Interpretacja indywidualna z dnia 26 lipca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-1.4010.204.2024.4.BJ

W zakresie ustalenia, 1. czy wydatki poniesione na nieodpłatnie przekazane pracownikom bony jednego przeznaczenia stanowią koszt uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, 2. czy wydatki poniesione na nieodpłatnie przekazane pracownikom bony jednego przeznaczenia stanowią koszt uzyskania przychodów w kwocie brutto wynikającej z otrzymanych od Operatora faktur VAT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 kwietnia 2024 r. za pośrednictwem e-Urzędu wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej z tego samego dnia, który dotyczy m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

1. czy wydatki poniesione na nieodpłatnie przekazane pracownikom bony jednego przeznaczenia stanowią koszt uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT,

2. czy wydatki poniesione na nieodpłatnie przekazane pracownikom bony jednego przeznaczenia stanowią koszt uzyskania przychodów w kwocie brutto wynikającej z otrzymanych od Operatora faktur VAT.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 17 czerwca 2024 r. Znak: 0111-KDIB3-1.4012.244.2024.2.IK i 0111-KDIB2-1.4010.204.2024.3.BJ, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 19 czerwca 2024 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, z siedzibą na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, prowadzi działalność gospodarczą głównie w zakresie (…) oraz (…), a także świadczenia usług (…). Wnioskodawca zatrudnia pracowników zgodnie z przepisami prawa pracy oraz współpracuje z osobami na podstawie umów cywilnoprawnych. Poza wynagrodzeniem, pracownicy zatrudnieni na umowę o pracę otrzymują dodatkowe świadczenia.

Aby efektywnie zarządzać kontami dodatkowych świadczeń oraz dostosować te świadczenia do potrzeb zainteresowanych spółka planuje wprowadzić tzw. Program kafeteryjny obsługiwany przez podmiot zewnętrzny (dalej: „Operatora”), niepowiązany z Wnioskodawcą. W jego ramach pracownikom zatrudnionym w oparciu o umowę o pracę przekazywane będą punkty uprawniające do nabycia określonych produktów i usług za pośrednictwem strony internetowej programu kafeteryjnego.

Program kafeteryjny będzie udostępniony na podstawie umowy Wnioskodawcy z dostawcą zewnętrznym (Operatorem). Program nie będzie stanowił części regulacji z zakresu wynagradzania pracowników. Założeniem Programu jest, by pracownicy otrzymywali od spółki na indywidualne konto funkcjonujące w serwisie internetowym określoną ilość punktów, gdzie 1 pkt jest warty 1 zł. Do tego celu Operator Programu Kafeteryjnego udostępni konta w serwisie internetowym, w którym znajduje się informacja o otrzymanych od spółki punktach, całkowitej wartości punktowej oraz ofercie towarów i usług, które można będzie za te punkty nabyć. Na podstawie umowy cywilnoprawnej, Operator będzie akceptował punkty przypisane pracownikom i umożliwiał ich wymianę na określone towary i usługi partnerów własnych i partnerów spółki. Program kafeteryjny będzie finansowany ze środków obrotowych Wnioskodawcy.

Pracownicy będą otrzymywać punkty co miesiąc. Następnie, za pośrednictwem serwisu internetowego będą mogli składać zamówienia na towary i usługi dostępne w ramach Programu Kafeteryjnego, aż do wyczerpania dostępnych środków. Wymiana punktów na towary i usługi następować będzie w formie jednorazowego umorzenia punktów za określony towar lub usługę lub w formie abonamentowej - w formie okresowego umorzenia punktów w zamian za udostępnienie usługi w kolejnym okresie rozliczeniowym. W takim przypadku otrzymywane w danym okresie rozliczeniowym punkty w pierwszej kolejności wymieniane będą na świadczenia abonamentowe. Tryb abonamentowy wykorzystywany będzie do nabywania abonamentów sportowych oraz ubezpieczeń medycznych i zdrowotnych, które nie są przedmiotem niniejszego wniosku.

