Interpretacja indywidualna z dnia 9 lipca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.249.2024.2.JSZ

Skutki podatkowe w związku z przemieszczeniem zboża z Ukrainy.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest:

-prawidłowe w zakresie pytań nr 1, 2 i 7 wniosku,

-nieprawidłowe w zakresie pytań nr 3, 4, 5, 6 wniosku.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 kwietnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 4 kwietnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:

-braku powstania obowiązku podatkowego w związku z przemieszczeniem zboża do Państwa magazynu czasowego składowania w Polsce w Wariancie 1, 2 i 3 (pytania nr 1 i 2),

-braku powstania obowiązku podatkowego w związku z ewentualnym przemieszczeniem zboża z Państwa magazynu czasowego składowania do magazynu czasowego składowania albo składu celnego nabywcy z innego kraju UE (pytanie nr 3),

-braku powstania obowiązku podatkowego w związku ze sprzedażą zboża z Państwa magazynu czasowego składowania na rzecz kontrahenta z innego kraju UE (pytanie nr 4),

-wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż ze wskazaniem „VAT zwolniony” lub „VAT nie podlega” (pytanie nr 5),

-uwzględnienia w JPK transakcji, o których mowa w Wariancie 1-3 (pytanie nr 6),

-obowiązku uwzględnienia na fakturach kodów celnych lub innych specjalnych oznaczeń (pytanie nr 7),

-obowiązku dokonania korekty złożonej uprzednio deklaracji VAT w związku z określeniem przez organ różnicy podatku VAT (pytanie nr 8),

-uznania oryginałów dokumentów poświadczających przywóz towarów za podstawę przemieszczenia w ramach procedury tranzytu (pytanie nr 9),

-uznania przekazania ww. dokumentów poświadczających przywóz towarów za warunek przemieszczenia w ramach procedury tranzytu (pytanie nr 10).

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 24 maja 2024 r. (wpływ 24 maja 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest spółką z siedzibą na terenie Polski, polskim rezydentem podatkowym oraz czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca jest także zarejestrowany dla transakcji wewnątrzwspólnotowych (VAT-UE). Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest handel zbożem. Obecnie Wnioskodawca planuje rozpocząć w Polsce działalność polegającą na handlu zbożem. Wnioskodawca zamierza sprowadzać zboże (zakup z kraju trzeciego, np. Ukrainy lub zakup od kontrahenta z innego kraju UE). Wnioskodawca planuje zawierać transakcje związane z nabywaniem i odsprzedażą zboża.

Wnioskodawca planuje dokonywać 3 rodzaju transakcji, tj.

1.zakup u kontrahenta z siedzibą w innym niż Polska kraju UE zboża, które będzie transportowane z Ukrainy do magazynu czasowego składowania Wnioskodawcy w Polsce, a następnie sprzedawane do innego kraju UE (Wariant 1);

2.zakup zboża u kontrahenta z Ukrainy, które będzie transportowane z Ukrainy do magazynu czasowego składowania Wnioskodawcy w Polsce, a następnie sprzedawane do innego kraju UE (Wariant 2);

3.zakup zboża u kontrahenta z siedzibą w innym niż Polska kraju UE, które będzie transportowane z Ukrainy do magazynu czasowego składowania kontrahenta w Polsce lub do jego składu celnego, a następnie sprzedawane do Wnioskodawcy do jego magazynu czasowego składowania (Wariant 3).

Wnioskodawca wskazuje, że przemieszczenie towarów z Ukrainy do Polski lub do innego kraju UE będzie odbywało się w ramach procedury celnej tranzytu. Do dostaw zastosowanie znajdą warunki dostawy Incoterms DAP (dostarczone do miejsca). Tranzyt będzie dokumentowany dokumentami tranzytowymi T1 (tzw. procedura unijnego tranzytu zewnętrznego).

Wnioskodawca wskazuje dodatkowo, że Wnioskodawca jak i podmioty z innych krajów UE występujące w 3 powyższych transakcjach są podmiotami zarejestrowanymi do VAT dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych (VAT-UE).

Wnioskodawca wskazuje także, że prowadzi magazyn czasowego składowania na zasadach i w miejscu wskazanym w pozwoleniu wydanym przez właściwe dla Wnioskodawcy organy celne. Wnioskodawca wskazuje, że na terytorium Polski nie będzie dokonywał odprawy celnej zboża. Oznacza to, że Wnioskodawca nie będzie wpłacał jakichkolwiek należności celnych przywozowych czy należności celnych wywozowych. Wnioskodawca będzie ponosił jedynie koszty związane z przygotowaniem za obsługę celną.

Wariant 1 - Zboże będzie zakupione od kontrahenta unijnego, natomiast zboże zostanie przetransportowane z Ukrainy do magazynu czasowego składowania Wnioskodawcy w Polsce. Następnie Wnioskodawca sprzeda zboże innemu kontrahentowi z UE. Zboże zostanie dostarczone innemu kontrahentowi z UE w ramach procedury tranzytu, a warunki dostawy zostaną określone wg zasad Incoterms DAP. W ramach Wariantu 1, zboże będzie cały czas znajdowało się w jednej z dostępnych procedur celnych, tj. tranzyt - magazyn czasowego składowania - tranzyt. Po dostarczeniu zboża do nabywcy, procedurę dopuszczenia do obrotu i zgłoszenie towaru do oclenia będzie dokonywał nabywca.

Wariant 2 - Zboże będzie zakupione od kontrahenta nieunijnego z Ukrainy. Zboże zostanie przetransportowane z Ukrainy do magazynu czasowego składowania Wnioskodawcy w Polsce. Następnie Wnioskodawca sprzeda zboże innemu kontrahentowi z UE. Zboże zostanie dostarczone innemu kontrahentowi z UE w ramach procedury tranzytu, a warunki dostawy zostaną określone wg zasad Incoterms DAP. W ramach Wariantu 2, zboże będzie cały czas znajdowało się w jednej z dostępnych procedur celnych, tj. tranzyt - magazyn czasowego składowania - tranzyt. Po dostarczeniu zboża do nabywcy, procedurę dopuszczenia do obrotu i zgłoszenie towaru do oclenia będzie dokonywał nabywca. Na moment sprzedaży zboża, Wnioskodawca nie będzie miał wiedzy o dokonywanej przez nabywcę odprawie celnej.

Wariant 3 - Zboże zostanie zakupione od kontrahenta unijnego i zostanie przetransportowane z Ukrainy do polskiego składu celnego kontrahenta lub do jego magazynu czasowego składowania, a następnie będzie sprzedawane do Wnioskodawcy i przemieszczone do jego magazynu czasowego składowania. Oznacza to, że Wnioskodawca będzie nabywał zboże ze składu celnego lub magazynu czasowego składowania kontrahenta znajdującego się na terenie Polski do swojego magazynu czasowego składowania na terytorium Polski.

Wnioskodawca wskazuje, że na żadnym z etapów Wariantów 1-3 zboże nie będzie dopuszczone do obrotu w polskim obrocie celnym (przywóz z państwa trzeciego na terytorium Polski w ramach procedury celnej). Wnioskodawca nie będzie uiszczał od zboża należności celnych przywozowych. Za ostateczną odprawę będzie odpowiedzialny nabywca zboża, a zboże zostanie dopuszczone do obrotu, w ramach Wariantu 1 i 2, na terytorium innego kraju UE.

Z kolei w ramach Wariantu 3 zboże nie będzie dopuszczone do obrotu w polskim obrocie celnym, gdyż sprzedawca zboża, jak i Wnioskodawca będą korzystali z procedury celnej. Przemieszczenie towarów niedopuszczonych do obrotu będzie odbywało się pomiędzy składami celnymi/magazynami czasowego składowania. Wprowadzenie do magazynu czasowego składowania będzie odbywać się na podstawie dokumentu celnego przyjęcia zboża do tego magazynu. W tym czasie Wnioskodawca nie będzie jeszcze wiedział, kto będzie nabywcą zboża. Zboże przy transporcie z Ukrainy będzie objęte procedurą celną tranzytu. W magazynie składowania czasowego nastąpi zakończenie procedury tranzytu i wprowadzenie zboża do magazynu składowania czasowego na podstawie dokumentu celnego przyjęcia towaru do magazynu (zboże objęte procedurą składowania celnego). Oznacza to, że procedura tranzytu zostanie zastąpiona przez procedurę przyjęcia zboża do magazynu czasowego składowania.

