Interpretacja indywidualna z dnia 22 lipca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-1.4012.338.2024.2.MM

Aport Zespołu składników do Spółki będzie stanowić czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT jako transakcja zbycia przedsiębiorstwa i w konsekwencji Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do dokonania korekty, o której mowa w art. 91 ust. 1-8 Ustawy o VAT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 maja 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 21 maja 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania, że wnoszony aportem Zespół składników stanowi zbycie przedsiębiorstwa i w konsekwencji transakcja ta podlega wyłączeniu z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT oraz braku obowiązku dokonania korekty, o której mowa w art. 91 ust. 1-8 Ustawy o VAT, w sytuacji wniesienia przez Panią Zespołu składników w drodze aportu do Spółki.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą (…), NIP: (…). Wnioskodawczyni w zakresie swoich dochodów podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT). Wnioskodawczyni prowadzi księgi rachunkowe.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu nieruchomości.

Wnioskodawczyni zamierza wnieść tytułem wkładu niepieniężnego (aport) do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka”) składniki majątkowe wykorzystywane przez nią do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie wynajmu nieruchomości.

Spółka będzie rezydentem podatkowym w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „Ustawa o CIT”). Spółka będzie bowiem posiadać siedzibę i zarząd dla celów podatku dochodowego w Polsce. W rezultacie, będzie podlegać w Polsce opodatkowaniu od całości swoich dochodów, niezależnie od miejsca ich osiągania.

Do składników materialnych i niematerialnych, które zostaną wniesione tytułem wkładu niepieniężnego przez Wnioskodawczynię do Spółki (dalej: „Zespół składników”) należy zaliczyć w szczególności:

• nieruchomości położone w Polsce, tj.:

• lokal niemieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość, adres: (…), dla którego Sąd Rejonowy (…), (…) Wydział Ksiąg Wieczystych – (…) prowadzi księgę wieczystą o nr (…), dalej określana jako: „Nieruchomość 1”;
• lokal niemieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość, adres: (…), dla którego Sąd Rejonowy (…), (…) Wydział Ksiąg Wieczystych – (…) prowadzi księgę wieczystą o nr (…), dalej określana jako” Nieruchomość 2”;
• lokal niemieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość, adres: (…), dla którego Sąd Rejonowy (…), (…) Wydział Ksiąg Wieczystych – (…) prowadzi księgę wieczystą o nr (…), dalej określana jako: „Nieruchomość 3”;
• 2 spółdzielcze własnościowe prawa do miejsc postojowych (tzw. garaże) znajdujące się w (…), dalej określana jako: „Nieruchomość 4”;

dalej określane łącznie jako: „Nieruchomości”;

• prawa wynikające z umów najmu nieruchomości;
• wierzytelności, które wynikają z umów najmu ww. nieruchomości;
• księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, w tym dokumenty związane z umowami najmu nieruchomości, dokumentacja podatkowo-księgowa itp.;
• środki pieniężne zgromadzone na rachunkach bankowych;
• tajemnice przedsiębiorstwa;
• samochód.

Nieruchomość 1, jak i Nieruchomość 2 zostały nabyte w drodze darowizny od małżonka Wnioskodawczyni na mocy aktów notarialnych z 31 sierpnia 2018 r. Nabycie miało zatem charakter nieodpłatny. Transakcje nie podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (darowizny nie były opodatkowane podatkiem od towarów i usług). W związku z brakiem poniesienia jakichkolwiek wydatków na nabycie Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2 Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. W rezultacie Wnioskodawczyni nie odliczała podatku naliczonego.

Transakcje polegające na nabyciu Nieruchomości 3 i Nieruchomości 4 były opodatkowane podatkiem od towarów i usług (z uwagi na rezygnację ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT; transakcje nabycia miały miejsce w przypadku Nieruchomości 3 w kwietniu 2022 r., zaś w przypadku Nieruchomości 4 w sierpniu 2022 r.). Wnioskodawczyni wskazuje, że w związku z nabyciem Nieruchomości 3 i Nieruchomości 4 przysługiwało jej prawo do odliczenia VAT naliczonego. Było tak z tego powodu, że Wnioskodawczyni przeznaczyła wspomniane w poprzednim zdaniu nieruchomości do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. W rezultacie, w związku z nabyciem wspomnianych nieruchomości Wnioskodawczyni odliczyła naliczony podatek od towarów i usług.

