Interpretacja indywidualna z dnia 2 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.278.2023.1.KM

Dotyczy ustalenia, czy w świetle przepisów art. 15 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o podatku od osób prawnych Spółka może zaliczać na bieżąco do kosztów uzyskania przychodów równowartości zapłaconych Składek Regularnych oraz Składek Dodatkowych opłacanych w oparciu o Umowy Ubezpieczenia na Życie z Ubezpieczeniowym Funduszem Kapitałowym, gdzie Ubezpieczającym jest Spółka, a Ubezpieczonymi pracownicy zatrudnieni w Spółce

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 maja 2023 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy w świetle przepisów art. 15 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o podatku od osób prawnych (dalej jako: „Ustawa CIT”) Spółka może zaliczać na bieżąco do kosztów uzyskania przychodów równowartości zapłaconych Składek Regularnych oraz Składek Dodatkowych opłacanych w oparciu o Umowy Ubezpieczenia na Życie z Ubezpieczeniowym Funduszem Kapitałowym, gdzie Ubezpieczającym jest Spółka, a Ubezpieczonymi pracownicy zatrudnieni w Spółce.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka B. Sp. z o.o. (dalej jako: „Spółka”, „Podatnik”, „Wnioskodawca”) została zarejestrowana w Krajowym Rejestrze Sądowym w dniu 4 grudnia 2012 r. (…). Spółka jest podatnikiem podatku od osób prawnych od całości swoich dochodów i nie korzysta ze zwolnień w tym zakresie w myśl przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 931 ze zm., dalej jako Ustawa CIT, winno być: t.j. Dz.U z 2022 r. poz. 2587 ze zm.). Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z 11 marca 2004 r. (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 931 ze zm., dalej jako: „Ustawa VAT”).

Spółka zawarła z A. S.A. Umowy na Ubezpieczenie na Życie z Ubezpieczeniowym Funduszem Kapitałowym ze Składką Regularną oraz możliwością uiszczania Składek Dodatkowych (dalej jako: „Umowy”), wskazując jako Ubezpieczonych swoich czterech pracowników, zatrudnionych w Spółce na podstawie umowy o pracę. Z treści OWU wynika, iż przedmiotowe Umowy dotyczą ryzyka, o którym mowa w Dziale I pkt 3 Załącznika do Ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 656 ze zm.), tj.: „ubezpieczenia na życie, jeżeli są związane z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, a także ubezpieczenia na życie, w których świadczenie zakładu ubezpieczeń jest ustalane w oparciu o określone indeksy lub inne wartości bazowe”.

Przedmiotem Umów jest życie Ubezpieczonego oraz inwestowanie przez Ubezpieczyciela, w sposób wskazany przez Ubezpieczającego i na ryzyko Ubezpieczającego, środków pochodzących ze składek wpłacanych z tytułu Umów w ramach Ubezpieczeniowych Funduszy Kapitałowych w okresie, na jaki Umowy zostały zawarte (polisy mają zatem charakter ochronno-inwestycyjny). Celem Umów nie jest realizacja zysków w krótkim horyzoncie czasowym. Celem Umów jest ochrona życia Ubezpieczonego oraz inwestowanie środków pochodzących ze składek w całym okresie trwania Umów. Zawarcie Umów wiąże się z inwestycją w instrumenty finansowe oferowane w postaci Ubezpieczeniowych Funduszy Kapitałowych o zróżnicowanym profilu ryzyka.

Zgodnie z OWU zakres ubezpieczenia obejmuje następujące zdarzenia ubezpieczeniowe: dożycie przez Ubezpieczonego Daty Dożycia oraz śmierć Ubezpieczonego w Okresie Ubezpieczenia (część ochronna polisy). Ze względu na inwestycyjny charakter Umów wysokości ww. świadczeń uzależnione są od wartości zgromadzonych środków, czyli od Wartości Rachunku (sumy Części Bazowej Rachunku oraz Części Wolnej Rachunku).

Ubezpieczającym jest firma – osoba fizyczna, osoba prawna, jednostka nie posiadająca osobowości prawnej, prowadząca we własnym imieniu działalność gospodarczą lub zawodową. Spółka, jako Ubezpieczający, ma obowiązek wpłacać składki, ale też ma prawo do podejmowania decyzji inwestycyjnych. Ubezpieczający (pracodawca nie jest uprawniony do otrzymania świadczenia). Uprawnionymi są Ubezpieczeni (pracownicy zatrudnieni w Spółce). Spółka może jednak np. dokonać konwersji (tj. zmiany sposobu podziału Jednostek Funduszy) na rachunkach.

