Wyrok NSA z dnia 18 kwietnia 2024 r., sygn. II OSK 1845/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Marzenna Linska-Wawrzon Sędziowie Sędzia NSA Andrzej Wawrzyniak (spr.) Sędzia del. WSA Grzegorz Rząsa Protokolant asystent sędziego Julia Słomińska po rozpoznaniu w dniu 18 kwietnia 2024 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej X. S.A. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 28 kwietnia 2021 r. sygn. akt II SA/Gl 69/21 w sprawie ze skargi X. S.A. z siedzibą w W. na postanowienie Śląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Katowicach z dnia 6 listopada 2020 r. nr WINB-WOA.7722.249.2016.AP.KS w przedmiocie kary z tytułu nielegalnego użytkowania obiektu oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach (dalej WSA) wyrokiem z dnia 28 kwietnia 2021 r. oddalił skargę X. S.A. z siedzibą w W. (dalej X.) na postanowienie Śląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Katowicach (dalej WINB) z dnia 6 listopada 2020 r. w przedmiocie kary z tytułu nielegalnego użytkowania obiektu.

Wyrok zapadł w następujących okolicznościach prawnych i faktycznych:

Zaskarżonym postanowieniem WINB na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 144 k.p.a. oraz art. 80 ust. 2 pkt 2, art. 81, art. 83 ust. 2, art. 84 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (j.t.Dz.U.2020.1333 ze zm.; dalej p.b.), po rozpoznaniu zażalenia X. Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Będzinie (dalej PINB) z dnia 13 września 2016 r. o wymierzeniu inwestorowi kary w kwocie 25 000 zł z tytułu nielegalnego użytkowania stacji bazowej telefonii komórkowej posadowionej na budynku usługowo-handlowym położonym w S. przy ul. [...] na działce nr [...] k.m. 24, utrzymał w mocy postanowienie organu I instancji.

Skargę na to postanowienie złożyła X.

Zaskarżonym wyrokiem WSA oddalił skargę.

Sąd podał, że oceniając, czy w realiach rozpoznawanej sprawy zaistniały okoliczności faktyczne uzasadniające zastosowanie kary z tytułu nielegalnego użytkowania obiektu budowlanego, związany był oceną prawną oraz wskazaniami co do dalszego postępowania wyrażonymi w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 10 kwietnia 2017 r., II SA/Gl 1254/16 oraz w oddalającym od niego skargę kasacyjną wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 czerwca 2019 r., II OSK 2043/17. Mając na względzie związanie wynikające z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t.Dz.U.2019.2325 ze zm.; dalej p.p.s.a.), Sąd podkreślił, że w wydanym w ramach niniejszej sprawy wyroku WSA przyjął, że inwestor nie wdrażając trybu legalizacji samowoli budowlanej i nie uzyskując decyzji zatwierdzającej projekt budowlany, która to decyzja powinna nakładać na niego obowiązek uzyskania pozwolenia na użytkowanie (art. 49 ust. 5 w zw. z ust. 4 pkt 2 p.b.) przystąpił do użytkowania obiektu budowlanego z naruszeniem art. 55 ust. 1 pkt 2 p.b. Zachodzą bowiem okoliczności, o których mowa w art. 49 ust. 5 p.b. skutkujące koniecznością uzyskania decyzji o pozwoleniu na użytkowanie przed przystąpieniem do użytkowania obiektu. W konsekwencji Sąd uznał, że zachodziły podstawy do zastosowania art. 57 ust. 7 p.b. i wymierzenia inwestorowi przewidzianej w nim kary pieniężnej. Naczelny Sąd Administracyjny stwierdziwszy zaś, że powyższy wyrok odpowiada prawu, wyrokiem z 18 czerwca 2019 r., II OSK 2043/17, oddalił skargę kasacyjną. W ocenie Sądu kontrolowane obecnie postanowienie WINB respektuje przedstawioną w ww. wyrokach ocenę prawną. Realizując wskazania zawarte w wyroku NSA, WINB przywołał ocenę legalności budowy przedmiotowej stacji bazowej telefonii komórkowej dokonaną w wyroku WSA z 4 marca 2015 r., II SA/Gl 1329/14, w którym Sąd jednoznacznie wskazał, że budowa przedmiotowej stacji bazowej wymagała uprzedniego uzyskania pozwolenia na budowę, a zatem jej wzniesienie bez stosownego pozwolenia należy uznać za samowolę budowlaną.