Interpretacja indywidualna z dnia 28 maja 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-2.4012.190.2024.2.AS

Podleganie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług aportu know-how do spółki.

Interpretacja indywidualna– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług – jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 kwietnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 3 kwietnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy niepodlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług aportu know-how do spółki.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 17 maja 2024 r. (wpływ 17 maja 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, nieprowadzącą działalności gospodarczej, w związku z czym Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. Wnioskodawca nie zamierza prowadzić działalności gospodarczej. Wnioskodawca posiada miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i jest polskim rezydentem podatkowym.

Wnioskodawca jest właścicielem wszelkich praw do know-how, tj. specjalistycznej wiedzy w zakresie opracowania aplikacji inteligentnego zarządzania energią elektryczną i ciepłem dla gospodarstw domowych w Polsce (dalej know-how), którą stworzył we własnym zakresie i we własnym imieniu. Wiedza ta stanowi opracowaną i udokumentowaną koncepcję w powyższym zakresie. Koncepcja stanowiąca know-how została przez Wnioskodawcę zmaterializowana w postaci dokumentacji. Wnioskodawca nie uzyskuje ani nie zamierza uzyskiwać żadnych dochodów w związku z posiadaniem praw do know-how, tj. Wnioskodawca nie wykorzystuje know-how w celu uzyskiwania dochodów.

W najbliższym czasie Wnioskodawca wraz z innymi osobami zamierza utworzyć nową prostą spółkę akcyjną, w której Wnioskodawca obejmie akcje założycielskie w zamian za wkład niepieniężny (aport) w postaci know-how. Wnioskodawca nie będzie jedynym akcjonariuszem założycielem.

Wnioskodawca zamierza objąć akcje założycielskie w nowoutworzonej prostej spółce akcyjnej w zamian za wniesienie przez Wnioskodawcę wkładu niepieniężnego w postaci know-how, co Wnioskodawca uczyni jako osoba nieprowadząca działalności gospodarczej. Wartość akcji założycielskich będzie odpowiadała wartości rynkowej know-how. Nadmienić należy, że wyżej wymieniona przyszła transakcja będzie mieć charakter jednorazowy. Z momentem wniesienia know-how do nowej spółki Wnioskodawca utraci uprawnienia związane z know-how na rzecz tej spółki. Nowa spółka zostanie utworzona przez Wnioskodawcę oraz innych akcjonariuszy założycieli.

Doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

1.Pytanie „W jakim celu opracował Pan opisany we wniosku know-how, dotyczący aplikacji inteligentnego zarządzania energią elektryczną i ciepłem dla gospodarstw domowych? Prosimy opisać”.

Odpowiedź: Wnioskodawca (…) wskazuje, że opisane we wniosku know-how dotyczące aplikacji zostało opracowane przez niego autorsko w celach osobistych, wyłącznie w związku z posiadanymi zainteresowaniami, jako entuzjasty nowych technologii i innowacji. Wnioskodawca posiada pasję do tworzenia nowinek technologicznych wyprzedzających rozwiązania dostępne na rynku.

2.Pytanie „W jaki sposób nowoutworzona spółka akcyjna będzie wykorzystywała otrzymany w drodze aportu know-how? Prosimy opisać”.

Odpowiedź: Wnioskodawca (…) wskazuje, że nie posiada wiedzy co do tego w jaki sposób nowoutworzona prosta spółka akcyjna zamierza wykorzystać otrzymane w drodze aportu know-how. Wnioskodawca wskazuje, że taką decyzję będą mogły podjąć organy upoważnione do działania w imieniu nowej spółki, tj. zarząd. On sam nie zamierza kandydować na członka zarządu.

Pytanie

Czy wniesienie do nowoutworzonej prostej spółki akcyjnej przez Wnioskodawcę w drodze wkładu niepieniężnego (aportu) know-how nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, wniesienie do nowoutworzonej prostej spółki akcyjnej przez Wnioskodawcę na pokrycie akcji założycielskich wkładu niepieniężnego (aportu) w postaci know-how nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w świetle przedstawionego stanu przyszłego z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca nie będzie działał w charakterze podatnika podatku VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o podatku od towarów i usług (dalej „Ustawa o VAT”), opodatkowaniu ww. podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z kolei treść art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, stanowi, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

-przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT wskazuje, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wskazana powyżej definicja ma charakter uniwersalny, który pozwala na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w obrocie gospodarczym, jednakże podkreślenia wymaga fakt, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zakres opodatkowania jaki został określony w Ustawie o VAT wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlagającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Tym samym bezspornym jest, iż nie każde świadczenie usług w rozumieniu VAT będzie opodatkowane podatkiem VAT.

