budynku (… %) nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W ocenie Wnioskodawczyni, do umorzonej kwoty pożyczki będą miały zastosowanie przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 102).

Zgodnie z treścią rozporządzenia zarządza się zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od kwot:

1)umorzonych osobie fizycznej wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego w przypadku gdy:

a)kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, a w przypadku więcej niż jednego kredytu mieszkaniowego - gdy kredyty mieszkaniowe zostały zaciągnięte na realizację wyłącznie jednej inwestycji mieszkaniowej, oraz

b)osoba fizyczna będąca stroną umowy kredytu mieszkaniowego nie korzystała z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej niż określona w lit. a inwestycji mieszkaniowej:

2)otrzymanych przez osobę fizyczną świadczeń z tytułu kredytu mieszkaniowego udzielonego w walucie obcej lub w złotych, lecz nominowanego lub indeksowanego do waluty obcej, w związku z powstaniem przychodu z tytułu zastosowania ujemnego oprocentowania.

Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o kredycie mieszkaniowym, należy przez to rozumieć kredyt który został:

1)udzielony przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmiot, którego działalność podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym, uprawniony do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady funkcjonowania takich podmiotów, oraz

2)zabezpieczony w postaci hipoteki ustanowionej na nieruchomości lub udziale w nieruchomości lub prawie wieczystego użytkowania gruntu lub udziale w takim prawie, lub spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego lub udziale w takim prawie, lub prawie do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziale w takim prawie, oraz

3)zaciągnięty na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zawarta przez Wnioskodawczynię i jej męża ugoda spełnia wszystkie warunki wskazane w rozporządzeniu:

1.Pożyczka została zaciągnięta na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej w celu realizacji potrzeb mieszkaniowych.

2.Wnioskodawczyni nie korzystała z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej inwestycji mieszkaniowej.

3.Pożyczka udzielona została przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmiot, którego działalność podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym, uprawniony do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady funkcjonowania takich podmiotów.

4.Pożyczka była zabezpieczona w postaci hipoteki ustanowionej na nieruchomości Wnioskodawczyni i jej męża.

5.Pożyczka została zaciągnięta w celu realizacji potrzeb mieszkaniowych.

Pomimo, że rozporządzenie posługuje się terminem „Kredyt hipoteczny” stosując wykładnię celowościową należy zastosować jego przepisy również do podatników, którzy zawarli na takich samych warunkach umowę pożyczki hipotecznej. Biorąc pod uwagę cel rozporządzenia oraz okoliczność, że strony umów pożyczek hipotecznych zawartych w CHF lub waloryzowanych kursem CHF znajdowały się w takiej samej niekorzystnej sytuacji co strony kredytów hipotecznych, należy je zastosować także do ugód zawartych w stosunku do umów pożyczek.

Wyłączenie zastosowania rozporządzenia do ugód zawartych w stosunku do umów pożyczek hipotecznych spełniających wszystkie warunki wskazane w tym rozporządzeniu stanowiłoby dyskryminację grupy osób, znajdujących się w tej samej sytuacji prawnej. Odmienne traktowanie grupy osób, spełniających takie same przesłanki stanowiłoby naruszenie zasady równego traktowania.

Należy również podkreślić, że ugoda dotycząca umowy pożyczki została zawarta na takiej samej podstawie prawnej jak inne zawarte ugody dotyczące umów kredytu hipotecznego.

Zarówno przez umowę kredytu, jak i umowę pożyczki bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji klienta na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych, a klient zobowiązuje się do zwrotu pożyczonej kwoty w oznaczonych terminach spłaty, wraz z odsetkami i prowizją. Jedyna różnica to określenie w umowie kredytu celu przeznaczenia środków, czego w umowie pożyczki nie ma. Przed udzieleniem pożyczki bank jednak żądał od Wnioskodawczyni oraz jej męża wskazania celu, na jaki ją Wnioskodawczyni wraz z mężem zaciągają, drobiazgowo analizował zdolność kredytową, zobowiązał Wnioskodawczynię i jej męża do informowania o wszelkich okolicznościach mogących mieć wpływ na ich sytuację finansową i zobowiązał do wykorzystania pożyczki zgodnie z przeznaczeniem, co jest wyraźnie zapisane w umowie. Nie była to pożyczka na dowolny cel konsumpcyjny. Trudno w takim przypadku nie utożsamiać pożyczki hipotecznej z kredytem mieszkaniowym.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

W myśl art. 9 ust. 1a ww. ustawy:

Stosownie do art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

Z przedstawionych przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega – co do zasady – każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną. Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1 ww. ustawy, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, niemające charakteru zwrotnego.

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji, gdy podatnik – czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów – uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.

Wskazać również należy, że dla celów podatkowych przyjmuje się – co znajduje potwierdzenie w orzecznictwie – że pojęcie nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnym źródłem przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 9 – inne źródła.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy:

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Przystępując do oceny skutków podatkowych umorzenia przez bank wierzytelności od pożyczki, zaciągniętej przez Panią wskazuję, że umowa pożyczki została uregulowana w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.).

Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego:

Stosownie do art. 720 § 2 ww. Kodeksu:

Podkreślam, że otrzymanie pożyczki i jej spłata na warunkach przewidzianych w umowie pożyczki są obojętne podatkowo. Przychód po stronie pożyczkobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia pożyczki, jej części lub odsetek. Wtedy bowiem pożyczkobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z kolei umorzenie wierzytelności następuje w przypadku zwolnienia z długu, czyli zrzeczenia się przez wierzyciela prawa do wierzytelności, bez uzyskania świadczenia ze strony dłużnika. Takie zrzeczenie się, pod warunkiem, że dłużnik je przyjmie, powoduje, że zobowiązanie wygasa.

Zgodnie bowiem z instytucją zwolnienia z długu uregulowaną w art. 508 Kodeksu cywilnego:

Tak więc, dla umorzenia wierzytelności konieczna jest zgoda dłużnika (np. uzyskana w wyniku ugody, czy poprzez oświadczenie).

W konsekwencji, umorzoną kwotę wierzytelności z tytułu pożyczki hipotecznej (w niniejszej sprawie kwoty pożyczki wraz z odsetkami) należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W tym miejscu wskazuję na rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (Dz. U. z 2024 r. poz. 102).

Zgodnie z § 1 ww. rozporządzenia Ministra Finansów:

Natomiast z § 3 ww. rozporządzenia wynika, że:

Z kolei § 4 ww. rozporządzenia stanowi, że:

Zgodnie z treścią ww. art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Dochody, od których zaniechano poboru podatku nie są wykazywane w zeznaniach rocznych i nie podlegają opodatkowaniu oraz zgłoszeniu do urzędu skarbowego.

Podkreślenia wymaga, że prawo do zaniechania poboru podatku jest wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, dlatego do interpretacji przepisów ustanawiających to prawo należy stosować wykładnię ścisłą, która nie wychodzi poza literalne brzmienie przepisów. Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z 2 czerwca 2022 r. sygn. akt I SA/Gl 115/22:

Odnosząc się do Pani wątpliwości wyjaśniam, że z literalnego brzmienia powołanego wyżej rozporządzenia Ministra Finansów wprost wynika, że dotyczy ono wyłącznie kredytu hipotecznego. Na gruncie regulacji przepisów prawa kredyt i pożyczka to dwie odrębne instytucje różniące się podstawami prawnymi i zasadami ich zawierania, zatem nie są tożsame i nie mogą być używane zamiennie, jeśli chodzi o wykładnię przepisów prawa, które się do nich odnoszą. Do pożyczki - jak już wcześniej wyjaśniono - zastosowanie ma Kodeks cywilny. Natomiast kredyt został uregulowany przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2488 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ustawy Prawo bankowe:

Następne przepisy rozdziału 5 ustawy Prawo bankowe szczegółowo określają: elementy umowy kredytu, w tym w szczególności cel, na który kredyt został udzielony, zasady udzielania kredytu i oceny zdolności kredytowej, obowiązek udzielania informacji dotyczących kontroli sytuacji finansowej i gospodarczej kredytobiorcy oraz wykorzystania i spłaty kredytu, zabezpieczenie i wypowiadanie umów kredytu, ochronę kredytobiorcy czy też zasady oprocentowania kredytu. Zatem, nie ulega wątpliwości, że Prawo bankowe rozróżnia udzielanie kredytów od udzielania pożyczek.

Wobec powyższego pożyczki, którą Pani zaciągnęła, nie należy utożsamiać z kredytem mieszkaniowym (hipotecznym), o którym mowa w ww. rozporządzeniu.

W opisie stanu faktycznego wskazała Pani, że w 2023 r. zawarli Państwo (tj. Pani z mężem) z bankiem ugodę dotyczącą zawartej umowy pożyczki. Na mocy ugody bank zwolnił Panią i męża z długu z tytułu niespłaconego kapitału pożyczki i odsetek.

Wątpliwość Pani budzi kwestia, czy umorzona w wyniku zawartej ugody z bankiem kwota pożyczki wraz z odsetkami w proporcji odpowiadającej powierzchni mieszkalnej budynku (…%) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a także czy w odniesieniu do umorzonej kwoty pożyczki będzie Pani mogła skorzystać z zaniechania poboru podatku zgodnie z cytowanym wyżej rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r.

W tym miejscu podkreślić należy, że rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe, dotyczy wyłącznie kredytu mieszkaniowego (hipotecznego), a nie pożyczki hipotecznej. Pożyczka nie została przez ustawodawcę w omawianym rozporządzeniu uwzględniona.

Zatem - w niniejszej sprawie - umorzenie kwoty wierzytelności z tytułu zaciągniętej pożyczki (kwoty pożyczki wraz z odsetkami) nie podlega zaniechaniu poboru podatku dochodowego na podstawie ww. rozporządzenia.

Tym samym, nie mogę zgodzić się z Pani stanowiskiem, że umorzona w wyniku zawartej ugody kwota pożyczki wraz z odsetkami, w proporcji odpowiadającej powierzchni mieszkalnej budynku (…%) nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych oraz, że do umorzonej kwoty pożyczki będą miały zastosowanie przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe.

Zatem, kwota pożyczki hipotecznej wraz z odsetkami umorzona Pani przez bank, stanowi dla Pani przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, klasyfikowany do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 tej ustawy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie, do uzyskanego przez Panią ww. przychodu związanego z umorzeniem wierzytelności z tytułu kwoty pożyczki wraz z odsetkami, o którym mowa we wniosku, nie znajdzie zastosowania zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe. Nie spełnia Pani bowiem przesłanek umożliwiających zastosowanie ww. zaniechania.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).