Interpretacja indywidualna z dnia 16 maja 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.72.2024.3.EJ

Czy w świetle art. 15 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Wnioskodawca może zaliczać na bieżąco do kosztów uzyskania przychodów równowartości zapłaconych składek regularnych oraz składek dodatkowych opłacanych w oparciu o Umowy ubezpieczenia na Życie z Ubezpieczeniowym Funduszem Kapitałowym, gdzie Ubezpieczającym jest Spółka, a Ubezpieczonymi Pracownicy

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 lutego 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 1 lutego 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia czy w świetle art. 15 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Wnioskodawca może zaliczać na bieżąco do kosztów uzyskania przychodów równowartości zapłaconych składek regularnych oraz składek dodatkowych opłacanych w oparciu o Umowy ubezpieczenia na Życie z Ubezpieczeniowym Funduszem Kapitałowym, gdzie Ubezpieczającym jest Spółka, a Ubezpieczonymi Pracownicy. (część pytania oznaczonego we wniosku Nr 1)

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 16 kwietnia 2024 r. (wpływ 17 kwietnia 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (dalej również jako: „Ubezpieczający”) jest polskim rezydentem podatkowym, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług spedycyjnych dla transportu kolejowego i jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Wnioskodawca zatrudnia obecnie kilkudziesięciu pracowników na podstawie umów o pracę oraz umów zlecenia.

Wnioskodawca planuje przystąpienie do programu ubezpieczenia na życie z Ubezpieczeniowym Funduszem Kapitałowym (dalej odpowiednio: „UFK”) ze składką regularną oraz możliwością uiszczania składek dodatkowych, którym objęci będą pracownicy Wnioskodawcy. Umowy ubezpieczenia mają tworzyć pozapłacowy składnik wynagrodzenia szeroko pojęty jako benefit. Polisa będzie zatem wpisana w umowę między pracodawcą/zleceniodawcą, a pracownikiem/zleceniobiorcą jako benefit - pozapłacowy składnik wynagrodzenia. Z punktu widzenia Wnioskodawcy jako pracodawcy, celem objęcia pracowników oraz zleceniobiorców Ubezpieczeniem na życie z UFK jest ich dodatkowa motywacja oraz zwiększenie lojalności wobec Spółki (Ubezpieczony będzie mniej chętny do rezygnacji z pracy w sytuacji, gdy Wnioskodawca będzie opłacać za niego składki ubezpieczeniowe z częścią kapitałową). Ubezpieczony będzie również pracował wydajniej wiedząc, że jest objęty ochroną ubezpieczeniową, z której w razie zdarzenia ubezpieczeniowego skorzysta on lub uposażeni, jeśli Ubezpieczony umrze.

Zatem, opłacanie wskazanych składek przez Wnioskodawcę służy umacnianiu więzi Ubezpieczonego z zakładem pracy i podtrzymywaniu stosunku pracy. Dodatkowe benefity pozapłacowe dla Pracowników oraz Zleceniobiorców stanowiłyby dodatkowe świadczenia dla nich. Jest to dodatek do wynagrodzenia (pozapłacowy element), który wpłynie bezpośrednio na ich sytuację finansową, ale też wpłynie pozytywnie na ich morale. Tym samym wynagrodzenie pracowników oraz zleceniobiorców otrzymywane od Wnioskodawcy składałoby się z wynagrodzenia podstawowego (zasadniczego) oraz ze świadczeń dodatkowych (dodatkowych benefitów pozapłacowych), którym bez wątpienia jest również polisa. Pracownicy oraz Zleceniobiorcy podpisując się pod wnioskiem o objęcie ich taką ochroną zgadzaliby się na warunki i zasady na jakich takie polisy by funkcjonowały. Opłacanie składek przez Wnioskodawcę sprzyja większemu zaangażowaniu Ubezpieczonego w efektywną pracę na rzecz Wnioskodawcy, realizacji wyznaczanych jej celów, kreowaniu określonych i oczekiwanych postaw oraz ma na celu zachęcanie do podejmowania większej odpowiedzialności, zachęcanie do uczciwości i lojalności wobec pracodawcy, służy utrzymaniu wartościowych pracowników oraz zleceniobiorców w Spółce.

