Interpretacja indywidualna z dnia 1 lutego 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.549.2022.2.RD

Brak obowiązku rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu importu towarów, uznania opisanej transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów ze stawką 0% VAT bez wykazywania kodów tej transakcji.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów jest prawidłowe w zakresie braku obowiązku rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu importu towarów oraz uznania opisanej transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów bez wykazywania kodów transakcji, oraz nieprawidłowe w zakresie zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 listopada 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 15 listopada 2022 r., który dotyczy braku obowiązku rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu importu towarów, uznania opisanej transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów ze stawką 0% VAT bez wykazywania kodów tej transakcji. Wniosek uzupełniony został pismem z 12 grudnia 2022 r. złożonym za pośrednictwem operatora pocztowego 12 grudnia 2022 r. (wpływ 13 grudnia 2022 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie z 1 grudnia 2022 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W dniu 14 lipca 2022 r. została zawarta umowa A. Sp. z o.o. i B. (Zjednoczone Emiraty Arabskie) o zakupie generatora (…) o wartości (…) Euro.

Generator został zakupiony dla celów dalszej odsprzedaży. Na moment zakupu generatora A. Sp. z o.o. nie posiadało konkretnego kupującego, dla tego towaru, (generator) został sprowadzony do Polski.

Towar został dostarczony 11 sierpnia 2022 na warunkach CPT (Incoterms 2010) do składu celnego (Słowacja) pod adresem (…) (urząd wejścia (PRUSZKÓW) z Turcji na warunkach procedury T1.

Przez okres od 11 sierpnia 2022 r. do 28 września 2022 r. generator przechowywany był pod wyżej wymienionym adresem bez odprawy celnej do momentu sprzedaży oraz załadowania na samochód przewoźnika, wskazanego przez kupującego C.

26 września 2022 r. generator został odpłatnie sprzedany hiszpańskiemu kontrahentowi C. Przekazanie towaru jak właściciel nastąpiło 28 września 2022 na składzie celnym pod adresem (…) (urząd wyjścia (PRUSZKÓW) przewoźnikowi kupującego (kupująca płaci za usługi transportu) (…) w drodze procedury T1 (…).

Od przewoźnika Spółka otrzymała CMR, z której wynika, że generator został dostarczony (rozładowany) do kupującego 05 października 2022 (opatrzenie pieczątka komórki Nr 24 CMR przez B.).

Od C. A. Sp. z o.o. otrzymała informację (SAD), że generator w dniu 04 października 2022 r. jest objęty procedurą składowania celnego - w pole 37 (regimen, po polsku reżim) SAD o Nr (…) (wartość (…)Euro) wskazany kod 71.

Na dzień złożenia wniosku, hiszpański kontrahent nie nadał żadnej odpowiedzi odnośnie czy towar zostanie odsprzedany, czy zostanie odprawiony na terytorium Hiszpanii.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że Spółka jest zarejestrowana czynnym podatnikiem podatku VAT w Polsce oraz dla transakcji wewnątrzwspólnotowych jako podatnik VAT UE od 9 czerwca 2022 r.

W dniu 14 lipca 2022 r. została zawarta umowa (…) pomiędzy A. Sp. z o.o. i B. (Zjednoczone Emiraty Arabskie) o zakupie generatora o wartości (…), Euro.

Generator został zakupiony dla celów dalszej odsprzedaży. Na moment zakupu generatora A. Sp. z o.o. nie posiadało konkretnego kupującego, dlatego towar (generator) został sprowadzony do Polski.

Towar został dostarczony 11 sierpnia 2022 na warunkach CPT (Incoterms 2010) na skład celny pod adresem (…) (urząd wejścia (PRUSZKÓW) z terytorium Państwa Turcji na warunkach procedury tranzytu.

Przez okres od 11 sierpnia 2022 r. do 28 września 2022 r. generator przechowywany był pod wyżej wymienionym adresem bez odprawy celnej (był objęty procedurą składowania celnego - kod procedury 71.00 - od momentu dostarczenia do Polski do sprzedaży i przekazania towaru kupującemu) do momentu sprzedaży oraz załadowaniu na samochód przewoźnika, wskazanego przez kupującego C z siedzibą w Hiszpanii oraz jest czynnym podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanej na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowej (VAT UE (…)).

26 września 2022 r. generator został odpłatnie sprzedany hiszpańskiemu kontrahentowi C

Jednocześnie kupujący został poinformowany o braku dopuszczenia generatora do obrotu na terytorium Unii Europejskiej.

Przekazanie towaru jak właściciel nastąpiło 28 września 2022 na składzie celnym (generator nadal był objęty procedurą przechowywania na składzie celnym) pod adresem (…) (urząd wyjścia P (PRUSZKÓW)) przewoźnikowi kupującego (kupująca płaci za usługi transportu) w drodze procedury tranzytu do Hiszpanii (wywóz z terytorium Polski do Hiszpanii na podstawie dokumentu T1). To znaczy, że C. był odpowiedzialny za transport towaru z Polski do Hiszpanii.