Do końca 2023 r. Wnioskodawczyni, oprócz działalności w zakresie wynajmu prowadziła również działalność gospodarczą polegającą na zakupie i sprzedaży mięsa, jak również świadczeniu usług w zakresie organizacji zakupu mięsa (dalej: „Działalność Mięsna”). Oznacza, to że do końca 2023 r. Wnioskodawczyni prowadziła działalność zarówno w zakresie wynajmu nieruchomości, jak i w zakresie Działalności Mięsnej.

Począwszy od 2024 r. Wnioskodawczyni prowadzi natomiast wyłącznie działalność w zakresie wynajmu nieruchomości. Działalność Mięsna nie jest prowadzona. W 2024 r. zostały wystawione 2 faktury korygujące związane z Działalnością Mięsną. Faktury korygujące dotyczyły jednak transakcji sprzed 1 stycznia 2024 r. Począwszy od 2024 r. sprzedaż / usługi wchodzące w skład Działalności Mięsnej nie są realizowane.

Wnioskodawczyni wskazuje, że obecnie jest u niej zatrudniona jedna pracownica (dalej: „Pracownica”). Wspomniana pracownica zajmowała się Działalnością Mięsną. Brak możliwości zakończenia stosunku pracy wraz z zakończeniem Działalności Mięsnej wynika z tego, że do 22 października 2024 r. wspomniana pracownica znajduje się na urlopie macierzyńskim. Jednocześnie, art. 177 § 1 Kodeksu pracy co do zasady zabrania wypowiedzenia umowy o pracę w trakcie urlopu macierzyńskiego. Stosunek pracy będzie mógł zostać zatem zakończony co do zasady nie wcześniej niż po 22 października 2024 r.

W związku z powyższym, możliwa jest sytuacja, gdzie:

(i)aport Zespołu składników nastąpi przed ustaniem zatrudnienia Pracownicy. W takiej sytuacji, dojdzie do przejścia zakładu pracy w rozumieniu art. 23(1) Kodeksu pracy.

(ii)aport Zespołu składników nastąpi po ustaniu zatrudnienia Pracownicy. W takiej sytuacji, ze względu na brak pracowników, nie dojdzie do przejścia zakładu pracy w rozumieniu art. 23(1) Kodeksu pracy (Spółka nie stanie się wówczas stroną dotychczasowego stosunku pracy z Pracownicą, gdyż na moment wniesienia, Wnioskodawczyni nie będzie zatrudniać pracowników).

Wnioskodawczyni wskazuje, że zamierza wnieść do Spółki tytułem wkładu niepieniężnego wszystkie składniki służące jej do prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej. Po ich wniesieniu do Spółki Wnioskodawczyni zaprzestanie prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej. Wynika to z tego, że wszystkie aktywa związane z tą działalnością zostaną przeniesione do Spółki. W rezultacie, Wnioskodawczyni nie będzie posiadać aktywów umożliwiających jej kontynuowanie dotychczasowej działalności. Jednocześnie, działalność Wnioskodawczyni będzie kontynuowana przez Spółkę.

W szczególności, Spółka stanie się właścicielem wspomnianych wyżej Nieruchomości, jak również zgodnie z art. 678 § 1 Kodeksu cywilnego stanie się stroną umów najmu, których stroną dotychczas była Wnioskodawczyni. Stąd z chwilą przeniesienia ww. nieruchomości na Spółkę będzie ona mogła kontynuować prowadzenie działalności prowadzonej obecnie przez Wnioskodawczynię w oparciu o otrzymane ramach aportu składniki.

Dodatkowo, Spółka przyjmie dla celów podatkowych aktywa wchodzące w skład Zespołu składników w wartości wynikającej z ksiąg podatkowych Wnioskodawczyni. Dodatkowo, w umowie Spółki wynajem nieruchomości będzie wskazany jako przedmiot działalności Spółki.

Ponadto, Wnioskodawczyni wskazuje, że głównym lub jednym z głównych celów wniesienia Zespołu składników do Spółki nie jest uniknięcie lub uchylenie się od opodatkowania, a transakcja zostanie przeprowadzona z uzasadnionych przyczyn ekonomicznych.

Pytania

1.Czy opisany we wniosku Zespół składników będzie stanowić przedsiębiorstwo w rozumieniu Ustawy o PIT i Ustawy o VAT?

2.Czy aport Zespołu składników do Spółki będzie zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 109 Ustawy o PIT?

