Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 15 maja 2024 r., sygn. I SA/Gd 85/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Gorzeń (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Elżbieta Rischka, Sędzia WSA Irena Wesołowska, Protokolant Specjalista Dorota Zawiślińska, , po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 15 maja 2024 r. sprawy ze skargi A.B. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z dnia 24 listopada 2023 r. nr 2201-IOD-1.4102.49.2023 w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2015 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

1. Zaskarżoną decyzją z dnia 24 listopada 2023 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku (dalej "Dyrektor IAS"), po ponownym rozpatrzeniu odwołania A. B. (dalej "Skarżący") od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w Starogardzie Gdańskim (dalej "Naczelnik US") z dnia 15 października 2019 r. określającej zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2015 r. w kwocie 107.651 zł, uchylił decyzję organu I instancji w całości i określił zobowiązanie w kwocie 103.494 zł.

2. Rozstrzygnięcie zapadło na tle następującego stanu faktycznego sprawy:

2.1. Skarżący prowadził działalność gospodarczą w zakresie projektowania budynków i instalacji. Skarżący w dniu 2 maja 2016 r. złożył zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w 2015 r., w którym wykazał dochód z emerytur - rent krajowych oraz innych świadczeń w wysokości 46.966,68 zł oraz stratę z pozarolniczej działalności gospodarczej na poziomie 14.437,05 zł, stanowiącą różnicę między przychodem w wysokości 681.228,52 zł, a kosztami jego uzyskania w kwocie 695.665,57 zł. W stosunku do Skarżącego została przeprowadzona kontrola podatkowa, zakończona protokołem kontroli z 16 listopada 2017 r.

Postanowieniem z dnia 17 kwietnia 2018 r. Naczelnik US wszczął postępowanie podatkowe w sprawie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2015 r.

2.2. Decyzją z dnia 15 października 2019 r. Naczelnik US określił Skarżącemu zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2015 r. w wysokości 107.651 zł. Wysokość należnego zobowiązania podatkowego była następstwem ustalenia dochodu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w kwocie 402.162,09 zł i kosztów uzyskania przychodu w wysokości 326.033,11 zł. Organ I instancji zakwestionował prawo podatnika do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodu wydatków udokumentowanych fakturami, w których jako wystawcy widnieją M. oraz P. Sp. z o.o. z siedzibą w J. (dalej w skrócie zwanej spółką P.), a także wydatków niezwiązanych z prowadzoną działalnością poniesionych na zakup m.in. rowerów, wyposażenia rowerowego, sprzętów, wyposażenia biurowego, mebli, odzieży, żywności oraz usług hotelowych. Organ nie uwzględnił również w rozliczeniu podwójnie zaewidencjonowanego kosztu ubezpieczenia komunikacyjnego, a także odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od przyjętych do używania środków trwałych, tj. wyciskarki A. i wykrywacza metali.