Interpretacja indywidualna z dnia 20 sierpnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.488.2024.2.KW
Zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT dostawy niezabudowanej działki oraz ujęcie faktury korygującej i obniżenie kwoty podatku należnego za okres, w którym została wystawiona faktura korygująca, w związku z błędnie zastosowaną stawką podatku VAT.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
20 czerwca 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 20 czerwca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT dostawy niezabudowanej działki nr 1 oraz ujęcia faktury korygującej i obniżenia kwoty podatku należnego za okres, w którym została wystawiona faktura korygująca, w związku z błędnie zastosowaną stawką podatku VAT. Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 13 sierpnia 2024 r. (wpływ 13 sierpnia 2024 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego
Wnioskodawca dnia 26.03.2024 r. sprzedał nieruchomość na rzecz spółki A (NIP: …) („Spółka”). Sprzedaż nastąpiła aktem notarialnym Rep. A nr (…) sporządzonym przez notariusz A.A. z Kancelarii Notarialnej w X („Umowa Sprzedaży”).
Przedmiotem sprzedaży była nieruchomość gruntowa oznaczona ewidencyjnie numerem działki: 1 o powierzchni: (…) ha, dla której Sąd Rejonowy w Y (…)Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze (…) („Nieruchomość”), za cenę w kwocie: (…) zł (… tysięcy złotych) brutto, w tym podatek VAT w wysokości 23%, tj. w kwocie: (…) zł.
Przedmiotem sprzedaży w ramach Umowy Sprzedaży była nieruchomość niezabudowana.
Działka będąca przedmiotem sprzedaży oznaczona jest w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego gminy Y (zatwierdzonym Uchwałą numer (…) Rady Gminy Y z dnia 27 lipca 2021r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy Y dla terenu w obrębie Z, opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Województwa A z 2021 r., poz. 3656) jako: (…) – teren eksploatacji powierzchniowej kruszyw naturalnych (obszar górniczy), docelowo teren rolniczy lub leśny, zgodnie z kierunkiem rekultywacji gruntów („MPZP”).
Pomimo, że działka była niezabudowana, z uwagi na przeznaczenie działki i z ostrożności wobec zapoznania się z interpretacją indywidualną Dyrektora KIS wydaną pod sygnaturą 0111-KDIB3-2.4012.508.2023.2.AR z dnia 21.11.2023 r., strony uznały, iż nie mogą skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, i naliczyły VAT w wysokości 23%.
Podatek ten został przez Wnioskodawcę wykazany i zapłacony 23 kwietnia 2024 roku.
Zarówno Spółka, jak i Wnioskodawca byli i są czynnymi płatnikami podatku VAT w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT.
Przedmiotowa nieruchomość gruntowa była przedmiotem umowy dzierżawy. Od dnia 06 maja 2023 r. do dnia sprzedaży Spółka dzierżawiła tę nieruchomość od Wnioskodawcy.
Spółka Nieruchomość tę wykorzystywała wyłącznie pod kątem wydobywania kruszywa na podstawie uzyskanych koncesji, nie zaś rolniczo.
Spółka uiszczała na rzecz Sprzedającego czynsz dzierżawny w kwocie netto wraz z należnym podatkiem VAT. Wnioskodawca, od przekroczenia limitu zwolnienia podmiotowego w VAT w wysokości 200.000 zł, naliczał podatek i odprowadzał go do urzędu skarbowego oraz przygotowywał okresowe deklaracje.
Studium Uwarunkowań Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Gminy Y (Załącznik Nr 1 do Uchwały Nr (…) Rady Gminy Y z dnia 31 maja 2021 r.) dla terenów eksploatacji powierzchniowej oznaczonych symbolem (..) i (…) przewiduje następujące funkcje dopuszczalne: obiekty infrastruktury technicznej, w tym infrastruktury technicznej dla instalacji fotowoltaicznych, tj. stacje transformatorowe i sieci elektroenergetyczne, urządzenia wytwarzające energię z odnawialnych źródeł energii o mocy przekraczającej 100 kW z wyjątkiem elektrowni wiatrowych („Studium”).
Wnioskodawca oraz Spółka, w ramach aktu notarialnego oświadczyli, że Wnioskodawca jest czynnym płatnikiem podatku VAT w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, a ich wolą jest, aby czynność prawna zawarta w przedmiotowym akcie była objęta podatkiem VAT w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, a dostawa nie korzystała z żadnego zwolnienia od tego podatku.
22.05.2024 roku Urząd Skarbowy w Y w ramach korespondencji prowadzonej z przedstawicielami Spółki wskazał jednoznacznie, iż do transakcji powinno mieć zastosowanie zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, w związku z czym odmówił nabywcy, Spółce, możliwości odliczenia podatku VAT.