3.Czy aport Zespołu składników do Spółki będzie stanowić czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT jako transakcja zbycia przedsiębiorstwa?

4.Czy w sytuacji wniesienia Zespołu składników w drodze aportu do Spółki, Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do dokonania korekty, o której mowa w art. 91 ust. 1-8 Ustawy o VAT?

Niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług, którego dotyczą pytania oznaczone we wniosku nr 1 (w części) oraz nr 3 i nr 4.

Pani stanowisko

Ad 1

Opisany we wniosku Zespół składników będzie stanowić przedsiębiorstwo w rozumieniu Ustawy o PIT i Ustawy o VAT.

Ad 3

Aport Zespołu składników do Spółki będzie stanowić czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT jako transakcja zbycia przedsiębiorstwa.

Ad 4

W sytuacji wniesienia Zespołu składników w drodze aportu do Spółki, Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do dokonania korekty, o której mowa w art. 91 ust. 1-8 Ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawczyni

Ad 1

Jak wynika z art. 5a pkt 3 Ustawy o PIT, ilekroć w ustawie jest mowa o przedsiębiorstwie oznacza to przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego.

Z kolei, zgodnie z art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT, przepisów Ustawy o VAT nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa.

Choć Ustawa o VAT nie zawiera samodzielnej definicji przedsiębiorstwa, to dokonując wykładni tego terminu organy podatkowe również odnoszą się do definicji przedsiębiorstwa zamieszczonej w Kodeksu cywilnym. Przykładowo:

• Interpretacja z 25 marca 2024 r. 0111-KDIB3-3.4012.40.2024.1.AM: „Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 1610, z późn. zm.)”.
• Interpretacja z 11 marca 2024 r. 0113-KDIPT1-3.4012.788.2023.2.MK: „Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55¹ ustawy - Kodeks cywilny”.

Z tego względu, w pierwszej kolejności należy odwołać się do brzmienia art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Zgodnie z tym przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1)oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

2)własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

3)prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

4)wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

5)koncesje, licencje i zezwolenia;

6)patenty i inne prawa własności przemysłowej;

7)majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

8)tajemnice przedsiębiorstwa;

9)księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Należy zaznaczyć, że katalog składników wymienionych w art. 55¹ Kodeksu cywilnego ma jedynie charakter przykładowy i dla istnienia przedsiębiorstwa nie jest niezbędne, aby w jego skład wchodziły wszystkie z wymienionych powyżej elementów.

W doktrynie prawa podatkowego zwraca się przede wszystkim uwagę na to, że żeby zostać uznanym za przedsiębiorstwo, określony zespół składników musi być zorganizowany, funkcjonalnie powiązany ze sobą oraz posiadać zdolność do samodzielnego funkcjonowania bez konieczności uzupełniania go o dodatkowe elementy – „Istotne jest, aby ten zespół składników mógł samodzielnie funkcjonować jako przedsiębiorstwo. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki między poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej” (J. Matarewicz [w:] Ustawa o podatku od towarów i usług. Komentarz aktualizowany, LEX/el. 2023, art. 6).

Takie poglądy są również prezentowane w orzecznictwie sądów administracyjnych, przykładowo w wyroku z 13 grudnia 2022 r., NSA wskazał że: „W ustawie o podatku od towarów i usług nie istnieje legalna definicja zbycia przedsiębiorstwa. Czynnikiem „konstytuującym” przedsiębiorstwo w znaczeniu przedmiotowym jest występowanie elementu organizacji oraz funkcjonalnego powiązania różnorodnych jego składników umożliwiających traktowanie przedsiębiorstwa, jako pewną całość (zespół).

Występowanie elementu organizacji pozwala odróżnić przedsiębiorstwo od majątku, gdyż ten ostatni jest przedmiotem organizacji i stanowi jedynie zbiór elementów wchodzących w skład zorganizowanej całości, jaką jest przedsiębiorstwo. Ważne jest więc, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki między poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej”.

Ponadto, warto również zwrócić uwagę na dodatkowe warunki, które zostały sformułowane w objaśnieniach podatkowych Ministra Finansów z 11 grudnia 2018 r. dotyczących opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji zbycia nieruchomości komercyjnych (dalej: „Objaśnienia”). Z Objaśnień wynika, że przy ocenie czy składniki majątku powinny być uznane za przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa (ZCP), należy uwzględnić również: (i) zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz (ii) faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji. Ponadto, na str. 3 Objaśnień MF wyjaśniło, że „Wskazanej oceny należy dokonać na moment przeprowadzenia transakcji. Tym samym, w przypadku, gdy konieczne dla kontynuowania działalności gospodarczej jest angażowanie przez nabywcę innych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji lub podejmowanie dodatkowych działań, brak jest możliwości stwierdzenia, że w danym przypadku zespół składników majątkowych stanowi przedsiębiorstwo lub ZCP”.