Umowy przewidują regularne, miesięczne opłacanie składek z możliwością wpłacania kwot dodatkowych w dowolnym momencie trwania Umowy. Główny Rachunek składa się z Części Bazowej, na którym Składki Regularne zapisywane są w postaci Jednostek Funduszy oraz Części Wolnej, na którym Składki Dodatkowe są również zapisywane w postaci Jednostek Funduszy. Opłacane składki (Regularne i Dodatkowe) są przeznaczane na cele inwestycyjne. Składki Regularne oraz Dodatkowe mogę być nadpłacane przez Ubezpieczającego (Spółkę). Przyszłymi beneficjentami środków zgromadzonych na ww. rachunkach są pracownicy.

Zgodnie z OWU w trakcie trwania Umów Ubezpieczający (Spółka) może dokonywać częściowych wypłat ze środków zgromadzonych na Rachunku, pod warunkiem utrzymania minimalnego salda Części Bazowej Rachunku (tj. 24 000 PLN; kwota ta co roku jest indeksowana), przy czym w okresie pierwszych 5 lat Polisy częściowa wypłata Świadczenia Wykupu jest możliwa wyłącznie z Części Wolnej Rachunku, na którym zapisywane są Składki Dodatkowe. Wnioski o wypłatę środków, w trakcie trwania ubezpieczenia, może składać wyłącznie Wnioskodawca, jako Ubezpieczający. Pracownicy nie mają takiego uprawnienia i do chwili faktycznej wypłaty środków z polisy na ich rzecz nie mają oni żadnego prawa do tych środków (do momentu wypłaty środków polisy zgodnie z dyspozycją Wnioskodawcy, pracownik nie ma żadnych uprawień do tych środków). Uprawnionym do środków zgromadzonych w części inwestycyjnej w trakcie ich gromadzenia będzie Wnioskodawca jako Ubezpieczający, zaś z chwilą wypłaty – ubezpieczony pracownik. Rekomendowany przez Ubezpieczyciela minimalny czas trwania umowy ubezpieczenia na życie z UFK wynosi 10 lat.

Ubezpieczający oraz Ubezpieczeni przez okres pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym zawarto Umowy nie mogą wypłacić kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy, nie mają możliwości zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z Umów ani wypłaty z tytułu dożycia wieku oznaczonego w Umowach.

Umowy zostały zawarte na czas określony. Początek Okresu Ubezpieczenia jest wskazany na dokumencie Polisy. Umowy zakończą się automatycznie dzień przed Rocznicą Polisy przypadającą po dniu ukończenia przez Ubezpieczonego 65 roku życia. Rekomendowany przez Ubezpieczyciela minimalny okres trwania Umów i długość trwania horyzontu inwestycyjnego wynosi 10 lat. Okres ten wynika z potrzeby zapewnienia odpowiednio długiego czasu pozwalającego na zbudowanie zamierzonego kapitału w oparciu o regularne wpłaty oraz z tego, że po tym okresie uzyskuje się pełny dostęp do środków zgromadzonych na rachunkach.

Z punktu widzenia Wnioskodawcy jako pracodawcy, celem objęcia pracowników Ubezpieczeniem na życie z UFK jest ich dodatkowa motywacja oraz zwiększenie lojalności pracowników wobec Spółki (pracownik będzie mniej chętny do rezygnacji z pracy w sytuacji, gdy Wnioskodawca będzie opłacać za niego składki ubezpieczeniowe z częścią inwestycyjną). Zatem, opłacanie wskazanych składek przez pracodawcę służy umacnianiu więzi pracownika z zakładem pracy i podtrzymywaniu stosunku pracy. Opłacanie składek sprzyja większemu zaangażowaniu pracownika w efektywną pracę na rzecz Wnioskodawcy, realizacji wyznaczanych jej celów, kreowaniu określonych i oczekiwanych postaw oraz ma na celu zachęcanie do podejmowania większej odpowiedzialności, zachęcanie do uczciwości i lojalności wobec pracodawcy, służy utrzymaniu wartościowych pracowników w Spółce. Powyższe przekłada się pośrednio na wzrost wyników ze sprzedaży usług przez Spółkę.