Powyższe przełoży się pośrednio na mniejszą rotację w firmie, stabilizację i tym samym wpłynie to na wysokość uzyskiwanych przychodów Wnioskodawcy, zachowania i zabezpieczenia jego źródła przychodów.

Program ubezpieczenia na życie z UFK stanowi rozszerzenie umowy ubezpieczenia na życie na ogólnych warunkach. UFK to wydzielony fundusz aktywów w ubezpieczeniu na życie z funduszem kapitałowym, stanowiący rezerwę tworzoną ze składek ubezpieczeniowych, która jest inwestowana w sposób określony w umowie ubezpieczenia. Fundusze te stanowią integralną część składową polisy z UFK, która ma charakter ochronno-inwestycyjny. Stroną umowy będzie Towarzystwo Ubezpieczeniowe i Wnioskodawca (jako ubezpieczający). W ramach Umowy ubezpieczenia wszystkie składki będą zatem opłacane przez Wnioskodawcę. Pracownik Wnioskodawcy będzie natomiast ubezpieczonym, a więc podmiotem uprawnionym z umowy ubezpieczenia. Składki ubezpieczeniowe opłacane będą przez Wnioskodawcę jako ubezpieczającego. Składki te będą składać się z dwóch części. Obowiązkowej składki regularnej oraz dobrowolnej składki dodatkowej, która również powiększy wysokość sumy ubezpieczenia na życie. Zawarta umowa ubezpieczeniowa będzie umową indywidualną, zawieraną oddzielnie dla poszczególnych ubezpieczonych. Umowa ubezpieczenia na życie z UFK skonstruowana jest w ten sposób, że przewiduje podział składki regularnej opłacanej (obowiązkowo) przez ubezpieczającego na dwie części:

 1) część ochronną (ubezpieczeniową), funkcja ochronna ma być realizowana przez zapewnienie Ubezpieczonemu w okresie ubezpieczenia ochrony na wypadek śmierci oraz innych zdarzeń ubezpieczeniowych, tj. choroby, wypadki (stosownie do postanowień ogólnych warunków ubezpieczenia - OWU);

 2) część inwestycyjną, przeznaczoną na nabycie jednostek uczestnictwa ubezpieczeniowego funduszu kapitałowego.

Przy czym rachunek dotyczący części inwestycyjnej dzieli się na dwa rodzaje:

 1) podstawowy - rachunek ten będzie regularnie opłacany przez Wnioskodawcę przez czas oznaczony w umowie ubezpieczenia w wybranej wysokości. Wnioskodawca jako ubezpieczający, ma ograniczoną możliwość dysponowania środkami zgromadzonymi na rachunku podstawowym,

 2) dodatkowy - na rachunek ten Wnioskodawca może dokonywać jednorazowych, dobrowolnych wpłat w dowolnej wysokości. W czasie obowiązywania umowy ubezpieczenia podmiotem uprawnionym do składania wniosków o wypłatę środków z konta dodatkowego jest wyłącznie Wnioskodawca (ubezpieczający).

Przedmiotem Umów będzie życie Ubezpieczonego oraz inwestowanie przez Ubezpieczyciela, w sposób wskazany przez Ubezpieczającego i na ryzyko Ubezpieczającego środków pochodzących ze składek wpłacanych z tytułu Umów w ramach Ubezpieczeniowych Funduszy Kapitałowych w okresie, na jaki Umowy zostaną zawarte (Umowy te mają zatem charakter ochronno-inwestycyjny). Celem Umów nie jest realizacja zysków, w krótkim horyzoncie czasowym. Celem Umów jest ochrona życia Ubezpieczonego oraz długofalowe budowanie kapitału. Zawarcie Umów wiąże się z inwestycją w instrumenty finansowe oferowane w postaci Ubezpieczeniowych Funduszy Kapitałowych o zróżnicowanym profilu ryzyka.