W odniesieniu do okoliczności zamiaru kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę, w Objaśnieniach MF zwraca uwagę, że należy wziąć pod uwagę całokształt okoliczności związanych z transakcją ocenianych na moment zawarcia transakcji, a w szczególności podjęcie przez nabywcę działań potwierdzających jego zamiar kontynuowania działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę.

Odnosząc się natomiast do okoliczności faktycznej możliwości kontynuowania działalności gospodarczej zbywcy przez nabywcę w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji, w Objaśnieniach MF wskazało, że oznacza to, że prowadzenie takiej działalności przez nabywcę powinno być możliwe bez konieczności:

• zaangażowania przez nabywcę innych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji oraz
• podejmowania przez nabywcę dodatkowych działań faktycznych lub prawnych (np. zawarcia umów), które są niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej w oparciu o przejęte składniki.

Ponadto w orzecznictwie wskazano, że dla ustalenia czy przenoszony zespół składników majątkowych umożliwia kontynuację działalności prowadzonej przez zbywcę, wystarczające jest przeniesienie minimum środków pozwalających na kontynuowanie uprzednio prowadzonej działalności (zob. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 kwietnia 2018 r., sygn. akt I FSK 1204/16).

O braku obowiązku opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności zbycia przedsiębiorstwa wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 27 listopada 2003 r. w sprawie C-497/01, Zita Modes Sarl, w którym wskazał, że:

„Jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5(8) VI Dyrektywy VAT uznając, iż w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie - nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu - do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak posiadać zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. Sprzeczne z tym przepisem jest uwarunkowanie przez państwo członkowskie stosowania wyłączenia, od posiadania przez nabywcę zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej przy użyciu nabytego majątku”.

Zgodnie z art. 19 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.UE.L.2006.347.1. z 11 grudnia 2006 r.), w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego.

Jak wskazał TSUE w wyroku z 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10, „Pojęcie „przekazanie [...] całości lub części aktywów” należy interpretować w taki sposób, iż obejmuje ono przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, lecz nie obejmuje samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów”.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 zd. 2 Ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe wskazuje się, że „najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, gdyż wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych, bez względu na to, czy przedmiot najmu stanowi składnik majątkowy w prowadzonej działalności gospodarczej przez podatnika czy też stanowi jego majątek osobisty” (interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z 2 lutego 2023 r. 0114-KDIP1-1.4012.656.2022.2.MM; zob. również interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z 7 czerwca 2023 r., sygn. 0114-KDIP1-1.4012.231.2023.1.MM; z 14 maja 2020 r., sygn. 0114-KDIP1-1.4012.180.2020.1.RR).

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego w niniejszym wniosku, na moment wniesienia Zespołu składników tytułem wkładu niepieniężnego do Spółki Wnioskodawczyni będzie prowadziła działalność gospodarczą w zakresie wynajmu w oparciu o Zespół składników. Wnioskodawczyni zamierza wnieść tytułem aportu do Spółki cały Zespół składników.

W ocenie Wnioskodawczyni, składniki materialne i niematerialne, które mają zostać wniesione do Spółki stanowią przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, a rezultacie także na gruncie Ustawy o PIT i Ustawy o VAT.

W ocenie Wnioskodawczyni, Zespół składników, który planuje ona wnieść do Spółki stanowi całość, która pod względem organizacyjnym, finansowym oraz funkcjonalnym działa jako samodzielne przedsiębiorstwo realizujące określone cele i zadania gospodarcze. Zespół składników składa się z kompleksu materialnych i niematerialnych składników, które są zdolne do realizacji zadań profesjonalnego przedsiębiorstwa w zakresie wynajmu i zarządzania nieruchomości.

Celem prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie wynajmu nabywca Zespołu składników (tj. Spółka) nie będzie musiał podejmować dodatkowych działań faktycznych lub prawnych (np. zawarcia umów), które są niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej w oparciu o przejęty Zespół składników.