W konsekwencji Wnioskodawca powziął wątpliwość odnośnie prawidłowości zastosowania stawki 23% VAT oraz niezastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, w związku z czym w porozumieniu ze Spółką podjął decyzję o złożeniu niniejszego Wniosku.
Faktura korygująca
W przypadku gdyby okazało się, że Wnioskodawca omyłkowo zastosował błędną (wyższą) stawkę VAT w miejsce zwolnienia, konieczne stanie się wystawienie faktury korygującej.
W momencie ustalenia w ramach przedmiotowego postępowania, iż zastosowana była błędna stawka VAT, Wnioskodawca oraz Spółka zawrą aneks do Umowy Sprzedaży Nieruchomości, w ramach którego określą cenę na kwotę (…) zł netto i wskażą, że dostawa tej działki, jako działki niezabudowanej, podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.
Następnie Wnioskodawca wystawi fakturę korygującą i prześle ją nabywcy (Spółce) w ten sam sposób, w jaki przesłał fakturę pierwotną.
Tym samym Strony (tj. Wnioskodawca i nabywca) będą dysponowały dodatkowym uzgodnieniem, oprócz faktury korygującej, stanowiącym dowód na okoliczność uzgodnienia warunków obniżenia podstawy opodatkowania i/lub kwoty podatku należnego (warunki korekty).
W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał następujące informacje:
1.Przedmiotową nieruchomość gruntową B.B. nabył (od osoby fizycznej) do swojego majątku osobistego, na podstawie aktów notarialnych to jest: Warunkowej umowy sprzedaży z dnia 16 lutego 2006 r. oraz Umowy przeniesienia własności z dnia 04 kwietnia 2006 r. Nieruchomość gruntowa oznaczona numerem działki: 2 (która była objęta aktami powyżej) została geodezyjnie podzielona na działki o numerach: 3 o powierzchni: (…) ha, 4 o powierzchni: (…) ha, 5 o powierzchni: (…) ha oraz 1 o powierzchni: (…) ha.
2.Na pytanie o treści: „Czy ww. transakcja była udokumentowana fakturą z wykazaną kwotą podatku VAT?”, Wnioskodawca wskazał, że nie, ww. transakcja nie była udokumentowana fakturą z wykazaną kwotą podatku VAT.
3.Wnioskodawcy z tytułu nabycia działki nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Transakcja podlegała pod podatek od czynności cywilnoprawnych, ale na podstawie art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych była zwolniona od tego podatku.
4.Działka nie była wykorzystywana wyłącznie do działalności zwolnionej. Na podstawie umowy dzierżawy z dnia 8 lipca 2020 roku ww. działka 2 była dzierżawiona, zaś dzierżawca prowadził działalność polegającą na wydobyciu kruszywa naturalnego.
Z uwagi na przekroczenie limitu zwolnienia podmiotowego Wnioskodawca zarejestrował się jako podatnik VAT 30 grudnia 2022 roku. Oznaczało to również doliczanie podatku VAT należnego do czynszu dzierżawnego.
5.Na moment sprzedaży działki nie była wydana dla niej decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
6.Dla działki nr 1 miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego nie przewiduje uzupełniającego przeznaczenia terenu.
7.Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego nie przewiduje jakiejkolwiek zabudowy na działce nr 1. Zgodnie z § 2-13 uchwały (…) RADY GMINY Y z dnia 27 lipca 2021 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy Y dla terenu w obrębie Wierzchowo zapisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ustalały następujące elementy:
„§2. Ustalenia dotyczące przeznaczenia terenów – na rysunku planu oznaczono symbolami następujące przeznaczenie terenów:
1)(…) – teren eksploatacji powierzchniowej kruszyw naturalnych;
2)(…) – teren lasu;
3)(…) – teren rolniczy.
§ 3. Ustalenia dotyczące zasad ochrony i kształtowania ładu przestrzennego – nie występuje potrzeba ustalania.
§ 4. Ustalenia dotyczące ochrony środowiska, przyrody i krajobrazu kulturowego:
1)realizacja inwestycji w ramach obszaru (…), musi uwzględniać zasady zagospodarowania i użytkowania terenu oraz zakazy określone w przepisach odrębnych, w szczególności o ochronie przyrody;
2)zakazuje się eksploatacji złoża poniżej poziomu zwierciadła wody gruntowej.
§ 5. Ustalenia dotyczące ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków – nie występuje potrzeba ustalania.
§ 6. Ustalenia dotyczące wymagań wynikających z potrzeb kształtowania przestrzeni publicznych – nie występuje potrzeba ustalania.
§ 7. Ustalenia dotyczące parametrów i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu – nie występuje potrzeba ustalania.