Ze względu objęcia generatora procedurą składowania celnego oraz wywozu towaru z terytorium kraju (Polska) do Hiszpanii, nie powstała żadna opłata z tytułu importu towarów na terytorium kraju (brak SADu z procedurą 40) oraz towar przestał podlegać procedurze składowania celnego na terytorium Polski (art. 26 ust. 2 ustawy VAT) i objęty procedurą tranzytu do Hiszpanii.

Od przewoźnika Spółka otrzymała CMR (List przewozowy), z której wynika, że generator został dostarczony (rozładowany) do kupującego 05 października 2022 w Hiszpanii (opatrzenie pieczątka komórki Nr 24 CMR przez C.). Brak jest innych dowodów dostarczenia towaru oprócz wymiennego wyżej listu przewozowego. Dokumenty potwierdzające dostawę generatora, zostały dostarczone po upływie terminu złożenia JPK oraz informacji podsumowującej za wrzesień 2022 r. (po 25 października 2022 r.)

Od C. A. Sp. z o.o. otrzymała informację (SAD), że generator w dniu 04 października 2022 r. objęty został procedurą składowania celnego w Hiszpanii.

Na dzień złożenia wniosku, hiszpański kontrahent nie nadał żadnej odpowiedzi odnośnie czy towar zostanie odsprzedany dalej, czy zostanie odprawiony na terytorium Hiszpanii (będzie dopuszczony do obrotu w Hiszpanii) lub w innym Państwie Unii Europejskiej. Również kontakt z Hiszpańskim kontrahentem nie zawiera informacji o dopuszczenie generatora do obrotu na terytorium Unii Europejskiej, który z podmiotów zobowiązany jest do uiszczenia podatku z tytułu importu towarów i w jakim Państwie.

Na dzień złożenia wniosku do Dyrektora KIS Spółka nie składała zbiorczej informacji podsumowującej w urzędzie skarbowym (…) o dokonanej wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów, które zawierają wszystkie prawidłowe dane dotyczące dostaw towarów na rzecz kontrahenta hiszpańskiego zgodnie art. 100 ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku i usług.

Pytania (ostatecznie sprecyzowane w uzupełnieniu)

1.Czy zgodnie z opisanym stanem faktycznym nie powstaje obowiązek rozliczania podatku od towarów i usług na terytorium kraju z tytułu importu towarów?

2.Czy występuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towaru u A. Sp. z o.o. na rzecz kontrahenta hiszpańskiego C. w kwocie transakcji (…) Euro z wykazaniem w JPK z 0% stawką VAT bez kodów transakcji?

Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie sprecyzowane w uzupełnieniu)

Na podstawie art. 2 pkt 7 „Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o: (...) imporcie towarów - rozumie się przez to przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej;” art. 5 ust. 1 pkt 5 „Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:... import towarów na terytorium kraju;” i art. 5 ust. 2, art. 26a ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. oraz na brak informacji od kontrahenta hiszpańskiego (umowa sprzedaży generatora od 19.09. 2022 r.), czy towar zostanie odprawiony w Hiszpanii (będzie dopuszczony do obrotu w jakimkolwiek Państwie Unii Europejskiej), czy zostanie odsprzedany bez odprawy celnej wynika, że Spółka nie może rozpoznać importu towaru na terytorium Polski, to znaczy, że nie powstaje obowiązek opodatkowania podatkiem od towarów i usług w Polsce z tytułu importu towarów.

Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 5 „Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają: ... 5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.” i art. 5 ust. 2, art. 13 ust. 1 i ust. 2 pkt 1, spełnienie definicji art. 15. ust. 1 i ust. 2 przez A Sp. z o.o., brak przesłanek, wynikających z art. 13. ust. 4, 6, 8 ustawy od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r.

A. Sp. z o.o. identyfikuje wyżej wymienią dostawę jako wewnątrzwspólnotową dostawę towaru oraz wykazanie w JPK z 0% stawką VAT za wrzesień 2022 r. bez kodów TT_ D lub I_42, ponieważ wykazanie kodu I_42 w JPK miałoby miejsce, jeżeli kupując (C.) w umowie na zakup generatora w lub dał odpowiedź na wysłanego emaila wskazał, że towar zastanie dopuszczony do obrotu w jakimkolwiek Państwie Unii Europejskiej (generator zastanie objęty procedurą importu), to znaczy przedstawi SAD z oznaczeniem procedury celnej 42, zostanie odpłatnie odsprzedany dalej, zapewniłby, że generator nie wyjedzie z terytorium Unii Europejskiej bez dopuszczenia do obrotu na terytorium Unii Europejskiej. Jak było opisane wyżej, generator nie został zakupiony specjalnie dla C . oraz od razu odsprzedany na rzecz kontrahenta hiszpańskiego, a dopiero po dwóch miesiącach. Oznaczenie wyżej opisanej transakcję kodem TT_D byłoby możliwe, jeżeliby transakcja spełniała przesłanki art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Ponieważ, brak umowy, korespondencji, z których by wynikało, że mamy do czynienia z trzema podatnikami VAT zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich uczestniczy w dostawie towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności, przy czym dostawa tego towaru jest dokonana między pierwszym i drugim oraz drugim i ostatnim w kolejności oraz przedmiot dostawy jest wysyłany lub transportowany przez pierwszego lub też transportowany przez drugiego w kolejności podatnika VAT lub na ich rzecz z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Spółka przedstawiła we wniosku jest prawidłowe w zakresie braku obowiązku rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu importu towarów oraz uznania opisanej transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów bez wykazywania kodów transakcji, oraz nieprawidłowe w zakresie zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o VAT”),