W powyższym aspekcie, Wnioskodawczyni zwraca uwagę, że zgodnie z art. 678 § 1 zd. 1 Kodeksu cywilnego, w razie zbycia rzeczy najętej w czasie trwania najmu nabywca wstępuje w stosunek najmu na miejsce zbywcy. W doktrynie i orzecznictwie wskazuje się, że przez „zbycie” na gruncie tego przepisu rozumie się „przypadki (…) przejścia własności rzeczy najętej, na podstawie czynności cywilnoprawnej” (M. Załucki (red.), Kodeksy cywilny. Komentarz. Wyd.3, Warszawa 2023. Analogicznie: K. Osajda (red. Serii), W. Borysiak (red. Tomu), Kodeks cywilny. Komentarz. Wyd. 31, Warszawa 2023 oraz wyroku SN z 9 września 1966 r., U CR 151/66, jak również z 19 stycznia 1968 r., III CRN 410/67). W ocenie Wnioskodawczyni, wskutek wniesienia Zespołu składników do Spółki dojdzie do przeniesienia własności Nieruchomości w rozumieniu cywilnoprawnym, a w konsekwencji również do przejścia umów najmu na Spółkę.

Podsumowując, Spółka będzie kontynuować dotychczasową działalność Wnioskodawczyni w zakresie wynajmu w oparciu o składniki wniesione przez Wnioskodawczynię. W szczególności, Spółka stanie się właścicielem nieruchomości wskazanych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, jak również zgodnie z art. 678 § 1 Kodeksu cywilnego stanie się stroną umów najmu, których stroną dotychczas była Wnioskodawczyni. Stąd z chwilą przeniesienia nieruchomości wskazanych we wniosku na Spółkę, będzie ona mogła kontynuować prowadzenie działalności prowadzonej obecnie przez Wnioskodawczynię.

Zdaniem Wnioskodawczyni, o zorganizowaniu i funkcjonalnym powiązaniu Zespołu składników świadczy m.in. fakt, że prowadziła ona dotychczasowo swoją działalność gospodarczą w zakresie wynajmu nieruchomości w oparciu o te same składniki materialne i niematerialne, które zostaną przez nią wniesione tytułem wkładu niepieniężnego do Spółki.

Odnosząc się do faktycznej możliwości kontynuowania działalności, w ocenie Wnioskodawczyni do zrealizowania tej przesłanki wystarczające jest przeniesienie minimum środków pozwalających na kontynuowanie uprzednio prowadzonej działalności.

W analizowanym przypadku Zespół składników obejmuje zespół powiązanych składników warunkujących samodzielne prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie wynajmu nieruchomości.

W ocenie Wnioskodawczyni, Zespół składników jest zdolny do samodzielnego funkcjonowania w profesjonalnym obrocie gospodarczym bez konieczności uzupełniania go o jakiekolwiek dodatkowe elementy. Spółka będzie bowiem kontynuować dotychczasowy najem w oparciu o przekazane jej nieruchomości.

W odniesieniu natomiast do przesłanki zamiaru kontynuowania dotychczasowej działalności gospodarczej, należy stwierdzić, że będzie ona spełniona. Będzie tak m.in. z tego powodu, że jako przedmiot działalności w umowie spółki zostanie wskazana również działalność w zakresie wynajmu.

Dodatkowo, należy stwierdzić, że za istnieniem przedsiębiorstwa przemawia także fakt, że Wnioskodawczyni prowadzi księgi rachunkowe. To oznacza, że możliwe jest przypisanie przychodów / kosztów do Zespołu składników związanych z prowadzoną działalnością w zakresie wynajmu.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawczyni przesłanka dotycząca zamiaru i faktycznej możliwości kontynuowania dotychczasowej działalności zostanie spełniona.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawczyni opisany we wniosku zespół składników materialnych i niematerialnych będzie stanowić przedsiębiorstwo w rozumieniu Ustawy o PIT i Ustawy o VAT.

Ad 3

Zgodnie z art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT, przepisów Ustawy o VAT nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Jak wykazano w uzasadnieniu Ad 1 powyżej, Zespół składników będzie stanowił przedsiębiorstwo w rozumieniu Ustawy o VAT.

To z kolei determinuje konkluzję, że opisana we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej transakcja (aport Zespołu składników) nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT.

