Interpretacja indywidualna z dnia 4 kwietnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.85.2024.1.SG

Ustalenia, czy Bank jest uprawniony do zmniejszenia przychodów (na podstawie art. 12 ust. 3j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dalej: „updop”) o łączną kwotę Przychodów kredytowych, jakie Bank rozpoznał jako przychody w CIT w związku z Kredytem objętym Wyrokiem (z wyłączeniem przychodów związanych ze zobowiązaniem podatkowym, które uległo przedawnieniu, stosownie do art. 12 ust. 3l pkt 2 updop), jednorazowo w okresie rozliczeniowym, w którym dojdzie do rozliczeń (zwrotu świadczeń) stron umowy Kredytu wskutek wydania Wyroku

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 lutego 2024 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Bank jest uprawniony do zmniejszenia przychodów (na podstawie art. 12 ust. 3j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dalej: „updop”) o łączną kwotę Przychodów kredytowych, jakie Bank rozpoznał jako przychody w CIT w związku z Kredytem objętym Wyrokiem (z wyłączeniem przychodów związanych ze zobowiązaniem podatkowym, które uległo przedawnieniu, stosownie do art. 12 ust. 3l pkt 2 updop), jednorazowo w okresie rozliczeniowym, w którym dojdzie do rozliczeń (zwrotu świadczeń) stron umowy Kredytu wskutek wydania Wyroku.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest spółką akcyjną z siedzibą na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych. Wnioskodawca jest bankiem krajowym działającym na podstawie ustawy z 29 sierpnia 1997 r. prawo bankowe (tj. Dz. U. z 2023 poz. 2488 ze zm., dalej: „Prawo bankowe”).

Przedmiotem działalności Banku jest m.in. udzielanie kredytów dla osób fizycznych będących konsumentami, a także dla klientów instytucjonalnych i przedsiębiorców.

W obrocie prawnym Wnioskodawca stanowi podmiot o szczególnym charakterze - jest osobą prawną działającą na podstawie zezwoleń uprawniających do wykonywania czynności bankowych obciążających ryzykiem środki powierzone pod jakimkolwiek tytułem zwrotnym (art. 2 Prawa bankowego). Wnioskodawca jako uczestnik rynku finansowego jest objęty nadzorem instytucjonalnym, jak również poddawany jest szczególnej kontroli wewnętrznej. Na podstawie art. 45 ust. 1a i 1b ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 120 ze zm.), Bank sporządza sprawozdania finansowe zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości oraz Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej przyjętymi przez Komisję Europejską, jak również przyjętymi przez Komisję Europejską ich interpretacjami (dalej łącznie: „MSSF”). Sprawozdanie finansowe Banku są badane przez firmy audytorskie.

Bank ustala różnice kursowe na podstawie przepisów o rachunkowości (stosując art. 9b ust. 1 pkt 2 i ust. 2 updop). W efekcie, Bank zalicza odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych i ustalone zgodnie z MSSF różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych oraz wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych. Przedmiotowa wycena dokonywana jest dla celów rachunkowych (i efektywnie również dla celów podatkowych) w każdy dzień roboczy. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Bank (jako kredytodawca) udzielał i udziela swoim klientom kredytów lub pożyczek zabezpieczonych hipoteką lub innym prawem związanym z nieruchomością (dalej zwane łącznie „kredytami hipotecznymi”).

W przeszłości Bank zawierał z konsumentami umowy kredytu hipotecznego indeksowanego lub denominowanego do waluty innej niż polski złoty (PLN), np. do franka szwajcarskiego (CHF), euro (EUR) lub dolara (USD). Mimo zmiany strategii biznesowej i zaprzestania udzielania ww. kategorii kredytów, część z takich kredytów nadal widnieje w portfelu Banku, a Wnioskodawca nadal rozpoznaje związane z nimi przepływy finansowe (np. w związku z ich bieżącą spłatą przez klientów lub w związku z realizacją przepływów będących następstwem innych zdarzeń prawnych). Dla celów niniejszego Wniosku kredyty hipoteczne indeksowane i denominowane do waluty obcej zwane są dalej łącznie jako: „Kredyty”.