§ 8. Ustalenia dotyczące granic i sposobów zagospodarowania terenów lub obiektów podlegających ochronie, ustalonych na podstawie przepisów odrębnych, w tym terenów górniczych, a także obszarów szczególnego zagrożenia powodzią oraz obszarów osuwania się mas ziemnych – obszary szczególnego zagrożenia powodzią, obszary zagrożone osuwaniem się mas ziemnych oraz tereny górnicze nie występują.
§ 9. Ustalenia dotyczące szczegółowych zasad i warunków scalania i podziału nieruchomości – nie wyznacza się granic obszarów scalania i podziału nieruchomości oraz zasad i warunków scalania i podziału nieruchomości; tereny po rekultywacji stanowić będą grunty rolne lub leśne, zgodnie z wyznaczonym kierunkiem rekultywacji.
§ 10. Ustalenia dotyczące szczególnych warunków zagospodarowania terenów oraz ograniczenia w ich użytkowaniu – roboty górnicze w sąsiedztwie drogi krajowej nr ...., prowadzić ze szczególnym uwzględnieniem bezpieczeństwa i stateczności korpusu drogi, poprzez odpowiednie nachylenie skarp wyrobiska tj. nie bardziej stromo niż 1:1,5.
§ 11. Ustalenia dotyczące zasad modernizacji, rozbudowy i budowy systemów komunikacji i infrastruktury technicznej:
1)ustala się obsługę komunikacyjną terenu (…) poprzez teren (…) i dalej poprzez drogę publiczną położoną poza granicami planu;
2)organizacja ruchu kołowego na terenie (…), w tym lokalizacja zjazdu na drogę klasy GP (na terenie …), położoną poza granicami planu, winna uwzględniać:
a)dopuszczalną nośność nawierzchni drogi klasy GP, wynikającą z przepisów rozporządzenia w sprawie wykazu dróg krajowych oraz wojewódzkich, po których mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi do 10 t,
b)konieczność uzyskaniu zgody na lokalizację zjazdu publicznego i jego realizację, zgodnie z przepisami rozporządzenia w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie, przed rozpoczęciem eksploatacji złoża;
3)dopuszcza się zaopatrzenie w wodę do celów socjalnych poprzez dowóz beczkowozami;
4)do celów technologicznych dopuszcza się szczególne korzystanie z wód, zgodnie z przepisami odrębnymi;
5)ustala się gromadzenie ścieków w szczelnych zbiornikach bezodpływowych;
6)wody opadowe odprowadzać powierzchniowo lub do gruntu, zgodnie z przepisami odrębnymi;
7)obsługa terenów w zakresie sieci energetycznej – poprzez linie kablowe podziemne niskiego lub średniego napięcia, lub linie napowietrzne niskiego bądź średniego napięcia, przyłączone do sieci elektroenergetycznych;
8)dopuszcza się stosowanie własnego źródła zasilania elektroenergetycznego tj. agregatów prądotwórczych;
9)gospodarkę odpadami należy prowadzić zgodnie z przepisami odrębnymi.
§ 12. Ustalenia dotyczące sposobów i terminów tymczasowego zagospodarowania i użytkowania terenów – nie występuje potrzeba ustalania.
§ 13. Ustalenia dla terenu oznaczonego na rysunku planu symbolami (…):
1)przeznaczenie terenu: teren eksploatacji powierzchniowej kruszyw naturalnych (obszar górniczy), docelowo teren rolniczy, lub leśny, zgodnie z kierunkiem rekultywacji gruntów;
2)ustalenia komunikacyjne, ustalenia w zakresie infrastruktury technicznej:
a)obsługa komunikacyjna – zgodnie z § 11,
b)obsługa w zakresie infrastruktury technicznej – zgodnie z § 11;
3)stawka procentowa jednorazowej opłaty za wzrost wartości nieruchomości – 15%.”
Pytania
1.Czy w przedstawionym stanie faktycznym sprzedaż nieruchomości przez Wnioskodawcę podlegała zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT?
2.W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1: Czy na gruncie przepisów ustawy o VAT, dotyczących wystawiania faktur korygujących, w przedstawionym stanie faktycznym, Wnioskodawca będzie uprawniony do ujęcia faktury korygującej in minus, wystawionej z powodu błędnie zastosowanej stawki VAT na fakturze pierwotnej, w okresie, w którym Wnioskodawca oraz Spółka zawrą aneks do umowy sprzedaży nieruchomości i zostanie w tym samym okresie wystawiona faktura korygująca, zaś Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego w deklaracji VAT za ten okres?
Pana stanowisko w sprawie
Stanowisko Wnioskodawcy ad. pytanie nr 1
Zgodnie z obecnym zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż Nieruchomości przez Wnioskodawcę podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.