Ad 4

W art. 91 Ustawy o VAT opisane zostały zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekty podatku VAT naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do jej dokonania. Obowiązek korekty podatku VAT naliczonego występuje w przypadku zmiany struktury sprzedaży albo ze względu na zmianę pierwotnego przeznaczenia towaru lub usługi.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 Ustawy o VAT, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a lub 10c-10g, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10, 10a lub 10c-10g lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Zgodnie z art. 91 ust. 2 Ustawy o VAT, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Szczegółowy sposób dokonywania korekty został natomiast określony w art. 91 ust. 3-9 Ustawy o VAT.

Jak wynika z art. 91 ust. 9 Ustawy o VAT, w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W doktrynie prawa podatkowego wskazuje się, że: „W sposób szczególny – w zakresie obowiązków związanych z korektami podatku odliczonego – potraktowany został przypadek, gdy następuje zbycie przedsiębiorstwa albo jego zorganizowanej części (do 30 listopada 2008 r. – wyodrębnionego oddziału tego przedsiębiorstwa). Ustawa przyjmuje wówczas, że obowiązki związane z korektą przechodzą na nabywcę przedsiębiorstwa czy też zorganizowanej części przedsiębiorstwa” (A. Bartosiewicz [w:] VAT. Komentarz, wyd. XVII, Warszawa 2023, art. 91).

J. Matarewicz podkreśla również, że: „Zbycie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części powinno być neutralne na gruncie VAT. Przeniesienie całości lub części majątku przedsiębiorstwa nie podlega opodatkowaniu VAT, na zbywcę i nabywcę zaś należy patrzeć pod kątem VAT transparentnie, tzn. zbywca ma prawo odliczyć VAT naliczony przy zakupie towarów i usług związanych z przenoszoną całością, o ile nabywca wykorzysta je do wykonywania czynności opodatkowanych. Tym samym w przypadku zmiany przeznaczenia środka trwałego ewentualnej korekty VAT naliczonego w pierwotnej fakturze dokumentującej dostawę towarów (w tym także wydanie przedmiotu leasingu finansowego) dokonuje nabywca przedsiębiorstwa (art. 91 ust. 9 ustawy o VAT) […].

W konsekwencji, aport przedsiębiorstwa obejmującego np. przede wszystkim maszyny, dokonany w 5-letnim okresie korekty (zgodnie z art. 91 ust. 2 ustawy o VAT okres korekty VAT naliczonego dla środków trwałych innych niż nieruchomości wynosi 5 lat), jest neutralny na gruncie VAT. W takim przypadku nowy nabywca wstępuje w prawa zbywcy przedsiębiorstwa i z punktu widzenia przepisów o VAT nie istnieje potrzeba korekty podstawy opodatkowania faktur pierwotnych wystawionych na pierwszego właściciela/leasingobiorcę ” (J. Matarewicz [w:] Ustawa o podatku od towarów i usług. Komentarz aktualizowany, LEX/el. 2023, art. 91).

Należy zaznaczyć, że brak obowiązku korekty przewidzianej w art. 91 ust. 1-8 Ustawy o VAT jest pochodną sukcesji w zakresie obowiązków podatkowo-prawnych w zakresie VAT. Organy podatkowe stoją bowiem na stanowisku, że przeniesienie przedsiębiorstwa wiąże się z sukcesją w zakresie VAT (zob. przykładowo interpretacje z 18 grudnia 2023 r. 0111-KDIB3-1.4012.645.2023.5.ICZ oraz z 19 października 2020 r. 0112-KDIL1-1.4012.343.2020.2.JKU).

W związku z tym, skoro przedmiotem zbycia będzie przedsiębiorstwo, to Wnioskodawczyni jako zbywca nie będzie zobowiązana do dokonania korekty wcześniej odliczonego VAT. Jest tak z tego względu, że zgodnie z art. 91 ust. 9 Ustawy o VAT, obowiązek ewentualnego dokonania korekty będzie ciążyć na nabywcy przedsiębiorstwa, tj. Spółce. Obowiązek korekty po stronie Spółki może powstać wówczas, gdyby Spółka przeznaczyła otrzymane aktywa do działalności zwolnionej lub niepodlegającej podatkowi od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Wnioskodawczyni w sytuacji wniesienia Zespołu składników tytułem wkładu niepieniężnego do Spółki, Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do dokonania korekty, o której mowa w art. 91 ust. 1-8 Ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.) – zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Jednocześnie przepis art. 6 ustawy o VAT wskazuje na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są w nim wskazane czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszczące się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług, z uwagi jednak na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

I tak, na mocy art. 6 pkt 1 ustawy:

Zatem w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czynność ta nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, zatem dla potrzeb przepisów podatkowych należy stosować definicję zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.), zgodnie z którym:

Sformułowanie zawarte w zacytowanym art. 55¹ Kodeksu cywilnego „obejmuje ono w szczególności”, pozwala uznać, że definicja wymienia tylko przykładowe elementy przedsiębiorstwa. W rezultacie przedsiębiorstwo może obejmować także inne, niewymienione w tym przepisie składniki, jak również może składać się z niektórych tylko elementów wyliczenia zawartego w art. 55¹ Kodeksu cywilnego.

