Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 5 marca 2024 r., sygn. I SA/Rz 592/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S. WSA Jarosław Szaro, Sędzia WSA Grzegorz Panek /spr./, Sędzia WSA Piotr Popek, po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 5 marca 2024 r. sprawy ze skargi K. K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Rzeszowie z dnia 4 września 2023 r., nr 1801-IOV-1.4103.144.2019 w przedmiocie podatku od towarów i usług za I i II kwartał 2015 roku oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi K.K. jest decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Rzeszowie decyzją z dnia 4 września 2023 r. nr 1801-10V1.4103.144.2019 utrzymująca w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w L. z dnia 22 lipca 2019 r. nr [...], którą określono w podatku od towarów i usług za:

- pierwszy kwartał 2015 r. wysokość nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do odliczenia w następnych okresach rozliczeniowych w kwocie 119.403 zł,

- drugi kwartał 2015 r. wysokość nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do odliczenia w następnych okresach rozliczeniowych w kwocie 77.460 zł.

Jak wynika z akt sprawy i uzasadnienia zaskarżonej decyzji organ odwoławczy podzielił stanowisko Naczelnika Urzędu Skarbowego w L., że skarżący nie spełnił warunków do zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT 0% do zakwestionowanych w sprawie dostaw towarów na rzecz D., F., A. (dalej: A.) oraz I. (dalej: I.).

W ocenie organów dokumenty przedłożone przez podatnika na okoliczność wewnątrzwspóInotowych dostaw towarów na rzecz D. nie potwierdzały bowiem, że towary widniejące na spornych fakturach wystawionych na rzecz tego kontrahenta zostały wywiezione poza terytorium kraju, o czym skarżący wiedział (powinien wiedzieć). Z kolei brak możliwości zastosowania stawki podatku 0% do transakcji z F., A. oraz I. wynikał ze stwierdzonych nieprawidłowości występujących po stronie kontrahentów skarżącego - wskazanych jako nabywcy w spornych fakturach. Jak bowiem wykazało przeprowadzone postępowanie dowodowe nie prowadzili oni rzeczywistej działalności gospodarczej w badanych okresach rozliczeniowych, a podatnik wiedział, lub mógł wiedzieć (przy dochowaniu należytej staranności), że uczestniczy w wątpliwych prawnie operacjach gospodarczych.