Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 24 kwietnia 2024 r., sygn. II SA/Gd 950/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Diana Trzcińska (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Krzysztof Kaszubowski Asesor WSA Justyna Dudek-Sienkiewicz Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Katarzyna Sałek-Gałązka po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2024 r. w Gdańsku na rozprawie sprawy ze skargi J. C. i A. C. na uchwałę Rady Miejskiej w Bytowie z dnia 17 lipca 2002 r. nr XLV/313/2002 w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę.

Uzasadnienie

J. C. i A.C., reprezentowani przez adwokata, wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na uchwałę Rady Miejskiej w Bytowie z dnia 17 lipca 2022 r. nr XLV/313/2002 w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Strona skarżąca zarzuciła naruszenie "art. 1 ust. 2 w zw. z art. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym" (dalej u.p.z.p.) poprzez przyjęcie, że wybudowanie zabudowy zagrodowej na części spornych działek przy drodze publicznej od strony wschodniej, będzie stanowiło uszczerbek dla walorów krajobrazowych, pomimo że w bezpośrednim otoczeniu i sąsiedztwie tych działek znajdują się gospodarstwa rolne z funkcją mieszkalną, w tym bezpośrednio po drugiej stronie drogi publicznej. Jednocześnie skarżący zarzucili naruszenie art. 1 ust. 4 pkt 4 u.p.z.p. poprzez wykluczenie na spornych działkach możliwości zabudowy rolnej z funkcją mieszkalną, pomimo że sporne działki znajdują się w granicach jednostki osadniczej w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy o urzędowych nazwach miejscowości i obiektów fizjograficznych, dopuszczalne wiec na nich jest uzupełnienie istniejącej już zabudowy. Strona skarżąca podniosła także zarzut naruszenia art. 1 ust. 1 pkt 7 u.p.z.p. poprzez zakazanie skarżącym stawiania jakichkolwiek budynków na całej powierzchni spornych działek rolnych, pomimo że w treści własności ziemi rolnej mieści się prawo zagospodarowania jej przez wznoszenie budynków związanych z rolą, w tym z funkcją mieszkalną. Nadto zarzucono naruszenie art. 2 ust. 9 u.p.z.p. w zw. z art. 3. ust. 50 ustawy Prawo ochrony środowiska poprzez zakazanie wybudowania nowego gospodarstwa rolnego z funkcją mieszkalną, pomimo że dostępnej ziemi pod zabudowę jest coraz mniej z każdym rokiem, co oznacza wyższe społeczne zapotrzebowanie na rozwiązania zwiększające ilość miejsc do zamieszkania. Kolejnym zarzutem było naruszenie art. 2 ust. 3 u.p.z.p. poprzez uznanie spornych działek za szczególnie cenne pod kątem ekologicznym, pomimo że na tych działkach nie ma jakichkolwiek siedlisk jakiegokolwiek gatunku zagrożonego. Działki te stanowią najzwyklejsze pole uprawne bez jakichkolwiek cennych przyrodniczo biomów. Działki te porastają na zmianę sztucznie siane zboża, a w okresie ugoru zwyczajne polne trawy. W skardze podniesiono także zarzut naruszenia art. 140 k.c. w zw. z art. 64 ust. 2 Konstytucji RP poprzez zezwolenie w zaskarżonym planie właścicielom działek nr [...] i [...] (bezpośrednio przylegających do działki [...] należącego do wnioskodawców) na pełną zabudowę zagrodową z dopuszczeniem usług turystycznych, noclegowych, gastronomii, z prawem do wybudowania jednego budynku mieszkalnego (oznaczenie 42 MR). Nadto zarzucono naruszenie art. 140 k.c. w zw. z art. 64 ust. 2 Konstytucji RP poprzez zezwolenie w zaskarżonym planie właścicielom działek nr [...]-[...] (znajdujących się bezpośrednio po drugiej stronie drogi przy działkach Wnioskodawców) na pełną zabudowę zagrodową z dopuszczeniem usług turystycznych, noclegowych, gastronomii, z prawem do wybudowania jednego budynku mieszkalnego (oznaczenie 23 MR).