Następnie, w ramach Wariantu 1 i 2, Wnioskodawca będzie przemieszczał zboże ze swojego magazynu składowania czasowego w ramach procedury tranzytu do swojego kontrahenta z UE. Wnioskodawca będzie w posiadaniu dokumentów, które będą jednoznacznie potwierdzać, że zboże będące przedmiotem dostawy do kontrahentów z UE opuściło terytorium Polski.

Wątpliwości Wnioskodawcy rodzą kwestie rozliczania podatku VAT w ramach Wariantów 1-3 przedstawionych powyżej.

W uzupełnieniu wniosku udzielono odpowiednio następujących odpowiedzi na zadane w wezwaniu pytania:

1.„Czy z tytułu przywozu zboża z terytorium Ukrainy na terytorium Polski, będą wymagane opłaty wyrównawcze lub opłaty o podobnym charakterze? Prosimy o wskazanie odrębnie dla każdego z opisanych Wariantów 1, 2 i 3.”

Odpowiedź: Wnioskodawca wyjaśnia, że w każdym z Wariantów (1, 2, 3), z tytułu przywozu zboża z terytorium Ukrainy na terytorium Polski nie będą wymagane opłaty wyrównawcze lub opłaty o podobnym charakterze.

Tak jak Wnioskodawca wskazywał, na terytorium Polski nie będzie dokonywał odprawy celnej zboża, a tym samym nie będzie wpłacał jakichkolwiek należności celnych przywozowych czy należności celnych wywozowych. Wnioskodawca będzie ponosił jedynie koszty związane z obsługą celną.

2.„Czy z tytułu przywozu zboża z terytorium Ukrainy na terytorium Polski będzie powstawał dług celny? Prosimy o wskazanie odrębnie dla każdego z opisanych Wariantów 1, 2 i 3.”

Odpowiedź: Tak jak Wnioskodawca wskazywał, na terytorium Polski nie będzie dokonywał odprawy celnej zboża. Oznacza to, że Wnioskodawca nie będzie wpłacał jakichkolwiek należności celnych przywozowych czy należności celnych wywozowych.

Oznacza to także, że w ramach Wariantów 1, 2 i 3 nie powstanie dług celny.

Wnioskodawca wskazuje, że na żadnym z etapów Wariantów 1, 2, 3 zboże nie będzie dopuszczone do obrotu w polskim obrocie celnym (przywóz z państwa trzeciego na terytorium Polski w Wariantach 1, 2 i 3 odbywał się będzie w ramach procedury celnej).

3.„Czy w odniesieniu do towarów przemieszczanych przez Państwa spoza Unii Europejskiej i wprowadzonych do magazynu czasowego składowania zlokalizowanego na terytorium Polski powstanie dług celny? Prosimy o wskazanie odrębnie dla każdego z opisanych Wariantów 1, 2 i 3.”

Odpowiedź: Wnioskodawca wskazuje, że w odniesieniu do towarów przemieszczanych spoza Unii Europejskiej i wprowadzonych do magazynu czasowego składowania zlokalizowanego na terytorium Polski nie powstanie dług celny. Dotyczy to Wariantu 1, 2, i 3.

4.„Jaką procedurą celną objęte będą towary dostarczone na terytorium Polski w Wariancie 3?”

Odpowiedź: Wnioskodawca wskazuje, że w pierwszym etapie zboże przy transporcie z Ukrainy będzie objęte procedurą celną tranzytu (tj. w ramach procedury tranzytu zboże zostanie przemieszczone z Ukrainy do magazynu składowania czasowego kontrahenta Wnioskodawcy). W magazynie składowania czasowego nastąpi zakończenie procedury tranzytu i wprowadzenie zboża do magazynu składowania czasowego na podstawie dokumentu celnego przyjęcia towaru do magazynu (zboże objęte procedurą składowania celnego). Oznacza to, że procedura tranzytu zostanie zastąpiona przez procedurę przyjęcia zboża do magazynu czasowego składowania.

W kolejnym etapie, zastosowanie znajdą takie same procedury celne. Oznacza to, że kontrahent po sprzedaży zboża na rzecz Wnioskodawcy dokona jego przemieszczenia ze swojego magazynu czasowego składowania do magazynu czasowego składowania Wnioskodawcy. To przemieszczenie zostanie dokonane w ramach procedury tranzytu. Następnie w magazynie składowania czasowego (Wnioskodawcy) nastąpi zakończenie procedury tranzytu i wprowadzenie zboża do magazynu składowania czasowego Wnioskodawcy na podstawie dokumentu celnego przyjęcia towaru do magazynu (zboże objęte procedurą składowania celnego). Oznacza to, że procedura tranzytu zostanie zastąpiona przez procedurę przyjęcia zboża do magazynu czasowego składowania Wnioskodawcy.

5.„Czy w Wariancie 3 na terytorium kraju (tj. Polski) towary przestaną podlegać procedurom określonym w art. 26a ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług?

Odpowiedź: Zgodnie z art. 26a ustawy o VAT:

1.Miejscem importu towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej.

2.W przypadku gdy towary zostaną objęte z momentem ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej jedną z następujących procedur:

1)uszlachetniania czynnego,

2)odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych,

3)składowania celnego,

4)tranzytu, w tym także składowaniem czasowym przed objęciem towarów jedną z procedur celnych,

5)wolnego obszaru celnego

- miejscem importu takich towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary te przestaną podlegać tym procedurom.

Wnioskodawca wskazuje, że w Wariancie 3 towary nie przestaną podlegać na terytorium Polski procedurom, o których mowa w art. 26a ust. 2 ustawy o VAT.

Tak jak Wnioskodawca wskazywał, za ostateczną odprawę celną będzie odpowiedzialny nabywca zboża (z innego kraju UE), a zboże zostanie dopuszczone do obrotu na terytorium innego kraju UE, do którego to kraju zostanie przemieszczone w ramach jednej z procedur celnych, o których mowa powyżej.

6.„Czy zakres pytania nr 3 wniosku dotyczy sytuacji opisanych przez Państwa we wszystkich Wariantach tj. 1, 2 i 3?”

Odpowiedź: Wnioskodawca wskazuje, że zakres pytania nr 3 Wniosku dotyczy sytuacji opisanych we wszystkich Wariantach, tj. 1, 2 i 3.

7.„Czy sformułowanie w pytaniu nr 3 wniosku „ewentualne przemieszczenie zboża z magazynu czasowego składowania Wnioskodawcy” odbywać się będzie w ramach dostawy zboża na rzecz określonego nabywcy?”

Odpowiedź: Wnioskodawca wskazuje, że na moment złożenia Wniosku nie ma wiedzy o nabywcy (tj. nie jest on określony). Jednak dokonując przemieszczenia zboża z magazynu czasowego składowania Wnioskodawcy na rzecz nabywcy z innego kraju UE, Wnioskodawca będzie miał wiedzę kto tym nabywcą towaru jest. Przemieszczenie będzie zatem dokonywane na rzecz określonego nabywcy.

8.„Czy zakresem pytania nr 5 wniosku objęte są faktury wystawione przez Państwa dokumentujące transakcje sprzedaży zboża w Wariantach 1, 2 i 3?”

Odpowiedź: Wnioskodawca wskazuje, że zakresem pytania nr 5 Wniosku objęte są faktury dokumentujące transakcje sprzedaży zboża w Wariantach 1, 2 i 3.

9.„Czy zakresem pytania nr 6 wniosku objęte są transakcje sprzedaży, o których mowa w Wariantach 1, 2 i 3 dokonywane przez Państwa?”