Pytanie

Czy w świetle przepisów art. 15 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o podatku od osób prawnych Spółka może zaliczać na bieżąco do kosztów uzyskania przychodów równowartości zapłaconych Składek Regularnych oraz Składek Dodatkowych opłacanych w oparciu o Umowy Ubezpieczenia na Życie z Ubezpieczeniowym Funduszem Kapitałowym, gdzie Ubezpieczającym jest Spółka, a Ubezpieczonymi pracownicy zatrudnieni w Spółce?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy Spółka ma prawo do zaliczania na bieżąco, co miesiąc, do kosztów uzyskania przychodów zapłaconych Składek Regularnych oraz Składek Dodatkowych opłacanych w oparciu o Umowy Ubezpieczenia nażycie z Ubezpieczeniowym Funduszem Kapitałowym, gdzie Ubezpieczającym jest Spółka, a Ubezpieczonymi pracownicy zatrudnieni w Spółce.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako: „Ustawa CIT”): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zatem do kosztów podatkowych podatnik ma prawo zaliczyć tylko takie wydatki, które pośrednio lub bezpośrednio wpływają na osiągnięcie w przyszłości przychodów lub zabezpieczenie Ich źródeł, a przy tym koszty te nie zostały enumeratywnie wyszczególnione w katalogu wydatków, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów (art. 16 ust. 1).

W ocenie Wnioskodawcy wykupienie pracownikom Spółki polis na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym ma pośredni – pozytywny – wpływ na wyniki ekonomiczne Spółki z powodu zwiększenia motywacji do pracy wśród pracowników, wzrostu ich zaangażowania oraz wzmocnienia więzi z pracodawcą. Objęcie pracowników ochroną Inwestycyjną sprawia ponadto, iż ubezpieczeni – mając na uwadze długoletni horyzont iwnwestycyjny – pozostaną w Spółce jako jej pracownicy. Dzięki temu Wnioskodawca zabezpiecza się w pewien sposób przed kosztami związanymi z utratą pracownika oraz potencjalnymi procesami rekrutacyjnymi. Dodatkowo informacja, iż Spółka obejmuje swoich pracowników tego rodzaju ochroną, buduje pozytywny wizerunek firmy oraz stanowi zachętę dla przyszłych kandydatów do pracy w Spółce. Powyższe okoliczności niewątpliwie oddziałują pośrednio na wzrost wyników sprzedażowych Wnioskodawcy, a zatem wydatki w postaci Składek Regularnych i Dodatkowych na ubezpieczenie na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym służą osiągnięciu wymiernych przychodów z tyt. działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 59 Ustawy CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek opłaconych przez pracodawcę z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników, z wyjątkiem umów dotyczących ryzyka, o którym mowa w dziale 1 w grupach 1, 3 i 5 oraz w dziale II w grupach 1 i 2 załącznika do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, jeżeli uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest pracodawca i umowa ubezpieczenia w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza:

a)wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,

b)możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,

c)wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.

Zatem co do zasady podatnicy nie mogą zaliczać do kosztów podatkowych składek opłacanych przez pracodawcę z tytułu zawartych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników, jednakże wyjątkiem od tej reguły są składki z tytułu umów obejmujących ryzyka, o których mowa w dziale I w grupach 1,3 i 5 oraz w dziale II w grupach 1 i 2 załącznika do ustawy o działalności ubezpieczeniowej I reasekuracyjnej, o Ile uprawnionym do otrzymania świadczenie nie Jest pracodawca, a umowa wyklucza wystąpienie zdarzeń, o których nowa w lit. a-c przytoczonego przepisu. Jak już wcześniej podkreślono w opisie stanu faktycznego:

1.Umowy zawarte przez Spółkę na Życie z Ubezpieczeniowym Funduszem Kapitałowym ze Składką Regularną oraz możliwością uiszczania Składek Dodatkowych dotyczą ryzyka, o którym mowa w Dziale I pkt 3 Załącznika do Ustawy o działalności ubezpieczeniowej I reasekuracyjnej tj.: „ubezpieczenia na życie, Jeżeli są związane z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, a także ubezpieczenia na życie, w których świadczenie zakładu ubezpieczeń Jest ustalane w oparciu o określone Indeksy lub Inne wartości bazowe”;

2.Uprawnionymi do otrzymania świadczeń z tytułu ww. Umów są Ubezpieczeni - pracownicy Spółki, objęci polisami ochronno-inwestycyjnymi;

3.Umowy wykluczają wystąpienie następujących zdarzeń w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono:

a)wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy (zgodnie z OWU pracownik ani Ubezpieczający nie mają możliwości wypłaty pełnej wartości wykupu polisy w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym zawarto Umowy);

b)możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy (OWU, będące Integralną częścią Umów, nie przewidują takiej możliwości zarówno dla Wnioskodawcy Jak I ubezpieczonych pracowników),

c)wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie (zgodnie z OWU każda z polis jest zawierana na okres dłuższy niż 6 lat, co wyklucza możliwość wypłaty z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym zawarto Umowy).