Zgodnie z Ogólnymi Warunkami Umowy zakres ubezpieczenia będą obejmowały w zależności od umowy dożycie przez Ubezpieczonego daty Dożycia oraz życie Ubezpieczonego w Okresie Ubezpieczenia. Ze względu na inwestycyjny charakter Umów wysokości ww. świadczeń uzależnione będą od wartości zgromadzonych środków, czyli od Wartości Rachunku (sumy Części Bazowej Rachunku oraz Części Wolnej Rachunku). Dodatkowe umowy pozwolą na rozszerzenie ochrony ubezpieczonego o takie ryzyka jak ubezpieczenie od chorób, w wyniku nieszczęśliwego wypadku, operacji, pobytu w szpitalu w wyniku wypadku, inwalidztwa itp. Ubezpieczający nie jest uprawniony do otrzymania świadczenia kapitałowego z polisy. Spółka również nie myśli o byciu uposażonym w tych polisach. Uprawnionymi byliby Ubezpieczeni (Pracownicy, Zleceniobiorcy) lub uposażeni, domyślnie rodziny Ubezpieczonych, chyba że strony umowy wskażą inaczej. Jednocześnie Strony, tj. ubezpieczający i ubezpieczeni uzgadniają wspólnie, że cesja praw i obowiązków wynikających z OWU oraz wypłaty z polisy bez jej zamykania będą wynikały z dodatkowych warunków jakie nie mogą być naruszone. Będą one każdorazowo weryfikowane. Ubezpieczający będzie miał prawo przekazać środki z polisy innemu pracownikowi niebędącym ubezpieczonym lub przekazać je na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych, jeśli aktualny ubezpieczony dopuści się jakiegokolwiek z poniższych zachowań:

 1) ciężkie naruszenie przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych (jak np. stawianie się do pracy pod wpływem alkoholu, spożywanie alkoholu w miejscu pracy, wykonywanie bez zgody innych czynności przeznaczonych na pracę),

 2) popełnienie przez pracownika w czasie trwania umowy o pracę przestępstwa, które uniemożliwia dalsze zatrudnianie go na zajmowanym stanowisku, jeżeli przestępstwo to jest oczywiste lub zostało stwierdzone prawomocnym wyrokiem (np. kradzież lub przywłaszczenie mienia pracodawcy),

 3) zawiniona przez pracownika utrata uprawnień koniecznych do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku (np. kiedy zawodowy kierowca traci prawo jazdy przez prowadzenie samochodu w stanie nietrzeźwym),

 4) bardzo długa niezdolność pracownika do pracy wskutek choroby (tj. trwająca dłużej niż 3 miesiące, gdy pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy krócej niż 6 miesięcy lub trwająca dłużej niż łączny okres pobierania z tego tytułu wynagrodzenia i zasiłku oraz pobierania świadczenia rehabilitacyjnego przez pierwsze 3 miesiące; gdy pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy co najmniej 6 miesięcy lub jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana wypadkiem przy pracy albo chorobą zawodową - art. 53 § 1 kodeksu pracy).

 5) uchybienia pracownika w pracy wynikające z jego niedbalstwa,

 6) podejmowanie przez pracownika szkodliwych dla pracodawcy działań,

 7) brak dyspozycyjności pracownika związana z jego licznymi nieobecnościami w pracy.

 8) Korzystanie z zasobów firmy do własnego użytku - używanie różnego rodzaju sprzętu, materiałów niezgodnie z ich przeznaczeniem jest kradzieżą. Zasada ta dotyczy również zajmowania się prywatnymi sprawami w czasie pracy, za który pracownik jest wynagradzany. Wszelkie niezwiązane z obowiązkami służbowymi kwestie powinny być załatwiane bez angażowania zasobów pracodawcy.