W efekcie, uznać należy, że opodatkowaniu mogą podlegać te czynności, w przypadku których spełniony został zarówno podmiotowy, jak i przedmiotowy zakres opodatkowania, tzn. zaistniała czynność określona jako opodatkowana, które została wykonana przez podmiot mający cechę podatnika. Obie powyższe cechy powinny zostać spełnione jednocześnie, co oznacza, że w odniesieniu do danej czynności podlegającej opodatkowaniu przez podmiot niewystępujący w tym przypadku w charakterze podatnika pozostaje poza zakresem opodatkowania.

Nie ulega wątpliwości, że czynność wnoszenia aportu do prostej spółki akcyjnej stanowi co do zasady czynność opodatkowaną, bowiem posiada charakter odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust 1 pkt 1 Ustawy o VAT, ponieważ dokonujący tej czynności otrzymuje w zamian wymierną korzyść w postaci akcji. Jednakże samo stwierdzenie, że dana czynność stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT nie jest wystarczającą przesłanką skutkującą opodatkowaniem tej czynności podatkiem VAT. Dla wystąpienia opodatkowania przy wniesieniu aportu konieczne jest dodatkowo stwierdzenie dokonania tej czynności przez podatnika podatku od towarów i usług i to działającego w takim charakterze przy dokonaniu tej czynności.

Stwierdzić należy, że w świetle art. 15 ust. 1 i 2 Ustawy o VAT nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana regularna zapłata oraz nie prowadzi działalności gospodarczej. Incydentalne wykorzystanie praw niematerialnych przysługujących w wyniku opracowania określonego rozwiązania nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Powyższe znajduje odzwierciedlenie w aktualnej linii orzeczniczej sądów administracyjnych.

Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 29 września 2022 r. sygn. akt: I SA/Po 262/22 – „Na gruncie podatku VAT obowiązuje zasada, iż profesjonalne/zawodowe działania podmiotu charakterystyczne dla handlowca w stosunku do przedmiotu jego działań stanowią o kwalifikowaniu takiego podmiotu jako wykonującego czynności o charakterze podatnika podatku VAT (art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług). Dopiero zaś uznanie za podatnika podatku VAT danego podmiotu może prowadzić do stwierdzenia określonej czynności przez niego realizowanej za opodatkowaną. W rezultacie wniesienie z majątku prywatnego do spółki jawnej aportem prawa ochronnego do znaku towarowego w zamian za ogół praw i obowiązków nie stawia wspólnika w roli podatnika w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług”.

Ponadto, jak wskazuje Naczelny Sąd Administracyjny z 14 czerwca 2019 r., sygn. akt: I FSK 813/17 – „Zasadnie w tym kontekście Sąd pierwszej instancji odwołał się do definicji podatnika zawartej w art. 15 ust. 1 VATU oraz definicji działalności gospodarczej z art. 15 ust. 2 tej ustawy, które to przepisy stanowią implementację art. 9 ust. 1 Dyrektywy rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. Nr 347/1, ze zm.; dalej „dyrektywa 2006/112/WE”), z których wynika, że działalnością gospodarczą jest w zasadzie tylko ta aktywność, która jest wykonywana zawodowo, w sposób profesjonalny. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie – nie pozwala zatem na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Innymi słowy, decydujące znaczenie dla zakwalifikowania, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa w charakterze podatnika od towarów i usług, ma zawodowy, nie zaś incydentalny (okazjonalny) charakter wykonywania danej czynności. Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku lub wartości niematerialnych, o którym mowa w definicji działalności gospodarczej zawartej we wskazanych przepisach, trzeba będzie zatem rozumieć takie wykorzystanie majątku lub wartości niematerialnych, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania”.

