Zasiłek chorobowy po ustaniu zatrudnienia w przypadku kilku tytułów do ubezpieczeń społecznych

Uzyskanie prawa do zasiłku chorobowego po ustaniu zatrudnienia wiąże się ze spełnieniem określonych warunków, m.in. niezdolność do pracy musi trwać co do zasady co najmniej 30 dni i powstać nie później niż w ciągu 14 dni od ustania tytułu ubezpieczenia chorobowego. Zdarzają się jednak przypadki, gdy spełnienie tych warunków nie gwarantuje ubezpieczonemu prawa do świadczenia po ustaniu zatrudnienia. Mowa tu o osobach wykonujących jednocześnie pracę dla kilku podmiotów i mających więcej niż jeden tytuł do ubezpieczenia chorobowego (np. umowa o pracę i umowa zlecenia czy działalność gospodarcza). Jeżeli taka osoba stanie się niezdolna do pracy po ustaniu jednego z tych tytułów, to nie będzie jej przysługiwał zasiłek po jego ustaniu. Zostanie on wypłacony tylko z trwającego tytułu ubezpieczenia. 

Zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonemu, który zachorował w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego, a także po ustaniu zatrudnienia. Jednak w drugim przypadku zostanie on wypłacony tylko wtedy, gdy zostaną spełnione określone warunki ustawowe. W przypadku prawa do zasiłku za okres po ustaniu ubezpieczenia chorobowego szczególna sytuacja dotyczy ubezpieczonych, którzy mają jednocześnie więcej niż jeden tytuł do ubezpieczeń (np. umowa o pracę i umowa zlecenia albo jednoczesne prowadzenie działalności gospodarczej), a jeden z nich ustaje. Taka sytuacja pozbawia taką osobę prawa do zasiłku z tytułu ubezpieczenia, które ustało. Wyjątkiem jest wykonywanie jednocześnie kilku umów o pracę. W przypadku rozwiązania jednej z nich zasiłek chorobowy przysługuje zarówno z tytułu umowy o pracę, która trwa, jak i tej, która się zakończyła.

Zasiłek chorobowy po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego

Tytułem do objęcia ubezpieczeniem chorobowym jest każda działalność zarobkowa, która powoduje obowiązek ubezpieczeń emerytalnego i rentowych. Jednak w przypadku niektórych ubezpieczonych podlegających ubezpieczeniu chorobowemu (np. pracowników) jest ono obowiązkowe, a w przypadku innych (np. zleceniobiorców) – dobrowolne.