Interpretacja indywidualna z dnia 10 maja 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.120.2023.3.JG

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, istnieje możliwość zaliczenia na bieżąco (w miarę opłacania kolejnych składek) składki na Ubezpieczenie z UFK, do kosztu uzyskania przychodów Pracodawcy? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 lutego 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, istnieje możliwość zaliczenia na bieżąco (w miarę opłacania kolejnych składek) składki na Ubezpieczenie z UFK, do kosztu uzyskania przychodów Pracodawcy.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 9 maja 2023 r., (data wpływu tego samego dnia, za pośrednictwem platformy e-PUAP).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Działalność Wnioskodawcy.

Wnioskodawca jest polską spółką kapitałową posiadającą miejsce rezydencji na terytorium Polski. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą związaną z oferowaniem szeroko rozumianych technologii geotechnicznych, takich jak:

a)wzmacnianie podłoża (zwiększenie nośności lub zmniejszenie osiadania oraz poprawa właściwości fizycznych gruntu);

b)budowa tzw. fundamentów głębokich (rozwiązanie stosowane w przypadku konieczności przeniesienia obciążenia na nośne podłoże przez wyżej zalegające grunty nienośne lub słabonośne);

c)technologie iniekcyjne służące do wzmacniania podłoża oraz kontroli przepływu wód gruntowych poprzez zmniejszenie przepuszczalności gruntów;

d)zabezpieczenie wykopów, skarp i zboczy poprzez wykorzystywanie obudów i stabilizacji w ramach jednej bądź kilku technologii;

e)realizacja projektów konstrukcji brzegowych i portowych, wykonywanych za pomocą różnorodnych technik budownictwa lądowego i wodnego.

W celu świadczenia usług, Wnioskodawca (dalej również: „Pracodawca”) zatrudnia na podstawie umów o pracę pracowników.

Wnioskodawca planuje zawrzeć z towarzystwem ubezpieczeniowym umowę przystąpienia do programu indywidualnego ubezpieczenia na życie i dożycie z Ubezpieczeniowym Funduszem Kapitałowym (dalej: „UFK”, zaś dalej ubezpieczenie określane jako: „Ubezpieczenie z UFK”), którym objęci będą pracownicy Wnioskodawcy (dalej również: „Ubezpieczeni”).

Indywidualne ubezpieczenie na życie i dożycie będzie stanowiło część ubezpieczenia podstawowego ze składką regularną (miesięczną, kwartalną, półroczną, roczną) o charakterze ochronnym, połączonym z gromadzeniem kapitału, zawierane na czas określony.

UFK to wydzielony fundusz aktywów w ubezpieczeniu na życie z funduszem kapitałowym, stanowiący rezerwę tworzoną ze składek ubezpieczeniowych, która będzie inwestowana w sposób określony w umowie ubezpieczenia. Fundusze te stanowią integralną część składową Ubezpieczenia z UFK, która ma charakter ochronno-inwestycyjny.

Ubezpieczenie z UFK, będzie zapewniało ochronę na wypadek:

1)śmierci Ubezpieczonego,

2)wystąpienia u Ubezpieczonego choroby śmiertelnej (o ile Ubezpieczający wskaże we wniosku o zawarcie umowy ubezpieczenia, że w zakresie odpowiedzialności Towarzystwa ma się znajdować choroba śmiertelna Ubezpieczonego).

Celem Ubezpieczenia z UFK będzie również:

1)gromadzenie kapitału i następnie wypłata sumy ubezpieczenia na wypadek dożycia przez Ubezpieczonego do końca okresu ubezpieczenia,

2)możliwość udziału Ubezpieczonego w zyskach wynikających z inwestowania przez Towarzystwo aktywów na pokrycie rezerw techniczno-ubezpieczeniowych (aktywa na pokrycie rezerw techniczno-ubezpieczeniowych inwestowane będą przez Towarzystwo w instrumenty rynku pieniężnego i kapitałowego, w szczególności obligacje skarbowe; aktywa lokowane są z uwzględnieniem rodzaju oferowanego ubezpieczenia oraz zasady osiągnięcia jak największego stopnia bezpieczeństwa i rentowności przy jednoczesnym zachowaniu płynności środków).

