Interpretacja indywidualna z dnia 9 sierpnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.446.2024.2.MK

Skutki podatkowe sprzedaży nieruchomości.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 maja 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 8 maja 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie  skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 15 lipca 2024 r. (wpływ 22 lipca 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Sprawa dotyczy nieruchomości gruntowej nr …, położonej w …, obręb …, o powierzchni … ha, wpisanej do księgi wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy w … Wydział Ksiąg Wieczystych pod numerem … .

Została ona nabyta przez … w drodze umowy sprzedaży z dnia 25 maja 2010 r. zawartej przed notariuszem …, Rep. A nr …. Z … od 2007 r. Wnioskodawca pozostawał w nieformalnym związku, stąd środki na zakup tej nieruchomości w rzeczywistości pochodziły także od Niego. Pracował wówczas w …, gdzie nadal pracuje. Przez jakiś czas … także mieszkała z Wnioskodawcą w … . Po nabyciu tej nieruchomości, po jakimś czasie, Wnioskodawca z partnerką podjęli decyzję o wybudowaniu na tej nieruchomości domu i budynku gospodarczego. Nakłady na budowę tych obiektów były sfinansowane z Ich, w tym Wnioskodawcy, środków pieniężnych.

W dniu 25 maja 2013 r. Wnioskodawca zawarł formalny związek małżeński. Budynki zostały oddane do użytkowania w czerwcu 2020 r. Wspólnie sfinansowane zostało również wyposażenie domu.

W dniu 18 listopada 2020 r., chcąc odzwierciedlić w stanie prawnym zaistniały stan faktyczny, małżonka … z domu …, na mocy umowy darowizny sporządzonej przed notariuszem …, Rep. A nr …, przeniosła 1/2 prawa własności ww. nieruchomości na Wnioskodawcę i oświadczyła, że z chwilą dokonania tej czynności przedmiot darowizny wchodzi do majątku wspólnego objętego wspólnością majątkową małżeńską łączną.

W dniu 22 listopada 2022 r. Sąd Okręgowy w … Wydział Cywilny w sprawie sygn. akt … orzekł o rozwiązaniu związku małżeńskiego Wnioskodawcy przez rozwód. W toku postępowania żadna ze stron nie chciała nabyć na wyłączną własność ww. nieruchomości, więc Sąd, dokonując podziału majątku wspólnego, byłby zobowiązany na podstawie art. 212 § 2 Kodeksu cywilnego w zw. z art. 567 § 3 Kodeksu postępowania cywilnego w zw. z art. 688 Kodeksu cywilnego orzec o sprzedaży licytacyjnej nieruchomości. Jednakże za sugestią Sądu orzekającego rozpoznającego sprawę, Wnioskodawca z żoną podjęli decyzję o sprzedaży nieruchomości z wolnej ręki, ponieważ suma, którą uzyskaliby ze sprzedaży licytacyjnej byłaby znacznie niższa od wartości rynkowej nieruchomości, a postępowanie egzekucyjne byłoby długotrwałe i kosztowne.

Ostatecznie nieruchomość została zbyta na rzecz osób trzecich w dniu 30 stycznia 2024 r., co zostało potwierdzone aktem notarialnym, a także w treści ugody zawartej przez małżonków w dniu 6 lutego 2024 r. przed Sądem Rejonowym w … w sprawie dotyczącej podziału majątku wspólnego, sygn. akt. … .

Gdyby Sąd orzekający w sprawie podziału majątku wspólnego w orzeczeniu kończącym postępowanie orzekał o sprzedaży licytacyjnej, wówczas nie znajdowałby zastosowania przepis nakładający obowiązek zapłaty podatku dochodowego w razie sprzedaży nieruchomości przed upływem pięciu lat od jej nabycia.

Art. 867 § 2 Kodeksu postępowania cywilnego w zw. z art. 1013(6) § 1 ww. Kodeksu stanowi, że cena wywołania w pierwszym terminie licytacji publicznej wynosi trzy czwarte wartości szacunkowej. Jeżeli licytacja w pierwszym terminie nie dojdzie do skutku, nieruchomość może być sprzedana w drugim terminie licytacyjnym. Cena wywołania w drugim terminie licytacyjnym wynosi połowę wartości szacunkowej. Co więcej, suma uzyskana ze sprzedaży licytacyjnej jest w pierwszej kolejności zarachowywana na koszty postępowania egzekucyjnego i koszty licytacji. Ostatecznie zatem uzyskana suma ze sprzedaży licytacyjnej - o ile ta zakończyłaby się znalezieniem nabywcy - byłaby znacząco niższa od ceny rynkowej nieruchomości, a oczekiwanie na zrealizowanie wszystkich czynności potrzebnych do zorganizowania sprzedaży licytacyjnej zajęłoby kilka lat.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że w dacie sprzedaży nieruchomości, o której mowa we wniosku, miał miejsce zamieszkania dla celów podatkowych (tzw. rezydencję podatkową) w Polsce.