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2. eksport towarów;

3. import towarów na terytorium kraju;

4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się

terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z zastrzeżeniem art. 2a.

W myśl art. 2 pkt 3 ustawy,

przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (...).

Towarami - w świetle art. 2 pkt 6 ustawy,

są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w myśl art. 2 pkt 4 ustawy,

przez terytorium państwa członkowskiego, rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Stosownie zaś do art. 2 pkt 5 ustawy,

przez terytorium państwa trzeciego należy rozumieć terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.

Jak stanowi art. 2 pkt 22 ustawy,

przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 2 pkt 7 ustawy,

przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy,

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Artykuł 13 ust. 1 ustawy stanowi, że

przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Stosownie do art. 13 ust. 2 ustawy,

przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1)podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

2)osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

3)podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;

4)podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Przepis art. 13 ust. 6 ustawy stanowi, że

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Powyższe regulacje wskazują, że w sytuacji gdy wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji dostawy (sprzedaży) z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel - to zachodzi wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT). Warunkiem rozpoznania danej dostawy towarów (której towarzyszy przemieszczenie z Polski do innego kraju członkowskiego), jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jest dokonanie jej na rzecz podmiotu zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Zatem, co do zasady, przy spełnieniu warunków dotyczących podmiotów biorących udział w transakcji, w przypadku gdy w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy następuje wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE występuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Zachodzi wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy, wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.

Stosownie do art. 41 ust. 3 ustawy,

w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

W myśl art. 42 ust. 1 ustawy,

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1.podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;

2.podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;

3.podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Na mocy art. 42 ust. 1a ustawy,

stawka podatku, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania, jeżeli:

1.podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1,

lub

2.złożona informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych danych dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 100 ust. 8 - chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego.

Ww. warunki muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany).

Jak stanowi art. 42 ust. 2 ustawy,

warunki, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uznaje się za spełnione również wówczas, gdy nie są spełnione wymagania w zakresie:

1.nabywcy - w przypadkach, o których mowa w art. 13 ust. 2 pkt 3 i 4;

2.dokonującego dostawy - w przypadku, o którym mowa w art. 16.

Stosownie do art. 42 ust. 3 ustawy,

dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1.dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),

2.(uchylony),

3.specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku

4.(uchylony)

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Brzmienie art. 42 ustawy, w tym wprowadzony w niej wymóg podania przez nabywcę dwuliterowego kodu stosowanego dla podatku od wartości dodanej nadanego przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy oraz wymóg wykazania transakcji w informacji podsumowującej, jest wynikiem implementacji Dyrektywy Rady (UE) 2018/1910 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniającej dyrektywę 2006/112/WE w odniesieniu do harmonizacji i uproszczenia niektórych przepisów w systemie podatku od wartości dodanej dotyczących opodatkowania handlu między państwami członkowskimi.

W myśl art. 42 ust. 12 ustawy,

jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie został spełniony przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za:

1.okres kwartalny - podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za ten okres; podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za następny okres rozliczeniowy ze stawką właściwą dla dostawy danego towaru na terytorium kraju, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres rozliczeniowy nie posiada dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2;

2.okres miesięczny - podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za ten okres; podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za kolejny po następnym okresie rozliczeniowym okres rozliczeniowy ze stawką właściwą dla dostawy danego towaru na terytorium kraju, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatnik za ten kolejny po następnym okresie rozliczeniowym okres rozliczeniowy nie posiada dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2.

Na podstawie zaś art. 43 ust. 12a ustawy,

w przypadkach, o których mowa w ust. 12, otrzymanie dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2, upoważnia podatnika do wykazania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ze stawką 0% w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za okres rozliczeniowy, w którym dostawa ta została dokonana, i dokonania korekty deklaracji podatkowej oraz odpowiednio informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1.

Stosownie do art. 19a ust. 9 ustawy,

obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów powstaje z chwilą powstania długu celnego, z zastrzeżeniem ust. 10a i 11.

Oznacza to, że w przypadku gdy na podstawie przepisów celnych powstaje dług celny w związku z dopuszczeniem towarów do obrotu wówczas także, co do zasady, powstanie obowiązek podatkowy w podatku VAT z tytułu importu tych towarów.