Z puntu widzenia Wnioskodawcy jako pracodawcy, celem objęcia niektórych pracowników Ubezpieczeniem z UFK będzie ich dodatkowa motywacja oraz zwiększenie lojalności pracowników wobec Wnioskodawcy (pracownik będzie mniej chętny do rezygnacji z pracy w sytuacji, gdy Wnioskodawca będzie opłacać za niego składki ubezpieczeniowe z częścią inwestycyjną). Zatem, opłacanie wskazanych składek przez pracodawcę służyć ma umacnianiu więzi pracownika z zakładem pracy i podtrzymywaniu stosunku pracy. W umowie Ubezpieczenia z UFK Wnioskodawca wskaże swoich poszczególnych pracowników jako ubezpieczonych.

Wnioskodawca wskazuje jednocześnie, że Ubezpieczeni (pracownicy) będą również partycypowali w niewielkiej części w koszcie opłacania składek na Ubezpieczenie z UFK. Kwestia poziomu partycypacji Ubezpieczonych w ww. koszcie jest w trakcie ustalania.

W związku z powyższym, Wnioskodawca planuje wprowadzenie do regulaminu wynagradzania pracowników zapisy, które będą uprawniały pracowników do przystąpienia do Ubezpieczenia z UFK (za częściową odpłatnością) w określonej wysokości. W efekcie cena uiszczana przez pracowników będzie niższa od ceny rynkowej (detalicznej) nabycia takiego Ubezpieczenia z UFK.

Opłacanie przez Spółkę składek dla niektórych pracowników ma na celu zachęcanie do pracy i zatrzymanie dla Spółki pracowników oraz zwiększenie zaangażowania pracownika wykonującego obowiązki pracownicze na wskazanym stanowisku. Zdaniem Wnioskodawcy, powyższe bowiem przekłada się w pośredni sposób na uzyskiwane wyniki ze sprzedaży usług przez Spółkę. Opłacanie składek sprzyja większemu zaangażowaniu pracownika w efektywną pracę na rzecz Wnioskodawcy, realizacji wyznaczanych jej celów, kreowaniu określonych i oczekiwanych postaw oraz ma na celu zachęcanie do podejmowania większej odpowiedzialności, zachęcanie do uczciwości i lojalności wobec pracodawcy, służy utrzymaniu wartościowych pracowników w Spółce.

Ubezpieczenie z UFK, gdzie ubezpieczonym będą pracownicy, będzie miało na celu ochronę życia ubezpieczonego (część ochronna polisy) oraz inwestowanie środków pochodzących z wpłacanych składek (część inwestycyjna polisy).

Składki na Ubezpieczeniowe z UFK opłacane będą przez Wnioskodawcę jako ubezpieczającego (pracownicy będą partycypować na określonym poziomie w kosztach składek).

Umowa ubezpieczenia na życie z UFK skonstruowana będzie w ten sposób, że przewiduje podział składki opłacanej przez Ubezpieczającego na dwie części: składkę regularną oraz składkę funduszową dodatkową. Składka regularna z kolei będzie się dzieliła na składkę podstawową oraz składkę ochronną (z tytułu ubezpieczeń dodatkowych). Każda wpłacana składka podstawowa, przez cały okres ubezpieczenia, dzielona będzie na trzy części - których wysokość uzależniona będzie od wieku ubezpieczonego w dniu początku odpowiedzialności. Wysokość składki regularnej potwierdzać będzie polisa.

Składka podstawowa dzielić się będzie następująco:

1)Składka za ubezpieczenie na życie i dożycie (75 % składki podstawowej).