W przedmiotowej sprawie nie zachodzi sytuacja, poza samym wniesieniem praw do know-how jako wkładu niepieniężnego do nowej prostej spółki akcyjnej, w której prawa te były wykorzystywane w jakikolwiek inny sposób przez Wnioskodawcę, zwłaszcza, że Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Co więcej, dysponując tymi prawami Wnioskodawca nie korzystał w jakiejkolwiek postaci z funkcji związanych z know-how.

Biorąc pod uwagę powyższe, wskazać można, że wniesienie przez Wnioskodawcę aportem know-how nie ma żadnego związku z działalnością gospodarczą. W dodatku wniesienie aportem know-how nie ma elementu ciągłego.

Jak stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w powołanym wyżej wyroku – „Prawidłowo też Sąd pierwszej instancji ocenił, że trudno również dostrzec, aby wykorzystanie wartości niematerialnej i prawnej następowało w sposób ciągły do celów zarobkowych, skoro wniesienie aportu jest czynnością prawną jednorazową”.

Tym samym, opierając się na powyższym i aktualnym orzecznictwie sądowym, w ocenie Wnioskodawcy uznać należy, iż w realiach przedmiotowej sprawy, wniesienie przez Wnioskodawcę do nowoutworzonej prostej spółki akcyjnej na pokrycie akcji założycielskich wkładu niepieniężnego (aportu) w postaci know-how nie będzie dokonane przez podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 Ustawy o VAT, tym samym pozostaje poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361) zwanej dalej „ustawą”:

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy:

Art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, że:

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy), w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych.

Aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aport pieniężny), rzeczy lub prawa (aport rzeczowy) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe.

Czynność wniesienia aportu (w zależności od jego przedmiotu) może spełniać przesłanki uznania jej za dostawę towarów na podstawie art. 7 (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) lub za świadczenie usług w świetle art. 8 (każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów, w tym np. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych).

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie (z wyjątkiem przypadków ściśle określonych w art. 7 ust. 2 oraz w art. 8 ust. 2 ustawy).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W ramach systemu podatku VAT czynnościami podlegającymi opodatkowaniu są transakcje między stronami, przewidujące zapłatę ceny lub inne wynagrodzenie. Zatem jeżeli czynność polega jedynie na świadczeniu jednej ze stron, bez bezpośredniego wynagrodzenia, nie ma podstawy opodatkowania, w związku z czym świadczenie takie nie podlega podatkowi VAT.

Należy zauważyć, iż świadczenie usługi następuje „odpłatnie” w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1, a zatem podlega opodatkowaniu, tylko jeżeli pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, gdyż świadczenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywiste odzwierciedlenie wartości usługi świadczonej usługobiorcy. Świadczenie usług dokonywane odpłatnie w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT wymaga bezpośredniego związku między wyświadczoną usługą a otrzymanym wynagrodzeniem.

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego. Skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą, a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Ustawa nie definiuje pojęcia know-how, dlatego też należy powołać się na określenie zawarte w przepisach ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.). Wskazana ustawa wskazuje pośrednio, że „know-how” dotyczy:

·informacji związanych ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (art. 29 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy);

·informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (art. 22b ust. 1 pkt 7 powołanej ustawy).

Termin know-how oznacza zdolność, wiedzę lub umiejętność uzyskania określonego rezultatu lub prowadzenia jakiejś działalności. Know-how składa się z wiadomości i doświadczeń o charakterze technicznym, administracyjnym, finansowym albo innego rodzaju, nadających się do stosowania w pracy przedsiębiorstwa lub do wykonywania zawodu. Pojęcie know-how obejmuje doświadczenia o charakterze technicznym i techniczno-organizacyjnym oraz doświadczenia o charakterze organizacyjnym, finansowym i handlowym przydatne do prowadzenia przedsiębiorstwa, które nie są związane z cyklem produkcyjnym.