Zgodnie natomiast z art. 19a ust. 11 ustawy,

w przypadku objęcia towarów procedurą: składowania celnego, odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem z należności celnych przywozowych, uszlachetniania czynnego, tranzytu, wolnego obszaru celnego, jeżeli od towarów tych pobierane są opłaty wyrównawcze lub opłaty o podobnym charakterze, obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów powstaje z chwilą wymagalności tych opłat.

Zgodnie z art. 26a ust. 1 ustawy,

miejscem importu towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej.

W myśl art. 26a ust. 2 ustawy,

w przypadku gdy towary zostaną objęte z momentem ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej jedną z następujących procedur:

1.uszlachetniania czynnego,

2.odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych,

3.składowania celnego,

4.tranzytu, w tym także składowaniem czasowym przed objęciem towarów jedną z procedur celnych,

5.wolnego obszaru celnego

– miejscem importu takich towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary te przestaną podlegać tym procedurom.

Jednocześnie stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy,

miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

W myśl art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy,

ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej - rozumie się przez to transakcję, w której są spełnione łącznie następujące warunki:

a) trzech podatników VAT zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich uczestniczy w dostawie towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności, przy czym dostawa tego towaru jest dokonana między pierwszym i drugim oraz drugim i ostatnim w kolejności,

b) przedmiot dostawy jest wysyłany lub transportowany przez pierwszego lub też transportowany przez drugiego w kolejności podatnika VAT lub na ich rzecz z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego.

Jednocześnie na mocy art. 106j ust. 1 ustawy o VAT,

w przypadku, gdy po wystawieniu faktury:

1)udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,

2)udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,

3)dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,

4)dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,

5)podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

– podatnik wystawia fakturę korygującą.

Podatek od towarów i usług należy do grupy podatków powstających z mocy prawa, który pobierany jest w trybie tzw. samoobliczenia. Dlatego też szczególnie istotną rolę w tym podatku odgrywają deklaracje podatkowe. Przy ich pomocy podatnik określa i zgłasza organowi podatkowemu (deklaruje) wysokość zobowiązania podatkowego.

Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu. Może ona dotyczyć każdej pozycji deklaracji, np. określenia wysokości zobowiązania podatkowego, wysokości kwoty zwrotu podatku oraz innych danych zawartych w treści deklaracji (np.: adresu, nr NIP) – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym – poprawnym już – wypełnieniu jej formularza, z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji. Skorzystanie przez podatnika z wprowadzonej przez ustawodawcę instytucji korekty deklaracji powoduje, że złożona przez niego deklaracja korygująca zastępuje pierwotną (korygowaną) deklarację i pociąga za sobą skutki prawne, pozbawiające jednocześnie pierwotną deklarację mocy prawnej. Korekta deklaracji ma na celu skorygowanie błędu poprzez zastąpienie go właściwym zapisem.

Deklaracja podatkowa odzwierciedla sumę zdarzeń, za dany okres rozliczeniowy, które to zdarzenia - na gruncie podatku VAT - co do zasady, są dokumentowane fakturami.

Ze wskazanych przepisów wynika, że jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą.

