Wyrok WSA w Lublinie z dnia 19 kwietnia 2024 r., sygn. I SA/Lu 738/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marta Laskowska-Pietrzak Sędziowie Sędzia WSA Andrzej Niezgoda Asesor sądowy Jakub Polanowski (sprawozdawca) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 19 kwietnia 2024 r. sprawy ze skargi P. C. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia 23 października 2023 r., znak: 0601-IEW.712.1.2023.8, w przedmiocie zarzutów w sprawie prowadzenia postępowania zabezpieczającego I. uchyla zaskarżone postanowienie oraz postanowienie Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w L. z dnia 4 lipca 2023 r., znak: 0611-SEW.712.13.2022.10. II. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej na rzecz P. C. kwotę 597 (pięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Lublinie (dalej: Dyrektor, organ odwoławczy, organ) postanowieniem z 23 października 2023 r., po rozpatrzeniu zażalenia P. C. (dalej: skarżący, strona) na postanowienie Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Lublinie (dalej: Naczelnik, organ pierwszej instancji, organ egzekucyjny) z 4 lipca 2023 r., znak: 0611-SEW.712.13.2022.10, o oddaleniu zgłoszonych zarzutów nieistnienia obowiązku oraz braku wymagalności obowiązku w sprawie postępowania zabezpieczającego prowadzonego w oparciu o zarządzenia zabezpieczenia z 28 października 2022 r., znak: 0611-SEW.4253.4.2022.1 i 0611-SEW.4253.5.2022.1, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 144 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2023 r. poz. 775 ze zm.; dalej: k.p.a.) w zw. z art. 18 ustawy z 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2023 r. poz. 2505 ze zm.; dalej także: u.p.e.a.) oraz na podstawie art. 34 § 2 u.p.e.a., utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika.

W uzasadnieniu postanowienia Dyrektor wyjaśnił, że Naczelnik decyzją z 22 sierpnia 2022 r., znak: 0611-SPV.4103.37.2022.20, określił skarżącemu kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w podatku od towarów i usług za okres od I do IV kwartału 2017 r., zmieniając jego wcześniejsze rozliczenie w tym zakresie. W decyzji tej organ pierwszej instancji wskazał, że skarżący świadomie uczestniczył w oszustwie podatkowym i dokonując rozliczenia za II kwartał 2017 r. zawyżył kwotę do zwrotu na rachunek bankowy o 18.681 zł, a dokonując rozliczenia za IV kwartał 2017 r. zawyżył kwotę do zwrotu na rachunek bankowy o 8.303 zł. Zmiana rozliczenia spowodowała powstanie zaległości podatkowych (zgodnie z art. 52 § 2 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, Dz. U. z 2022 r. poz. 2651; dalej: o.p.). Od decyzji tej skarżący wniósł odwołanie, po którego rozpatrzeniu Dyrektor decyzją z 12 grudnia 2022 r., znak: 0601-lOV-2.4103.42.2022.22, utrzymał w mocy decyzję Naczelnika. Z kolei decyzją z 31 sierpnia 2022 r., znak: 0611-SPV.4103.47.2022.17, Naczelnik określił skarżącemu m.in. kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w podatku od towarów i usług za I oraz II kwartał 2018 r., zmieniając jego wcześniejsze rozliczenie w tym zakresie. W decyzji tej organ pierwszej instancji wskazał, że dokonując rozliczenia za I kwartał 2018 r. skarżący zawyżył kwotę do zwrotu na rachunek bankowy o 20.799 zł. Zmiana rozliczenia spowodowała powstanie zaległości podatkowej (zgodnie z art. 52 § 2 o.p.). Decyzja ta została doręczona stronie 13 września 2022 r. Od decyzji tej skarżący wniósł odwołanie, po którego rozpoznaniu Dyrektor decyzją z 6 lutego 2023 r., znak: 0601-IOV-2.4103.43.2022.16, utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.