Kredyty hipoteczne indeksowane do waluty obcej (tzw. kredyty z klauzulą indeksacyjną) to kredyty, które są udzielane i wypłacane przez Bank w polskich złotych, i w przypadku których kredytobiorca może dokonywać w walucie polskiej spłaty kredytu (rat kapitałowych i odsetkowych) oraz prowizji i innych opłat związanych z kredytem (takie spłaty kredytu w niektórych przypadkach mogły następować także w walucie, do której kredyt jest indeksowany). Mimo, że kwota Kredytu była ustalana i wypłacana w polskich złotych, wysokość rat kapitałowo-odsetkowych należnych od klienta była zależna od ustalonego w umowie mechanizmu przeliczenia kwoty kredytu na walutę obcą, do której kredyt był/jest indeksowany. W przeciwieństwie do kredytów złotówkowych, w przypadku Kredytów indeksowanych do waluty obcej, saldo zadłużenia kredytobiorcy wobec Banku oraz należne raty kredytu (kapitałowe i odsetkowe) były wyrażone w walucie obcej (np. CHF). W momencie wymagalności, raty Kredytu były przeliczane z waluty obcej na PLN zgodnie z ustalonym kursem wymiany walut obcych (m.in. według kursu sprzedaży, zgodnie z tabelą obowiązującą w Banku na początku dnia roboczego, w którym rata kredytu stała się wymagalna), chyba że kredytobiorca dokonywał spłaty bezpośrednio w walucie, do której kredyt był indeksowany.

W zakresie drugiej kategorii Kredytów zawieranych przez Bank, tj. kredytów hipotecznych denominowanych do waluty obcej (tzw. kredyty z klauzulą denominacyjną) - tego rodzaju kredyty były udzielane w walucie obcej (m.in. w CHF), natomiast wypłata kredytu następowała w polskich złotych (np. w związku z przeliczeniem kwoty kredytu wg kursu wymiany z dnia wypłaty). Zapłata przez kredytobiorcę rat kredytowych oraz opłat była realizowana w PLN. Zarówno w przypadku Kredytów indeksowanych, jak i Kredytów denominowanych, aktywo Banku wynikające z salda zadłużenia podlega wycenie dla celów rachunkowych i podatkowych, a powstałe w wyniku tej wyceny różnice kursowe zaliczane są odpowiednio do przychodów podatkowych lub kosztów uzyskania przychodów (zgodnie z art. 9b ust. 1 pkt 2 i ust. 2 updop).

Z perspektywy rozliczeń w podatku dochodowym od osób prawnych, podstawowe skutki podatkowe identyfikowane przez Bank a związane z Kredytami, kształtują się następująco:

 a) kwota udzielonego Kredytu nie stanowi kosztu uzyskania przychodów Banku, a kwoty zwracanego Kredytu (raty kapitałowe) nie stanowią przychodu podatkowego Banku (zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 updop);

 b) faktycznie otrzymane odsetki (raty odsetkowe) stanowią przychód podatkowy Banku (w momencie otrzymania, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 2 updop);

 c) prowizje i inne opłaty należne Bankowi z tytułu udzielonego kredytu stanowią przychód podatkowy Banku (w momencie kiedy stają się należne, zgodnie z art. 12 ust. 3 i 3a updop);

 d) dodatnie różnice kursowe stanowią przychód podatkowy Banku, a ujemne różnice kursowe stanowią koszt uzyskania przychodów Banku (zgodnie z art. 9b ust. 1 pkt 2 i ust. 2 updop).