Ponadto umowa przewiduje regularne, miesięczne opłacanie składek z możliwością wpłacania kwot dodatkowych w dowolnym momencie trwania Umowy. Główny rachunek składałby się z części bazowej, na którym składki regularne zapisywane będą w postaci jednostek UFK oraz części wolnej, na którym składki dodatkowe będą również zapisywane w postaci jednostek UFK. Opłacane składki (regularne i dodatkowe) są przeznaczane na cele inwestycyjne. Składki regularne oraz dodatkowe mogą być nadpłacane przez Wnioskodawcę. Te działania mają budować poczucie lojalności w firmie i skutecznie odstraszać pracowników od popełnienia takich zachować względem pracodawcy i pozostałych pracowników. Co za tym idzie w momencie wpłaty składki nie można jednoznacznie przypisać przychodu od części inwestycyjnej po stronie ubezpieczonego, ponieważ nie można z całą pewnością stwierdzić, że otrzyma on całość lub nawet część środków z części inwestycyjnej. Nie można jednocześnie przypisać go przy wypłacie jako przychodu ze źródła łączącego ubezpieczonego i ubezpieczającego, ponieważ jeśli środki z polisy otrzyma osoba niebędąca ubezpieczonym i ubezpieczającym, a osoba trzecia niezwiązana z umową to będzie to przepis ten nie będzie obowiązywał. Należy pamiętać, że środki zgromadzone na polisie na ubezpieczeniowych funduszach kapitałowych będą cały czas pracować, tzn. ich wartość będzie zmienna w czasie. Jedyną stałą będą opłaty pobierane przez Towarzystwo ubezpieczeniowe jako opłatę administracyjną za możliwość inwestowania tych środków w różnej klasy ubezpieczeniowe fundusze kapitałowe o różnym profilu ryzyka.

Umowa ubezpieczenia na życie z UFK, którą zamierza zawrzeć Wnioskodawca, została wymieniona w załączniku do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej - w Dziale I pt. „Ubezpieczenie na życie” i należy do grupy pierwszej określonej mianem „Ubezpieczenia na życie”. Istnieje możliwość, aby dodatkowe, nieobowiązkowe wpłaty zasilały rachunek dodatkowy części inwestycyjnej. Wnioskodawca planuje dokonywanie takich dodatkowych wpłat w razie osiągania dobrych wyników finansowych, czy też w okresach dobrej koniunktury gospodarczej. Ma to na celu premiowanie pracowników, którzy przyczyniają się do wyników finansowych Wnioskodawcy. Możliwość dokonywania wypłat z rachunku dodatkowego części inwestycyjnej będzie przewidziana w umowie ubezpieczenia. Zgodnie z jej treścią, w czasie trwania umowy będzie można bez ograniczeń dysponować tylko pieniędzmi gromadzonymi na rachunku dodatkowym - z rachunku tego będzie można w każdym czasie dokonywać jednorazowych wypłat. Wiąże się to jednak z pobraniem dodatkowych opłat transakcyjnych wskazanych w tabeli opłat i prowizji zakładu ubezpieczeń. W celu dokonania wypłaty konieczne jest złożenie w tym zakresie stosownego wniosku przez ubezpieczającego. Wnioskodawca jest zatem jedynym podmiotem uprawnionym do złożenia takiego wniosku. Z uwagi na motywacyjny charakter ubezpieczenia z UFK, Wnioskodawca zakłada przekazywanie części lub całości wypłaconych środków (pochodzących z rachunku dodatkowego części inwestycyjnej ubezpieczenia) na rzecz ubezpieczonych pracowników. Na skutek złożenia stosownego wniosku ubezpieczający skorzysta ze swojego uprawnienia i dokona wypłaty całości bądź części środków zgromadzonych w ramach części inwestycyjnej. Takie wypłaty na rzecz pracownika, dokonywane przez zakład ubezpieczeń zgodnie z dyspozycją Wnioskodawcy, mogą odbywać się okresowo, w regularnych lub nieregularnych odstępach czasu. Kwota wypłat nie będzie przekraczała kwoty składek wpłaconych przez Wnioskodawcę na konto dodatkowe. Wskazane powyżej zasady wypłat nie dotyczą rachunku podstawowego części inwestycyjnej ubezpieczenia. Wypłata jakichkolwiek środków z tego rachunku może nastąpić dopiero po upływie okresu, na jaki zawarta została umowa ubezpieczenia. Wnioskodawca z konta dodatkowego części inwestycyjnej polisy nie będzie mógł dokonywać wypłat na swoją rzecz. Tym samym Wnioskodawca nie będzie nigdy beneficjentem tych środków. Należy także podkreślić, że z chwilą gromadzenia środków uprawnionym jest Ubezpieczający jako podmiot wpłacający środki, a dopiero z chwilą ich wypłaty to ubezpieczony staje się uprawniony do nich.