Stanowisko Wnioskodawcy ad. pytanie nr 2
W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca będzie uprawniony do ujęcia faktury korygującej in minus, wystawionej z powodu błędnie zastosowanej stawki VAT na fakturze pierwotnej, w okresie, w którym Wnioskodawca oraz Spółka zawrą aneks do Umowy Sprzedaży Nieruchomości i zostanie w tym samym okresie wystawiona faktura korygująca, zaś Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego w deklaracji VAT za ten okres.
UZASADNIENIE STANOWISKA
1. Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy ad. pytanie nr 1
Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.
Za tereny budowlane uważa się, stosownie do art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
W świetle powyższego zwolnienie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotyczy dostawy, której przedmiotem są nieruchomości niezabudowane, których m.in. w świetle MPZP nie można zakwalifikować jako tereny budowlane. Nakaz odniesienia do postanowień MPZP powoduje, że przeznaczenie nieruchomości (użytek) wynikające z ewidencji gruntów jest bez znaczenia z punktu widzenia zastosowania zwolnienia.
Przedmiotem Umowy Sprzedaży była nieruchomość niezabudowana, a MPZP przewiduje dla niej podstawowe przeznaczenie jako teren eksploatacji powierzchniowej kruszyw naturalnych (obszar górniczy). Nie ulega wątpliwości, że do wydobycia kopalin ze złóż potrzebne jest stworzenie odpowiedniej infrastruktury technicznej.
Zgodnie ze Studium na tych terenach przewiduje się następujące funkcje dopuszczalne: obiekty infrastruktury technicznej, w tym infrastruktury technicznej dla instalacji fotowoltaicznych tj. stacje transformatorowe i sieci elektroenergetyczne, urządzenia wytwarzające energię z odnawialnych źródeł energii o mocy przekraczającej 100 kW z wyjątkiem elektrowni wiatrowych.
Powyższych informacji nie ma jednak w MPZP.
W ramach Umowy Sprzedaży, Strony z ostrożności, wobec brzmienia Studium, jak i wobec wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretacji indywidualnej z dnia 27 listopada 2023 roku (sygn. 0111-KDIB3-2.4012.508.2023.2.AR) postanowiły zastosować stawkę 23% do sprzedaży Nieruchomości. W przypadku sprawy będącej przedmiotem oceny przez Dyrektora KIS w sprawie o powołanej wyżej sygnaturze, istotne było to, że zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego potencjalnie można było wybudować infrastrukturę służącą składowaniu i wydobyciu kruszywa: lokalizację obiektów i urządzeń związanych z zakładem przeróbczym, urządzenie zwałowisk mas ziemnych, w tym nakładu i gleby urodzajnej (warstwy próchniczej gleby) oraz składowania.
Niemniej w związku ze stanowiskiem Urzędu Skarbowego w Y i po powtórnym przeanalizowaniu okoliczności, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż do sprzedaży Nieruchomości powinno znaleźć zastosowanie zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.
MPZP nie przewiduje możliwości postawienia budynków czy budowli na Nieruchomości, zaś Studium, które dopuszcza postawienie infrastruktury technicznej, nie jest dokumentem wiążącym i miało jedynie wpływ na MPZP.
Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy do sprzedaży Nieruchomości powinno było mieć miejsce zwolnienie od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.
2. Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy ad. pytanie nr 2
Zgodnie z art. 29a ust. 10 ustawy o VAT, „Podstawę opodatkowania obniża się o: 1) kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen; 2) wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12; 3) zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło; 4) wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1”.
Stosownie zaś do postanowień art. 29a ust. 13 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2021 r. „W przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się za okres rozliczeniowy, w którym podatnik wystawił fakturę korygującą, pod warunkiem że z posiadanej przez tego podatnika dokumentacji wynika, że uzgodnił on z nabywcą towaru lub usługobiorcą warunki obniżenia podstawy opodatkowania dla dostawy towarów lub świadczenia usług określone w fakturze korygującej oraz warunki te zostały spełnione, a faktura ta jest zgodna z posiadaną dokumentacją. W przypadku gdy w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca, podatnik nie posiada dokumentacji, o której mowa w zdaniu pierwszym, obniżenia podstawy opodatkowania dokonuje za okres rozliczeniowy, w którym dokumentację tę uzyskał”.
Zgodnie zaś z art. 29a ust. 14 ustawy o VAT, „Przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna”.
23 kwietnia 2021 r. Ministerstwo Finansów opublikowało Objaśnienia podatkowe w zakresie pakietu rozwiązań „Slim VAT” oraz wybranych rozwiązań doprecyzowujących niektóre konstrukcje VAT wprowadzonych ustawą z dnia 27 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2419, dalej: Objaśnienia), w których dokonano interpretacji m.in. nowych przepisów o fakturach korygujących.
