Wyrok WSA w Warszawie z dnia 2 lipca 2010 r., sygn. IV SA/Wa 563/10
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Łukasz Krzycki (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Jakub Linkowski, Sędzia WSA Tomasz Wykowski, Protokolant Izabela Urbaniak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 lipca 2010 r. sprawy ze skargi G. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] stycznia 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji - oddala skargę -
Uzasadnienie
Decyzją z dnia [...] stycznia 2010 r., Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000, Nr 98, poz. 1071 tj. ze zm.), zwanej dalej "kpa" utrzymało w mocy własną decyzję z dnia [...] lipca 2009 r. odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Kierownika Urzędu Rejonowego w W. nr [...] z dnia [...] grudnia 1995 r.
Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym:
1. Decyzją z dnia [...] grudnia 1995 r. nr [...] Kierownik Urzędu Rejonowego w W. na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 1-5 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. Nr 101, poz. 444 ze zm.), dalej jako "ustawa o lasach" ustalił obowiązek wykonania przez współwłaściciela lasu R. M. zadań jakie powinny być wykonane w drzewostanie dla poprawy i zachowania jego prawidłowego rozwoju, w lesie położonym w miejscowości L., gmina R., na działkach ew. nr [...], [...], [...] i [...].
2. Pismem z dnia 26 października 2005 r. G. K. wniosła o stwierdzenie nieważności decyzji Kierownika Urzędu Rejonowego w W. nr [...] z dnia [...] grudnia 1995 r. Wniosek został przekazany do Kolegium dnia 23 sierpnia 2007 r. Z wniosku oraz złożonych następnie pism wynika, iż zdaniem Wnioskodawczyni zaistniała przesłanka stwierdzenia nieważności decyzji z art. 156 § 1 pkt 2 lub 4 kpa. Zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem art. 195 i 1025 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), dalej jako "kc", bowiem jedynym żyjącym w tym czasie współwłaścicielem lasu był ojciec G. K. - J. M., który nie otrzymał decyzji, ani nie uczestniczył w postępowaniu. Nadto zdaniem skarżącej decyzja została skierowana do podmiotu nie będącego stroną w sprawie tj. do R. M.