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że:

- Zleceniobiorcy mogą wykonywać świadczenie usług w charakterze maszynisty pojazdu trakcyjnego, rewidenta, ustawiacza, manewrowego i kierownika pociągu wszystkie wymienione stanowiska dotyczą prowadzenia pociągu oraz manewrów na infrastrukturze kolejowej, w przypadku zleceniobiorców raczej nie przewidujemy tego rodzaju benefitów.

- Umowa ubezpieczenia będzie wykluczać w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono:

a) wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,

b) możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,

c) wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.

- Konieczność ponoszenia wskazanych we wniosku składek ubezpieczeniowych na rzecz zleceniobiorców jako elementu należnego im wynagrodzenia będzie wynikać z zawartych z tymi osobami umów. Będzie to stanowiło pozapłacowy składnik wynagrodzenia w formie umowy lojalnościowej jako dodatkowa umowa do umowy o pracę. Benefit z racji, że jest umową ubezpieczenia na życie i dożycie, środki na koniec umowy co do zasady mają zostać wypłacone osobie ubezpieczonej.

- Wnioskodawca nie przewiduje możliwości, aby pracownicy i zleceniobiorcy, o których mowa we wniosku są/będą udziałowcami Spółki lub podmiotami w inny sposób powiązanymi ze Spółką.

Pytanie (ostatecznie przeformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, w świetle art. 15 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej odpowiednio: „ustawa CIT”), Wnioskodawca może zaliczać na bieżąco do kosztów uzyskania przychodów równowartości zapłaconych składek regularnych oraz składek dodatkowych opłacanych w oparciu o Umowy ubezpieczenia na Życie z Ubezpieczeniowym Funduszem Kapitałowym, gdzie Ubezpieczającym jest Spółka, a Ubezpieczonymi Pracownicy? (cześć pytania oznaczonego we wniosku Nr 1)

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka ma prawo do zaliczania na bieżąco, co miesiąc, do kosztów uzyskania przychodów zapłaconych składek regularnych oraz składek dodatkowych opłacanych w oparciu o Umowę Ubezpieczenia z UFK.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT.

Zatem do kosztów podatkowych podatnik ma prawo zaliczyć tylko takie wydatki, które pośrednio lub bezpośrednio wpływają na osiągnięcie w przyszłości przychodów lub zabezpieczenie ich źródeł, a przy tym koszty te nie zostały enumeratywnie wyszczególnione w katalogu wydatków, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

W ocenie Wnioskodawcy, wykupienie pracownikom (…) polis na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym ma pośredni - pozytywny - wpływ na wyniki ekonomiczne Spółki z powodu zwiększenia motywacji do pracy wśród pracowników, wzrostu ich zaangażowania oraz wzmocnienia więzi z pracodawcą. Objęcie Ubezpieczonych ochroną inwestycyjną sprawia ponadto, iż ubezpieczeni, mając na uwadze długoletni horyzont inwestycyjny, pozostaną związani ze Spółką długofalowo. Dzięki temu Wnioskodawca zabezpiecza się w pewien sposób przed kosztami związanymi z utratą pracownika oraz potencjalnymi procesami rekrutacyjnymi. Dodatkowo Spółka buduje w ten sposób pozytywny wizerunek, co stanowi zachętę dla przyszłych kandydatów do pracy w Spółce. Powyższe okoliczności niewątpliwie oddziałują pośrednio na wzrost wyników sprzedażowych Wnioskodawcy, a zatem wydatki w postaci zapłaconych składek regularnych oraz składek dodatkowych na ubezpieczenie na życie z UFK służą osiągnięciu wymiernych przychodów z tytułu działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek opłaconych przez pracodawcę z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników, z wyjątkiem umów dotyczących ryzyka, o którym mowa w dziale I w grupach 1, 3 i 5 oraz w dziale II w grupach 1 i 2 załącznika do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, jeżeli uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest pracodawca i umowa ubezpieczenia w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza:

a) wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,

b) możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,

c) wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.