Jak wynika z Objaśnień, od 1 stycznia 2021 r. w odniesieniu do faktur korygujących zmniejszających podstawę opodatkowania VAT lub podatku należnego zrezygnowano z warunku uzyskania potwierdzenia ich otrzymania przez nabywcę towarów lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. W związku z wprowadzoną zmianą prawo do pomniejszenia podstawy opodatkowania VAT lub podatku należnego nie jest uwarunkowane oczekiwaniem na potwierdzenie otrzymania faktury korygującej przez kontrahenta. Jak wynika z Objaśnień nowe rozwiązania pozwalają podatnikom VAT oprzeć warunki rozliczenia korekty in minus na dotychczasowych zasadach współpracy z kontrahentami w indywidualnych uwarunkowaniach prowadzonej działalności gospodarczej, niwelując dodatkowe obowiązki formalne.
Podatnik może dokonać obniżenia podstawy opodatkowania lub podatku należnego już za okres rozliczeniowy, w którym wystawił fakturę korygującą, przy łącznym spełnieniu warunków:
i.uzgodnienia warunków korekty z nabywcą towaru lub usługobiorcą;
ii.spełnienia uzgodnionych warunków obniżenia podstawy opodatkowania dla dostawy tych towarów lub świadczenia tych usług;
iii.posiadania dokumentacji potwierdzającej uzgodnienie z nabywcą towaru lub usługobiorcą warunków obniżenia podstawy opodatkowania dla dostawy tych towarów lub świadczenia tych usług (tj. z dokumentacji wynika, że nabywca wie, że doszło lub wie, w jakich sytuacjach będzie dochodzić do zmiany warunków transakcji skutkujących zmniejszeniem wysokości wynagrodzenia); z dokumentacji ma wynikać również, że warunki te zostały spełnione na moment dokonywania przez podatnika korekty podatku należnego, tj. doszło do zrealizowania przesłanek warunkujących pomniejszenie kwoty podatku należnego;
iv.faktura korygująca jest zgodna z posiadaną dokumentacją w zakresie uzgodnienia z nabywcą towaru lub usługobiorcą warunku obniżenia podstawy opodatkowania dla dostawy tych towarów lub świadczenia tych usług oraz w zakresie spełnienia tych uzgodnionych warunków.
Powyższe oznacza tym samym, że działania podatnika mają wpływ na ustalenie momentu, w którym po jego stronie powstaje prawo do pomniejszenia podstawy opodatkowania lub podatku należnego. Prawo to uzależnione jest bowiem m.in. od momentu, w którym wystawi on fakturę in minus (w połączeniu ze spełnieniem pozostałych warunków). Jeżeli jednak przesłanki te obiektywnie zostaną już spełnione - moment ujęcia korekty zostaje przypisany do konkretnego okresu rozliczeniowego, w którym te przesłanki zostały spełnione.
Dla obniżenia podstawy opodatkowania lub podatku należnego stosuje się odpowiednio przepisy art. 29a ust. 13 ustawy o VAT w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.
Jednym z najważniejszych elementów konstrukcyjnych dotyczących regulacji w zakresie faktur korygujący in minus jest „uzgodnienie”.
Co do zasady przez uzgodnienie warunków pomniejszenia podstawy opodatkowania lub podatku należnego rozumie się w szczególności ustalenie przez strony faktu obniżenia wykazanego na fakturze pierwotnej wynagrodzenia. Uzgodnienie może wskazywać również okoliczności, których zaistnienie w przyszłości uzasadnia obniżenie należności.
W ocenie Wnioskodawcy sporządzenie aneksu do Umowy Sprzedaży wypełnia przesłanki do uznania tego za „uzgodnienie”.
Podsumowując, w przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1 oraz sporządzenia aneksu do Umowy Sprzedaży, Wnioskodawca powinien być uprawniony do ujęcia faktur korygujących in minus, wystawionych z powodu błędnie zastosowanej stawki VAT na fakturze pierwotnej, w okresie, w którym Wnioskodawca wystawi fakturę korygującą.
Tym samym Wnioskodawca będzie mógł dokonać obniżenia kwoty podatku należnego za okres rozliczeniowy, w którym wystawi fakturę korygującą.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.) zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:
Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Zatem w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, należy przyjąć, że zbycie nieruchomości gruntowych (działek) traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.
Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.
Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Należy zaznaczyć, że sprzedaż składników wykorzystywanych w działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Przy czym że wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może korzystać ze zwolnienia od tego podatku albo może być opodatkowana tym podatkiem.
Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.
W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:
Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.
Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp.
Stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terenach budowlanych - rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1130):
Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.
Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:
Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.
W myśl art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:
W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:
1)lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2)sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.
W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 - Gemeente Emmen przeciwko Belastingdienst Grote Ondernemingen - „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.
Tym samym, również w świetle orzeczeń TSUE za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.
Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33, odpowiada więc także treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustala się na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.