2)Składka funduszowa (24% składki podstawowej dla osoby do 39 roku życia lub 20% składki podstawowej dla osoby od 40 roku życia, składka ta inwestowana będzie w wybrane UFK).

3)Składka za ubezpieczenie na życie i dożycie (1% składki podstawowej dla osoby do 39 roku życia lub 5% składki podstawowej dla osoby od 40 roku życia).

Uprawnionym do środków zgromadzonych w części inwestycyjnej w trakcie ich gromadzenia będzie Wnioskodawca jako ubezpieczający, zaś z chwilą wypłaty - ubezpieczony pracownik. Rekomendowany przez Ubezpieczyciela minimalny czas trwania umowy ubezpieczenia na życie z UFK wynosi 20 lat.

Umowa ubezpieczenia zawierana będzie na czas określony. Umowa ubezpieczenia i będzie ulegać automatycznemu rozwiązaniu na skutek:

a)braku wpłaty składki regularnej, pomimo bezskutecznego upływu 14-dniowego terminu wyznaczonego przez Towarzystwo, w przypadku gdy wartość wykupu obliczona na dzień następny po zakończeniu ostatniego okresu, za który zostanie zapłacona składka regularna w pełnej wysokości, wynosić będzie mniej niż wymagane minimum dla wartości wykupu,

b)dożycia ubezpieczonego do końca okresu ubezpieczenia - z ostatnim dniem okresu ubezpieczenia.

Wskazany podział części inwestycyjnej składki ubezpieczeniowej wynika z funkcji, jaką pełni UFK. Konto podstawowe zapewnia stały wpływ środków (w określonej w umowie wysokości), jednocześnie zapewniając nienaruszalność tych środków w czasie trwania umowy ubezpieczenia. Z kolei konto dodatkowe zapewnia możliwość dokonywania wpłat w dowolnej wysokości, co może spowodować znaczne zwiększenie sumy ubezpieczenia oraz środków inwestycyjnych pracownika zgromadzonych na UFK. Z drugiej strony, zapewniona zostaje również swoboda wypłaty tych środków jeszcze w trakcie trwania ubezpieczenia.

Uprawnionym do otrzymania świadczenia z tytułu umowy ubezpieczenia na życie z UFK będzie ubezpieczony pracownik.

Umowa ubezpieczenia na życie z UFK, którą zamierza zawrzeć Wnioskodawca, została wymieniona w załączniku do ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej – w Dziale I pt. „Ubezpieczenia na życie” i należy do grupy pierwszej określonej mianem „Ubezpieczenia na życie”.

Z uwagi na motywacyjny charakter ubezpieczenia z UFK, Wnioskodawca zakłada przekazywanie części lub całości wypłaconych środków (pochodzących z rachunku dodatkowego części inwestycyjnej ubezpieczenia) na rzecz ubezpieczonych pracowników. Na skutek złożenia stosownego wniosku ubezpieczający (Wnioskodawca) skorzysta ze swojego uprawnienia i dokona wypłaty całości bądź części środków zgromadzonych w ramach części inwestycyjnej. Takie wypłaty na rzecz pracownika, dokonywane przez zakład ubezpieczeń zgodnie z dyspozycją Wnioskodawcy, mogą odbywać się okresowo, w regularnych lub nieregularnych odstępach czasu. Kwota wypłat nie będzie przekraczała kwoty składek wpłaconych przez Wnioskodawcę na konto dodatkowe.

Wskazane powyżej zasady wypłat nie dotyczą rachunku podstawowego części inwestycyjnej ubezpieczenia. Wypłata jakichkolwiek środków z tego rachunku może nastąpić dopiero po upływie okresu, na jaki zawarta została umowa ubezpieczenia (co najmniej 10 lat, rekomendowanym jest okres 20 lat). Wcześniejsza wypłata środków z rachunku podstawowego jest możliwa wyłącznie w przypadku likwidacji polisy (po potrąceniu opłat).