Z szerokiej definicji know-how można zatem wyodrębnić kategorię know-how technicznego oraz know-how nietechnicznego, obejmującego wiedzę organizacyjną lub handlową przydatną nie tylko w procesie produkcji. Know-how techniczne jest pojęciem zbliżonym do projektów wynalazczych. Należą tu wszelkie kategorie rozwiązań technicznych, łącznie z wynalazkami, którym przysługuje zdolność patentowa. Za przedmiot know-how można uznawać również doświadczenia techniczno-organizacyjne, dotyczące wynalazków i wzorów użytkowych, jeżeli ze względu na brak którejkolwiek przesłanki zdolności patentowej albo zdolności rejestracyjnej nie są ani wynalazkami, ani wzorami użytkowymi, ani projektami racjonalizatorskimi w rozumieniu przepisów o prawie własności przemysłowej, a przedstawiają jednak znaczną wartość ekonomiczną i użyteczną. Przedmiotem know-how nietechnicznego są z kolei informacje o charakterze organizacyjnym, finansowym lub handlowym przydatne do prowadzenia przedsiębiorstwa (np. projekty, informacje usprawniające organizację i zbyt w handlu). Know-how jest zbywalne i może być udostępniane na podstawie umów upoważniających do korzystania, np. z poufnych projektów wynalazczych – umów licencji know-how oraz umów przenoszących know-how. Zaś rozumiane jako pewien zakres wiedzy i doświadczeń może być także przedmiotem umowy sprzedaży.

W literaturze przedmiotu pod pojęciem know-how rozumie się określoną wiedzę techniczną oraz technologiczną o poufnym charakterze, w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej, przy czym prawa do korzystania z tej wiedzy mogą być przedmiotem obrotu (zob. R. Pęk w: S. Babiarz, L. Błystak, B. Deuter, A. Gomułowicz, R. Pęk, K. Winiarski, Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz 2009, s. 737.).

Prawa majątkowe w rodzaju know-how, które mogą być przenoszone na inne osoby, mają zdolność aportową, a więc mogą być przedmiotem wkładu. Zatem wnoszenie aportu w postaci know-how jest czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, na zasadach ogólnych.

Należy jednakże wskazać, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i są wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że:

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy:

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Powołane przepisy stanowią implementację art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W orzecznictwie TSUE wskazuje się, że działalność gospodarczą stanowią również czynności, w wyniku których poczyniono nakłady na poczet jej prowadzenia, mimo że działalności tej nie rozpoczęto. Z orzecznictwa TSUE wynika, że sam zamiar prowadzenia działalności gospodarczej, potwierdzony obiektywnymi dowodami przesądza o potrzebie traktowania danego podmiotu jako podatnika VAT nawet wtedy, gdy organ skarbowy wie, że przewidywana działalność gospodarcza, która miała prowadzić do transakcji opodatkowanych, nie zostanie zrealizowana (zob. orzeczenie w sprawie C-400/98 pomiędzy Finanzamt Goslar a Brigitte Breitsohl).

Prawo wspólnotowe wskazuje zatem, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem i działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie majątku rzeczowego i wartości niematerialnych w celu uzyskiwania z tego tytułu dochodu.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 lutego 2012 r., sygn. akt I FSK 704/11, w którym Sąd stwierdził: „(...) zgodnie ze wskazanym art. 15 ust. 2 zdanie drugie ustawy o VAT, »działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu (...) wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych«. Tym samym to nie szeroko rozumiane okoliczności nabycia know-how (towarzyszący mu zamiar), a późniejsze wykorzystanie tej wiedzy ma kluczowe znaczenie dla kwalifikacji normatywnej czynności z nią związanych jako działalności gospodarczej, czego strona nie dostrzega, niejako utożsamiając przesłanki określone w zdaniu pierwszym i drugim ww. przepisu (...). Oceniając natomiast spełnienie ww. przesłanki »wykorzystywania (...) wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych«, przez wniesienie aportu w postaci know-how do spółki komandytowej (przez komandytariusza), uznać należy, że nie nasuwa ono zastrzeżeń. Przy tym w zasadzie nie budzi wątpliwości żadnej ze stron zarobkowy cel ww. działania; jest on w stanie faktycznym sprawy oczywisty, bowiem w zamian za wniesiony aport komandytariusz nabywa udział w spółce, który uprawnia go do uczestniczenia w zysku spółki (art. 123 § 1 Kodeksu spółek handlowych). Spór koncentruje się natomiast wokół kwestii »ciągłości wykorzystywania« know-how. W tym zakresie wyjaśniono z kolei stronie w zaskarżonym wyroku, że nie można podzielić poglądu, iż ww. czynność (wniesienia aportem know-how do spółki komandytowej) ma skutek jednorazowy (s. 14 uzasadnienia) i jest to stanowisko (Sądu) zasługujące na aprobatę. Niewątpliwie bowiem mamy w tej sytuacji do czynienia z udostępnieniem ww. wiedzy (know-how) do działalności spółki; innymi słowy działalność ta opiera się m.in. na wykorzystywaniu tej wartości niematerialnej i prawnej. Stosownie też do powyższego, komandytariusz uzyskuje w sposób ciągły dochody z tytułu wykorzystywania know-how w działalności spółki, tj. co do zasady w każdym kolejnym roku obrotowym (art. 123 § 2 Kodeksu spółek handlowych). Z tych powodów nie można uwzględnić poglądu strony, że wniesienie ww. wkładu niepieniężnego do spółki należy traktować jako element zarządu majątkiem prywatnym wspólnika – komandytariusza (...). Twierdzeniu temu sprzeciwia się zarówno art. 8 ust. 1 pkt 1, jak i art. 15 ust. 2 zdanie drugie ustawy o VAT. Przepisy te nakazują bowiem traktować jako świadczenie usług podlegające opodatkowaniu przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli następuje ono w ramach działalności gospodarczej, tj. ma charakter ciągły i zarobkowy. Nie budzi zaś wątpliwości w niniejszej sprawie, że wskazane przesłanki spełnia wniesienie aportem know-how do spółki komandytowej (...)”.

