Interpretacja indywidualna z dnia 28 czerwca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-1.4012.170.2024.2.BS

Zwolnienie z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy dostawy działki.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 kwietnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 28 marca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy dostawy działki o nr 5.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 20 czerwca 2024 r. (wpływ 20 czerwca 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Gmina (dalej: „Gmina” lub „Wnioskodawca”) od (…) r. jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT (wcześniej Gmina była zwolniona z VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT). Na podstawie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2023 poz. 40, dalej: „ustawa o samorządzie gminnym”) Gmina jest wyposażona w osobowość prawną i posiada zdolność do czynności cywilnoprawnych.

Gmina jest właścicielem nieruchomości w postaci działki nr 5 w obrębie (…) (dalej: „Działka nr 5”). Działka nr 5 jest niezabudowana i stanowi grunt rolny. Działka nr 5 nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Gmina wskazuje, że Działka nr 5 powstała w ramach podziału geodezyjnego działki nr 2.

W odniesieniu do pierwotnej działki nr 2 w dniu (…) r. wydano decyzję o warunkach zabudowy nr (…) (dalej: „Decyzja WZ”), w której ustalono warunki zabudowy dla inwestycji: „budowa budynku gospodarczego na działce nr 2 w miejscowości (…) wraz z podziałem działki nr 2 i wydzieleniem drogi wewnętrznej”. Należy zaznaczyć, że budynek gospodarczy, dla którego warunki zabudowy przedstawiono w Decyzji WZ, znajdował się już w tym czasie na fragmencie działki nr 2.

Gmina w tym miejscu zaznacza, że już na etapie wnioskowania o ustalenie warunków zabudowy, przedstawiona została koncepcja podziału działki nr 2, wobec czego od początku wiadome było, że budynek gospodarczy, będący głównym przedmiotem Decyzji WZ znajduje się na fragmencie działki nr 2, który odpowiada jednej z później wydzielonych działek (innej niż Działka nr 5).

Decyzją z dnia (…) r. zatwierdzono podział działki nr 2 w (…) na poniższe działki (zgodnie z zamiarem przedstawionym we wniosku o udzielenie warunków zabudowy):

• działka nr 4 – na terenie której znajduje się budynek gospodarczy, o którym mowa w Decyzji WZ. Oznaczona względem rodzaju użytku gruntowego jako: pastwiska trwałe, grunty rolne zabudowane, grunty pod rowami i nieużytki.
• Działka nr 5 (będąca przedmiotem niniejszego wniosku) - stanowiąca teren niezabudowany z przeznaczeniem rolniczym. Oznaczona względem rodzaju użytku gruntowego jako: grunty orne i grunty pod rowami.
• Działka nr 6 – stanowiąca drogę wewnętrzną umożliwiającą dojazd do działek nr 4 oraz 5. Oznaczona względem rodzaju użytku gruntowego jako: grunty orne (w nieznacznym zakresie), grunty pod rowami (w nieznacznym zakresie) i drogi.

Gmina, w ramach przetargu, planuje dokonać sprzedaży Działki nr 5.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Gmina wskazuje, że zgodnie z treścią decyzji o warunkach zabudowy dla działki nr 2 (dalej: „Decyzja WZ”): „Niniejsza decyzja wygaśnie, jeżeli:

• inny wnioskodawca uzyska pozwolenie na budowę,
• zostanie uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego lub jego zmiana, zawierające ustalenia inne niż ustalenia decyzji, z wyjątkiem przypadku, gdy zostanie wydana ostateczna decyzja o pozwoleniu na budowę (art. 65 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym).”

Mając powyższe na uwadze, należy wnioskować, że podział działki nr 2 nie spowodował wygaśnięcia Decyzji WZ. Według najlepszej wiedzy Gminy, nie doszło także do uchylenia ani unieważnienia Decyzji WZ.

Niemniej jednak, Gmina w tym kontekście pragnie zwrócić uwagę, że w treści decyzji o podziale działki nr 2 wskazano, że podział działki „polega na wydzieleniu działki budowlanej zgodnie z ustaleniami zawartymi w decyzji o warunkach zabudowy”. Jak bowiem Gmina wskazywała w treści Wniosku, Decyzja WZ została wydana w odniesieniu do zamiaru budowy konkretnego budynku na konkretnej części działki nr 2 i od początku uwzględniała możliwość podziału działki nr 2 na trzy działki – tj. działki nr 4, której w szczególności dotyczyła budowa budynku według Decyzji WZ, działki nr 6 stanowiącej drogę wewnętrzną oraz działki nr 5, będącej przedmiotem Wniosku.