Jak wskazano w uzasadnieniu wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, podążając za sugestią Sądu rozpoznającego wniosek o podział majątku wspólnego, Wnioskodawca wraz z byłą małżonką dokonali sprzedaży nieruchomości, o której mowa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, w drodze umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego z osobą trzecią po zainicjowaniu postępowania cywilnego. Sąd rozpoznający sprawę o podział majątku wspólnego zasugerował, aby strony zbyły tę nieruchomość poza postępowaniem sądowym, ponieważ żadna ze stron nie dysponowała środkami pieniężnymi potrzebnymi do spłaty drugiej strony. W rezultacie, Sąd rozpoznający sprawę musiałby w takiej sytuacji orzec o licytacji nieruchomości. Postanowienie tego rodzaju byłoby jednak niekorzystne dla stron, ponieważ kwota uzyskana z licytacji komorniczej byłaby znacznie niższa niż kwota, jaką Wnioskodawca uzyskał z byłą małżonką w wyniku sprzedaży nieruchomości poza postępowaniem sądowym. Po zbyciu nieruchomości sąd nie rozpoznawał już sprawy w zakresie, w jakim wniosek o podział majątku dotyczył prawa do nieruchomości, gdyż tego składnika nie było już w majątku wspólnym byłych małżonków. Sąd może orzekać o podziale tylko tych składników majątkowych, które na dzień wydania postanowienia sądu nadal znajdują się w masie majątkowej podlegającej podziałowi. Nie orzeczono zatem o przyznaniu nieruchomości któremukolwiek z małżonków, ani o żadnych dopłatach lub spłatach. Postępowanie o podział majątku wspólnego toczyło się natomiast dalej w zakresie odnoszącym się wyłącznie do ruchomości. Postępowanie zakończyło się zawarciem ugody przez strony w dniu 6 lutego 2024 r.

W ugodzie tej, stanowiącej załącznik do elektronicznego protokołu rozprawy stwierdzono, że strony zgodnie oświadczyły, iż dokonały sprzedaży nieruchomości, o której mowa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a uzyskaną ceną podzieliły się (pkt 1 ugody).

W kolejnym, drugim punkcie ugody sądowej wpisano, że w skład majątku wspólnego wchodzą drobne ruchomości, takie jak m.in.: ekspres do kawy, robot kuchenny, sokowirówka, żelazko, odkurzacz, notebook, aparat fotograficzny, krzesła, narzędzia ogrodnicze, itp. i określił ich wartość.

W pkt 3 ugody ustalono, że strony dokonały zgodnego podziału ruchomości i wskazano, które z tych ruchomości przypadają na rzecz którego z byłych małżonków.

W pkt 4 ugody ustalono, że była małżonka Wnioskodawcy zobowiązała się zapłacić na rzecz Wnioskodawcy kwotę 12 030 zł (słownie: dwunastu tysięcy trzydziestu złotych) tytułem dopłaty pomniejszonej o wydatki na utrzymanie nieruchomości wspólnej w zamian na przyznanie jej na własność składników majątku ruchomego wymienionych w pkt 3 ugody. Sąd postanowieniem z dnia 6 lutego 2024 r. orzekł o umorzeniu postępowania w sprawie o podział majątku wspólnego wobec zawarcia ugody między stronami.

Sprzedaż nieruchomości nie nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5 a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pytanie

Czy w dniu 30 stycznia 2024 r. Wnioskodawca osiągnął przychód, podlegający opodatkowaniu i rozliczeniu, a także zadeklarowaniu na zasadach określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8, art. 19, art. 30e, art. 21 ust. 1 pkt 131, art. 22 ust. 6c-6f, art. 45 ust. 1a pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.)?