Zatem, co do zasady podatnicy nie mogą zaliczać do kosztów podatkowych składek opłacanych przez pracodawcę z tytułu zawartych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników, jednakże wyjątkiem od tej reguły są składki z tytułu umów obejmujących ryzyka, o których mowa w dziale I w grupach 1, 3 i 5 oraz w dziale II w grupach 1 i 2 załącznika do ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, o ile uprawnionym do otrzymania świadczenie nie jest pracodawca, a umowa wyklucza wystąpienie zdarzeń, o których nowa w lit. a-c przytoczonego przepisu.

Jak już wcześniej podkreślono w opisie zdarzenia przyszłego:

- Spółka planuje zawrzeć indywidualne umowy ubezpieczenia na życie z UFK ze składką regularną oraz możliwością uiszczania składek dodatkowych dotyczące ryzyka, o którym mowa w Dziale I pkt 3 załącznika do ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, tj.: „Ubezpieczenia na życie, jeżeli są związane z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, a także ubezpieczenia na życie, w których świadczenie zakładu ubezpieczeń jest ustalane w oparciu o określone indeksy lub inne wartości bazowe”;

- uprawnionymi do otrzymania świadczeń z tytułu ww. Umów są Ubezpieczeni, objęci polisami ochronno-inwestycyjnymi;

- umowy wykluczają wystąpienie następujących zdarzeń w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono:

 a) wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy (zgodnie z OWU pracownik ani Ubezpieczający nie mają możliwości wypłaty pełnej wartości wykupu polisy w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym zawarto Umowy);

 b) możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy (OWU, będące integralną częścią Umów, nie przewidują takiej możliwości zarówno dla Wnioskodawcy jak i ubezpieczonych pracowników),

 c) wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie (zgodnie z OWU każda z polis jest zawierana na okres dłuższy niż 6 lat, co wyklucza możliwość wypłaty z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym zawarto Umowy).

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż na podstawie art. 15 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy CIT Spółka ma prawo do zaliczenia na bieżąco, co miesiąc, do kosztów uzyskania przychodów zapłaconych składek regularnych oraz składek dodatkowych opłacanych w oparciu o Umowy Ubezpieczenia na Życie z UFK, gdzie Ubezpieczającym jest Spółka, a Ubezpieczonymi pracownicy zatrudnieni w Spółce.

Za powyższym przemawia utrwalona praktyka interpretacyjna, którą prezentuje Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (np. interpretacja Dyrektora KIS z 10 sierpnia 2022 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.310.2022.2.PB, z 15 listopada 2022 r., Znak: 0112-KDIL2-2.4011.648.2022.1.KP z 10 maja 2023 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.120.2023.3.JG oraz najnowsza z 2 czerwca 2023 r. Znak: 0111-KDIB1-1.4010.278.2023.1.KM).

Analogiczne stanowisko prezentowane jest również w orzeczeniach sądów administracyjnych (np. wyrok WSA w Bydgoszczy z 11 maja 2021 r., sygn. akt I SA/Bd 61/21).

(…)

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytanie przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm. dalej: „ustawa o CIT”):

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, musi spełnić następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodów. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodów odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodów.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

 1. „celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,

 2. „zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”,

 3. „zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto, poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast, jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

W tym miejscu należy zauważyć, że kosztami podatkowymi – co do zasady – są tzw. koszty pracownicze. Koszty te obejmują nie tylko wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie, ale i diety, inne należności za czas podróży służbowej, wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników, świadczenia medyczne oraz inne wydatki na rzecz pracowników, pod warunkiem spełnienia przesłanki wynikającej z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o CIT:

Kosztem uzyskania przychodów mogą być opłacone przez pracodawcę składki ubezpieczeniowe na rzecz pracowników, które są wymienione w załączniku do ustawy dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 656 ze zm.), tj. ubezpieczenia:

- na życie (dział I, grupa 1),

- na życie, jeżeli są związane z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, a także ubezpieczenia na życie, w których świadczenie zakładu ubezpieczeń jest ustalane w oparciu o określone indeksy lub inne wartości bazowe (dział I, grupa 3),

- wypadkowe i chorobowe, jeżeli są uzupełnieniem ubezpieczeń wymienionych w grupach 1-4 (dział I, grupa 5),

- wypadku, w tym wypadku przy pracy i choroby zawodowej (dział II, grupa 1),

- choroby (dział II, grupa 2).