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż na podstawie art. 15 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 pkt 59 Ustawy CIT Spółka ma prawo do zaliczenia na bieżąco, co miesiąc, do kosztów uzyskania przychodów zapłaconych Składek Regularnych oraz Składek Dodatkowych opłacanych w oparciu o Umowy Ubezpieczenia na Życie z Ubezpieczeniowym Funduszem Kapitałowym, gdzie Ubezpieczającym jest Spółka, a Ubezpieczonymi pracownicy zatrudnieni w Spółce.

Za powyższym przemawia utrwalona praktyka interpretacyjna, którą prezentuje Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (np. interpretacja Dyrektora KIS z 10 sierpnia 2022 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.310.2022.2.PB, z 15 listopada 2022 r., Znak: 0112-KDIL2-2.4011. 648.2022.1.KP oraz najnowsza z 10 maja 2023 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.120.2023.3.JG). Analogiczne stanowisko prezentowane jest również w orzeczeniach sądów administracyjnych (np. wyrok WSA w Bydgoszczy z 11 maja 2021 r., sygn. akt I SA/Bd 61/21).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”):

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, musi spełnić następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodów. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodów odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodów.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

1.„celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,

2.„zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast

3.„zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto, poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Podsumowując, wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

W tym miejscu należy zauważyć, że kosztami podatkowymi – co do zasady – są tzw. koszty pracownicze. Koszty te obejmują nie tylko wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie, ale i diety, inne należności za czas podróży służbowej, wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników, świadczenia medyczne oraz inne wydatki na rzecz pracowników, pod warunkiem spełnienia przesłanki wynikającej z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o CIT:

Kosztem uzyskania przychodów mogą być opłacone przez pracodawcę składki ubezpieczeniowe na rzecz pracowników, które są wymienione w załączniku do ustawy dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 656 ze zm.), tj. ubezpieczenia:

- na życie (dział I, grupa 1),

- na życie, jeżeli są związane z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, a także ubezpieczenia na życie, w których świadczenie zakładu ubezpieczeń jest ustalane w oparciu o określone indeksy lub inne wartości bazowe (dział I, grupa 3),

- wypadkowe i chorobowe, jeżeli są uzupełnieniem ubezpieczeń wymienionych w grupach 1-4 (dział I, grupa 5),

- wypadku, w tym wypadku przy pracy i choroby zawodowej (dział II, grupa 1),

- choroby (dział II, grupa 2).

Nie będą natomiast kosztem uzyskania przychodów składki płacone z tytułu umów ubezpieczenia innych, niż wymienione powyżej.

Z powyższego przepisu wynika, że możliwość zaliczenia przez pracodawcę do kosztów uzyskania przychodów ponoszonych przez niego wydatków dotyczących składek w związku z zawartymi umowami ubezpieczenia, ustawodawca uzależnił od jednoczesnego spełnienia wszystkich przesłanek wskazanych w cytowanym powyżej art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o CIT. Pierwsza wskazuje grupy umów ubezpieczenia, druga dotyczy uprawnionego do otrzymania świadczenia, którym nie może być pracodawca, natomiast zgodnie z trzecią, umowa ubezpieczenia w okresie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono winna wykluczać wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy, możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy, wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie. Należy podkreślić, że niespełnienie tych przesłanek lub zmiana okoliczności faktycznych, w wyniku której przynajmniej jedna z nich przestaje być spełniona, skutkuje brakiem możliwości zaliczenia składek na ubezpieczenie do kosztów uzyskania przychodów.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem, a przychodem musi istnieć związek przyczynowo – skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy w świetle przepisów art. 15 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o podatku od osób prawnych Spółka może zaliczać na bieżąco do kosztów uzyskania przychodów równowartości zapłaconych Składek Regularnych oraz Składek Dodatkowych opłacanych w oparciu o Umowy Ubezpieczenia na Życie z Ubezpieczeniowym Funduszem Kapitałowym, gdzie Ubezpieczającym jest Spółka, a Ubezpieczonymi pracownicy zatrudnieni w Spółce.