Pana stanowisko w sprawie

Według Wnioskodawcy, w dniu 30 stycznia 2024 r. nie osiągnął przychodu, który podlegałby opodatkowaniu i rozliczeniu, a także zadeklarowaniu na zasadach określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8, art. 19, art. 30e, art. 21 ust. 1 pkt 131, art. 22 ust. 6c-6f, art. 45 ust. 1a pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.), zwanej dalej: „ustawą PIT”.

Dla odpowiedzi na zadane pytanie, w pierwszej kolejności konieczne jest ustalenie, czy włączenie wskazanej nieruchomości, stanowiącej osobisty majątek żony Wnioskodawcy mocą umowy notarialnej z dnia 18 listopada 2020 r., do majątku wspólnego małżonków stanowi jej nabycie przez Wnioskodawcę w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy PIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawa PIT nie określa pojęcia „nabycia” użytego w przywołanym przepisie. Interpretacja tej kwestii została dokonana w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 listopada 2009 r., sygn. akt II FSK 1489/08, w którym Sąd ten stwierdził, że aby ustalić, jaka czynność prawna wyznacza początek biegu pięcioletniego terminu należy odwołać się do regulacji zawartych w prawie cywilnym. Według Kodeksu cywilnego nabycie jest to uzyskanie prawa własności rzeczy. Zatem, aktywa majątkowe ulegają zwiększeniu. Przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika - por. interpretacja indywidualna z dnia 29 marca 2024 r., nr 0113-KDIPT2-2.4011.93.2024.1.MK.

W zaistniałym stanie faktycznym należy dodatkowo przywołać przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.).

W myśl art. 31 § 1 tej ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny).

Zgodnie z brzmieniem art. 33 pkt 1 i 2 tego Kodeksu, do majątku osobistego każdego z małżonków należą między innymi:

1)przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej oraz

2)przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił.

Natomiast z przepisu art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego wynika, że małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Wobec tego stwierdzić należy, że małżonkowie poprzez zawarcie stosownej umowy (np. rozszerzającej lub ograniczającej wspólność ustawową bądź ustanawiającej rozdzielność majątkową) mogą ustanawiać ustrój majątkowy w sposób odmienny od przewidzianego w przepisach o wspólności ustawowej. Umowy takie w zakresie, w jakim ustanawiają zasadę kształtującą ustrój majątkowy, działają na przyszłość i mają charakter organizacyjny.

Ponadto, w doktrynie prawa rodzinnego podkreśla się, że w przypadku majątku osobistego, małżonek pozostaje w stosunku do niego podmiotem wyłącznie uprawnionym, co oznacza, że jego uprawnienia do dysponowania przedmiotami wchodzącymi w skład majątku osobistego nie podlegają co do zasady żadnym ograniczeniom, w tym wynikającym z przepisów prawa rodzinnego, takim jak konieczność uzyskania zgody współmałżonka co do możliwości rozporządzania konkretnym składnikiem majątku osobistego. Możliwe jest więc swobodne dokonywanie pomiędzy małżonkami czynności rozporządzających prowadzących do przeniesienia określonego przedmiotu majątkowego z majątku osobistego do majątku wspólnego.

W konsekwencji Wnioskodawca uważa, że za datę nabycia przez Niego nieruchomości gruntowej nr … położonej w …, obręb …, o powierzchni … ha, wpisanej do księgi wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy w … Wydział Ksiąg Wieczystych pod numerem …, następnie włączonej do majątku wspólnego w drodze umowy darowizny z dnia 18 listopada 2020 r., która to nieruchomość wcześniej należała do majątku odrębnego żony Wnioskodawcy, należy przyjąć dzień nabycia tej nieruchomości przez żonę, … z domu …, czyli dzień 25 maja 2010 r., jako dzień jej zakupu.

W rezultacie, pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy PIT, Wnioskodawca ma prawo liczyć od daty nabycia nieruchomości przez żonę, czyli od 25 maja 2010 r., a nie od daty przekazania jej na podstawie umowy darowizny do majątku objętego wspólnością ustawową małżeńską.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy:

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, jeżeli nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej, skutkuje powstaniem przychodu. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub jej części oraz udziału w nieruchomości nie powstanie, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

-odpłatne zbycie nieruchomości nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz

-zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie lub wybudowanie.

W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, co do zasady decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment i sposób ich nabycia.

Dla rozstrzygnięcia omawianej sprawy istotne jest ustalenie, czy włączenie wskazanej nieruchomości, stanowiącej majątek osobisty Pana żony, do majątku wspólnego małżonków stanowi jej nabycie przez Pana w rozumieniu ww. przepisu.