Jak wskazano powyżej, różnice kursowe stanowiące przychód lub koszt podatkowy Banku są ustalane zgodnie z MSSF, dlatego Bank rozpoznaje różnice kursowe:

- niezrealizowane (memoriałowe), tj. takie, które są związane z wyceną rachunkową poszczególnych składników aktywów, pasywów lub pozycji pozabilansowych (a nie powstają w wyniku faktycznej realizacji transakcji). W przypadku Kredytów Bank codziennie dokonuje wyliczenia niezrealizowanych różnic kursowych (i zalicza je do kosztów bądź przychodów podatkowych) według wartości należności Banku od kredytobiorcy (z tytułu kredytu hipotecznego walutowego) i przelicza na PLN według średniego kursu danej waluty obcej do PLN, który jest publikowany przez Narodowy Bank Polski w dniu dokonywania wyceny; a także

- zrealizowane, tj. takie, które są wynikiem faktycznej realizacji transakcji (w momencie zapłaty lub równoważnej formy uregulowania należności lub zobowiązania). W przypadku Kredytów przedmiotowe różnice powstają m.in. w momencie faktycznej spłaty przez kredytobiorcę rat kapitałowych kredytu oraz rat odsetkowych w walucie obcej, zrealizowane dodatnie różnice kursowe dotyczące rat odsetkowych kredytu przekładają się bezpośrednio na wyższą kwotę odsetek otrzymanych przez Bank i w związku z tym wyższy przychód podatkowy z tego tytułu);

 e) odpisy na oczekiwane straty kredytowe tworzone przez Bank zgodnie z MSSF w przypadku wystąpienia utraty wartości lub ryzyka utraty wartości aktywa, jakim jest należność kredytowa (Bank, jako podmiot stosujący w tym zakresie MSSF, a nie ustawę o rachunkowości, nie tworzy rezerw celowych odnoszących się do kredytów) lub należności kredytowe odpisane jako nieściągalne mogą stanowić koszt uzyskania przychodów Banku w zakresie i na warunkach wskazanych w art. 16 ust. 1 pkt 25 i 26c updop.

Wnioskodawca, podobnie jak szereg innych instytucji finansowych (banków) działających na rynku krajowym, jest obecnie stroną toczących się postępowań sądowych dot. ważności zawartych przez Bank umów Kredytu. Z uwagi na obserwowane w latach ubiegłych znaczące zmiany kursów walut obcych (w szczególności deprecjację złotego polskiego względem franka szwajcarskiego), część klientów kwestionuje całość lub część postanowień zastosowanych w umowach Kredytów, w szczególności możliwości zastosowania klauzul indeksacyjnych/denominacyjnych, czy klauzul spreadowych (powołując się m.in. na art. 58 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. z 2022 r. poz. 1360, winno być: t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm., dalej: „Kodeks cywilny”), w związku z art. 353¹ w związku z art. 358¹ lub 385¹ § 1 oraz 2, jak również art. 405 oraz art. 410 Kodeksu cywilnego).

Tłem wskazanej sytuacji jest m.in. jeden ze sporów między kredytodawcą i kredytobiorcą - sprawa Państwa A. oraz wydany w jej wyniku wyrok Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”) z (…) (sygn. C-260/18). W przedmiotowej sprawie, w związku ze złożeniem przez Sąd Okręgowy wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym, TSUE miał dokonać oceny, czy mechanizm indeksacji zastosowany w umowie kredytu hipotecznego indeksowanego do waluty obcej był zgodny z prawem. TSUE finalnie nie rozstrzygnął jednak, czy klauzule będące przedmiotem sporu miały charakter niedozwolony i pozostawił wskazaną kwestię do rozstrzygnięcia polskiemu sądowi. W efekcie powyższego, linia orzecznicza sądów krajowych nie jest jednolita - niemniej w praktyce można identyfikować głownie m.in. wyroki wskazujące na nieistnienie umowy Kredytu i stwierdzające jej nieważność (dalej jako: „Wyroki stwierdzające nieważność”), jak również wyroki utrzymujące w mocy ważność umów, ale ze wskazaniem abuzywności niektórych klauzul (dalej jako: „Wyroki stwierdzające abuzywność”). Łącznie oba rodzaje wyroków będą także łącznie zwane dalej: „Wyrokami”.