Wnioskodawca jako pracodawca nie będzie mógł dokonać wypłaty z umowy ubezpieczeniowej z konta dodatkowego (części inwestycyjnej polisy) na swoją rzecz. Tym samym Wnioskodawca nie będzie (nigdy, w żadnej sytuacji) beneficjentem tych środków.

W trakcie trwania umowy to Wnioskodawca będzie jedynym uprawnionym do środków zgromadzonych w części inwestycyjnej polisy (w tym na koncie dodatkowym), zaś z chwilą wypłaty to pracownik stanie się uprawnionym. W trakcie trwania umowy Wnioskodawca będzie jedynym dysponentem środków zgromadzonych na rachunku dodatkowym, a więc podmiotem uprawnionym do składania wniosków o wypłatę środków z konta dodatkowego na rzecz pracowników. Oznacza to, że do czasu faktycznej wypłaty środków z polisy pracownik nie ma do tych środków żadnych praw. Jeśli polisa zostanie zlikwidowana, to wszystkie środki zgromadzone na koncie dodatkowym trafią z powrotem do Wnioskodawcy (który te środki wpłacił; po potrąceniu opłat).

Z drugiej strony umowa ubezpieczenia nie przewiduje wypłaty środków zgromadzonych na którymkolwiek z kont na rzecz Wnioskodawcy. Taka wypłata może nastąpić wyłącznie na rzecz uposażonego wskazanego w dyspozycji wypłaty. Wnioskodawca nie może zatem złożyć dyspozycji wypłaty środków na swoją rzecz. Taka dyspozycja wiąże się wyłącznie z wypłatą na rzecz uposażonego pracownika.

Wnioski o wypłatę środków, w trakcie trwania ubezpieczenia, może składać wyłącznie Wnioskodawca, jako ubezpieczający. Pracownik nie ma takiego uprawnienia i do chwili faktycznej wypłaty środków z polisy na jego rzecz nie ma on żadnego prawa do tych środków (do momentu wypłaty środków polisy zgodnie z dyspozycją Wnioskodawcy, pracownik nie ma żadnych uprawień do tych środków).

Pismem z dnia 9 maja 2023 r., uzupełniono opis zdarzenia przyszłego w następujący sposób:

Umowa ubezpieczeniowa w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono wyklucza:

1.wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,

2.możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,

3.wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.

Pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, istnieje możliwość zaliczenia na bieżąco (w miarę opłacania kolejnych składek) składki na Ubezpieczenie z UFK, do kosztu uzyskania przychodów Pracodawcy? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, istnieje możliwość zaliczenia na bieżąco (w miarę opłacania kolejnych składek) składki na Ubezpieczenie z UFK, do kosztu uzyskania przychodów Pracodawcy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość za liczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, musi spełnić następujące warunki:

1)został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

2)jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

3)pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

4)poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

5)został właściwie udokumentowany.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektyw nie przyczynić się do osiągnięcia przychodów. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodów odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodów.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

1)„celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,

2)„zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykona nie kary”, natomiast

3)„zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływ u czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto, poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle da lej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób. Podsumowując, wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

W tym miejscu należy zauważyć, że kosztami podatkowymi - co do zasady - są tzw. koszty pracownicze. Koszty te obejmują nie tylko wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie, ale i diety, inne należności za czas podróży służbowej, wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników, świadczenia medyczne oraz inne wydatki na rzecz pracowników, pod warunkiem spełnienia przesłanki wynikającej z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek opłaconych przez pracodawcę z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników, z wyjątkiem umów dotyczących ryzyka, o którym mowa w dziale I w grupach 1, 3 i 5 oraz w dziale II w grupach 1 i 2 załącznika do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, jeżeli uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest pracodawca i umowa ubezpieczenia w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza:

1)wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,

2)możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,

3)wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.