Pytanie

Czy sprzedaż Działki nr 5 przez Gminę będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Sprzedaż Działki nr 5 przez Gminę będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Uzasadnienie Państwa stanowiska

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 pkt 1, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Co do zasady, dostawa gruntów, traktowanych w świetle przepisów ustawy o VAT jako towary, podlega opodatkowaniu według stawki podstawowej. Od zasady ogólnej przewidziano jednak pewne wyjątki, m.in. w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Zgodnie z brzmieniem art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwolniona jest dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że opodatkowaniu przy zastosowaniu podstawowej stawki VAT 23% podlega dostawa gruntów niezabudowanych, które zgodnie z przepisami ustawy o VAT stanowią tereny budowlane. Natomiast dostawa gruntów niezabudowanych, będących gruntami innymi niż tereny budowlane, jest zwolniona od podatku od towarów i usług.

Z kolei, jak wskazuje art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, ilekroć w przepisach ustawy o VAT jest mowa o terenach budowlanych – rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Tym samym, w celu określenia sposobu traktowania dla celów VAT dostawy Działki nr 5 planowanej przez Gminę, kluczowym jest ustalenie czy ww. nieruchomość spełnia kryteria przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Działka nr 5 jest niezabudowana, a także nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Dodatkowo, zdaniem Gminy, Decyzja WZ także nie świadczy o budowlanym charakterze Działki nr 5. Należy bowiem zwrócić uwagę, że decyzja ta dotyczy w istocie innej działki, tj. działki nr 2, i dotyczy w szczególności zabudowy budynku gospodarczego, który to w rzeczywistości znajduje się na fragmencie działki nr 2, która w ramach podziału stała się działką nr 4.

Nie można w tym kontekście pomijać celowości wydania Decyzji WZ dla działki nr 2 (tj. budowa budynku gospodarczego, aktualnie na działce nr 4). W alternatywnym bowiem scenariuszu, gdyby działka nr 2 została wcześniej podzielona, Gmina zapewne wnioskowałaby o ustalenie warunków zabudowy jedynie dla działki nr 4 w celu dopuszczenia zabudowy budynku gospodarczego.

Dodatkowo, należy zważyć na fakt, że skoro Decyzja WZ obejmowała całą nieruchomość nr 2, to dla uzyskania pozwolenia na budowę na wyodrębnionych działkach, potencjalnie należałoby uzyskać nowe decyzje o warunkach zabudowy. Decyzja tego typu operuje bowiem kategoriami, które ulec mogą zmianie w związku z podziałem nieruchomości. Nie można zatem wykluczyć, że organy nie wydałyby takiej samej decyzji dla działek wyodrębnionych.

W związku z powyższym, zdaniem Gminy, Decyzja WZ wydana dla działki nr 2 nie może obiektywnie przesądzać o budowlanym charakterze Działki nr 5.

Ponadto, o niebudowlanym charakterze Działki nr 5 świadczy także jej zaklasyfikowanie pod względem rodzaju użytku gruntowego jako: grunty orne i grunty pod rowami.

W tym kontekście Gmina pragnie również przywołać stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: „NSA”), który w wyroku z dnia 6 lipca 2018 r., sygn. I FSK 1904/16 orzekł: „podział nieruchomości nie oznacza tylko zmiany w numeracji ewidencyjnej. Podział nieruchomości skutkuje tym, że pojawia się nowy przedmiot obrotu cywilnoprawnego, tj. nowa działka gruntu, która może być przez właściciela zbyta na rzecz innej osoby. Do czasu podziału właściciel może zbyć (dokonać dostawy w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy) tylko całą nieruchomość albo udział w całej nieruchomości. Po podziale właściciel nabywa uprawnienie do zadysponowania tylko częścią nieruchomości poprzednio traktowanej jako całość, przez co zachować może pozostałą część w swojej dyspozycji. Po podziale zmieniają się granice ewidencyjne działek, niektóre z nich mogą tracić dostęp do niektórych dróg publicznych, zmieniają się też linie zabudowy dla poszczególnych działek wyodrębnionych z poprzedniej. W związku z tym, podział nieruchomości prowadzi do takiego skutku, że przestaje istnieć przedmiot decyzji wz wydanej dla poprzedniej nieruchomości.

