Interpretacja indywidualna z dnia 7 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-1.4012.231.2023.1.MM

Opodatkowanie podatkiem VAT usługi najmu lokalu biurowego oraz prawo Wnioskodawcy do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych z tytułu najmu lokalu biurowego.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

20 kwietnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 19 kwietnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania podatkiem VAT usługi najmu lokalu biurowego oraz prawa Wnioskodawcy do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych z tytułu najmu lokalu biurowego.

Uzupełnili go Państwo pismem z 19 kwietnia 2023 r.

Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem wspólnym

1.Zainteresowany będący stroną postępowania:

‒A Sp. z o.o.

2.Zainteresowany niebędący stroną postępowania:

‒Pan M. K.

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

A Sp. z o.o. („A”) prowadzi działalność gospodarczą i jest zarejestrowana jako „podatnik VAT czynny”.

Od listopada 2019 r. A wynajmuje (za wynagrodzeniem) od M. K. stanowiący jego własność lokal biurowy położony we (…) („lokal”), w którym A ma swoją siedzibę. Lokal jest wykorzystywany przez A wyłącznie do wykonywania przez nią czynności opodatkowanych.

M. K. zarejestrował w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej („CEiDG”) działalność gospodarczą prowadzoną pod firmą (…), lecz z dniem 31 grudnia 2022 r. została ona zawieszona, co zostało odnotowane w CEiDG.

Pomimo tego, nadal wynajmuje lokal A, przy czy został on przeniesiony do majątku „prywatnego” M. K., zaś przychody z tego tytułu są, od początku tego roku, opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako tzw. najem prywatny, tj. uznaje się je za pochodzące ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pomimo zawieszenia działalności gospodarczej w CEiDG M. K. jest nadal zarejestrowany jako „podatnik VAT czynny” i nadal wystawia na A, w odniesieniu do najmu lokalu, faktury z wykazanym na nich podatkiem VAT, przy czym jako rachunek do zapłaty wskazuje na nich swój rachunek prywatny, tj. rachunek, który nie jest związany z działalnością gospodarczą i który nie został zgłoszony do organu podatkowego i który w związku z tym nie widnieje na tzw. Białej Liście. A zawiadomiła właściwy organ podatkowy o tym fakcie na formularzu ZAW-NR.

Wartość przychodów M. K. z najmu lokalu przekracza w ciągu roku kwotę 200 tys. zł.

Pytania

1)Czy wynajem lokalu przez M. K. na rzecz A podlega opodatkowaniu VAT, wobec czego powinien on wystawiać na A faktury z wykazanym na nich podatkiem VAT?

2)Czy A ma prawo do odliczenia podatku VAT wykazanego na fakturach wystawianych przez M. K. w związku z najmem lokalu?

Stanowisko Zainteresowanych

Zainteresowani są zdania, że:

1)wynajem lokalu przez M. K. na rzecz A podlega opodatkowaniu VAT, wobec czego powinien on wystawiać na A faktury z wykazanym na nich podatkiem VAT;

2)A ma prawo do odliczenia podatku VAT wykazanego na fakturach wystawianych przez M. K. w związku z najmem lokalu.

Powyższe stanowisko Zainteresowani uzasadniają w sposób następujący:

Opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT).

Nie ma wątpliwości, że najem lokalu jest świadczeniem usług, gdyż jest to czynność inna niż dostawa towarów (zgodnie z definicją świadczenia usług w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT) i, jak wynika ze stanu faktycznego, następuje za wynagrodzeniem.

A skoro lokal znajduje się w Polsce (tj. (…)), to miejscem świadczenia przedmiotowej usługi jest Polska (art. 28e ustawy o VAT). W efekcie, najem lokalu przez M. K. na rzecz A stanowi odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Choć nie wynika to wprost z przepisów ustawy o VAT (ale z art. 2 dyrektywy Rady 2006/112/UE już tak), odpłatne świadczenie usług (na terytorium kraju) podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, o ile podejmuje się go „podatnik działający w takim charakterze”.

Podatnikiem jest osoba prowadząca działalność gospodarczą (art. 15 ust. 1 ustawy o VAT), przez którą rozumie się m.in. wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Nie powinno ulegać wątpliwości, że najem lokalu przez okres ponad 3 lat stanowi wykorzystywanie towarów (gdyż nieruchomość jest „towarem”, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT) w „sposób ciągły dla celów zarobkowych”, tak więc najem lokalu przez M. K. na rzecz A stanowi działalność gospodarczą, przez co M. K. jest podatnikiem dla celów stosowania przepisów o podatku VAT.

W powyższym kontekście bez znaczenia jest fakt, że M. K. zawiesił swoją działalność w CEiDG czy też że dla celów stosowania przepisów o PIT, przychody z tytułu najmu są kwalifikowane do źródła określanego jako „najem prywatny”, gdyż ustawa o VAT nie uzależnia możliwości objęcia danej osoby definicją podatnika czy też scharakteryzowania jej działalności jako gospodarczej od przepisów o CEiDG czy przepisów o PIT.