Wyjaśnić należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia „nabycie”, a także nie wskazuje, czy ma to być nabycie odpłatne, czy nieodpłatne. Nie określa również na podstawie, jakiej czynności prawnej bądź zdarzenia prawnego, może nastąpić nabycie nieruchomości, ich części oraz udziału w nieruchomości lub praw majątkowych. Zatem, pojęcie to należy rozumieć szeroko, co oznacza, że z nabyciem nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mamy do czynienia z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości lub tych praw, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci własności rzeczy lub praw.

Interpretacja pojęcia „nabycie” została przedstawiona w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 listopada 2009 r., sygn. akt II FSK 1489/08, w którym Sąd stwierdził, że aby ustalić, jaka czynność prawna wyznacza początek biegu pięcioletniego terminu należy odwołać się do regulacji zawartych w prawie cywilnym. Według Kodeksu cywilnego nabycie jest to uzyskanie prawa własności rzeczy. Zatem, aktywa majątkowe ulegają zwiększeniu. Przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że nieruchomość gruntowa nr …, położona w …, o powierzchni … ha, została nabyta przez … w drodze umowy sprzedaży z dnia 25 maja 2010 r. Z … od 2007 r. Wnioskodawca pozostawał w nieformalnym związku, stąd środki na zakup tej nieruchomości w rzeczywistości pochodziły także od Niego. Pracował wówczas w …, gdzie nadal pracuje. Przez jakiś czas … także mieszkała z Wnioskodawcą w … . Po nabyciu tej nieruchomości, po jakimś czasie, Wnioskodawca z partnerką podjęli decyzję o wybudowaniu na tej nieruchomości domu i budynku gospodarczego. Nakłady na budowę tych obiektów były sfinansowane z Ich, w tym Wnioskodawcy, środków pieniężnych. W dniu 25 maja 2013 r. Wnioskodawca zawarł formalny związek małżeński. Budynki zostały oddane do użytkowania w czerwcu 2020 r. Wspólnie sfinansowane zostało również wyposażenie domu. W dniu 18 listopada 2020 r., chcąc odzwierciedlić w stanie prawnym zaistniały stan faktyczny, małżonka na mocy umowy darowizny sporządzonej przed notariuszem, przeniosła 1/2 prawa własności ww. nieruchomości na Wnioskodawcę i oświadczyła, że z chwilą dokonania tej czynności przedmiot darowizny wchodzi do majątku wspólnego objętego wspólnością majątkową małżeńską łączną. W dniu 22 listopada 2022 r. Sąd Okręgowy orzekł o rozwiązaniu związku małżeńskiego Wnioskodawcy przez rozwód. W toku postępowania żadna ze stron nie chciała nabyć na wyłączną własność ww. nieruchomości. Sąd, dokonując podziału majątku wspólnego, byłby zobowiązany na podstawie art. 212 § 2 Kodeksu cywilnego w zw. z art. 567 § 3 Kodeksu postępowania cywilnego w zw. z art. 688 Kodeksu cywilnego orzec o sprzedaży licytacyjnej nieruchomości. Jednakże za sugestią Sądu orzekającego rozpoznającego sprawę, Wnioskodawca z żoną podjęli decyzję o sprzedaży nieruchomości z wolnej ręki, ponieważ suma, którą uzyskaliby ze sprzedaży licytacyjnej byłaby znacznie niższa od wartości rynkowej nieruchomości. Nieruchomość została zbyta na rzecz osób trzecich w dniu 30 stycznia 2024 r., co zostało potwierdzone aktem notarialnym, a także w treści ugody zawartej przez małżonków w dniu 6 lutego 2024 r. przed Sądem Rejonowym w sprawie dotyczącej podziału majątku wspólnego. W dacie sprzedaży nieruchomości, o której mowa we wniosku, Wnioskodawca miał miejsce zamieszkania dla celów podatkowych (tzw. rezydencję podatkową) w Polsce. Sprzedaż nieruchomości nie nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5 a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy, należy odwołać się m.in. do przepisów ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.).