Najlepiej obrazuje ten skutek sytuacja, kiedy jedna z działek mniejszych, wydzielona z poprzedniej działki większej, zostaje zbyta. Skoro decyzja wz wydana w przeszłości obejmowała całą poprzednią nieruchomość, to nie można bronić tezy, że właściciel zbytej działki mniejszej może odwoływać się i wyprowadzać jakiekolwiek prawa z decyzji wz poprzednio wydanej dla działki innej – większej. Dla uzyskania decyzji o pozwoleniu na budowę nowy właściciel wyodrębnionej działki mniejszej będzie musiał uzyskać najpierw nową decyzję wz dla tej działki mniejszej. Zasadnie Sąd wskazał, że decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, zgodnie z ustawowymi wymogami określonymi w art. 61 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz przepisami wykonawczymi wydanymi na podstawie ust. 7 tego przepisu, operuje bowiem takimi kategoriami, jak: „działka”, „teren”, „linia zabudowy”, „wielkość powierzchni zabudowy w stosunku do powierzchni działki albo terenu”, „dostępność innej działki sąsiedniej z tej samej drogi publicznej”. Wszystkie te kategorie ulec mogą zmianie – w związku z podziałem nieruchomości – względem stanu sprzed podziału. Z tego powodu nie można wykluczyć, że wobec tych wszystkich nowych parametrów nowych działek, organy, które uzgodniły wydanie decyzji wz zgodnie z art. 53 ust. 4 i 5 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, nie uzgodniłyby jej dla działek wyodrębnionych.

Należy też w pełni zgodzić się z Sądem I instancji, że nie da obronić w świetle brzmienia art. 94 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami tezy o tym, iż skoro przepis ten pozwala podzielić nieruchomość, o ile podział pozostaje zgodny z decyzją wz (pkt 2), to działki powstałe wskutek podziału nadal odpowiadają warunkom przewidzianym w wydanej poprzednio decyzji wz. Otóż ten pogląd jest błędny dlatego, że – zgodnie z punktem 1 tego przepisu – podział może być dokonany już wtedy, gdy nie jest sprzeczny z przepisami odrębnymi. Niesprzeczność z warunkami wynikającymi z decyzji wz jest tylko jednym z dwóch alternatywnych przesłanek podziału nieruchomości – ustawa o gospodarce nieruchomościami używa tu przecież spójnika alternatywy rozłącznej, tj. „albo”.

Nie ma przy tym znaczenia, jak argumentuje organ, że decyzja wz wydana dla nieruchomości o nr ew. nr [...] i pow. [...] ha nie została wygaszona i cały czas funkcjonuje w obrocie prawnym, skoro jest ona niewykonalna, gdyż ma za przedmiot działkę nieistniejącą, w dodatku inną niż przedmiot dostawy. Sam fakt, iż uprzednio wydana decyzja obejmowała grunty, które po podziale stanowią działki będące obecnie przedmiotem dostawy, nie przesądza o tym, że stanowią one tereny budowlane w rozumieniu omawianych przepisów i że podział działki pozostaje bez wpływu na decyzję wz wydaną dla całej, poprzedniej nieruchomości. W tym przypadku bowiem nie można mówić o jakiejkolwiek sukcesji. Jak zasadnie zauważył Sąd I instancji jedyny w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym przypadek „sukcesji” decyzji wz dotyczy sytuacji opisanej w jej art. 63 ust. 5. Dotyczy ta sytuacja zmiany podmiotowej, i to w ściśle określonych okolicznościach, wśród których jest i ta, że strona przejmująca decyzję musi przejąć wszystkie jej warunki. Ustawa ta nie przewiduje jakiejkolwiek innego przypadku przejścia decyzji wz na inny podmiot. Skoro więc następuje zmiana przedmiotu, a nie podmiotu decyzji wz, tym bardziej niezasadny jest pogląd, że taka zmiana nie ma znaczenia dla kwalifikacji gruntu objętego poprzednią decyzją wz jako gruntu (terenu) budowlanego”.

W konsekwencji, w ocenie Gminy, planowana transakcja sprzedaży Działki nr 5 nie powinna zostać uznana za dostawę terenów budowlanych w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Tym samym, zdaniem Gminy, transakcja sprzedaży Działki nr 5 spełniać będzie wszystkie niezbędne warunki, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT i w konsekwencji Gmina będzie uprawniona do zastosowania zwolnienia z opodatkowania VAT w odniesieniu do tej sprzedaży.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług(t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361), zwanej dalej ustawą,

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy,

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy,

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy,

Nieruchomość gruntowa, spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Odpłatna dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jeżeli jest wykonywana przez podmiot działający w charakterze podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy,

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy,

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy,

Wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności, tj.:

• czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast
• czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na tle przedstawionych okoliczności sprawy Państwa wątpliwości dotyczą kwestii możliwości zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, dla dostawy Działki nr 5.