Odpowiedź: Wnioskodawca wskazuje, że zakresem pytania nr 6 Wniosku objęte są transakcje sprzedaży, o których mowa w Wariantach 1, 2 i 3 dokonywane przez Wnioskodawcę.

10.„W związku z tym, że okoliczności przedstawione w opisie sprawy nie korespondują w jakikolwiek sposób z zakresem zadanego we wniosku pytania nr 8, prosimy o wskazanie okoliczności związanych z treścią i odnoszących się do treści pytania nr 8 wniosku, a w szczególności o wskazanie:

a.W związku z jakimi transakcjami określona została różnica podatku VAT, o której mowa w pytaniu nr 8 wniosku?”

Odpowiedź: Wnioskodawca wskazuje, iż oprócz sytuacji wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego, możliwa jest również sytuacja, w której będzie importował zboże i wprowadzi je do obrotu celnego na terytorium RP. W takim przypadku dojdzie do importu towarów, który powinien być opodatkowany podatkiem VAT w Polsce

b.„Z jakiego tytułu obowiązani jesteście Państwo do zapłaty podatku VAT, o którym mowa w pytaniu nr 8 wniosku?”

Odpowiedź: Wnioskodawca może być zobowiązany do zapłaty podatku VAT z tytułu importu towarów, które wprowadzi do obrotu celnego, np. sprzedając na rzecz odbiorców w Polsce poza procedurą celną.

c.„Jaki Organ określił ww. różnicę podatku VAT?”

Odpowiedź: Organem właściwym do określenia różnicy będzie właściwy naczelnik urzędu celno-skarbowego.

d.„Na podstawie jakich przepisów Organ określił różnicę podatku VAT?”

Odpowiedź: Na podstawie art. 33 ust. 2 i 2a ustawy o podatku od towarów i usług.

e.„Co było przyczyną (powodem) określenia przez Organ różnicy podatku VAT?”

Odpowiedź: Przyczyną określenia różnicy podatku VAT może być nieprawidłowość wykazana przez Wnioskodawcę w zgłoszeniu celnym.

f.„Czego dotyczy zgłoszenie celne, o którym mowa w pytaniu nr 8 wniosku?”

Odpowiedź: Tak jak Wnioskodawca wskazywał powyżej, możliwe jest w przyszłości również importowanie przez niego zboża do Polski i wprowadzenie do obrotu w Polsce. Zgłoszenie celne będzie dotyczyło importy zboża.

g.„Czy podatek VAT z tytułu czynności udokumentowanych ww. zgłoszeniem celnym został przez Państwa wykazany w deklaracji podatkowej w zawyżonej wysokości i zapłacony? Jeżeli tak, to należy wskazać okres rozliczeniowy, którego dotyczy zakres postawionego we wniosku pytania nr 8.”

Odpowiedź: Jako, że Wnioskodawca planuje dopiero rozpocząć import zboża i wprowadzenie go na terytorium Polski do sprzedaży, podatek nie został jeszcze wykazany.

h.„Czy dokonali Państwo rozliczenia podatku VAT z tytułu czynności udokumentowanych ww. zgłoszeniem celnym na zasadach ogólnych określonych w art. 33 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług? Jeżeli nie, to należy wskazać podstawę prawną w oparciu, o którą dokonali Państwo tego rozliczenia.”

Odpowiedź: Jako, że Wnioskodawca planuje dopiero rozpocząć import zboża i wprowadzenie go na terytorium Polski do sprzedaży, rozliczenie nie zostało jeszcze wykazane.

Pytania

1.Czy przemieszczenie zboża w ramach procedury tranzytu z Ukrainy do magazynu czasowego składowania Wnioskodawcy w Polsce będzie powodowało powstanie obowiązku podatkowego na gruncie ustawy o VAT (w Wariancie 1 i 2)?

2.Czy przemieszczenie zboża, o którym mowa w Wariancie 3 na rzecz Wnioskodawcy do jego magazynu czasowego składowania będzie powodować powstanie obowiązku podatkowego na gruncie ustawy o VAT?

3.Czy ewentualne przemieszczenie zboża z magazynu czasowego składowania Wnioskodawcy do magazynu czasowego składowania albo składu celnego nabywcy z innego kraju UE powodowało będzie powstanie obowiązku podatkowego na gruncie ustawy o VAT?

4.Czy sprzedaż zboża z magazynu czasowego składowania Wnioskodawcy na rzecz kontrahenta z innego kraju UE będzie powodowało powstanie obowiązku podatkowego na gruncie ustawy o VAT, skoro odprawa celna zboża zostanie dokonana przez nabywcę?

5.Czy w przypadku uznania stanowiska 1-3 Wnioskodawcy za prawidłowe, czy właściwym działaniem będzie wystawianie faktur dokumentujących sprzedaż ze wskazaniem „VAT zwolniony” lub „VAT nie podlega”?

6.Czy transakcje o których mowa w Wariancie 1-3 powinny być uwzględniane w JPK?

7.Czy faktury powinny obowiązkowo zawierać wyszczególnione kody celne czy inne specjalne oznaczenia na fakturze?

Państwa stanowisko w sprawie

Stanowisko Wnioskodawcy:

1.W ocenie Wnioskodawcy, w ramach Wariantu 1 i 2, przemieszczenie zboża w ramach procedury tranzytu z Ukrainy do magazynu czasowego składowania Wnioskodawcy w Polsce nie będzie powodowało powstania obowiązku podatkowego na gruncie ustawy o VAT.

2.W ocenie Wnioskodawcy, przemieszczenie zboża o którym mowa w Wariancie 3 na rzecz Wnioskodawcy do jego magazynu czasowego składowania nie będzie powodować powstanie obowiązku podatkowego na gruncie ustawy o VAT.

3.W ocenie Wnioskodawcy, ewentualne przemieszczenie zboża z magazynu czasowego składowania Wnioskodawcy do magazynu czasowego składowania albo składu celnego nabywcy z innego kraju UE nie będzie powodowało powstania obowiązku podatkowego na gruncie ustawy o VAT.

4.W ocenie Wnioskodawcy, sprzedaż zboża z magazynu czasowego składowania Wnioskodawcy na rzecz kontrahenta z innego kraju UE nie będzie powodowała powstania obowiązku podatkowego na gruncie ustawy o VAT.

5.W ocenie Wnioskodawcy, właściwym działaniem będzie wystawianie faktur dokumentujących sprzedaż ze wskazaniem „VAT zwolniony” lub „VAT nie podlega”.

6.W ocenie Wnioskodawcy, transakcje, o których mowa w Wariancie 1-3 nie powinny być uwzględniane w JPK.

7.W ocenie Wnioskodawcy faktury nie powinny obowiązkowo zawierać wyszczególnionych kodów celnych czy innych specjalnych oznaczeń.

Uzasadnienie:

Ad. 1.

W ocenie Wnioskodawcy, przemieszczenie zboża w ramach procedury tranzytu z Ukrainy do magazynu czasowego składowania Wnioskodawcy w Polsce nie będzie powodowało powstanie obowiązku podatkowego na gruncie ustawy o VAT.

Tranzyt jest procedurą celną pozwalającą na przewóz towarów pod dozorem celnym bez konieczności uiszczenia opłat (należności celnych, podatku akcyzowego, podatku VAT i innych). Powoduje ona zawieszenie należności celnych i innych opłat do chwili dostarczenia towarów do ich miejsca przeznaczenia w Unii Europejskiej. Z kolei magazyn czasowego składowania to rodzaj magazynu znajdującego się pod dozorem celnym, umożliwiający przesunięcie odpraw, w przypadku braku możliwości dokonania skutecznego zgłoszenia celnego i dopełnienia zobowiązań.

W ocenie Wnioskodawcy, skoro zboże nie zostanie wprowadzone na obszar UE, tj. będzie objęty jedną z procedur celnych i nie dojdzie do odprawy celnej towaru na terytorium Unii Europejskiej, to ten towar nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce.