W przedmiotowej sprawie warto również wskazać przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 18 ze zm.), dalej „Kodeks spółek handlowych”.

Zgodnie z art. 300¹ § 1 Kodeksu spółek handlowych:

Stosowanie do art. 300² Kodeksu spółek handlowych:

Na mocy art. 300³ § 1 Kodeksu spółek handlowych:

W świetle art. 300¹⁵ § 1 Kodeksu spółek handlowych:

W świetle powołanych przepisów Kodeksu spółek handlowych – akcje to ogół uprawnień i obowiązków akcjonariusza w stosunku do spółki, związanych z nabyciem akcji. Wspólnik spółki akcyjnej otrzymuje akcje za wkłady wnoszone do spółki. Akcje mogą być obejmowane za wkłady pieniężne lub niepieniężne.

Z opisu sprawy wynika, że nie prowadzi Pan działalności gospodarczej i w związku z tym nie jest Pan zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. Jest Pan właścicielem wszelkich praw do know-how, tj. specjalistycznej wiedzy w zakresie opracowania aplikacji inteligentnego zarządzania energią elektryczną i ciepłem dla gospodarstw domowych w Polsce, którą stworzył Pan we własnym zakresie i we własnym imieniu. Wiedza ta stanowi opracowaną i udokumentowaną koncepcję w powyższym zakresie. Koncepcja stanowiąca know-how została przez Pana zmaterializowana w postaci dokumentacji. Wraz z innymi osobami zamierza Pan utworzyć nową prostą spółkę akcyjną, w której obejmie Pan akcje założycielskie w zamian za wkład niepieniężny (aport) w postaci know-how. Wartość akcji założycielskich będzie odpowiadała wartości rynkowej know-how. Z momentem wniesienia know-how do nowej spółki utraci Pan uprawnienia związane z know-how na rzecz tej spółki. Know-how zostało opracowane przez Pana autorsko w celach osobistych, wyłącznie w związku z posiadanymi zainteresowaniami, jako entuzjasty nowych technologii i innowacji. Posiada Pan pasję do tworzenia nowinek technologicznych wyprzedzających rozwiązania dostępne na rynku. Nie posiada Pan wiedzy co do tego w jaki sposób nowoutworzona prosta spółka akcyjna zamierza wykorzystać otrzymane w drodze aportu know-how. Taką decyzję będą mogły podjąć organy upoważnione do działania w imieniu nowej spółki, tj. zarząd.

Pana wątpliwości dotyczą kwestii niepodlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług aportu know-how do spółki.

Mając na uwadze opis sprawy w kontekście powołanych przepisów, należy stwierdzić, że wniesienie przez Pana do prostej spółki akcyjnej w zamian za akcje założycielskie wkładu niepieniężnego w postaci know-how należy uznać – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – za działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a Pana za podatnika podatku od towarów i usług.