Z opisu sprawy wynika, że w dniu 14 lipca 2022 r. została zawarta umowa pomiędzy A. Sp. z o.o. i B. (Zjednoczone Emiraty Arabskie) o zakupie generatora o wartości (…) Euro. Generator został zakupiony dla celów dalszej odsprzedaży. Na moment zakupu generatora A. Sp. z o.o. nie posiadało konkretnego kupującego, dla tego towaru (generator) który został sprowadzony do Polski. Towar został dostarczony 11 sierpnia 2022 na warunkach CPT (Incoterms 2010) do składu celnego (…) pod adresem (…) urząd wejścia PL (PRUSZKÓW)) z Turcji na warunkach procedury T1. Przez okres od 11 sierpnia 2022 r. do 28 września 2022 r. generator przechowywany był pod wyżej wymienionym adresem bez odprawy celnej (był objęty procedurą składowania celnego kod procedury 71.00) do momentu sprzedaży oraz załadowania na samochód przewoźnika, wskazanego przez kupującego C. Kupujący z siedzibą w Hiszpanii był zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT od wartości dodanej i był zidentyfikowany dla transakcji wewnątrzwspólnotowych. Kupujący był odpowiedzialny za transport 26 września 2022 r. generator został odpłatnie sprzedany (FV (…) hiszpańskiemu kontrahentowi C. Jednocześnie kupujący został poinformowany o braku dopuszczenia generatora do obrotu na terytorium Unii Europejskiej. Przekazanie towaru jak właściciel nastąpiło 28 września 2022 na składzie celnym (generator nadal był objęty procedurą przechowywania na składzie celnym) pod adresem (…) (urząd wyjścia PL (…) (PRUSZKÓW)) przewoźnikowi kupującego (kupująca płaci za usługi transportu). w drodze procedury tranzytu do Hiszpanii (wywóz z terytorium Polski do Hiszpanii na podstawie dokumentu T1). To znaczy, że C. był odpowiedzialny za transport towaru z Polski do Hiszpanii. Ze względu objęcia generatora procedurą składowania celnego oraz wywozu towaru z terytorium kraju (Polska) do Hiszpanii, nie powstała żadna opłata z tytułu importu towarów na terytorium kraju (brak SADu z procedurą 40) oraz towar przestał podlegać procedurze składowania celnego na terytorium Polski (art. 26 ust. 2 ustawy VAT) i objęty procedurą tranzytu do Hiszpanii. Od przewoźnika Spółka otrzymała CMR (List przewozowy), z której wynika, że generator został dostarczony (rozładowany) do kupującego 05 października 2022 w Hiszpanii (opatrzenie pieczątka komórki Nr przez C.). Brak jest innych dowodów dostarczenia towaru oprócz wymiennego wyżej listu przewozowego. Dokumenty potwierdzające dostawę generatora, zostały dostarczone po upływie terminu złożenia JPK oraz informacji podsumowującej za wrzesień 2022 r. (po 25 października 2022 r.) Od C. A. Sp. z o.o. otrzymała informację (SAD), że generator w dniu 04 października 2022 r. objęty został procedurą składowania celnego w Hiszpanii. Na dzień złożenia wniosku, hiszpański kontrahent nie nadał żadnej odpowiedzi odnośnie czy towar zostanie odsprzedany dalej, czy zostanie odprawiony na terytorium Hiszpanii (będzie dopuszczony do obrotu w Hiszpanii) lub w innym Państwie Unii Europejskiej. Również kontakt z Hiszpańskim kontrahentem nie zawiera informacji o dopuszczeniu generatora do obrotu na terytorium Unii Europejskiej, który z podmiotów zobowiązany jest do uiszczenia podatku z tytułu importu towarów i w jakim Państwie. Na dzień złożenia wniosku Spółka nie składała zbiorczej informacji podsumowującej w urzędzie skarbowym o dokonanych wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów, które zawierają wszystkie prawidłowe dane dotyczące dostaw towarów na rzecz kontrahenta hiszpańskiego zgodnie art. 100 ust. 8 ustawy.

Wątpliwości Spółki dotyczą, czy w związku z opisywaną transakcją nabycia (generatora) należy rozpoznać import towarów, lecz Spółka nie będzie zobowiązana do rozliczania podatku z tego tytułu oraz czy występuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów na rzecz kontrahenta hiszpańskiego C opodatkowana stawką 0% VAT bez wykazywania kodów transakcji.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości należy wskazać, że od dnia 1 maja 2016 r. stosuje się przepisy Unijnego Kodeksu Celnego, który został przyjęty w dniu 9 października 2013 r. rozporządzeniem (UE) nr 952/2013 Parlamentu Europejskiego i Rady, a wszedł w życie 30 października 2013 r. uchylając rozporządzenie (WE) nr 450/2008 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 kwietnia 2008 r. ustanawiające wspólnotowy kodeks celny (zmodernizowany kodeks celny) (Dz.U. L z 2008 r. Nr 145, str.1).

Stosownie do art. 77 UKC:

1. dług celny w przywozie powstaje w wyniku objęcia towarów nieunijnych podlegających należnościom celnym przywozowym jedną z następujących procedur celnych:

a) dopuszczenia do obrotu, w tym na mocy przepisów o końcowym przeznaczeniu;

b) odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych.

2. Dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego.

3. Dłużnikiem jest zgłaszający. W przypadku przedstawicielstwa pośredniego dłużnikiem jest również osoba, na której rzecz dokonuje się zgłoszenia celnego. (...)

W myśl art. 237 ust. 1 lit. a i lit. b UKC:

w ramach procedury składowania towary nieunijne mogą być składowane na obszarze celnym Unii, przy czym towary te nie podlegają należnościom celnym przywozowym oraz innym należnościom określonym w innych stosownych obowiązujących przepisach.

Z powyższego wynika, że zastosowanie do towarów pochodzących z państw trzecich procedury składowania celnego nie skutkuje powstaniem należności celnych.

W myśl art. 240 ust. 1, 2 i 3 UKC:

procedura składowania celnego pozwala na składowanie towarów nieunijnych w miejscach zatwierdzonych przez organy celne dla tej procedury i pod dozorem celnym („składy celne”). Składy celne umożliwiają składowanie celne towarów przez każdą osobę („publiczny skład celny”) albo przez posiadacza pozwolenia na składowanie celne ("prywatny skład celny"). Towary objęte procedurą składowania celnego mogą zostać czasowo wyprowadzone ze składu celnego. Z wyjątkiem przypadku działania siły wyższej, takie wyprowadzenie wymaga uprzedniej zgody organów celnych.

