Wyrok WSA w Krakowie z dnia 24 kwietnia 2024 r., sygn. III SA/Kr 119/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Marasek-Zybura (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Czarny-Drożdżejko Asesor WSA Ewelina Dziuban Protokolant starszy sekretarz sądowy Renata Nowak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 kwietnia 2024 r. przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej Kraków-Krowodrza sprawy ze skargi B. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia 28 listopada 2023 r., nr SKO.ŚR/4111/999/2023 w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 28 listopada 2023 r. znak: SKO.ŚR/4111/999/2023, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Krakowie, działając na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 390, dalej: u.ś.r.) oraz art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 775, dalej: k.p.a.), utrzymało w mocy decyzję Burmistrza Miasta i Gminy Skawina z dnia 3 sierpnia 2023 r. nr 001071/SP/08/2023 orzekającą o odmowie przyznania B. D. (dalej: skarżąca) prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w celu sprawowania opieki nad niepełnosprawnym mężem J. D.

Powyższe decyzje zostały wydane w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Organ I instancji orzekł o odmowie przyznania skarżącej prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudniania lub innej pracy zarobkowej w związku ze sprawowaniem opieki nad niepełnosprawnym mężem (ur. w 1956 r.). W uzasadnieniu decyzji organ I instancji powołał przepisy ustawy o świadczeniach rodzinnych znajdujące zastosowanie w sprawie i wskazał, że zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 b ustawy o świadczeniach rodzinnych, świadczenie pielęgnacyjne przysługuje, jeżeli niepełnosprawność osoby wymagającej opieki powstała nie później niż do ukończenia 18. roku życia lub w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej, jednak nie później niż do ukończenia 25. roku życia. Organ I instancji zwrócił uwagę, że mąż skarżącej legitymuje się orzeczeniem Lekarza Orzecznika ZUS o niezdolności do samodzielnej egzystencji, do dnia 31 grudnia 2023 r., a niepełnosprawność datuje się od dnia 3 kwietnia 2023 r., czyli mąż skarżącej miał wtedy 67 lat. Organ stwierdził, że fakt ten stanowi negatywną przesłankę do przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, choć skarżąca wykonuje na rzecz męża wszystkie czynności dnia codziennego, albowiem mąż cierpi na schorzenia onkologiczne, jest osobą leżącą w większości w ciągu dnia i nie zawsze ma siły wstać, aby skorzystać z toalety. Niemniej, organ ocenił, że w przedmiotowej sprawie nie zachodzi związek przyczynowy między sprawowaniem opieki nad mężem, a niepodejmowaniem zatrudnienia, ponieważ skarżąca nigdy nie pracowała zawodowo i dorywczo, jak i też nie poszukiwała zatrudnienia. Organ I instancji zaznaczył, że skarżąca ma także poważne problemy zdrowotne i w związku z obecnym złym stanem zdrowia, będzie ponownie ubiegać się o orzeczenie o niepełnosprawności, a w takiej sytuacji organ ma poważne wątpliwości, co do skutecznego sprawowania opieki przez skarżącą nad mężem.