Zgodnie bowiem z art. 19a ust. 9 ustawy o VAT obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów powstaje z chwilą powstania długu celnego, z zastrzeżeniem ust. 10a i 11.

W myśl natomiast art. 19a ust. 11 ustawy o VAT, w przypadku objęcia towarów procedurą: składowania celnego, odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem z należności celnych przywozowych, uszlachetniania czynnego, tranzytu, wolnego obszaru celnego, jeżeli od towarów tych pobierane są opłaty wyrównawcze lub opłaty o podobnym charakterze, obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów powstaje z chwilą wymagalności tych opłat.

Zgodnie z art. 26a ust. 1 ustawy o VAT, miejscem importu towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej.

W myśl art. 26a ust. 2 ustawy, w przypadku gdy towary zostaną objęte z momentem ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej jedną z następujących procedur: uszlachetniania czynnego, odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych, składowania celnego, tranzytu, w tym także składowaniem czasowym przed objęciem towarów jedną z procedur celnych, wolnego obszaru celnego - miejscem importu takich towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary te przestaną podlegać tym procedurom.

Jednocześnie stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości należy wskazać, że od dnia 1 maja 2016 r. stosuje się przepisy Unijnego Kodeksu Celnego, który został przyjęty w dniu 9 października 2013 r. rozporządzeniem (UE) nr 952/2013 Parlamentu Europejskiego i Rady, a wszedł w życie 30 października 2013 r. uchylając rozporządzenie (WE) nr 450/2008 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 kwietnia 2008 r. ustanawiające wspólnotowy kodeks celny (zmodernizowany kodeks celny) (Dz. U. L z 2008 r. Nr 145, str.1).

Stosownie do art. 77 UKC: dług celny w przywozie powstaje w wyniku objęcia towarów nieunijnych podlegających należnościom celnym przywozowym jedną z następujących procedur celnych: dopuszczenia do obrotu, w tym na mocy przepisów o końcowym przeznaczeniu; odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych. Dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego. Dłużnikiem jest zgłaszający. W przypadku przedstawicielstwa pośredniego dłużnikiem jest również osoba, na której rzecz dokonuje się zgłoszenia celnego. (...)

W myśl art. 237 ust. 1 lit. a i lit. b UKC, w ramach procedury składowania towary nieunijne mogą być składowane na obszarze celnym Unii, przy czym towary te nie podlegają należnościom celnym przywozowym oraz innym należnościom określonym w innych stosownych obowiązujących przepisach.

Z powyższego wynika, że zastosowanie do towarów pochodzących z państw trzecich procedury składowania celnego nie skutkuje powstaniem należności celnych.

W świetle powyższych regulacji w podobnej sytuacji Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 14.08.2019 r., 0112-KDIL1-3.4012.287.2019.2.KB potwierdził, że zakup towarów nie będzie stanowić importu towaru z uwagi na podleganie procedurze tranzytu oraz niedopuszczeniu do obrotu w Polsce, a tym samym braku odprawy celnej.

Ad. 2.

W ocenie Wnioskodawcy, przemieszczenie zboża na rzecz Wnioskodawcy do jego magazynu czasowego składowania nie będzie powodować powstania obowiązku podatkowego na gruncie ustawy o VAT. Ponieważ towary w momencie przywozu do magazynu czasowego składowania kontrahenta Wnioskodawcy w Polsce nie były dopuszczone do obrotu na terytorium Unii, to dostawa od z magazynu czasowego składowania kontrahenta do magazynu czasowego składowania Wnioskodawcy nie może być uznana za transakcję wewnątrzwspólnotową. Dostawę tę należy potraktować jako import towaru z kraju trzeciego do Polski, ponieważ zgodnie z art. 2 ust. 7 ustawy o VAT przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej. Stąd też zakup towarów pochodzących spoza kraju UE i ich przywóz do magazynku składowania czasowego na terytorium Polski należy traktować jako import towarów.

Dodatkowo w ocenie Wnioskodawcy nie będzie tutaj miało znaczenie udokumentowanie takiego przemieszczenia pomiędzy magazynami fakturą wystawioną przez kontrahenta z innego kraju UE.

Zgodnie bowiem z art. 19a ust. 9 ustawy o VAT obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów powstaje z chwilą powstania długu celnego, z zastrzeżeniem ust. 10a i 11.

W myśl natomiast art. 19a ust. 11 ustawy o VAT, w przypadku objęcia towarów procedurą: składowania celnego, odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem z należności celnych przywozowych, uszlachetniania czynnego, tranzytu, wolnego obszaru celnego, jeżeli od towarów tych pobierane są opłaty wyrównawcze lub opłaty o podobnym charakterze, obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów powstaje z chwilą wymagalności tych opłat.

Zgodnie z art. 26a ust. 1 ustawy o VAT, miejscem importu towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej.

W myśl art. 26a ust. 2 ustawy, w przypadku gdy towary zostaną objęte z momentem ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej jedną z następujących procedur: uszlachetniania czynnego, odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych, składowania celnego, tranzytu, w tym także składowaniem czasowym przed objęciem towarów jedną z procedur celnych, wolnego obszaru celnego - miejscem importu takich towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary te przestaną podlegać tym procedurom.

Jednocześnie stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości należy wskazać, że od dnia 1 maja 2016 r. stosuje się przepisy Unijnego Kodeksu Celnego, który został przyjęty w dniu 9 października 2013 r. rozporządzeniem (UE) nr 952/2013 Parlamentu Europejskiego i Rady, a wszedł w życie 30 października 2013 r. uchylając rozporządzenie (WE) nr 450/2008 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 kwietnia 2008 r. ustanawiające wspólnotowy kodeks celny (zmodernizowany kodeks celny) (Dz. U. L z 2008 r. Nr 145, str.1).

Stosownie do art. 77 UKC: dług celny w przywozie powstaje w wyniku objęcia towarów nieunijnych podlegających należnościom celnym przywozowym jedną z następujących procedur celnych: dopuszczenia do obrotu, w tym na mocy przepisów o końcowym przeznaczeniu; odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych. Dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego. Dłużnikiem jest zgłaszający. W przypadku przedstawicielstwa pośredniego dłużnikiem jest również osoba, na której rzecz dokonuje się zgłoszenia celnego. (...)

W myśl art. 237 ust. 1 lit. a i lit. b UKC, w ramach procedury składowania towary nieunijne mogą być składowane na obszarze celnym Unii, przy czym towary te nie podlegają należnościom celnym przywozowym oraz innym należnościom określonym w innych stosownych obowiązujących przepisach.

Z powyższego wynika, że zastosowanie do towarów pochodzących z państw trzecich procedury składowania celnego nie skutkuje powstaniem należności celnych. Skoro w tej sytuacji nie powstanie dług celny, z uwagi na niedopuszczenie towarów do obrotu na terytorium Unii Europejskiej, gdyż towar będzie cały czas pozostawał objęty jedną z procedur celnych, to do czasu niepowstania długu celnego, obowiązek podatkowy w VAT z tytułu importu tych towarów nie powstanie.

Ad. 3.

W ocenie Wnioskodawcy, ewentualne przemieszczenie zboża z magazynu czasowego składowania Wnioskodawcy do magazynu czasowego składowania albo składu celnego nabywcy z innego kraju UE nie będzie powodowało powstania obowiązku podatkowego na gruncie ustawy o VAT. W ocenie Wnioskodawcy, wywóz towaru sprowadzonego uprzednio na terytorium kraju z kraju trzeciego z zastosowaniem procedury magazynu czasowego składowania nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie bowiem z art. 19a ust. 9 ustawy o VAT obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów powstaje z chwilą powstania długu celnego, z zastrzeżeniem ust. 10a i 11.