W analizowanej sprawie planują Państwo dokonać czynności cywilnoprawnej – sprzedaży nieruchomości, występując dla tej transakcji w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą opodatkowaną VAT. Czynność ta zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jako odpłatna dostawa towarów, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku.

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy,

Stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy,

Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu ww. art. 2 pkt 33 ustawy, pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane – są zwolnione od podatku.

Według art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 977 ze zm.),

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym,

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę. Zatem, także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

W konsekwencji, generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, czyli tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy – są zwolnione od podatku VAT. Ustawa o podatku od towarów i usług w kontekście zastosowania właściwej stawki podatku VAT przy sprzedaży gruntu nakazuje oceniać przeznaczenie tego gruntu wyłącznie na podstawie istniejącego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wydanych decyzji o warunkach zabudowy.

Z opisu sprawy wynika, że Działka nr 5 (powstała w ramach podziału geodezyjnego działki nr 2) nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. W odniesieniu do działki nr 2 w dniu (…) r. wydano decyzję o warunkach zabudowy. Zgodnie z treścią decyzji o warunkach zabudowy dla działki nr 2: „Niniejsza decyzja wygaśnie, jeżeli:

• inny wnioskodawca uzyska pozwolenie na budowę,
• zostanie uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego lub jego zmiana, zawierające ustalenia inne niż ustalenia decyzji, z wyjątkiem przypadku, gdy zostanie wydana ostateczna decyzja o pozwoleniu na budowę (art. 65 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym).”

Mając powyższe na uwadze, należy wnioskować, że podział działki nr 2 nie spowodował wygaśnięcia Decyzji WZ. Według najlepszej Państwa wiedzy, nie doszło także do uchylenia ani unieważnienia Decyzji WZ.

Państwa zdaniem, decyzja o warunkach zabudowy wydana dla działki nr 2 nie może obiektywnie przesądzać o budowlanym charakterze Działki nr 5. Ponadto, o niebudowlanym charakterze Działki nr 5 świadczy także jej zaklasyfikowanie pod względem rodzaju użytku gruntowego jako: grunty orne i grunty pod rowami.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 11 października 2018 r., sygn. akt I FSK 1396/16 rozpatrując sprawę dotyczącą opodatkowania podatkiem od towarów i usług dostawy działek, które zostały wyodrębnione na skutek podziału geodezyjnego z nieruchomości, dla której wydana została decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu orzekł, że:

Natomiast w wyroku z 17 maja 2018 r. sygn. akt I FSK 1600/16 Naczelny Sąd Administracyjny orzekł:

Skoro – jak Państwo wskazali – podział działki nr 2 nie spowodował wygaśnięcia, jak również według najlepszej Państwa wiedzy, nie doszło do uchylenia ani unieważnienia Decyzji WZ, to należy stwierdzić, że powstała w ramach podziału geodezyjnego ww. działki Działka nr 5 nie straciła statusu działki budowlanej.

Z uwagi na powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w omawianej sprawie Działka nr 5 (powstała w ramach podziału geodezyjnego działki nr 2) stanowi teren budowlany, zdefiniowany w art. 2 pkt 33 ustawy i w rezultacie jej sprzedaż, w tak przedstawionym zdarzeniu przyszłym, nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

W odniesieniu do powołanego przez Państwa orzeczenia NSA wskazuję, że wyrok ten nie może wpłynąć na rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie, ponieważ zapadł on w odniesieniu do indywidualnej i właściwej tylko temu orzecznictwu opisie sprawy. W związku z powyższym należy zauważyć, że moc obowiązująca zaprezentowanego przez Państwa wyroku zamyka się w obrębie sprawy, dla których został wydany.

Niezależnie od powyższego, nie kwestionując i w żaden sposób nie podważając znaczenia orzecznictwa sądów administracyjnych jako zawierających istotne wskazówki co do interpretacji przepisów prawa oraz ich zastosowania należy zauważyć, że istnienie tego orzecznictwa nie odbiera organowi wydającemu interpretację prawa do samodzielnej oceny zdarzeń i wykładni przepisów w sprawach innych niż ta, w której konkretny wyrok zapadł. Organ wydający interpretację ma wręcz obowiązek dokonania samodzielnej oceny przedstawionego we wniosku zagadnienia. Powołali Państwo korzystny dla siebie wyrok, natomiast w uzasadnieniu interpretacji wskazałem na rozstrzygnięcia orzeczeń, które potwierdzają moje stanowisko.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).