W sprawach, których stroną był Bank, w zależności od treści zgłoszonych przez kredytobiorców roszczeń, konkluzje składów orzekających oraz realizowane w ich następstwie rozliczenia Banku z klientem mogły kształtować się następująco:

 a) w przypadku wydania Wyroku stwierdzającego nieważność bez zasądzenia kwot, które mają zostać zwrócone w ramach rozliczenia Banku z kredytobiorcą - w takich sytuacjach, co do zasady, istotą rozliczeń stron postępowania jest zwrot otrzymanych kwot (świadczeń) jako świadczeń nienależnych w rozumieniu art. 410 Kodeksu Cywilnego. Sposób rozliczenie jest ustalany przez strony. W ramach stosowanej przez Bank procedury rozliczeń, Bank wyliczając swoje zobowiązanie w stosunku do kredytobiorcy uwzględnia również kwoty spłat dokonane przez kredytobiorcę po dniu ogłoszenia Wyroku;

 b) w przypadku wydania Wyroku stwierdzającego nieważność z zasądzeniem kwot rozliczeń, w ramach rozliczeń Banku z kredytobiorcą:

- Bank może być zobowiązany do zwrotu całej kwoty spłat dokonanych przez kredytobiorcę, do momentu złożenia pozwu, albo

- Bank może być zobowiązany jedynie do zapłaty różnicy między kwotą (kapitału kredytu) wypłaconą przez Bank a kwotą spłaconą przez klienta, w przypadku, gdy kredytobiorca w pozwie dochodził jedynie zwrotu powyższej różnicy lub gdy został uwzględniony przez sąd zgłoszony przez Bank zarzut potrącenia.

Niezależnie od obowiązków wynikających z wyroku, w przypadku stwierdzającego nieistnienia/nieważności umowy kredytowej, Bank dokonuje również rozliczenia kwoty spłat dokonanych przez kredytobiorcę w okresach nieobjętych pozwem. W ocenie Banku, odmienne zachowanie łączyłoby się z wysokim prawdopodobieństwem kolejnego procesu, co generowało dodatkowe koszty dla Banku;

 c) w przypadku Wyroków stwierdzających abuzywność, których konsekwencją jest „odwalutowanie” umowy Kredytu, pomiędzy Bankiem a kredytobiorcą może przykładowo dochodzić do rozliczenia kwot:

- będących różnicą pomiędzy kursem waluty zastosowanym w momencie zawarcia umowy Kredytu/wypłaty transz Kredytu przez Bank a kursem waluty zastosowanym w momencie płatności zobowiązań (rat kapitałowych, rat odsetkowych, prowizji, innych opłat) przez kredytobiorcę lub

- będących różnicą pomiędzy kursem średnim NBP obowiązującym w momencie zawarcia umowy Kredytu / wypłaty transz Kredytu przez Bank a kursem średnim NBP obowiązującym w momencie płatności zobowiązań (rat kapitałowych, rat odsetkowych, prowizji, innych opłat) przez kredytobiorcę.

W kontekście powyższego, w praktyce może dochodzić do następujących rozliczeń między Bankiem a klientami:

 1) wskutek wydania Wyroku stwierdzającego nieważność umowy Kredytu:

a) Bank może być zobowiązany do zapłaty na rzecz kredytobiorcy:

(i) rat kapitałowych, odsetek, prowizji i innych opłat (w przeszłości zapłaconych Bankowi przez kredytobiorcę), albo

 (ii) nadwyżki sumy: rat kapitałowych, odsetek, prowizji i innych opłatach (w przeszłości zapłaconych Bankowi przez kredytobiorcę) ponad kapitał Kredytu udostępniony kredytobiorcy;

b) kredytobiorca może być zobowiązany do zapłaty na rzecz Banku:

(i) kwoty żądanej przez Bank z tytułu zwrotu udzielonego Kredytu albo

(ii) różnicy między kwotą żądaną przez Bank z tytułu zwrotu udzielonego Kredytu a kwotą spłaconą przez kredytobiorcę;