W przypadku bonów, jeżeli ilość punktów zgromadzonych przez pracownika lub współpracownika będzie niewystarczająca do nabycia wybranego produktu lub usługi, zainteresowany będzie mógł dopłacić brakującą kwotę z własnych środków. Operator umożliwi dostęp do serwisu płatniczego. Pracownicy będą mogli w dowolnym momencie wymienić punkty na towary lub usługi. Wnioskodawca nie przewiduje możliwości wypłaty zgromadzonych środków w gotówce, nawet w momencie rozwiązania umowy. Rozwiązanie umowy spowoduje brak możliwości dalszego uczestnictwa w Programie Kafeteryjnym i brak możliwości wykorzystania punktów. Rozwiązanie umowy spowoduje również dezaktywację konta uczestnika w serwisie internetowym Operatora.

Rozliczenie Wnioskodawcy z Operatorem Programu Kafeteryjnego ma się odbywać co miesiąc. Operator wystawi na Wnioskodawcę fakturę VAT za bony jednego przeznaczenia, na które pracownicy wymienili punkty w danym miesiącu. Załącznikiem do faktury będzie specyfikacja bonów, uwzględniająca stawkę VAT oraz informację pozwalającą określić czego dotyczyły bony, w szczególności czy były to usługi, czy towary oraz kto spośród pracowników dokonał wymiany. W sytuacji, gdy wartość bonu zostanie opłacona częściowo punktami od pracodawcy a częściowo przelewem z prywatnego rachunku bankowego pracownika, część „dopłacona” nie będzie odzwierciedlona na fakturze wystawionej przez Operatora na Wnioskodawcę. Przykładowo, przy zamówieniu bonu na masaż o wartości 246 zł, gdzie 123 zł pochodzi z punktów od pracodawcy, a resztę pracownik uregulował przelewem, na fakturze od Operatora będzie bon na masaż w cenie brutto 123 zł.

Drugim dokumentem jaki wystawi Operator będzie nota księgowa obciążająca Wnioskodawcę na wartość bonów różnego przeznaczenia, na które pracownicy wymienili punkty w danym miesiącu. Wartość bonów będzie przypisywana poszczególnym pracownikom jako nieodpłatne świadczenie i podlegać ubezpieczeniom społecznym oraz opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Przedmiotem niniejszego wniosku są tylko rozliczenia dotyczące bonów jednego przeznaczenia.

Pytania

1. Czy wydatki poniesione na nieodpłatnie przekazane pracownikom bony jednego przeznaczenia stanowią koszt uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 4)

2. Czy wydatki poniesione na nieodpłatnie przekazane pracownikom bony jednego przeznaczenia stanowią koszt uzyskania przychodów w kwocie brutto wynikającej z otrzymanych od Operatora faktur VAT? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 5)

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem:

Pytanie 4

Wydatki poniesione na bony jednego przeznaczenia nieodpłatnie przekazywane pracownikom Wnioskodawcy będą stanowić dla niego koszty uzyskania przychodów.

Pytanie 5

Wydatki poniesione na bony jednego przeznaczenia nieodpłatnie przekazywane pracownikom Wnioskodawcy będą stanowić dla niego koszty uzyskania przychodów w wartości brutto wynikającej z faktur VAT.

Ad. 4-5

Zgodnie z art. 15 ust. 1 zdanie pierwsze Ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805, z późn. zm.; dalej „CIT”) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Definicja kosztów uzyskania przychodów sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji jako kosztu uzyskania przychodów. Należy zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem organów podatkowych oraz orzecznictwem sądów administracyjnych, warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

1) został on poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

2)jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

3) pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

4)poniesiony został w celu uzyskania przychodów albo zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

5) został właściwie udokumentowany,

6) nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W przypadku opisywanego we wniosku zakupu bonów jednego przeznaczenie, w tym dotyczących usług, zaistnieją wszystkie powyższe przesłanki.

Zdaniem Wnioskodawcy, szerszego uzasadnienia wymaga wykazanie związku pomiędzy poniesieniem przedmiotowych wydatków, a działalnością gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawcę oraz możliwością uzyskiwania przychodów, względnie zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów Wnioskodawcy.

Wnioskodawca prowadzi działalność wymagającą specjalistycznej wiedzy, doświadczenia zawodowego oraz znajomości języków obcych. W obecnej sytuacji na rynku pracy boryka się z trudnościami w pozyskaniu odpowiednio przygotowanej kadry. Dodatkowe świadczenia dla pracowników w postaci Platform kafeteryjnych stały się w ostatniej dekadzie standardem na rynku pracy. Ich brak w ofercie pracodawcy odbierany jest negatywnie przez kandydatów na oferowane stanowiska.