Nie będą natomiast kosztem uzyskania przychodów składki płacone z tytułu umów ubezpieczenia innych, niż wymienione powyżej.

Z powyższego przepisu wynika, że możliwość zaliczenia przez pracodawcę do kosztów uzyskania przychodów ponoszonych przez niego wydatków dotyczących składek w związku z zawartymi umowami ubezpieczenia, ustawodawca uzależnił od jednoczesnego spełnienia wszystkich przesłanek wskazanych w cytowanym powyżej art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o CIT. Pierwsza wskazuje grupy umów ubezpieczenia, druga dotyczy uprawnionego do otrzymania świadczenia, którym nie może być pracodawca, natomiast zgodnie z trzecią, umowa ubezpieczenia w okresie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono winna wykluczać wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy, możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy, wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie. Należy podkreślić, że niespełnienie tych przesłanek lub zmiana okoliczności faktycznych, w wyniku której przynajmniej jedna z nich przestaje być spełniona, skutkuje brakiem możliwości zaliczenia składek na ubezpieczenie do kosztów uzyskania przychodów.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem, a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu.

Państwa wątpliwości dotyczą m.in. możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów równowartości zapłaconych składek regularnych oraz składek dodatkowych opłacanych w oparciu o Umowy Ubezpieczenia na Życie z Ubezpieczeniowym Funduszem Kapitałowym, gdzie Ubezpieczającym jest Spółka, a Ubezpieczonymi Pracownicy.

Pomimo, iż generalną zasadą jest, że opłacane przez pracodawcę składki z tytułu umów ubezpieczenia na rzecz pracowników nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, to jednak ustawodawca przewidział w tym zakresie wyjątek, który przy spełnieniu warunków określonych w art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o CIT, daje możliwość zaliczenia składek na ubezpieczenie pracowników do kosztów uzyskania przychodów.

Z opisu rozpatrywanej sprawy wynika, że powyższe warunki zostały spełnione. Jak bowiem wskazaliście Państwo we wniosku, iż ubezpieczenie uiszczane przez pracodawcę z tytułu polisy będzie mieścić się w Dziale I pt. „Ubezpieczenie na życie” i należy do grupy pierwszej określonej mianem „Ubezpieczenia na życie” załącznika do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej. Umowa ubezpieczenia w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, będzie wykluczać:

- wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,

- możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,

- wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.

Uprawnionym do otrzymania świadczenia z tytułu wskazanych we wniosku umów będzie ubezpieczony.

Co istotne, jak wskazano w opisie sprawy z uwagi na motywacyjny charakter ubezpieczenia z UFK, Wnioskodawca zakłada przekazywanie części lub całości wypłaconych środków (pochodzących z rachunku dodatkowego części inwestycyjnej ubezpieczenia) na rzecz ubezpieczonych pracowników. Wnioskodawca z konta dodatkowego części inwestycyjnej polisy nie będzie mógł dokonywać wypłat na swoją rzecz, tym samym Wnioskodawca nie będzie nigdy beneficjentem tych środków.

Zatem, mając na uwadze powyższe okoliczności i wskazanie przez Wnioskodawcę, że Spółka nie będzie beneficjentem jakichkolwiek środków z polisy, bowiem będą one przekazywane na rzecz ubezpieczonych pracowników to będą mieli Państwo prawo do zaliczania, na bieżąco co miesiąc, do kosztów uzyskania przychodów zapłaconych składek regularnych oraz składek dodatkowych opłacanych w oparciu o Umowy Ubezpieczenia na Życie z Ubezpieczeniowym Funduszem Kapitałowym, gdzie Ubezpieczającym jest Spółka, a Ubezpieczonymi Pracownicy.

W świetle powyższego, Państwa stanowisko należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w zakresie podatku od dochodowego od osób fizycznych wydane zostanie/zostało odrębne rozstrzygnięcie. Ponadto w zakresie pozostałej części pytania z zakresu podatku dochodowego od osób prawnych odnośnie Zleceniobiorców również zostanie/zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Odnosząc się natomiast do przywołanego przez Państwa wyroku należy zaznaczyć, że orzeczenia sądowe są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).