W kwestii dotyczącej uznania składu celnego za terytorium kraju, na którym skład celny się znajduje oraz w kwestii opodatkowania podatkiem od wartości dodanej sprzedaży w składzie celnym rozstrzygał Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku z dnia 8 listopada 2012 r. w sprawie C-165/11 Profitube. Rozstrzygnięcie zapadło na gruncie przepisów szóstej dyrektywy z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG) (Dz. Urz. WE L Nr 145 z 13.06.1977 str. 1, z późn. zm.), dalej: szósta dyrektywa Rady, które pozostały aktualne w swej treści w odpowiednich przepisach dyrektywy 2006/112/WE Rady.

Trybunał Sprawiedliwości UE w ww. sprawie C-165/11 Profitube, rozstrzygał w przedmiocie zapłaty podatku od wartości dodanej (zwanego in. „podatkiem VAT”) dotyczącego sprzedaży towarów pochodzących z państwa trzeciego i umieszczonych w składzie celnym położonym na terytorium Republiki Słowackiej, objętych procedurą składu celnego, a następnie procedurą uszlachetniania czynnego z zastosowaniem systemu zawieszeń.

Odnosząc się do powyższego Trybunał wskazał, iż żaden z przepisów szóstej dyrektywy Rady nie przewiduje, iż składy celne niezależnie od tego, czy chodzi o składy publiczne, czy prywatne w rozumieniu przepisów Wspólnotowego Kodeksu Celnego, nie znajdują się „na terytorium kraju”, jeżeli są one położone na terytorium państwa członkowskiego w znaczeniu wskazanym w art. 3 ust. 1 szóstej dyrektywy Rady (analogicznie art. 5 pkt 2 dyrektywy 2006/112/WE Rady).

W tezach ww. wyroku Trybunał przyjął, że w rozumieniu art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy Rady, skład celny znajduje się „na terytorium kraju”, jeżeli jest położony na terytorium państwa członkowskiego (pkt 59).

Trybunał wobec dokonanych ustaleń, wskazał, że w sytuacji gdy towary pochodzące z państwa trzeciego zostały objęte procedurą składu celnego w państwie członkowskim, następnie przetworzone w ramach procedury uszlachetniania czynnego z zastosowaniem systemu zawieszeń, po czym zostały sprzedane i ponownie objęte procedurą składu celnego, przy czym podczas tych wszystkich procesów i transakcji pozostawały w tym samym składzie celnym położonym na terytorium tego państwa członkowskiego, sprzedaż tych towarów podlega podatkowi od wartości dodanej na mocy art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy Rady, chyba że wspomniane państwo członkowskie skorzystało z przysługującej mu na mocy art. 16 ust. 1 wskazanej dyrektywy możliwości zwolnienia jej z podatku od wartości dodanej, czego ustalenie należy do sądu krajowego.

Mając na uwadze wytyczne Trybunału Sprawiedliwości UE zawarte w przytoczonym wyroku, oraz zważywszy, że ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie nie przewidują wyłączenia składu celnego z terytorium kraju, należy stwierdzić, że terytorium składu celnego znajdujące się na terytorium RP, traktowane jest w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, jako terytorium kraju. Ponadto skład celny utworzony na terytorium państwa członkowskiego Wspólnoty stanowi część tego państwa członkowskiego, ponieważ art. 3 szóstej dyrektywy, wskazujący na zakres terytorialny dla celów podatku od wartości dodanej, takiego obszaru (tj. składu celnego), nie wyklucza z obszaru terytorialnego państw członkowskich, a w konsekwencji z terytorium Wspólnoty.

Tym samym skład celny w przedmiotowej sprawie należy uznać za terytorium kraju.

W świetle przedstawionych okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów w pierwszej kolejności należy zauważyć, że w przedmiotowym przypadku nie mamy do czynienia z transakcją łańcuchową składającą się z dwóch kolejnych dostaw, w wyniku której towar jest wysyłany/transportowany bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy, lecz z dwoma odrębnymi transakcjami, tj. z dostawą generatora na rzecz Spółki, w wyniku której jest ten towar dostarczony do składu celnego znajdującego się w Polsce oraz kolejną dostawą, która następuje z ww. miejsca do innego kraju Unii Europejskiej tj. do Hiszpanii. Jak wskazaliście Państwo we wniosku na moment zakupu generatora Spółka nie posiadała konkretnego kupującego, dlatego towar został sprowadzony do Polski z Turcji. W analizowanej sprawie Spółka wskazuje również, że przez okres od 11 sierpnia 2022 r. do 28 września 2022 r. generator był przechowywany w składzie celnym bez odprawy celnej (Towar był objęty procedurą składowania celnego – kod procedury 71.00) do momentu sprzedaży oraz załadowania na samochód przewoźnika. Jednak powyższe okoliczności (towar był objęty procedurą składowania celnego) nie determinują oceny charakteru dokonanej przez Spółkę transakcji na gruncie podatku od towarów i usług. Należy wskazać, że skoro towar został przetransportowany z kraju trzeciego (Turcji) do składu celnego w Polsce, gdzie Spółka rozporządzała towarem jak właściciel, to pomimo tego, że towar był bez odprawy celnej i był objęty procedurą składowania celnego to transakcja ta stanowiła import towaru (tj. przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej).