Zdaniem Spółki kapitał ludzki ma kluczowe znaczenie dla sukcesu przedsiębiorcy i przyczynia się znacząco, o ile nie decydująco do ekonomicznego sukcesu w perspektywie długoterminowej. Ambicją Wnioskodawcy jest pracować z najlepszymi, a brak dodatkowych świadczeń dla pracowników może skutkować zmniejszeniem szans na realizację tego postulatu. Ponadto, wprowadzenie dostępu pracowników do Platformy kafeteryjnej w formie opisanej w niniejszym wniosku wpływa pozytywnie nie tylko na pozyskiwanie pracowników, ale także ich utrzymanie. Mniejsza rotacja zatrudnionych, zwiększona motywacja i satysfakcja z pracy, a co za tym idzie identyfikacja z pracodawcą przyczyniają się pośrednio do możliwości osiągania wyższych przychodów przez Wnioskodawcę.

Podsumowując, wydatki na bony jednego przeznaczenia, jak również inne opisane świadczenia oferowane zatrudnionych w ramach Platformy kafeteryjnej pozostają w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością przyczyniając się zarówno do osiągania przychodów jak i ich zachowania tudzież zabezpieczenia.

Powyższy wydatek nie został również wyłączony z kosztów uzyskania przychodów na podstawie przepisów art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji.

W ustawie o CIT ustawodawca nie zawarł definicji legalnej pojęcia reprezentacji. W często cytowanym wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11 stwierdzono, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (klientami).

Wydatki nie budują wizerunku w oczach kontrahentów Wnioskodawcy, gdyż są ponoszone wyłącznie na rzecz osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę.

Z uwagi na standardy obowiązujące na rynku pracy nie sposób uznać opisywanych wydatków za koszty reprezentacji, czyli działania, które wyróżniałoby Wnioskodawcę na tle innych pracodawców na rynku lub które wykraczałoby poza praktykę biznesową.

Przechodząc do art. 16 ust. 1 pkt 45 CIT, należy zauważyć, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; kosztem uzyskania przychodów są jednak świadczenia urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych oraz koszty, o których mowa w art. 15 ust. 1za pkt 2 CIT.

Jak jednak wskazano w opisie stanu (winno być: zdarzenia) przyszłego, wydatki na bony jednego przeznaczenia nabywane w ramach Platformy kafeteryjnej finansowane są ze środków obrotowych Wnioskodawcy. Tym samym wyłączenie przewidziane w art. 16 ust. 1 pkt 45 CIT nie znajduje zastosowania.

Reasumując, wydatki na bony jednego przeznaczenia przekazywane nieodpłatnie pracownikom stanowią koszt uzyskania przychodów w myśl art. 15 CIT.

Podobnie uznał Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 28 czerwca 2023 r. Znak: 0114-KDIP2-1.4010.276.2023.1.KW oraz w interpretacji indywidualnej z 3 stycznia 2024 r. Znak: 0114-KDIP2-1.4010.622.2023.2.DK.

W odniesieniu do pytania nr 5, należy zauważyć, że co do zasady, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, uniemożliwiają zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów naliczonego podatku od towarów i usług. Wyjątek od tej zasady stanowi regulacja zawarta w art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) tiret drugi CIT. Zgodnie z tym przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów jest podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług, podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej. Z literalnego brzmienia przepisu wynika, iż podatek naliczony stanowi koszt uzyskania przychodu, jeżeli nie może zostać odliczony od podatku należnego lub zwrócony.

Jak wykazano wyżej, w uzasadnieniu odpowiedzi na pytania 1-3, Wnioskodawca nie może odliczyć podatku VAT wynikającego z faktu za bony jednego przeznaczenia zakupione celem nieodpłatnego przekazania pracownikom.

Biorąc pod uwagę wcześniejsze rozważania, kosztem uzyskania przychodów będzie dla Wnioskodawcy wartość brutto z faktur dokumentujących zakup bonów jednego przeznaczania nieodpłatnie przekazywanych następnie pracownikom. Podobne wnioski są konsekwentnie prezentowane przez organy podatkowe, w tym w interpretacji indywidualnej z 5 stycznia 2024 r. Znak: 0111-KDIB1-3.4010.647.2023.1.DW.