Według art. 31 § 1 wskazanej wyżej ustawy:

Jak wskazuje art. 33 pkt 1 i 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Na podstawie pierwszego zdania art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Zatem stwierdzić należy, że małżonkowie poprzez zawarcie stosownej umowy (np. rozszerzającej lub ograniczającej wspólność ustawową bądź ustanawiającej rozdzielność majątkową) mogą ustanawiać ustrój majątkowy w sposób odmienny od przewidzianego w przepisach o wspólności ustawowej. Umowy takie w zakresie, w jakim ustanawiają zasadę kształtującą ustrój majątkowy, działają na przyszłość i mają charakter organizacyjny.

Ponadto, w doktrynie prawa rodzinnego podkreśla się, że w przypadku majątku osobistego, małżonek pozostaje w stosunku do niego podmiotem wyłącznie uprawnionym, co oznacza, że jego uprawnienia do dysponowania przedmiotami wchodzącymi w skład majątku osobistego nie podlegają co do zasady żadnym ograniczeniom, w tym wynikającym z przepisów prawa rodzinnego, takim jak konieczność uzyskania zgody współmałżonka co do możliwości rozporządzania konkretnym składnikiem majątku osobistego. Możliwe jest więc swobodne dokonywanie pomiędzy małżonkami czynności rozporządzających prowadzących do przeniesienia określonego przedmiotu majątkowego z majątku osobistego do majątku wspólnego.

Zgodnie z art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2023 r., poz. 1610 ze zm.):

W myśl art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego:

Zgodnie z prawem cywilnym darowizna dochodzi do skutku w drodze umowy jednostronnie zobowiązującej, której treścią jest zarówno zobowiązanie darczyńcy do spełnienia świadczenia pod tytułem darmym na rzecz obdarowanego czyli do dokonania rozporządzenia i wydania przedmiotu darowizny, jak i oświadczenie obdarowanego o przyjęciu darowizny. Jeżeli przedmiotem darowizny jest nieruchomość, to umowa darowizny pod rygorem nieważności powinna mieć formę aktu notarialnego.

Warto zwrócić uwagę na obecną konstrukcję art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym, w przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

Przepis ten dodany został przez art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159). Powyższa zmiana weszła w życie z dniem 1 stycznia 2019 r. i ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od tego dnia.

W tym miejscu należy wskazać – na jednolicie ukształtowaną linią orzeczniczą – że włączenie do majątku małżonków w drodze umowy nieruchomości lub praw majątkowych stanowiących majątek odrębny jednego małżonka na zasadach i w sposób określony przez ustawę Kodeks rodzinny i opiekuńczy, nie jest nabyciem tej nieruchomości lub prawa majątkowego przez drugiego małżonka, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na gruncie powołanego przepisu darowizna do majątku wspólnego małżonków, wywołuje takie same skutki, jak umowa rozszerzająca wspólność małżeńską majątkową. W związku z tym darowizna do majątku wspólnego nieruchomości wchodzącej uprzednio w skład majątku osobistego małżonka nie stanowi nabycia tej nieruchomości, stosownie do powołanego art. 10 ust. 1 pkt 8. Datą nabycia nieruchomości przez każdego z małżonków jest data nabycia przez tego małżonka, który tę nieruchomość włączył do majątku wspólnego. W konsekwencji, od tej daty należy liczyć upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Powyższe oznacza, że za datę nabycia przez Pana nieruchomości, włączonej do majątku wspólnego małżonków w drodze umowy darowizny, która należała wcześniej do majątku odrębnego Pana żony, należy przyjąć dzień nabycia tej nieruchomości przez żonę.

W rezultacie, pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy liczyć od daty nabycia nieruchomości przez Pana żonę, a nie od daty przekazania jej na podstawie umowy darowizny do majątku objętego wspólnością ustawową małżeńską.

W konsekwencji, dokonane w dniu 30 stycznia 2024 r. zbycie nieruchomości gruntowej nr …, położonej w …, obręb …, o powierzchni … ha, nie stanowiło dla Pana źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości do dnia sprzedaży upłynęło 5 lat. Zatem, 30 stycznia 2024 r. nie osiągnął Pan przychodu, który podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wobec tego, przedmiotowa sprzedaż nie podlegała również rozliczeniu, a także zadeklarowaniu na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z uwagi na powyższe, odstąpiono od analizy przepisów dotyczących rozliczenia i deklarowania kwot związanych z przedmiotową transakcją, o których mowa w art. 30e, art. 21 ust. 1 pkt 131, art. 22 ust. 6c-6f, art. 45 ust. 1a pkt 3 ww. ustawy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację indywidualną w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.), opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Należy wskazać, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Pana w zakresie przedstawionego stanu faktycznego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).