Kosztem uzyskania przychodów mogą być opłacone przez pracodawcę składki ubezpieczeniowe na rzecz pracowników, które są wymienione w załączniku do ustawy dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (t. j. Dz.U. z 2021 r., poz. 1130 ze zm.), tj. ubezpieczenia:

1)na życie (dział I, grupa 1),

2)na życie, jeżeli są związane z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, a także ubezpieczenia na życie, w których świadczenie zakładu ubezpieczeń jest ustalane w oparciu o określone indeksy lub inne wartości bazowe (dział I, grupa 3),

3)wypadkowe i chorobowe, jeżeli są uzupełnieniem ubezpieczeń wymienionych w grupach 1-4 (dział I, grupa 5),

4)wypadku, w tym wypadku przy pracy i choroby zawodowej (dział II, grupa 1),

5)choroby (dział II, grupa 2).

Nie będą natomiast kosztem uzyskania przychodów składki płacone z tytułu umów ubezpieczenia innych, niż wymienione powyżej.

Z powyższego przepisu wynika, że możliwość zaliczenia przez pracodawcę do kosztów uzyskania przychodów ponoszonych przez niego wydatków dotyczących składek w związku z zawartymi umowami ubezpieczenia, ustawodawca uzależnił od jednoczesnego spełnienia wszystkich przesłanek wskazanych w cytowanym powyżej art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o CIT. Pierwsza wskazuje grupy umów ubezpieczenia, druga dotyczy uprawnionego do otrzymania świadczenia, którym nie może być pracodawca, natomiast zgodnie z trzecią, umowa ubezpieczenia w okresie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono winna wykluczać wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy, możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy, wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie. Należy podkreślić, że niespełnienie tych przesłanek lub zmiana okoliczności faktycznych, w wyniku której przynajmniej jedna z nich przestaje być spełniona, skutkuje brakiem możliwości zaliczenia składek na ubezpieczenie do kosztów uzyskania przychodów.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem, a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu.

Biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe i powołane powyżej przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, że przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego składki na Ubezpieczenie z UFK (zarówno w części ochronnej, jak i inwestycyjnej) z tytułu zawarcia umowy ubezpieczenia będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Należy bowiem wskazać, że z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, jako ubezpieczający, będzie opłacał składki na ubezpieczenie na rzecz pracowników Spółki. Pomimo, iż generalną zasadą jest, że opłacane przez pracodawcę składki z tytułu umów ubezpieczenia na rzecz pracowników nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, to jednak ustawodawca przewidział w tym zakresie wyjątek, który przy spełnieniu warunków określonych w art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o CIT, daje możliwość zaliczenia składek na ubezpieczenie pracowników do kosztów uzyskania przychodów.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że powyższe warunki zostaną spełnione. Jak bowiem wskazał Wnioskodawca, ubezpieczonymi będą osoby fizyczne, które będą jego pracownikami. Właścicielem polisy będzie Wnioskodawca (ubezpieczający), a beneficjentem polisy będzie ubezpieczony pracownik. Wnioskodawca nie będzie dokonywał wypłat z umowy ubezpieczenia z konta dodatkowego na swoją rzecz.

Umowa Ubezpieczenia z UFK, którą zamierza zawrzeć Wnioskodawca, została wymieniona w załączniku do ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej - w dziale I pt. „Ubezpieczenia na życie” i należy do grupy pierwszej określonej mianem „ubezpieczenia na życie” oraz umowa ubezpieczenia wykluczać będzie w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym Wnioskodawca ją zawrze lub odnowi: wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy, możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy, wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.

Prawidłowość powyższego stanowiska potwierdza m.in. interpretacja Dyrektora KIS z 10 sierpnia 2022 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.310.2022.2.PB oraz z 15 listopada 2022 r., sygn. 0112-KDIL2-2.4011.648.2022.1.KP.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.  

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Organ pragnie wskazać, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.