Zatem, ustawa nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
W konsekwencji, generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, czyli tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy – są zwolnione od podatku VAT. Ustawa o podatku od towarów i usług w kontekście zastosowania właściwej stawki podatku VAT przy sprzedaży gruntu nakazuje oceniać przeznaczenie tego gruntu wyłącznie na podstawie istniejącego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wydanych decyzji o warunkach zabudowy.
W tym miejscu należy wskazać, że jeżeli przy zbyciu nieruchomości wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, to należy przeanalizować możliwość zwolnienia dostawy w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:
Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.
W celu zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:
·towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
·przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Niespełnienie choćby jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
Jak wynika z okoliczności sprawy – działka nr 1, która była przedmiotem sprzedaży na rzecz spółki Bali spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Żwirownia spółka komandytowa, oznaczona jest w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego gminy jako: 1PE – teren eksploatacji powierzchniowej kruszyw naturalnych (obszar górniczy), docelowo teren rolniczy lub leśny, zgodnie z kierunkiem rekultywacji gruntów. Dla ww. działki miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego nie przewiduje uzupełniającego przeznaczenia terenu, ani jakiejkolwiek zabudowy. Na moment sprzedaży nie była wydana dla tej działki decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
Zatem działka nr 1 na dzień dostawy nie spełniała definicji terenów budowlanych określonych w art. 2 pkt 33 ustawy, a więc jej dostawa korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.
Tym samym Pana stanowisko odnośnie pytania nr 1 uznaję za prawidłowe.
Odnosząc się do pytania nr 2 wskazać należy, że stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy:
Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.
Zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy:
Podstawa opodatkowania obejmuje:
1)podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2)koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
W świetle art. 29a ust. 7 ustawy:
Podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:
1)stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2)udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3)otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.
Na podstawie art. 29a ust. 10 ustawy:
Podstawę opodatkowania obniża się o:
1)kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
2)wartość zwróconych towarów i opakowań;
3)zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
4)wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, których mowa w ust. 1.
Z kolei, zgodnie z art. 29a ust. 13 ustawy:
W przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się za okres rozliczeniowy, w którym podatnik wystawił fakturę korygującą, pod warunkiem że z posiadanej przez tego podatnika dokumentacji wynika, że uzgodnił on z nabywcą towaru lub usługobiorcą warunki obniżenia podstawy opodatkowania dla dostawy towarów lub świadczenia usług określone w fakturze korygującej oraz warunki te zostały spełnione, a faktura ta jest zgodna z posiadaną dokumentacją. W przypadku gdy w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca, podatnik nie posiada dokumentacji, o której mowa w zdaniu pierwszym, obniżenia podstawy opodatkowania dokonuje za okres rozliczeniowy, w którym dokumentację tę uzyskał.
W myśl art. 29a ust. 14 ustawy:
Przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.
Stosownie do treści art. 29a ust. 15 ustawy:
Warunku posiadania dokumentacji, o którym mowa w ust. 13, nie stosuje się w przypadku:
1)eksportu towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów;
2)dostawy towarów i świadczenia usług, dla których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju;
3)sprzedaży: energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, gazu przewodowego, usług dystrybucji energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, usług dystrybucji gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 24-37, 50 i 51 załącznika nr 3 do ustawy;
4)(uchylony)
5)wystawienia faktury korygującej w postaci faktury ustrukturyzowanej.
Wprowadzona z 1 stycznia 2021 r. treść przepisu art. 29a ust. 13 ustawy umożliwia podatnikowi dokonanie obniżenia podstawy opodatkowania już w momencie wystawienia faktury korygującej pod warunkiem, że z posiadanej przez niego dokumentacji wynika, że uzgodnił z nabywcą towaru lub usługobiorcą warunki obniżenia podstawy opodatkowania dla dostawy tych towarów lub świadczenia tych usług, określone w fakturze korygującej i faktura korygująca jest zgodna z tą posiadaną dokumentacją. Natomiast w przypadku gdy podatnik nie posiada dokumentacji w okresie, w którym wystawił fakturę korygującą, obniżenia podstawy opodatkowania dokonuje za ten okres rozliczeniowy, w którym dokumentację tę uzyskał. Wprowadzenie warunku uzgodnienia z nabywcą warunków transakcji oznacza, że przy wystawieniu faktury korygującej istotne są faktyczne ustalenia między kontrahentami, a nie tylko samo wystawienie faktury.
W kontekście powyższego istotnym jest, że przy założeniu odejścia od wymogu posiadania potwierdzenia odbioru faktur korygujących, zasadnicze znaczenie zyskują inne dowody dokumentujące obniżenie podstawy opodatkowania, przykładowo dokumenty handlowe, w tym aneksy do umów, korespondencja handlowa, dowody zapłaty, kompensaty itp., które potwierdzają, że obie strony transakcji znają i akceptują nowe, zmienione warunki transakcji.