W myśl natomiast art. 19a ust. 11 ustawy o VAT, w przypadku objęcia towarów procedurą: składowania celnego, odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem z należności celnych przywozowych, uszlachetniania czynnego, tranzytu, wolnego obszaru celnego, jeżeli od towarów tych pobierane są opłaty wyrównawcze lub opłaty o podobnym charakterze, obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów powstaje z chwilą wymagalności tych opłat.

Zgodnie z art. 26a ust. 1 ustawy o VAT, miejscem importu towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej.

W myśl art. 26a ust. 2 ustawy, w przypadku gdy towary zostaną objęte z momentem ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej jedną z następujących procedur: uszlachetniania czynnego, odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych, składowania celnego, tranzytu, w tym także składowaniem czasowym przed objęciem towarów jedną z procedur celnych, wolnego obszaru celnego - miejscem importu takich towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary te przestaną podlegać tym procedurom.

Jednocześnie stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości należy wskazać, że od dnia 1 maja 2016 r. stosuje się przepisy Unijnego Kodeksu Celnego, który został przyjęty w dniu 9 października 2013 r. rozporządzeniem (UE) nr 952/2013 Parlamentu Europejskiego i Rady, a wszedł w życie 30 października 2013 r. uchylając rozporządzenie (WE) nr 450/2008 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 kwietnia 2008 r. ustanawiające wspólnotowy kodeks celny (zmodernizowany kodeks celny) (Dz. U. L z 2008 r. Nr 145, str.1).

Stosownie do art. 77 UKC: dług celny w przywozie powstaje w wyniku objęcia towarów nieunijnych podlegających należnościom celnym przywozowym jedną z następujących procedur celnych: dopuszczenia do obrotu, w tym na mocy przepisów o końcowym przeznaczeniu; odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych. Dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego. Dłużnikiem jest zgłaszający. W przypadku przedstawicielstwa pośredniego dłużnikiem jest również osoba, na której rzecz dokonuje się zgłoszenia celnego. (...)

W myśl art. 237 ust. 1 lit. a i lit. b UKC, w ramach procedury składowania towary nieunijne mogą być składowane na obszarze celnym Unii, przy czym towary te nie podlegają należnościom celnym przywozowym oraz innym należnościom określonym w innych stosownych obowiązujących przepisach.

Z powyższego wynika, że zastosowanie do towarów pochodzących z państw trzecich procedury składowania celnego nie skutkuje powstaniem należności celnych. W ocenie Wnioskodawcy, zastosowanie do towarów pochodzących z państwa trzeciego procedury magazynu czasowego składowania na terytorium Polski nie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego od importu towarów. Wynika to z tego, że towary te, pomimo że znajdują się na terytorium celnym UE, nie podlegają jednak obrotowi na tym terytorium, ponieważ nie zmieniają statusu na wspólnotowy. Oznacza to, że nie mogą być przedmiotem konsumpcji na terytorium UE.

W konsekwencji w ocenie Wnioskodawcy, opisany wyżej stan rzeczy nie może nie mieć wpływu na wyprowadzenie towaru magazynu składowania czasowego do magazynu czasowego składowania kontrahenta w innym kraju UE. Jego konsekwencją jest bowiem to, że zdarzenie takie (tj. wyprowadzenie towaru z magazynu czasowego składowania) nie będzie podlegać przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Tak więc skoro przez wzgląd na treść art. 19 ust. 7 i 9 ustawy o VAT import towarów w ramach procedury magazynu składowania czasowego nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu w kraju, to brak jest podstaw do uznawania sprzedaży towaru objętego składem do innego państwa za eksport towaru w rozumieniu ustawy o VAT.

Ad. 4.

W ocenie Wnioskodawcy, sprzedaż zboża z magazynu czasowego składowania Wnioskodawcy na rzecz kontrahenta z innego kraju UE, nie będzie powodowała obowiązku podatkowego na gruncie ustawy o VAT, a transakcja nie powinna zostać rozpoznana jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1.odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2.eksport towarów;

3.import towarów na terytorium kraju;

4.wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5.wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z zastrzeżeniem art. 2a.

W myśl art. 2 pkt 3 ustawy o VAT, przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (...).

Towarami - w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w myśl art. 2 pkt 4 ww. ustawy, przez terytorium państwa członkowskiego, rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Stosownie zaś do art. 2 pkt 5 ww. ustawy, przez terytorium państwa trzeciego należy rozumieć terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.

Jak stanowi art. 2 pkt 22 ww. ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 2 pkt 7 ww. ustawy, przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Artykuł 13 ust. 1 ustawy stanowi, że przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Stosownie do art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1.podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

2.osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

3.podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;

4.podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Przepis art. 13 ust. 6 ustawy stanowi, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Powyższe regulacje wskazują, że w sytuacji gdy wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji dostawy (sprzedaży) z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel - to zachodzi wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT). Warunkiem rozpoznania danej dostawy towarów (której towarzyszy przemieszczenie z Polski do innego kraju członkowskiego), jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jest dokonanie jej na rzecz podmiotu zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

Zatem, co do zasady, przy spełnieniu warunków dotyczących podmiotów biorących udział w transakcji, w przypadku gdy w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy następuje wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE występuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Zachodzi wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.

Stosownie do art. 41 ust. 3 ustawy o VAT, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

W myśl art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1.podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;

2.podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;

3.podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Na mocy art. 42 ust. 1a ustawy, stawka podatku, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania, jeżeli:

1.podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1, lub

2.złożona informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych danych dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 100 ust. 8

- chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego.

Ww. warunki muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany).

Jak stanowi art. 42 ust. 2 ustawy, warunki, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uznaje się za spełnione również wówczas, gdy nie są spełnione wymagania w zakresie:

1.nabywcy - w przypadkach, o których mowa w art. 13 ust. 2 pkt 3 i 4;

2.dokonującego dostawy - w przypadku, o którym mowa w art. 16.

Stosownie do art. 42 ust. 3 ustawy, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1.dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),

2.(uchylony),

3.specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku

4.(uchylony) - z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Stosownie do art. 19a ust. 9 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów powstaje z chwilą powstania długu celnego, z zastrzeżeniem ust. 10a i 11.

Oznacza to, że w przypadku gdy na podstawie przepisów celnych powstaje dług celny w związku z dopuszczeniem towarów do obrotu wówczas także, co do zasady, powstanie obowiązek podatkowy w podatku VAT z tytułu importu tych towarów.

Zgodnie natomiast z art. 19a ust. 11 ww. ustawy, w przypadku objęcia towarów procedurą: składowania celnego, odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem z należności celnych przywozowych, uszlachetniania czynnego, tranzytu, wolnego obszaru celnego, jeżeli od towarów tych pobierane są opłaty wyrównawcze lub opłaty o podobnym charakterze, obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów powstaje z chwilą wymagalności tych opłat.

Zgodnie z art. 26a ust. 1 ustawy o VAT, miejscem importu towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej.

W myśl art. 26a ust. 2 ustawy, w przypadku gdy towary zostaną objęte z momentem ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej jedną z następujących procedur:

1.uszlachetniania czynnego,

2.odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych,

3.składowania celnego,

4.tranzytu, w tym także składowaniem czasowym przed objęciem towarów jedną z procedur celnych,

5.wolnego obszaru celnego - miejscem importu takich towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary te przestaną podlegać tym procedurom.

Jednocześnie stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości należy wskazać, że od dnia 1 maja 2016 r. stosuje się przepisy Unijnego Kodeksu Celnego, który został przyjęty w dniu 9 października 2013 r. rozporządzeniem (UE) nr 952/2013 Parlamentu Europejskiego i Rady, a wszedł w życie 30 października 2013 r. uchylając rozporządzenie (WE) nr 450/2008 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 kwietnia 2008 r. ustanawiające wspólnotowy kodeks celny (zmodernizowany kodeks celny) (Dz. U. L z 2008 r. Nr 145, str.1).