Kluczowym dla uznania, że przedmiot transakcji stanowi przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego (a co za tym idzie, ustawy o VAT) jest więc to, że stanowi on „zespół” składników materialnych i niematerialnych o cechach „zorganizowania” oraz „przeznaczenia do prowadzenia działalności gospodarczej”.

Potwierdza to z art. 55² Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym:

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym, funkcjonalnym i materialnym. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Ponadto, przy ocenie, czy składniki majątku powinny być uznane za przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, uwzględnić należy następujące okoliczności:

1.zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz

2.faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.

Zakres powyższego wyłączenia zdefiniował w wyrokach Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie - nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu - do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów.

W wyroku z 10 listopada 2011 r., w sprawie C-444/10 Finanzamt Ludenscheid przeciwko Christel Schriever, TSUE wywiódł, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje natomiast samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, że nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. W wyroku tym Trybunał wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy.

Mając na uwadze powyższe orzeczenia TSUE należy stwierdzić, że zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy definicja legalna zorganizowanej części przedsiębiorstwa musi być interpretowana przez pryzmat treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE i w powiązaniu z rozumieniem pojęcia „przekazania całości lub części majątku”, wyłożonym przez Trybunał w ww. orzeczeniu. Trybunał Sprawiedliwości główny nacisk kładzie na badanie konkretnego przypadku, dopuszczając w pewnych przypadkach zbycie samych składników rzeczowych. Tym samym, w myśl orzecznictwa Trybunału, składniki niematerialne nie stanowią konstytutywnego elementu uznania części majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w każdym przypadku. Trybunał uznał, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

W opisu sprawy wynika, że:

• prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie wynajmu nieruchomości i jest Pani czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT);
• zamierza Pani wnieść tytułem wkładu niepieniężnego (aportu) do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością („Spółka”) składniki majątkowe wykorzystywane przez Panią do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie wynajmu nieruchomości;
• do składników materialnych i niematerialnych, które zostaną wniesione tytułem wkładu niepieniężnego przez Wnioskodawczynię do Spółki („Zespół składników”) należy zaliczyć w szczególności:
• nieruchomości położone w Polsce, tj.:
• lokal niemieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość, adres: (…), dalej określana jako: „Nieruchomość 1”;
• lokal niemieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość, adres: (…), dalej określana jako” Nieruchomość 2”;
• lokal niemieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość, adres: (…), dalej określana jako: „Nieruchomość 3”;
• 2 spółdzielcze własnościowe prawa do miejsc postojowych (tzw. garaże) znajdujące się w (…), dalej określana jako: „Nieruchomość 4”;

dalej określane łącznie jako: „Nieruchomości”;

• prawa wynikające z umów najmu nieruchomości;
• wierzytelności, które wynikają z umów najmu ww. nieruchomości;
• księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, w tym dokumenty związane z umowami najmu nieruchomości, dokumentacja podatkowo-księgowa itp.;
• środki pieniężne zgromadzone na rachunkach bankowych;
• tajemnice przedsiębiorstwa;
• samochód;
• Do końca 2023 r., oprócz działalności w zakresie wynajmu prowadziła Pani również działalność gospodarczą polegającą na zakupie i sprzedaży mięsa, jak również świadczeniu usług w zakresie organizacji zakupu mięsa („Działalność Mięsna”);
• od 2024 r. prowadzi Pani wyłącznie działalność w zakresie wynajmu nieruchomości i sprzedaż / usługi wchodzące w skład Działalności Mięsnej nie są realizowane;
• obecnie jest zatrudniona jedna pracownica („Pracownica”), która zajmowała się Działalnością Mięsną (brak możliwości zakończenia stosunku pracy wraz z zakończeniem Działalności Mięsnej wynika z tego, że do 22 października 2024 r. pracownica znajduje się na urlopie macierzyńskim);
• wskazała Pani, że możliwe są dwie sytuacje:

(i)aport Zespołu składników nastąpi przed ustaniem zatrudnienia Pracownicy. W takiej sytuacji, dojdzie do przejścia zakładu pracy w rozumieniu art. 23(1) Kodeksu pracy.