Sytuacji tej nie zmienia również fakt, że ze względu objęcia generatora procedurą składowania celnego oraz wywozu towaru z terytorium Polski do Hiszpanii (procedura tranzytu do Hiszpanii) nie powstanie żadna opłata z tytułu importu towarów na terytorium kraju, to nie może świadczyć o tym, że taka transakcja nie podlega regulacjom przepisów o podatku od towarów i usług, stanowi bowiem import towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 7 ustawy. Powyższe wyjaśnienia określają prawnopodatkową kwalifikację wprowadzenia towarów spoza Unii Europejskiej na terytorium Polski jako import towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług i co istotne w przedmiotowym przypadku nie świadczy automatycznie o powstaniu obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług z tytułu importu. Należy bowiem odróżnić fakt wystąpienia importu (czynności zdefiniowanej w ustawie) od kwestii miejsca opodatkowania tego importu (powstania obowiązku podatkowego z tytułu importu).

Za import towarów - w świetle powołanego art. 2 pkt 7 ustawy - uważa się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej. Definicja ta stanowi implementację art. 30 dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347 z 11.12.2006 str. 1 ze zm.), w myśl którego „import towarów” oznacza wprowadzenie na terytorium Wspólnoty towarów, które nie znajdują się w swobodnym obrocie w rozumieniu art. 24 Traktatu. Oznacza to, że importem jest przywiezienie towarów z kraju trzeciego na terytorium innego państwa UE, natomiast tylko import na terytorium kraju stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy. Powstanie obowiązku podatkowego z tytułu importu towarów jest powiązane z powstaniem obowiązku zapłaty cła lub faktem zaistnienia określonych procedur celnych. Natomiast w przypadku, gdy importowany towar nie będzie objęty procedurą dopuszczenia do obrotu w rozumieniu przepisów celnych i przywóz towaru nie spowoduje powstania długu celnego, ani też nie wystąpią żadne inne należności przywozowe, obowiązek podatkowy dla przedmiotowego importu towarów nie powstanie. W przedmiotowym przypadku, towar z kraju trzeciego bez odprawy celnej (był objęty procedurą składowania celnego w Polsce) został odsprzedany dla kontrahenta w Hiszpanii. Hiszpański kontrahent nie wskazał czy towar zostanie odsprzedany dalej, czy zostanie dopuszczony do obrotu na terytorium Hiszpanii.

Należy zatem stwierdzić, że transakcja zakupu generatora, który będzie dostarczony z Turcji na terytorium Polski (skład celny urząd wejścia PL (…) Pruszków), choć będzie stanowić import towarów, to Spółka nie będzie miała obowiązku rozliczenia podatku od towaru i usług z tytułu importu towarów. Należy bowiem zauważyć, że Towar objęty był procedurą składowania celnego i nie został dopuszczony do obrotu w rozumieniu przepisów celnych zatem nie macie Państwo obowiązku rozliczania podatku od towarów i usług z tego tytułu.

Oceniając całościowo stanowisko Spółki w zakresie pytania oznaczonego nr 1 należy uznać je za prawidłowe.

Jednocześnie, transakcja, w ramach której nastąpił wywóz towarów z terytorium kraju (generatora znajdującego się na terenie składu celnego w Polsce, uznanego za terytorium kraju bez dopuszczenia do obrotu na polskim obszarze celnym) na terytorium Hiszpanii (dla kontrahenta hiszpańskiego) stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Jak wynika z treści wniosku Spółka będąca czynnym podatnikiem podatku VAT, zarejestrowana dla potrzeb transakcji wspólnotowych dokonała dostawy towarów na rzecz podatnika podatku od wartości dodanej zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w Hiszpanii. W wyniku dokonanej dostawy towar (generator) był transportowany (wysyłany) z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego UE niż Polska. Zatem, transakcja sprzedaży towarów na rzecz nabywcy unijnego stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów usług na terytorium Polski, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy.

Odnośnie zaś zastosowania stawki 0% VAT wskazać należy, że choć kontrahent hiszpański na rzecz którego dokonaliście Państwo dostawy był zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych, Państwa Spółka po 25 października 2022 r. otrzymała dokument CMR z którego wynika, że towar został dostarczony do kupującego (hiszpańskiego kontrahenta 5 października 2022 r.), to jak wskazaliście we wniosku nie składaliście zbiorczej informacji podsumowującej o dokonanej wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, która zawierałaby wszystkie dane dotyczące dostaw towarów na rzecz hiszpańskiego kontrahenta w myśl art. 100 ust. 8 ustawy. Nie została więc spełniona przesłanka o której mowa w art. 42 ust. 1a ustawy, warunkująca możliwość zastosowania stawki 0% dla dokonanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Z tego też powodu (nie spełnienie warunku o którym mowa w art. 42 ust. 1a ustawy) Spółka nie miała prawa do zastosowania stawki 0% VAT w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy w którym dokonano tej transakcji (przekazanie towaru jak właściciel nastąpiło 28 września 2022 r. w składzie celnym w Polsce).

