Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 7 lutego 2023 r., sygn. II SA/Bd 1112/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jarosław Wichrowski (spr.) Sędziowie sędzia WSA Katarzyna Korycka sędzia WSA Elżbieta Piechowiak po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 7 lutego 2023 r. sprawy ze skargi Z. B. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Włocławku z dnia 29 września 2022 r. nr KO.411.1411.2022 w przedmiocie wznowienia postępowania dotyczącego zwrotu nienależnie pobranego ekwiwalentu oddala skargę.

Uzasadnienie

Postanowieniem znak: [...] z dnia [...] lipca 2022 r. Starosta W., rozpoznając wniosek Z. B. (dalej określana jako Skarżąca) na podstawie art. 149 § 3 w zw. z art. 124 § 1, art. 147, art. 148 oraz art. 150 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. z 2021 r. poz. 735, dalej powoływana jako "kpa") odmówił wznowienia postępowania w sprawie zakończonej decyzją ostateczną znak: [...] z dnia [...] marca 2022 r. w przedmiocie zwrotu nienależnie pobranego ekwiwalentu.

W uzasadnieniu postanowienia organ wskazał, że Skarżąca nie wskazała w swoim wniosku żadnej z przesłanek wymienionych w art. 145 § 1 kpa, które stanowią enumeratywnie wskazane przez ustawodawcę podstawy do wznowienia postępowania zakończonego decyzją ostateczną. Wskazała jedynie, że organ nie uwzględnił przy orzekaniu okoliczności częściowego przedawnienia roszczenia, co nie stanowi zaistnienia przesłanki z art. 145 § 1 pkt 5 kpa. Skarżąca powołała się także na art. 22b ust. 3 ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych, z którego wynika, że opłaty i należności z tytułu wyłączenia gruntów z produkcji rolniczej są nieopodatkowanymi należnościami budżetowymi o charakterze publicznoprawnym w rozumieniu ustawy o finansach publicznych, wskazując, że będą miały do nich zastosowanie przepisy działu III Ordynacji podatkowej. Starosta wskazał akt prawny, na podstawie którego została wydana decyzja, tj. ustawę o przeznaczeniu gruntów rolnych do zalesienia, wyjaśniając, że w sprawie nie znalazł zastosowania przepis art. 22b ust. 3 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. 2021 r. poz. 1326), który powołuje Skarżąca. W ocenie organu, zarzut podniesiony we wniosku o wznowienie nie stanowi przesłanki faktycznej do wznowienia postępowania. Zwrot nienależnie pobranego ekwiwalentu za wyłączenie gruntów z produkcji rolnej i za ich zalesienie nie podlega Ordynacji podatkowej.