(ii)aport Zespołu składników nastąpi po ustaniu zatrudnienia Pracownicy. W takiej sytuacji, ze względu na brak pracowników, nie dojdzie do przejścia zakładu pracy w rozumieniu art. 23(1) Kodeksu pracy. Spółka nie stanie się wówczas stroną dotychczasowego stosunku pracy z Pracownicą, gdyż na moment wniesienia, nie będzie Pani zatrudniać pracowników.

Kwestię stosunku pracy w sytuacji zbycia przedsiębiorstwa reguluje ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1465 ze zm.).

Art. 23¹ § 1 ^­Kodeksu pracy:

Pani wątpliwości dotyczą uznania aportu Zespołu składników do Spółki za czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT jako transakcji zbycia przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa (sprzedaż, darowizna, aport itp.) decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Wskazać należy, że zbycie przedsiębiorstwa ma miejsce wówczas, gdy majątek przedsiębiorstwa przechodzi na własność jednego nabywcy, który kontynuuje działalność gospodarczą zbywcy.

Jak wskazała Pani we wniosku, na rzecz Spółki tytułem wkładu niepieniężnego zostaną wniesione wszystkie składniki służące do prowadzenia przez Panią jednoosobowej działalności gospodarczej w zakresie wynajmu nieruchomości. Po ich wniesieniu do Spółki zaprzestanie Pani prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej, gdyż nie będzie posiadać aktywów umożliwiających kontynuowanie dotychczasowej działalności. Spółka stanie się właścicielem Nieruchomości, jak również - zgodnie z art. 678 § 1 Kodeksu cywilnego - stanie się stroną umów najmu, których stroną dotychczas była Pani. Z chwilą przeniesienia Nieruchomości, Spółka będzie mogła kontynuować, jak również będzie kontynuowała prowadzenie działalności prowadzonej obecnie przez Panią w oparciu o otrzymane ramach aportu składniki.

W omawianej sprawie zostaną spełnione wszystkie przesłanki, aby planowana czynność wniesienia aportem Zespołu składników do Spółki była transakcją zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego.

W związku z tym, czynność ta będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

W dalszej kolejności Pani wątpliwości dotyczą obowiązku dokonania korekty, o której mowa w art. 91 ust. 1-8 ustawy, w sytuacji aportu Zespołu składników do Spółki.

Zagadnienie korekty związane jest z prawem do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy:

Art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekty podatku naliczonego zostały określone w art. 91 ustawy.

Art. 91 ust. 1 ustawy:

Art. 91 ust. 2 ustawy:

Art. 91 ust. 9 ustawy:

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że zbycie przedsiębiorstwa (lub zorganizowanej jego części), o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy, pozostaje dla zbywcy bez wpływu na wcześniejsze odliczenia podatku naliczonego dokonane na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy w związku z zakupami, które służyły podatnikowi do wykonywania czynności opodatkowanych w zbywanym przedsiębiorstwie (lub jego zorganizowanej części). Równocześnie art. 91 ust. 9 ustawy nakłada na nabywcę, jako beneficjenta praw i obowiązków zbywcy, obowiązek dokonania stosownych korekt w zakresie podatku naliczonego, określonych w art. 91 ust. 1-8 ustawy, do których byłby zobligowany podmiot, który dokonał odliczenia, w przypadku gdyby nie doszło do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prawa, prowadzi do wniosku, że skoro – jak rozstrzygnięto w niniejszej interpretacji – aport Zespołu składników do Spółki stanowi zbycie przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, to w takiej sytuacji, na podstawie art. 91 ust. 9 ustawy, nie będzie Pani zobowiązana do dokonania korekty podatku naliczonego, o której mowa w art. 91 ust. 1-8 ustawy.

Obowiązek dokonania ewentualnych korekt podatku naliczonego – zgodnie z art. 91 ust. 9 ustawy – będzie ciążył na Spółce jako nabywcy przenoszonego majątku.

Całościowo Pani stanowisko w zakresie podatku od towarów i usług uznaję za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie podatku od towarów i usług w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1 (w części) oraz nr 3 i nr 4. W zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1 (w części) oraz nr 2 dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Ponadto, zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Ponosi Pani ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).