Opis sprawy nie pozwala wywieść – wbrew Pana stwierdzeniu – że know-how zostało opracowane w celach osobistych. Nie przedstawił Pan przekonujących przesłanek pozwalających uznać, że know-how powstał w celu zaspokojenia Pana osobistych potrzeb. We wniosku wskazał Pan, że opisane know-how stanowi specjalistyczną wiedzę w zakresie opracowania aplikacji inteligentnego zarządzania energią elektryczną i ciepłem dla gospodarstw domowych. Wiedza ta stanowi opracowaną i udokumentowaną koncepcję w powyższym zakresie oraz została przez Pana zmaterializowana w postaci dokumentacji. Biorąc pod uwagę charakter stworzonego przez Pana know-how oraz specyfikę prawa majątkowego jakim jest know-how nie sposób uznać, że zostało ono stworzone w celu zaspokojenia potrzeb osobistych. Spełniona zostanie więc przesłanka podmiotowa do uznania wniesienia wkładu niepieniężnego w postaci know-how za czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przechodząc do spełnienia przesłanki przedmiotowej, należy wskazać, że w związku z wniesieniem know-how do prostej spółki akcyjnej z jednej strony przenosi Pan na spółkę, do której dokonuje wkładu, prawo do rozporządzania określonymi składnikami majątku, w zamian za co otrzymuje pewne uprawnienia – obejmuje akcje założycielskie, których wartość będzie odpowiadała wartości rynkowej know-how. W związku z tym, powyższa transakcja bez wątpienia ma charakter odpłatny.

Wyjaśnić bowiem należy, że z odpłatnością za dostawę towarów lub świadczenie usług mamy do czynienia w sytuacji, gdy pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usługi a zapłatą istnieje adekwatny związek. Odpłatność może przybierać różne formy – nie jest warunkiem to, aby została ustalona lub dokonana w pieniądzu. Odpłatnością jest więc także np. otrzymanie udziałów spółki, w związku z którym wnoszący uzyskuje pewną, wymierną korzyść.

Wobec tego należy uznać, że w przedmiotowej sprawie wystąpi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy wniesieniem wkładu niepieniężnego (tj. know-how) a otrzymaniem zapłaty za dokonaną czynność. Bowiem Pan, jako współzałożyciel prostej spółki akcyjnej, wniesie do niej w drodze aportu know-how, czyli specjalistyczną wiedzę w zakresie opracowania aplikacji inteligentnego zarządzania energią elektryczną i ciepłem dla gospodarstw domowych utrwaloną w formie dokumentacji.

Natomiast w zamian za wniesiony wkład, jak wyjaśniono w opisie sprawy, otrzyma Pan akcje założycielskie o wartości odpowiadającej wartości rynkowej know-how, które to akcje, jak wynika z przepisów, co do zasady uprawniają Pana do udziału w zysku oraz do wypłaty z kapitału akcyjnego.

Zatem wniesienie przez Pana wkładu niepieniężnego w postaci know-how spowoduje dokonanie świadczenia wzajemnego. W tym zakresie strony transakcji będą świadczyć wobec siebie usługę za wynagrodzeniem.

Mając na uwadze powołany stan prawny oraz okoliczności wskazane we wniosku należy przyjąć, że w opisanej sytuacji będzie Pan występować w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy a wniesienie przez Pana wkładu niepieniężnego (know-how), będzie stanowić odpłatne świadczenie usług, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, które na podstawie w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, stwierdzam, że wniesienie przez Pana know-how w drodze aportu do nowoutworzonej prostej spółki akcyjnej będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, Pana stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa:

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego, Pan ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych przez Pana we wniosku wyroków sądów administracyjnych wyjaśniam, że wskazane wyroki zostały potraktowane jako element Pana argumentacji, są to jednak rozstrzygnięcia odnoszące się do indywidualnych spraw i co do zasady wiążą one stronę postępowania w konkretnych, indywidualnych sprawach, nie rozciągając swojego oddziaływania na inne, choćby podobne lub zbieżne sprawy. Zatem wskazane we wniosku wyroki sądu nie mają wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).