Z uwagi na zakres interpretacji powołano powyżej tę część Państwa stanowiska, która odnosi się jedynie do zagadnień dotyczących podatku dochodowego od osób prawnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Przedmiotem interpretacji jest ocena Państwa stanowiska jedynie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (pytania oznaczone we wniosku Nr 4 i 5). W pozostałym zakresie wniosku, wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „Ustawa o CIT”),

Powyższe oznacza, że podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków pod warunkiem, że nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy wydatkiem oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki wydatek, który spełnia łącznie następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zauważyć przy tym należy, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Należy przy tym podkreślić, że obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu – każdorazowo spoczywa na podatniku.

Ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

 a)„celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,

 b) „zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast

 c) „zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto, poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Według art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT,

Stosownie natomiast do art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o CIT,

Z opisu sprawy m.in. wynika, że planujecie Państwo wprowadzić tzw. Program kafeteryjny obsługiwany przez podmiot zewnętrzny (dalej: „Operatora”), niepowiązany z Państwem. W jego ramach pracownikom zatrudnionym w oparciu o umowę o pracę przekazywane będą punkty uprawniające do nabycia określonych produktów i usług za pośrednictwem strony internetowej programu kafeteryjnego.

Program kafeteryjny będzie finansowany z Państwa środków obrotowych.

Rozliczenie z Operatorem Programu Kafeteryjnego ma się odbywać co miesiąc. Operator wystawi na Państwa fakturę VAT za bony jednego przeznaczenia, na które pracownicy wymienili punkty w danym miesiącu. Załącznikiem do faktury będzie specyfikacja bonów, uwzględniająca stawkę VAT oraz informację pozwalającą określić czego dotyczyły bony, w szczególności czy były to usługi, czy towary oraz kto spośród pracowników dokonał wymiany. W sytuacji, gdy wartość bonu zostanie opłacona częściowo punktami od pracodawcy a częściowo przelewem z prywatnego rachunku bankowego pracownika, część „dopłacona” nie będzie odzwierciedlona na fakturze wystawionej przez Operatora na Państwa.

Przedmiotem Państwa wątpliwości w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 4 jest kwestia ustalenia, czy wydatki poniesione na nieodpłatnie przekazane pracownikom bony jednego przeznaczenia stanowią koszt uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości, zauważyć należy, że ustawa o CIT nie definiuje pojęcia „reprezentacja”, jednak zgodnie z przyjętą linią orzeczniczą celem kosztów reprezentacyjnych jest tworzenie pozytywnego wizerunku podatnika i wykreowanie dobrych relacji z kontrahentami.

Zatem, reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu wykreowania pozytywnego wizerunku podatnika. Co istotne, działania o charakterze reprezentacyjnym podejmowane są w stosunku do podmiotów lub ich przedstawicieli zewnętrznych. Pojęcie reprezentacji nie obejmuje natomiast tych działań, które podejmowane są w stosunku do własnych pracowników oraz współpracowników. Koszty te nie podlegają wyłączeniu na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, natomiast pozostają w związku z osiąganymi przychodami.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpoznawanej sprawy zauważyć należy, że opisane w zdarzeniu przyszłym wydatki spełniają kryteria przesłanki pozytywnej zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodu, tj. związku ponoszonych wydatków z osiąganiem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem ich źródła.

Jak wskazali Państwo we własnym stanowisku kapitał ludzki ma kluczowe znaczenie dla sukcesu przedsiębiorcy i przyczynia się znacząco, o ile nie decydująco do ekonomicznego sukcesu w perspektywie długoterminowej. Wprowadzenie dostępu pracowników do Platformy kafeteryjnej w formie opisanej w niniejszym wniosku wpływa pozytywnie nie tylko na pozyskiwanie pracowników, ale także ich utrzymanie. Mniejsza rotacja zatrudnionych, zwiększona motywacja i satysfakcja z pracy, a co za tym idzie identyfikacja z pracodawcą przyczyniają się pośrednio do możliwości osiągania wyższych przychodów.