Stosownie do art. 77 UKC:

1.dług celny w przywozie powstaje w wyniku objęcia towarów nieunijnych podlegających należnościom celnym przywozowym jedną z następujących procedur celnych:

a.dopuszczenia do obrotu, w tym na mocy przepisów o końcowym przeznaczeniu;

b.odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych.

2.Dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego.

3.Dłużnikiem jest zgłaszający.

W przypadku przedstawicielstwa pośredniego dłużnikiem jest również osoba, na której rzecz dokonuje się zgłoszenia celnego. (...)

W myśl art. 237 ust. 1 lit. a i lit. b UKC, w ramach procedury składowania towary nieunijne mogą być składowane na obszarze celnym Unii, przy czym towary te nie podlegają należnościom celnym przywozowym oraz innym należnościom określonym w innych stosownych obowiązujących przepisach.

Z powyższego wynika, że zastosowanie do towarów pochodzących z państw trzecich procedury składowania celnego nie skutkuje powstaniem należności celnych.

Wnioskodawca podkreśla, że w przedstawionej przez niego sprawie mają miejsce dwie odrębne transakcje, tj. dostawa zboża na rzecz Wnioskodawcy, w wyniku której jest ten towar dostarczony do magazynu składowania czasowego znajdującego się w Polsce oraz kolejną dostawą, która następuje z ww. miejsca do innego kraju Unii Europejskiej.

Za import towarów - w świetle art. 2 pkt 7 ustawy o VAT - uważa się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Definicja ta stanowi implementację art. 30 dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L 347 z 11.12.2006 str. 1 z późn. zm.), w myśl którego "import towarów" oznacza wprowadzenie na terytorium Wspólnoty towarów, które nie znajdują się w swobodnym obrocie w rozumieniu art. 24 Traktatu.

Oznacza to, że importem jest przywiezienie towarów z kraju trzeciego na terytorium innego państwa UE, natomiast tylko import na terytorium kraju stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Powstanie obowiązku podatkowego z tytułu importu towarów jest powiązane z powstaniem obowiązku zapłaty cła lub faktem zaistnienia określonych procedur celnych. Natomiast w przypadku, gdy importowany towar nie będzie objęty procedurą dopuszczenia do obrotu w rozumieniu przepisów celnych i przywóz towaru nie spowoduje powstania długu celnego, ani też nie wystąpią żadne inne należności przywozowe, obowiązek podatkowy dla przedmiotowego importu towarów nie powstanie.

W przedmiotowym przypadku, towar z kraju trzeciego bez odprawy celnej (był objęty procedurą magazynu czasowego składowania w Polsce) zostanie odsprzedany dla kontrahenta z innego kraju UE. Na moment sprzedaży Wnioskodawca nie będzie miał od nabywcy informacji czy towar zostanie odsprzedany dalej, czy zostanie dopuszczony do obrotu na terytorium innego kraju Wspólnoty.

Należy zatem stwierdzić, że transakcja zakupu zboża, które będzie dostarczone z Ukrainy na terytorium Polski, choć będzie stanowić import towarów, to Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku rozliczenia podatku od towaru i usług z tytułu importu towarów. Należy bowiem zauważyć, że zboże będzie objęte procedurą magazynu czasowego składowania i nie zostanie dopuszczone do obrotu w rozumieniu przepisów celnych. Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, nie będzie on miał obowiązku rozliczania podatku od towarów i usług z tego tytułu.

Powyższe potwierdza por. interpretacja indywidualna z dnia 1 lutego 2023 r., nr 0114-KDIP1-2.4012.549.2022.2.RD.

Ad. 5. W ocenie Wnioskodawcy, sprzedaż zboża dokonywana w Wariancie 1-3 nie podlega obowiązkowi rozliczenia podatku VAT, ponieważ zboże było objęte procedurą celną i nie zostało dopuszczone do obrotu w rozumieniu przepisów celnych.

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, prawidłowym działaniem będzie wystawienie faktury ze wskazaniem “NP” czy “nie podlega”.

Powyższe potwierdza por. interpretacja indywidualna z dnia 1 lutego 2023 r., nr 0114-KDIP1- 2.4012.549.2022.2.RD.

Ad. 6.

W ocenie Wnioskodawcy, sprzedaż zboża dokonywana w Wariancie 1-3 nie podlega obowiązkowi rozliczenia podatku VAT, ponieważ zboże było objęte procedurą celną i nie zostało dopuszczone do obrotu w rozumieniu przepisów celnych. Z tego względu, transakcje opisane w Wariancie 1-3 nie powinny być wykazywane w deklaracjach JPK.

W przypadku sprzedaży niepodlegającej opodatkowaniu VAT nie powinna zostać wystawiona faktura dokumentująca taką transakcję, a tym samym sprzedaż ta nie powinna także znaleźć się w składanej deklaracji VAT. Wynika to z faktu, że sprzedaż niepodlegająca opodatkowaniu nie podlega regulacjom ustawy o VAT, a tym samym obowiązkom związanym z rozliczaniem tego podatku.

Ad. 7.

W przypadku uznania, że transakcje opisane w Wariancie 1-3 podlegały będą przepisom ustawy o VAT, a Wnioskodawca powinien udokumentować te transakcje fakturą VAT, Wnioskodawca wskazuje, że kody celne czy inne specjalne oznaczenia na fakturze nie będą musiały obowiązkowo znaleźć się na fakturze.

Pomimo, że posługiwanie się nomenklaturą scaloną CN jest obowiązkowe, to jednak przedsiębiorca nie jest zobowiązany do umieszczania kodów na fakturach VAT. Zgodnie z art. 106e ustawy o VAT na fakturze obowiązkowo muszą znaleźć się określone elementy. Wśród nich nie ma kodu CN.

W ocenie Wnioskodawcy, może on umieścić kod CN na dokumencie na zasadzie dobrowolności. Wnioskodawca wskazuje, że organy podatkowe wyrażają zgodę, aby na dokumentach takich jak faktury były umieszczane dodatkowe informacje, co oznacza, że kody CN mogą znaleźć się na dokumencie jako dodatkowa informacja.

Powyższe potwierdza np. interpretacja indywidualna z dnia 30 czerwca 2020 roku, nr 0114-KDIP1-3.4012.241.2020.2.KK.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest:

-prawidłowe w zakresie pytań nr 1, 2 i 7 wniosku,

-nieprawidłowe w zakresie pytań nr 3, 4, 5, 6 wniosku.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie, z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 1 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 3 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 5 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 7 ustawy:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

Jednocześnie, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Stosownie do art. 19a ust. 9 ustawy:

Oznacza to, że w przypadku gdy na podstawie przepisów celnych powstaje dług celny w związku z dopuszczeniem towarów do obrotu wówczas także, co do zasady, powstanie obowiązek podatkowy w podatku VAT z tytułu importu tych towarów.

W myśl art. 19a ust. 10a ustawy:

Zgodnie natomiast z art. 19a ust. 11 ustawy:

Zgodnie z art. 26a ust. 1 ustawy:

Przy czym, jak stanowi art. 26a ust. 2 ustawy:

W kwestii dotyczącej uznania składu celnego za terytorium kraju, na którym skład celny się znajduje oraz w kwestii opodatkowania podatkiem od wartości dodanej sprzedaży w składzie celnym rozstrzygał Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku z 8 listopada 2012 r. w sprawie C‑165/11 Profitube. Rozstrzygnięcie zapadło na gruncie przepisów szóstej dyrektywy z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG) (Dz. Urz. WE L Nr 145 z 13.06.1977 str. 1, z późn. zm.), dalej: szósta dyrektywa Rady, które pozostały aktualne w swej treści w odpowiednich przepisach dyrektywy 2006/112/WE Rady.

Trybunał Sprawiedliwości UE w ww. sprawie C-165/11 Profitube, rozstrzygał w przedmiocie zapłaty podatku od wartości dodanej (zwanego in. „podatkiem VAT”) dotyczącego sprzedaży towarów pochodzących z państwa trzeciego i umieszczonych w składzie celnym położonym na terytorium Republiki Słowackiej, objętych procedurą składu celnego, a następnie procedurą uszlachetniania czynnego z zastosowaniem systemu zawieszeń.