Nie oznacza to jednak, że Spółka będzie pozbawiona możliwości zastosowania stawki 0%, jednak aby była taka możliwość należy dopełnić obowiązki wynikające z art. 42 ust. 1a ustawy (w tym m.in. złożyć w sposób prawidłowy informacje podsumowujące o wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów) i dokonać korekty deklaracji.

Jak stanowi art. 99 ust. 7c ustawy,

deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, zawierają dane niezbędne do rozliczenia podatku, obliczenia jego wysokości, w tym wysokości podstawy opodatkowania, podatku należnego i podatku naliczonego, a także dane dotyczące podatnika.

Zgodnie z art. 99 ust. 11c ustawy,

deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, są składane zgodnie z wzorem dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2021 r. poz. 2070), który obejmuje deklarację i ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3. Dokument elektroniczny, o którym mowa w zdaniu pierwszym, jest przesyłany w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej i zgodnie z wymaganiami określonymi w tych przepisach.

Od 1 października 2020 r., kwestie danych jakie należy wykazywać w składanych deklaracjach reguluje rozporządzenie Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019 r. poz. 1988, ze zm.) – dalej: „rozporządzenie”.

Rozporządzenie to zostało wydane na podstawie art. 99 ust. 13b oraz art. 109 ust. 14 ustawy, które stanowią o upoważnieniu ministra właściwego do spraw finansów publicznych do wydania rozporządzenia określającego:

‒szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 7c, wraz z objaśnieniami co do sposobu wypełniania i miejsca składania deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, oraz niezbędnymi pouczeniami, uwzględniając konieczność prawidłowego rozliczenia podatku oraz kontroli tego obowiązku przez organ podatkowy (zgodnie z treścią art. 99 ust. 13b ustawy),

‒szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 3, oraz sposób wykazywania danych w ewidencji przesyłanej zgodnie z ust. 3b i 3c, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowości rozliczeń podatników oraz kontroli obowiązków podatników przez organ podatkowy, identyfikowania obszarów, w których występują nadużycia w podatku lub narażonych na te nadużycia, oraz możliwości techniczno-organizacyjne prowadzenia przez podatników ewidencji (w myśl art. 109 ust. 14 ustawy).

Odnośnie zaś wykazywania w JPK_V7M przedmiotowej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dokonanej przez Spółkę na rzecz hiszpańskiego kontrahenta należy zauważyć, że z opisu struktury ewidencji w zakresie podatku należnego dla pliku JPK_V7M wynika, że nazwa pola TT_D oznacza dostawę towarów poza terytorium kraju dokonaną przez drugiego w kolejności podatnika VAT w ramach transakcji trójstronnej w procedurze uproszczonej, o której mowa w dziale XII rozdział 8 ustawy. Nazwa pola I_42 oznacza wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w ramach procedury celnej 42 (import).

Opisywane transakcje w przedmiotowym przypadku nie mają charakteru wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, która mogłaby być rozliczana w procedurze uproszczonej. Jak już wskazywaliśmy transakcje opisane w stanie faktycznym miały charakter importu towarów przez Spółkę, gdzie towar na moment zakupu przez Państwa Spółkę nie posiadał konkretnego kupującego, zaś po znalezieniu kontrahenta, gdy towar przechowywany był w składzie celnym od 11 sierpnia 2022 r. do 28 września 2022 r. transakcja stanowiła wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz hiszpańskiego kontrahenta. Dlatego też Spółka wykazując przedmiotową transakcję nie powinna oznaczać jej kodem TT_D, jak również niewłaściwym byłoby oznaczenie kodem I_42, który ma zastosowanie do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w ramach procedury celnej 42 (import), co również nie miało miejsca w opisanym stanie faktycznym. Z opisu sprawy nie wynika, że towar został dopuszczony do obrotu na terytorium Unii Europejskiej, (kontrahent hiszpański na rzecz którego dokonano wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie wskazał, czy towar będzie sprzedany dalej, czy zostanie odprawiony na terytorium Hiszpanii tj. będzie dopuszczony do obrotu w Hiszpanii). W związku z powyższym dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na rzecz hiszpańskiego kontrahenta Państwa Spółka nie powinna dla przedmiotowej transakcji sprzedaży generatora w kwocie 182 500 Euro wykazywać w pliku JPK_V7M kodów transakcji I_42 bądź TT_42, gdyż nie są to oznaczenia właściwe dla transakcji opisanej we wniosku.

Tym samym stanowisko w zakresie pytania oznaczonego nr 2 należy uznać za prawidłowe w części dotyczącej braku stosowania kodów w pliku JPK_V7M, zaś nieprawidłowe w zakresie możliwości zastosowania stawki 0% VAT dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na rzecz hiszpańskiego kontrahenta. Jak wskazywano w uzasadnieniu niespełniona została przesłanka wynikająca z art. 42 ust. 1a ustawy dlatego też Spółka nie ma prawa do stosowania preferencyjnej stawki podatku VAT.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Państwo przedstawiliście i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).