Stanowisko to potwierdza m.in. interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej („Dyrektor KIS”) z 20 grudnia 2022 r. (nr 0111-KDIB3-3.4012.448.2022.2.JSU), która została wydana w podobnym stanie faktycznym, tj. dotyczyła wynajmu nieruchomości przeniesionych do majątku prywatnego. Wprawdzie dotyczy ona przede wszystkim kwestii opodatkowania samego przeniesienia, lecz odnosi się również do kwestii opodatkowania najmu nieruchomości z majątku prywatnego: Dyrektor KIS uznał w niej, że najem nieruchomości podlega opodatkowaniu VAT, niezależnie od tego, do jakiego źródła przychodów (dla celów PIT) zostały zakwalifikowane przychody, gdyż ustawa o VAT nie rozróżnia „najmu prywatnego” i „najmu w ramach działalności gospodarczej”; na gruncie jej przepisów oba te rodzaje najmu stanowią „działalność gospodarczą” i podlegają opodatkowaniu VAT.

W konsekwencji, w związku m.in. z wynajmem lokalu na rzecz A M. K. jest podatnikiem (w rozumieniu przepisów o podatku VAT), a sam najem podlega opodatkowaniu VAT w Polsce i nie korzysta ze zwolnienia dla tzw. małych podatników, z racji tego że obrót M. K. z tego tytułu przekracza 200 tys. zł w ciągu roku (art. 113 ustawy o VAT).

M. K. powinien zatem wystawiać na A faktury (zgodnie z art. 106 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT) z wykazanym na nich podatkiem VAT.

Natomiast A ma prawo do odliczenia podatku VAT wykazanego na fakturach wystawianych przez M. K. w związku z najmem lokalu, gdyż jak wynika ze stanu faktycznego wykorzystuje go wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych (art. 86 ust. 1 ustawy o VAT), a jednocześnie nie zachodzą okoliczności wyłączające prawo do odliczenia. W szczególności, otrzymana od M. K. faktura nie dokumentuje czynności niepodlegającej opodatkowaniu (art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT).

W związku z powyższym Zainteresowani wnoszą o potwierdzenie poprawności swojego stanowiska.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku wspólnym jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Należy jednak zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy:

W myśl art. 15 ust. 2 ww. ustawy:

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że od listopada 2019 r. Pan M. K. wynajmuje Państwu (za wynagrodzeniem) lokal biurowy stanowiący jego własność, w którym mają Państwo swoją siedzibę. M. K. zarejestrował w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej działalność gospodarczą, lecz z dniem 31 grudnia 2022 r. została ona zawieszona. Pomimo tego, nadal wynajmuje Państwu lokal, przy czy został on przeniesiony do majątku „prywatnego” M. K., zaś przychody z tego tytułu są, od początku tego roku, opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako tzw. najem prywatny. Pomimo zawieszenia działalności gospodarczej w CEiDG M. K. jest nadal zarejestrowany jako „podatnik VAT czynny” i wystawia Państwu, w odniesieniu do najmu lokalu, faktury z wykazanym na nich podatkiem VAT.

W rozpatrywanej sprawie należy zwrócić uwagę, że na mocy art. 659 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.):

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Zatem oddanie w ramach umowy najmu osobie trzeciej nieruchomości lub rzeczy skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie podmiotu dokonującego wynajmu.

W przedmiotowej sprawie istotne jest, że w podatku VAT nie występuje pojęcie „najmu prywatnego” i „najmu w ramach działalności gospodarczej”. W świetle przepisów ustawy działalnością gospodarczą jest każda czynność najmu czy dzierżawy niezależnie od tego, czy wynajmujący działalność tę zarejestrował czy nie i niezależnie od tego czy przedmiot najmu (dzierżawy) stanowi w jego działalności środek trwały.

Mając na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, gdyż wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych, bez względu na to, czy przedmiot najmu stanowi składnik majątkowy w prowadzonej działalności gospodarczej przez podatnika czy też stanowi jego majątek osobisty. W konsekwencji Zainteresowany niebędący stroną postępowania - Pan M. K. wynajmując lokal biurowy działa jako podatnik podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Należy tu zauważyć, że wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może korzystać ze zwolnienia od tego podatku albo może być opodatkowana tym podatkiem.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

W tym miejscu należy zauważyć, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy (od ogólnej zasady powszechności opodatkowania) i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalne. W efekcie podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji jedynie, gdy charakter czynności świadczonych przez niego w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy:

Zwolnienie, które znajduje się w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT stanowi implementację z art. 135 ust. 1 lit. l Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. nr 347/1 ze zm.). Przepis powyższy stanowi, że Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: „(…) dzierżawę i wynajem nieruchomości”.