Z opisu stanu faktycznego przestawionego we wniosku wynika, że Spółka zawarła z A. S.A. Umowy na Ubezpieczenie na Życie z Ubezpieczeniowym Funduszem Kapitałowym ze Składką Regularną oraz możliwością uiszczania Składek Dodatkowych (dalej jako: „Umowy”), wskazując jako Ubezpieczonych swoich czterech pracowników, zatrudnionych w Spółce na podstawie umowy o pracę. Z treści OWU wynika, iż przedmiotowe Umowy dotyczą ryzyka, o którym mowa w Dziale I pkt 3 Załącznika do ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, tj.: „ubezpieczenia na życie, jeżeli są związane z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, a także ubezpieczenia na życie, w których świadczenie zakładu ubezpieczeń jest ustalane w oparciu o określone indeksy lub inne wartości bazowe”. Przedmiotem Umów jest życie Ubezpieczonego oraz inwestowanie przez Ubezpieczyciela, w sposób wskazany przez Ubezpieczającego i na ryzyko Ubezpieczającego, środków pochodzących ze składek wpłacanych z tytułu Umów w ramach Ubezpieczeniowych Funduszy Kapitałowych w okresie, na jaki Umowy zostały zawarte (polisy mają zatem charakter ochronno-inwestycyjny). Zgodnie z OWU zakres ubezpieczenia obejmuje następujące zdarzenia ubezpieczeniowe: dożycie przez Ubezpieczonego Daty Dożycia oraz śmierć Ubezpieczonego w Okresie Ubezpieczenia (część ochronna polisy).Ubezpieczający oraz Ubezpieczeni przez okres pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym zawarto Umowy nie mogą wypłacić kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy, nie mają możliwości zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z Umów ani wypłaty z tytułu dożycia wieku oznaczonego w Umowach. Umowy zostały zawarte na czas określony. Początek Okresu Ubezpieczenia jest wskazany na dokumencie Polisy. Umowy zakończą się automatycznie dzień przed Rocznicą Polisy przypadającą po dniu ukończenia przez Ubezpieczonego 65 roku życia. Rekomendowany przez Ubezpieczyciela minimalny okres trwania Umów i długość trwania horyzontu inwestycyjnego wynosi 10 lat. Z punktu widzenia Wnioskodawcy jako pracodawcy, celem objęcia pracowników Ubezpieczeniem na życie z UFK jest ich dodatkowa motywacja oraz zwiększenie lojalności pracowników wobec Spółki (pracownik będzie mniej chętny do rezygnacji z pracy w sytuacji, gdy Wnioskodawca będzie opłacać za niego składki ubezpieczeniowe z częścią inwestycyjną).

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny i powołane powyżej przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, że Wnioskodawca może zaliczać na bieżąco do kosztów uzyskania przychodów równowartości zapłaconych Składek Regularnych oraz Składek Dodatkowych opłacanych w oparciu o Umowy Ubezpieczenia na Życie z Ubezpieczeniowym Funduszem Kapitałowym, gdzie Ubezpieczającym jest Spółka, a Ubezpieczonymi pracownicy zatrudnieni w Spółce. Należy bowiem wskazać, że z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, jako ubezpieczający, będzie opłacał składki na ubezpieczenie na rzecz pracowników Spółki. Pomimo, iż generalną zasadą jest, że opłacane przez pracodawcę składki z tytułu umów ubezpieczenia na rzecz pracowników nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, to jednak ustawodawca przewidział w tym zakresie wyjątek, który przy spełnieniu warunków określonych w art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o CIT daje możliwość zaliczenia składek na ubezpieczenie pracowników do kosztów uzyskania przychodów.

W omawianej sprawie nie znajdzie przy tym zastosowania wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, albowiem umowa ubezpieczenia, której dotyczą składki kapitałowe/inwestycyjne wpłacane przez Wnioskodawcę nieobowiązkowo na rzecz Pracownika w ramach umowy ubezpieczenia, w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy, możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy, czy też wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie, natomiast sama umowa dotyczy ryzyka, o którym mowa w dziale I w grupie 3 załącznika do ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, a uprawnionym do otrzymania świadczenia są pracownicy objęci umową, a nie Wnioskodawca.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanego przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych oraz wyroku sądu administracyjnego, stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).