Wyrok NSA z dnia 26 marca 2024 r., sygn. II OSK 232/23

Dnia 26 marca 2024 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Siegień Sędziowie: Sędzia NSA Paweł Miładowski (spr.) Sędzia del. WSA Magdalena Dobek-Rak po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 września 2022 r., sygn. akt VII SA/Wa 325/22 w sprawie ze skargi M. M. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 14 grudnia 2021 r., znak: DOA.7110.55.2021.SPA w przedmiocie stwierdzenia wydania decyzji z naruszeniem prawa oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 14 września 2022 r., sygn. akt VII SA/Wa 325/22, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę M. M. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego, zwanego dalej "GINB", z dnia 14 grudnia 2021 r., znak: DOA.7110.55.2021.SPA, którą na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 ustawy z 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. 2021 r. poz. 735 ze zm.), zwanej dalej "K.p.a.", uchylono decyzję Wojewody Pomorskiego z dnia 4 lutego 2021 r., znak: Wl-I.7840.4.41.2020.PK (stwierdzającą nieważność decyzji Prezydenta Miasta Sopotu z dnia 8 kwietnia 1993 r., znak: AUGII/7351/25/93, zatwierdzającej plan realizacyjny i udzielającej pozwolenia na budowę) i stwierdzono, że ww. decyzja Prezydenta Miasta Sopotu z 1993 r. została wydana z naruszeniem prawa.

Sąd I instancji, uwzględniając charakter postępowania nieważnościowego oraz na czym polega przesłanka "rażącego naruszenia prawa", wskazał, że w okolicznościach niniejszej sprawy w związku z wiążącą na podstawie art. 153 i art. 170 p.p.s.a. oceną prawną zawartą w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 maja 2020 r., sygn. akt II OSK 1896/19, prawidłowo GINB stwierdził, iż w analizowanej sprawie doszło do rażącego (w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a.) naruszenia art. 29 ust. 5 ustawy z dnia 24 października 1974 r. – Prawo budowlane (Dz. U. Nr 38 poz. 229 ze zm.) w zw. z § 46 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 20 lutego 1975 r. w sprawie nadzoru urbanistyczno-budowlanego (Dz. U. Nr 8 poz. 48 ze zm.), który wymagał załączenia do wniosku o wydanie pozwolenia na budowę dowodu potwierdzającego dysponowanie nieruchomością (na cele budowlane). Sąd podzielił stanowisko organu, że art. 29 ust. 5 Prawa budowlanego z 1974 r. w zw. z § 46 ust. 1 pkt 4 ww. rozporządzenia z 1975 r., jest przepisem, którego stosowanie nie wymaga przeprowadzenia skomplikowanego procesu wykładni, zaś same naruszenie jest bezsprzeczne. Skutki analizowanego uchybienia są szczególnie poważne i nie mogą być akceptowane z punktu widzenia zasady praworządnego państwa. Wykonywanie robót budowlanych w budynku będącym przedmiotem współużytkowania wieczystego kilku osób pomimo braku posiadania zgody wszystkich współużytkowników wieczystych jest nie do zaakceptowania w praworządnym państwie prawa. Wskazane powyżej naruszenie bezspornie godzi w konstytucyjnie chronione prawo własności nieruchomości.