Odnosząc się do powyższego Trybunał wskazał, iż żaden z przepisów szóstej dyrektywy Rady nie przewiduje, iż składy celne niezależnie od tego, czy chodzi o składy publiczne, czy prywatne w rozumieniu przepisów Wspólnotowego Kodeksu Celnego, nie znajdują się „na terytorium kraju”, jeżeli są one położone na terytorium państwa członkowskiego w znaczeniu wskazanym w art. 3 ust. 1 szóstej dyrektywy Rady (analogicznie art. 5 pkt 2 dyrektywy 2006/112/WE Rady).

W tezach ww. wyroku Trybunał przyjął, że w rozumieniu art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy Rady, skład celny znajduje się „na terytorium kraju”, jeżeli jest położony na terytorium państwa członkowskiego (pkt 59).

Trybunał wobec dokonanych ustaleń, wskazał, że w sytuacji gdy towary pochodzące z państwa trzeciego zostały objęte procedurą składu celnego w państwie członkowskim, następnie przetworzone w ramach procedury uszlachetniania czynnego z zastosowaniem systemu zawieszeń, po czym zostały sprzedane i ponownie objęte procedurą składu celnego, przy czym podczas tych wszystkich procesów i transakcji pozostawały w tym samym składzie celnym położonym na terytorium tego państwa członkowskiego, sprzedaż tych towarów podlega podatkowi od wartości dodanej na mocy art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy Rady, chyba że wspomniane państwo członkowskie skorzystało z przysługującej mu na mocy art. 16 ust. 1 wskazanej dyrektywy możliwości zwolnienia jej z podatku od wartości dodanej, czego ustalenie należy do sądu krajowego.

Mając na uwadze wytyczne Trybunału Sprawiedliwości UE zawarte w przytoczonym wyroku, oraz zważywszy, że ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie nie przewidują wyłączenia składu celnego z terytorium kraju, należy stwierdzić, że terytorium składu celnego znajdujące się na terytorium RP, traktowane jest w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, jako terytorium kraju jak również skład celny utworzony na terytorium państwa członkowskiego Wspólnoty stanowi część tego państwa członkowskiego, ponieważ art. 3 szóstej dyrektywy, wskazujący na zakres terytorialny dla celów podatku od wartości dodanej, takiego obszaru (tj. składu celnego), nie wyklucza z obszaru terytorialnego państw członkowskich, a w konsekwencji z terytorium Wspólnoty.

Tym samym magazyn czasowego składowania w przedmiotowej sprawie należy uznać za terytorium kraju, a towary się w nim znajdujące podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z opisu sprawy wynika, że obecnie planują Państwo rozpocząć w Polsce działalność polegającą na handlu zbożem. Zamierzają Państwo sprowadzać zboże (zakup z kraju trzeciego, np. Ukrainy lub zakup od kontrahenta z innego kraju UE).

Planują Państwo dokonywać 3 rodzaju transakcji, tj.

1.zakup u kontrahenta z siedzibą w innym niż Polska kraju UE zboża, które będzie transportowane z Ukrainy do Państwa magazynu czasowego składowania w Polsce, a następnie sprzedawane do innego kraju UE (Wariant 1);

2.zakup zboża u kontrahenta z Ukrainy, które będzie transportowane z Ukrainy do Państwa magazynu czasowego składowania w Polsce, a następnie sprzedawane do innego kraju UE (Wariant 2);

3.zakup zboża u kontrahenta z siedzibą w innym niż Polska kraju UE, które będzie transportowane z Ukrainy do magazynu czasowego składowania kontrahenta w Polsce lub do jego składu celnego, a następnie sprzedawane do Państwa magazynu czasowego składowania (Wariant 3).

Wskazali Państwo, że przemieszczenie towarów z Ukrainy do Polski lub do innego kraju UE będzie odbywało się w ramach procedury celnej tranzytu. Do dostaw zastosowanie znajdą warunki dostawy Incoterms DAP (dostarczone do miejsca). Tranzyt będzie dokumentowany dokumentami tranzytowymi T1 (tzw. procedura unijnego tranzytu zewnętrznego).

Za import towarów - w świetle powołanego art. 2 pkt 7 ustawy - uważa się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej. Definicja ta stanowi implementację art. 30 dyrektywy 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347 z 11.12.2006 str. 1 ze zm.), w myśl którego:

Oznacza to, że importem jest przywiezienie towarów z kraju trzeciego na terytorium innego państwa UE, natomiast tylko import na terytorium kraju stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy. Powstanie obowiązku podatkowego z tytułu importu towarów, zgodnie z art. 19a ust. 9 ustawy powiązane jest z powstaniem długu celnego lub faktem zaistnienia określonych procedur celnych, o których mowa w art. 19a ust. 10a i 11 ustawy. W przypadku, gdy z tytułu importu towarów nie powstanie dług celny jak również w związku z zaistniałymi procedurami celnymi nie będą wymagane żadne opłaty wyrównawcze lub opłaty o podobnym charakterze, obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów nie będzie miał miejsca. W przedmiotowym przypadku, towary z kraju trzeciego, które zostały wprowadzone na terytorium Polski do magazynu czasowego składowania choć stanowią import towarów, to nie mają Państwo obowiązku rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu tego importu.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że w przypadku transakcji, o których mowa w Wariantach 1, 2 i 3, choć przywóz towarów z kraju trzeciego, które zostały wprowadzone na terytorium Polski do Państwa magazynu czasowego składowania, stanowi import towarów, to nie będą mieli Państwo obowiązku rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu tego importu. Należy zauważyć, że – jak wynika z okoliczności sprawy – w każdym z Wariantów (1, 2, 3), z tytułu przywozu zboża z terytorium Ukrainy na terytorium Polski nie będą wymagane opłaty wyrównawcze lub opłaty o podobnym charakterze. Na terytorium Polski nie będą Państwo dokonywali odprawy celnej zboża, a tym samym nie będą Państwo wpłacali jakichkolwiek należności celnych przywozowych czy należności celnych wywozowych. W ramach Wariantów 1, 2 i 3 nie powstanie dług celny. Na żadnym z etapów Wariantów 1, 2, 3 zboże nie będzie dopuszczone do obrotu w polskim obrocie celnym (przywóz z państwa trzeciego na terytorium Polski w Wariantach 1, 2 i 3 odbywał się będzie w ramach procedury celnej).

Zatem w przedmiotowej sprawie przywóz towarów z państw trzecich do Państwa magazynu czasowego składowania, w przypadku transakcji, o których mowa w Wariantach 1, 2 i 3, nie będzie wiązał się z powstaniem obowiązku podatkowego z tytułu importu towarów na terytorium Polski na gruncie przepisów ustawy.

Wobec powyższego Państwa stanowisko w zakresie pytań 1 i 2 wniosku należało uznać za prawidłowe.

Przechodząc do kwestii objętej pytaniem nr 3 wniosku należy zauważyć, że pytanie to dotyczy ewentualnego przemieszczenia zboża z Państwa magazynu czasowego składowania do magazynu czasowego składowania albo składu celnego nabywcy z innego kraju UE w Wariantach 1, 2 i 3.

Wskazali Państwo, że na moment złożenia Wniosku nie mają Państwo wiedzy o nabywcy (tj. nie jest on określony). Jednak dokonując przemieszczenia zboża z Państwa magazynu czasowego składowania na rzecz nabywcy z innego kraju UE, będą mieli Państwo wiedzę kto tym nabywcą towaru jest. Przemieszczenie będzie zatem dokonywane na rzecz określonego nabywcy.