Krajowe ustawodawstwo stanowi o zwolnieniu z opodatkowania usługi najmu pod warunkiem jego mieszkaniowego przeznaczenia.

Należy ponadto zauważyć, że stosownie do art. 43 ust. 20 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 47 załącznika nr 3 do ustawy.

Powyższe wskazuje, że przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

‒świadczenie usługi na własny rachunek,

‒charakter mieszkalny nieruchomości,

‒mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala natomiast na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi.

Z treści wniosku wynika, że przedmiotem najmu jest lokal biurowy. Świadczona przez Pana M. K. usługa najmu na Państwa rzecz nie służy zaspakajaniu potrzeb mieszkaniowych, lecz prowadzeniu działalności gospodarczej z wykorzystaniem przedmiotowego lokalu (Państwa Spółka ma swoją siedzibę w wynajmowanym lokalu).

Odnosząc się zatem do kwestii budzącej Państwa wątpliwości w pierwszej kolejności należy stwierdzić, że na gruncie niniejszej sprawy – nie zostaną spełnione wyżej opisane przesłanki do zastosowania zwolnienia, tak więc świadczone usługi najmu nieruchomości o charakterze niemieszkalnym przez Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania, który wykorzystuje wynajmowaną nieruchomość na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, nie korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy. Zatem wskazane powyżej usługi podlegają opodatkowaniu według właściwej stawki podatku VAT.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 113 ust. 2 ustawy:

Stosownie do art. 113 ust. 5 ustawy:

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy wskazać, że – co do zasady – o ile podatnik nie przekroczył kwoty sprzedaży określonej na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 2 ustawy, ma prawo do korzystania ze zwolnienia podmiotowego do momentu przekroczenia tej kwoty. W przypadku przekroczenia ww. kwoty z tytułu świadczenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, podatnik zobowiązany jest do dokonania rejestracji dla potrzeb podatku od towarów i usług na zasadach określonych w ustawie.

W okoliczności sprawy wynika, że Pan M. K. jest zarejestrowanym podatnikiem VAT, u którego wartość sprzedaży przekracza kwotę 200 tys. zł.

Odnosząc się do sposobu udokumentowania opisanych czynności należy wskazać, że zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT:

Stosownie do art. 106b ust. 2 ustawy:

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy:

Faktura VAT jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie określonej transakcji, a ustawodawca określił w jakich okolicznościach należy ją wystawić. Przede wszystkim wystawiane przez podatników podatku od towarów i usług faktury muszą dokumentować wykonanie przez nich czynności, tj. dostawy towarów lub świadczenia usług.

Jak wcześniej wskazałem, usługi najmu wypełniają definicję działalności gospodarczej i Pan M. K. występuje z tytułu tej usługi w charakterze podatnika VAT, ponadto świadczone przez Pana K. usługi najmu lokalu biurowego nie korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, lecz podlegają opodatkowaniu z zastosowaniem właściwej stawki podatku VAT.

Mając zatem na uwadze powyższe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy należy stwierdzić, że z tytułu świadczonej usługi najmu Pan M. K. jest/będzie zobowiązany wystawiać na Państwa rzecz faktury z wykazanym podatkiem VAT, zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy.

Oceniając Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 należy je uznać za prawidłowe.

Z kolei odnosząc się do kwestii prawa do odliczenia podatku VAT z faktur wystawianych przez Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania z tytułu najmu lokalu biurowego, należy wskazać co następuje.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Jak wynika z powołanych przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy:

Natomiast na podstawie art. 88 ust. 4 ustawy:

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możliwość wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami.

Należy wskazać, że powołane wyżej przepisy dotyczące wyłączenia od odliczenia podatku, nie przewidują braku prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury, której zapłata zostanie dokonana na rachunek prywatny, który nie widnieje na tzw. Białej Liście.

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo Spółką zarejestrowaną jako „podatnik VAT czynny”. Zgodnie z Państwa wskazaniem, lokal jest wykorzystywany przez Państwa wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych.

Jak wyżej wskazano świadczone przez Pana M. K. usługi najmu lokalu biurowego nie korzystają ze zwolnienia od podatku VAT i podlegają opodatkowaniu według właściwej stawki podatku VAT.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz opis sprawy należy wskazać, że mają/będą mieli Państwo prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawianych przez Pana M. K. tytułu najmu, zgodnie z art. 86 ust. 1 w związku z art. 88 ustawy o VAT. Wynika to z faktu, że w analizowanym przypadku będą spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego. Są Państwo czynnym podatnikiem podatku VAT, a wynajmowany lokal biurowy związany jest z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

‒stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz

‒zdarzenia przyszłego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

A Sp. z o.o. (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).