Koszty poniesione przez Państwa na nieodpłatnie przekazane pracownikom bony jednego przeznaczenia, nie należą do kategorii kosztów reprezentacyjnych. Wskazać bowiem należy, że wśród kosztów uznawanych za koszty uzyskania przychodów są także tzw. koszty pracownicze obejmujące m.in. świadczenia wypłacane na rzecz pracowników wraz z narzutami, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety, ale również i inne wydatki ponoszone na rzecz pracowników, które w sposób pośredni wpływają na zwiększenie czasu i efektywność wykonywania obowiązków służbowych, są wyrazem troski Spółki o zdrowie osób zatrudnionych, mogą korzystnie wpływać na zdrowie i samopoczucie pracowników Spółki, mają na celu wzrost motywacji i zaangażowania osób zatrudnionych w wykonywanie ich służbowych obowiązków oraz wzrost efektywności wykonywanej przez nich pracy oraz są czynnikiem przyczyniającym się do zwiększenia lojalności osób zatrudnionych wobec Spółki i postrzegania Spółki jako atrakcyjnego pracodawcy.

Ww. wydatki nie zostały wyłączone z kosztów podatkowych na podstawie cytowanych przepisów art. 16 ust. 1 pkt 45 i 28 ustawy o CIT, jak bowiem wskazaliście Państwo we wniosku – Program kafeteryjny będzie finansowany z Państwa środków obrotowych, a także nie można ich uznać za koszty reprezentacji. Przy ocenie wydatków pod kątem ich reprezentacyjnego charakteru należy bowiem mieć na względzie ich cel, który musi polegać na wykreowaniu pozytywnego obrazu podatnika jako celu wyłącznego bądź dominującego, co w omawianej sytuacji nie ma miejsca.

Odnosząc powyższe rozważania do opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku stwierdzić należy, że macie Państwo prawo zaliczyć wydatki poniesione na nieodpłatnie przekazane pracownikom bony jednego przeznaczenia do kosztów uzyskania przychodów.

Tym samym, Państwa stanowisko w powyższym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Kolejną Państwa wątpliwością jest kwestia ustalenia, czy wydatki poniesione na nieodpłatnie przekazane pracownikom bony jednego przeznaczenia stanowią koszt uzyskania przychodów w kwocie brutto wynikającej z otrzymanych od Operatora faktur VAT.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a ustawy o CIT,

nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:

podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów:

a) podatek naliczony:

- jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,

- w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej,

Zauważyć należy, że przepis ten daje możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów naliczonego podatku od towarów i usług, o ile podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług. Innymi słowy, wskazany przepis nie dotyczy sytuacji, w których podatnik miał możliwość skorzystania z odliczenia w podatku od towarów i usług, ale z niej nie skorzystał.

Zatem w świetle powołanych wyżej przepisów stwierdzić należy, że w przypadku gdy podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług, a naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, podatnik będzie uprawniony zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów kwotę naliczonego podatku od towarów i usług, który nie podlega odliczeniu od kwoty podatku należnego podatnika.

Wskazać należy, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 2 Organ podatkowy w interpretacji z 28 czerwca 2024 r. Znak: 0111-KDIB3-1.4012.244.2024.3.IK stwierdził, że stanowisko Państwa jest prawidłowe tzn. przyznawane pracownikom bony nie będą miały związku z prowadzoną przez Państwa działalnością gospodarczą opodatkowaną – mają/będą miały charakter konsumpcyjny i będą związane z zaspokajaniem potrzeb osobistych pracowników. Zatem nie będzie Państwu przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem ww. bonów.

Podsumowując, naliczony podatek od towarów i usług niepodlegający odliczeniu od kwoty podatku należnego, może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, o ile dotyczy wydatków, które zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

W związku z powyższym zgodzić należy się z Państwa stanowiskiem zgodnie z którym, kosztem uzyskania przychodów będzie dla Państwa wartość brutto z faktur dokumentujących zakup bonów jednego przeznaczania nieodpłatnie przekazywanych następnie pracownikom.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie ustalony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie będzie Państwa chroniła.

W odniesieniu do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla Organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa, wiążą strony w konkretnej indywidualnej sprawie, więc zawartych w nich stanowisk organów podatkowych nie można wprost przenosić na grunt niniejszej sprawy. Każdą sprawę Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).