Odnosząc się do powyższego należy ponownie wskazać, że magazyn czasowego składowania w przedmiotowej sprawie należy uznać za terytorium kraju. Tym samym przywóz towarów z krajów trzecich do magazynu czasowego składowania znajdującego się na terytorium Polski, pomimo tego, że towary te objęte są procedurą przyjęcia zboża do magazynu czasowego składowania powoduje, że towary te znajdują się na terytorium kraju – w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

W ustawie o podatku od towarów i usług nie przewiduje się szczególnych uregulowań dotyczących rozliczania transakcji, których przedmiotem są towary znajdujące się w magazynie czasowego składowania, które nie zostały dopuszczone do obrotu na terytorium kraju, a także nie traktuje się magazynu czasowego składowania eksterytorialnie. W konsekwencji, dostawę towarów w obrębie magazynu czasowego składowania należy uznać za dokonaną na terytorium kraju, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów usług na zasadach ogólnych, z zastosowaniem właściwych stawek podatku obowiązujących dla konkretnej transakcji sprzedaży.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy, stwierdzić należy, że skoro magazyn czasowego składowania jest uznany za terytorium kraju, to dokonując ewentualnego przemieszczenia zboża z Państwa magazynu czasowego składowania do magazynu czasowego składowania albo składu celnego nabywcy z innego kraju UE w Wariantach 1, 2 i 3, spełnione są przesłanki uznania tej czynności za opodatkowaną na terytorium Polski, zgodnie z art. 5 ustawy i w stosunku do tej czynności powstanie obowiązek podatkowy w podatku VAT.

W konsekwencji Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 3 należało uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu do pytania nr 4 wniosku należy wskazać, że w myśl art. 13 ust. 1 ustawy:

Zatem dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy:

Stosownie do art. 13 ust. 6 ustawy:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Biorąc pod uwagę opis sprawy przedstawiony we wniosku oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że dostawa towarów w Wariantach 1, 2 i 3 (znajdujących się na terenie magazynu czasowego składowania w Polsce – jak wyżej wskazano – uznanego za terytorium kraju) bez dopuszczenia do obrotu na polskim obszarze celnym na rzecz kontrahenta z innego kraju UE będzie spełniała definicję wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy.

W okolicznościach sprawy będą Państwo bowiem sprzedawali swoje towary, a w wyniku tej dostawy będą one wysyłane z terytorium kraju na terytorium innego kraju Unii Europejskiej. Będą Państwo w posiadaniu dokumentów, które będą jednoznacznie potwierdzać, że zboże będące przedmiotem dostawy do kontrahentów z UE opuściło terytorium Polski.

Przy tym, jak wynika z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest – w przypadku towarów wysyłanych przez ich nabywcę lub osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu (w analizowanym przypadku to terytorium Polski) do nabywcy.

Zatem zostają spełnione wszystkie ustawowe przesłanki właściwe dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, tj.:

-ma miejsce dostawa towarów;

-miejscem tej dostawy jest terytorium Polski;

-w wyniku tej dostawy towary są wysyłane z terytorium kraju na terytorium innego niż Polska kraju Unii Europejskiej;

-kontrahenci z innych krajów UE występujący w 3 powyższych wariantach są podmiotami zarejestrowanymi do VAT dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych (VAT-UE).

W konsekwencji w związku z dostawą przez Państwa towarów w ramach Wariantów 1, 2 i 3, znajdujących się na terenie magazynu czasowego składowania w Polsce (bez dopuszczenia do obrotu na polskim obszarze celnym) na rzecz kontrahenta z innego kraju UE, powinni Państwo rozpoznać wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT na terytorium Polski na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 4 wniosku należy uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do pytania nr 5 wniosku należy zauważyć, że kwestie związane z obowiązkiem wystawiania faktur regulują przepisy Rozdziału 1 „Faktury” Działu XI ustawy „Dokumentacja” (przepisy art. 106a – 106n).

W myśl art. 106a pkt 1 lit. a ustawy:

Jak wynika z art. 106b ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 31 ustawy:

Elementy, jakie powinna zawierać faktura, zostały wymienione w art. 106e ustawy. Stosownie do treści art. 106e ustawy:

Zgodnie z art. 106g ust. 1 ustawy:

Jak wskazano wyżej, dostawa przez Państwa towarów znajdujących się na terenie magazynu czasowego składowania w Polsce (bez dopuszczenia do obrotu na polskim obszarze celnym) na rzecz kontrahenta z innego kraju UE będzie stanowić wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy.

Wobec powyższego ww. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz kontrahentów z innych krajów UE – będących podmiotami zarejestrowanymi do VAT dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych (VAT-UE) – należy, zgodnie z art. 106a w zw. z art. 106b ust. 1 ustawy, udokumentować poprzez wystawienie faktury zawierającej m.in. stawkę podatku VAT właściwą dla konkretnej transakcji sprzedaży.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 5 wniosku, z którego wynika, że właściwym działaniem będzie wystawianie faktur dokumentujących sprzedaż ze wskazaniem „VAT zwolniony” lub „VAT nie podlega”, należało uznać za nieprawidłowe.

Przechodząc z kolei do pytania nr 6 wniosku należy wskazać, że zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 99 ust. 7c ustawy:

Jak stanowi art. 99 ust. 11c ustawy:

Stosownie do art. 99 ust. 14a ustawy:

W myśl art. 109 ust. 3 ustawy:

Zgodnie z art. 109 ust. 3b ustawy:

Na podstawie art. 99 ust. 13b oraz art. 109 ust. 14 ustawy wydane zostało rozporządzenie Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019 r. poz. 1988 ze zm.) określające:

Zatem od 1 października 2020 r. dotychczasowe deklaracje VAT-7 i VAT-7K i informacja o ewidencji zostały zastąpione przez przesyłany łącznie jeden dokument elektroniczny JPK_VAT, w formie JPK_V7M lub JPK_V7K. Oznacza to, że za okresy od 1 października 2020 r. nie ma możliwości składania deklaracji VAT-7 i VAT-7K oraz ewidencji w inny sposób niż w formie nowego JPK_VAT. Elementy nowego JPK_VAT określa rozporządzenie oraz opracowane na jego podstawie wzory struktury logicznej JPK_VAT, w formie JPK_V7M i JPK_V7K.

W związku z powyższym skoro w okolicznościach niniejszej sprawy będą Państwo, jako zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług, w ramach działalności gospodarczej oraz przedstawionych wariantów 1 – 3, dokonywali wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy, na rzecz kontrahentów z innych krajów UE, to dostawę taką należy wykazywać w JPK_VAT.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 6 wniosku należy uznać za nieprawidłowe.

W zakresie pytania nr 7 wniosku należy wskazać, że elementy faktury określone w przepisach prawa podatkowego nie są jedynymi, które mogą być zamieszczone na dokumencie faktury. Zatem nic nie stoi na przeszkodzie, aby – po wypełnieniu obowiązków nałożonych przez obowiązujące przepisy prawa podatkowego – podatnik mógł, zamieścić w części informacyjnej faktury dodatkowe informacje.

Tym samym skoro przepisy ustawy określają minimalny zakres danych, jakie powinna zawierać faktura i nie nakładają ograniczeń w zakresie umieszczania dodatkowych danych identyfikujących dostawców, nabywców, czy też innych danych, które wystawca uzna za stosowne, to będą mogli Państwo zamieścić na wystawionych fakturach informacje dodatkowe dotyczące rozliczenia transakcji na rzecz kontrahentów z innych krajów UE.

W konsekwencji wystawione przez Państwa faktury dokumentujące transakcje na rzecz kontrahentów z innych krajów UE nie muszą obowiązkowo zawierać wyszczególnionych kodów celnych czy innych specjalnych oznaczeń, przy czym przepisy ustawy nie zabraniają umieszczania dodatkowych danych na fakturze.

W związku z powyższym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 7 wniosku należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Informuję, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

W odniesieniu do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie. W konsekwencji powołane interpretacje nie mogą stanowić podstawy do rozstrzygnięcia w rozpatrywanej sprawie.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej pytań 1, 2, 3, 4, 5, 6 i 7. Natomiast w pozostałym zakresie tj. pytań 8, 9 i 10 wniosku zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem sprawy i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa:

·Stosownie do art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).