Nowe rozwiązania systemowe pozwalają na swobodniejsze regulacje relacji między podatnikami VAT, którzy mogą oprzeć warunki rozliczenia korekty in minus na wypracowanych dotychczas indywidualnych zasadach współpracy, bez obowiązku spełniania dodatkowych wymagań formalnych, jednakże jest to uwarunkowane łącznym spełnieniem warunków przewidzianych w art. 29a ust. 13 ustawy.
W konsekwencji należy stwierdzić, że podatnik będzie miał prawo dokonać obniżenia podstawy opodatkowania i podatku należnego już w momencie wystawienia faktury korygującej, przy łącznym spełnieniu następujących warunków:
1)uzgodnienia warunków korekty z nabywcą towaru lub usługobiorcą,
2)spełnienia uzgodnionych warunków obniżenia podstawy opodatkowania dla dostawy tych towarów lub świadczenia tych usług,
3)posiadania dokumentacji potwierdzającej uzgodnienie z nabywcą towaru lub usługobiorcą warunków obniżenia podstawy opodatkowania dla dostawy tych towarów lub świadczenia tych usług (tj. z dokumentacji powinno wynikać, że nabywca wie, że doszło lub wie w jakich sytuacjach będzie dochodzić do zmiany warunków transakcji skutkujących zmniejszeniem wysokości wynagrodzenia), z dokumentacji powinno wynika również, że warunki te zostały spełnione na moment dokonywania przez podatnika korekty podatku należnego, tj. doszło do zrealizowania przesłanek warunkujących pomniejszenie kwoty podatku należnego,
4)faktura korygująca jest zgodna z posiadaną dokumentacją w zakresie uzgodnienia z nabywcą towaru lub usługobiorcą warunków obniżenia podstawy opodatkowania dla dostawy tych towarów lub świadczenia tych usług oraz w zakresie spełnienia tych uzgodnionych warunków.
Podatnik może wobec tego dokonać obniżenia podstawy opodatkowania lub podatku należnego już w okresie rozliczeniowym, w którym wystawił fakturę korygującą przy łącznym spełnieniu powyższych warunków. Jeżeli natomiast podatnik w okresie, w którym wystawił fakturę korygującą nie posiada dokumentacji potwierdzającej:
1)uzgodnienie z nabywcą towarów lub usługobiorcą warunków obniżenia podstawy opodatkowania lub podatku należnego albo
2)spełnienie tych uzgodnionych warunków (mimo że doszło do faktycznego uzgodnienia tych warunków i ich spełnienia)
obniżenia podstawy opodatkowania lub podatku należnego dokonuje dopiero za okres, w którym posiada dokumentację potwierdzającą spełnienie obydwu warunków.
Ponadto, zasadą jest, że istnieje komunikacja pomiędzy stronami w zakresie uzgodnienia warunków obniżenia podstawy opodatkowania – w zdecydowanej większości powinna ona poprzedzać wydanie faktury korygującej, wystąpić w tym samym momencie albo poprzedzić dokonanie np. udzielenia rabatu lub zwrotu towarów.
Na gruncie znowelizowanych przepisów dopuszcza się jako formę uzgodnienia również domniemaną akceptację uzgodnienia warunków transakcji – w szczególności, gdy samo wystawienie faktury korygującej albo dokonanie przelewu stanowić będzie element uzgodnienia/spełnienia warunków. Podkreślić należy, że jest to sytuacja wyjątkowa, gdy okoliczność dokonania korekty byłaby niemożliwa do uzgodnienia/spełnienia w inny sposób.
Jednocześnie należy podkreślić, że niemożliwe jest wskazanie w ustawie katalogu dokumentów, które potwierdzałyby uzgodnienie nowych warunków transakcji, ponieważ mogłoby to zawęzić rodzaje dokumentów stanowiących takie potwierdzenie.
Należy także zauważyć, że z przepisu art. 29a ust. 13 ustawy wynika obowiązek spełnienia się uzgodnionych warunków. Spełnienie warunków oznacza ziszczenie się zdarzenia stanowiącego przesłankę do dokonania obniżenia wynagrodzenia możliwe do udokumentowania. Powiązanie korekty wyłącznie z faktem uzgodnienia warunków jest niewystarczające dla precyzji zapisu. Jest to bowiem podyktowane różnorodnością sytuacji, które mogą wystąpić w obrocie gospodarczym.
Ponadto, podatnik zobowiązany jest posiadać dokumentację potwierdzającą uzgodnienie warunków oraz dokumentację potwierdzającą spełnienie warunków obniżenia. W przypadku braku dokumentacji na moment wystawienia faktury korygującej, podatnik może skorygować podstawę opodatkowania i podatek należny dopiero w okresie, w którym dokumentację uzyska.
Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:
Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.
W myśl art. 106j ust. 1 ustawy:
W przypadku gdy po wystawieniu faktury:
1) podstawa opodatkowania lub kwota podatku wskazana w fakturze uległa zmianie,
2) (uchylony)
3) dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
4) dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
5) stwierdzono pomyłkę w jakiejkolwiek pozycji faktury
- podatnik wystawia fakturę korygującą.
Zgodnie z art. 106j ust. 2 ustawy:
Faktura korygująca powinna zawierać:
1)(uchylony)
2)numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2a)numer identyfikujący w Krajowym Systemie e-Faktur fakturę, której dotyczy faktura korygująca – w przypadku faktury korygującej w postaci faktury ustrukturyzowanej;
3)dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
a)określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-5,
b)nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;
4)(uchylony)
5)jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego –odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
6)w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 – prawidłową treść korygowanych pozycji.
Z powołanych wyżej przepisów ustawy dotyczących faktur korygujących wynika, że jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik, wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Fakturę korygującą wystawia się m.in. w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury, również gdy dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań, udzielono rabatu, bądź upustów i obniżek cen.
Zatem, co do zasady, korygowanie pierwotnie wystawionej faktury, z przyczyn wskazanych wyżej, powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej. Faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu.
Wskazać należy, że faktury korygujące można generalnie podzielić na te, które powodują zmniejszenie podstawy opodatkowania (tzw. faktury korygujące „in minus”) oraz te, które wywołują skutki odwrotne, tj. w wyniku ich wystawienia wartość podstawy opodatkowania ulega podwyższeniu (tzw. faktury korygujące „in plus”).
Mając na uwadze okoliczności sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w związku z tym, że dostawa działki niezabudowanej nr 1 – jak wskazałem w odpowiedzi na pytanie nr 1 wniosku – korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, winien Pan wystawić fakturę korygującą w celu przywrócenia prawidłowego stanu i zastosowania ww. zwolnienia od podatku, co zostanie ujęte w aneksie do Umowy Sprzedaży Nieruchomości.
Jak Pan wskazał w pierwotnej fakturze dla ww. transakcji dostawy zastosowano stawkę podatku 23%, natomiast dostawa ta powinna korzystać ze zwolnienia od podatku. Zatem to wyłącznie proces dokumentacji stanowi moment, w którym dochodzi do zaaplikowania błędnej stawki VAT. W konsekwencji wystawienie przez Pana faktury korygującej nie wprowadza zmiany warunków w zakresie sprzedaży, które zostały ustalone pierwotnie. Z wniosku wynika, że zawrze Pan z nabywcą (Spółką) aneks do Umowy Sprzedaży Nieruchomości, w ramach którego określi cenę na kwotę 4.000.000,00 zł netto i wskaże, że dostawa tej działki podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Następnie wystawi Pan fakturę korygującą i prześle ją nabywcy w ten sam sposób, w jaki przesłał fakturę pierwotną.
Zaznacza się, że w pewnych okolicznościach wystawiona przez sprzedawcę faktura korygująca może być dowodem na uzgodnienie i spełnienie warunków obniżenia podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego. Jednak zachęca się podatników, aby posiadali maila/smsa lub jakikolwiek inny dowód potwierdzający, iż strony między sobą uzgodniły obniżenie podstawy opodatkowania lub kwotę podatku należnego (co będzie z korzyścią dla ochrony interesów podatników).
Zatem jeżeli będzie Pan posiadał dokumentację stanowiącą Umowę Sprzedaży i aneks do niej, w których uzgodniono warunki transakcji poprzez wskazanie zwolnienia od tego podatku i faktura korygująca będzie zgodna z posiadaną ww. dokumentacją, to będzie miał Pan prawo do wykazania faktury korygującej in minus (zmniejszającej kwotę podatku należnego) w okresie, w którym została ona wystawiona, zgodnie z art. 29a ust. 13 w zw. ust. 14 ustawy.
Podsumowując, na gruncie przepisów ustawy obowiązujących od stycznia 2021 r., będzie Pan miał prawo do ujęcia faktury korygującej in minus, wystawionej z powodu błędnie zastosowanej stawki VAT na fakturze pierwotnej w okresie, w którym wystawił Pan fakturę korygującą i obniżenia kwoty podatku należnego w deklaracji VAT za ten okres.
Zatem Pana stanowisko odnośnie pytanie nr 2 wniosku jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy:
-zaistniałego stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
-zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Informuję, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.
Należy zauważyć, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja indywidualna dotyczy tylko Pana i nie wywołuje skutków podatkowych dla kontrahenta.
Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Ponosi Pan ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem sprawy i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 935; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).