 2) wskutek wydania Wyroku stwierdzającego abuzywność, utrzymującego w mocy umowę Kredytu, Bank może być zobowiązany do zapłaty na rzecz kredytobiorców środków pieniężnych w wartości różnicy pomiędzy wysokością rat kapitałowo-odsetkowych (oraz prowizji i innych opłat) uprzednio zapłaconych przez kredytobiorców, a rat (oraz prowizji i innych opłat), które byliby zobowiązani uregulować przy założeniu, że:

 a) pierwotna umowa Kredytu nie byłaby indeksowana do waluty obcej od początku jej trwania (w ujęciu ekonomicznym, wartości te co do zasady, odpowiadają zrealizowanym przez Bank różnicom kursowym, wynikającym z różnic między kursem waluty obcej a PLN z dnia udzielenia kredytu a kursami walut obowiązującymi w datach zapadalności poszczególnych rat kredytów) lub

 b) pierwotna umowa Kredytu (wypłacane transze Kredytu) oraz raty kapitałowo-odsetkowe (oraz prowizje i inne opłaty) byłyby indeksowane do waluty obcej wg kursu średniego NBP.

Konsekwencją Wyroków może być zatem zwrot całości lub części dotychczasowych płatności realizowanych w ramach Kredytów. Rozliczenie takie może nastąpić poprzez zastosowanie mechanizmu potrącenia wzajemnych roszczeń (także na poda, w którym wystąpi jednostronny przepływ pieniężny).

Z perspektywy ekonomicznej, wskutek wydania Wyroku i realizacji jego postanowień, Bank może ponosić zatem stratę finansową, będącą odzwierciedleniem rozpoznanych wcześniej jako przychód podatkowy dla celów CIT:

- odsetek, prowizji i innych opłat uiszczonych przez kredytobiorców na podstawie umów Kredytu, które były przedmiotem (lub które mogą zostać uwzględnione w ustaleniu różnicy/nadwyżki, określonych w pkt 1 lit. a) (ii) oraz 1 lub b) (ii) powyżej) - w przypadku Wyroków stwierdzających nieważność,

- dodatnich zrealizowanych różnic kursowych, które powstały w związku z zapłaconymi w przeszłości przez kredytobiorcę ratami kapitałowymi, odsetkami, prowizjami i innymi opłatami i które były rozpoznane jako przychód podatkowy, które to raty kapitałowe, odsetki, prowizje i inne opłaty Bank może być zobowiązany zapłacić na rzecz kredytobiorcy (lub które mogą zostać uwzględnione w ustaleniu różnicy/nadwyżki, określonych w pkt 1 lit. a) (ii), pkt 1 lit. b) (ii) oraz pkt 2 powyżej), oraz

- dodatnich niezrealizowanych (tj. nieuregulowanych/niezapłaconych przez kredytobiorcę) różnic kursowych związanych z wyceną kredytów hipotecznych walutowych (jako należności/aktywów finansowych Banku), które jako różnice kursowe identyfikowane dla celów rachunkowych podlegały rozpoznaniu jako przychód podatkowy, a które nie zostaną otrzymane przez Bank

- dalej łącznie jako („Przychody kredytowe”).

W związku z wydaniem Wyroków oraz realizacją związanych z nimi przepływów, Bank może identyfikować następujące skutki rachunkowe:

 a) w pierwszym momencie Bank rozpoznaje dla celów rachunkowych jako koszt w rachunku zysków i strat kwotę rezerw/odpisów, które zostały utworzone w związku z oczekiwanymi/prognozowanymi kosztami związanymi z Wyrokami (co do zasady jest to rezerwa portfelowa na kredyty udzielone w CHF; dla kredytów w pozostałych walutach mogą być tworzone rezerwy/odpisy indywidualne), wartość rezerw/odpisów jest monitorowana i w razie konieczność ulega zwiększeniu; co do zasady, wartość ww. rezerwy/odpisu nie jest zaliczana do kosztów uzyskania przychodów w CIT Banku (z wyjątkiem sytuacji, gdy w danej indywidualnej sprawie doszłoby do spełnienia warunków określonych w art. 16 ust. 1 pkt 26c lit. updop),

 b) następnie, w momencie faktycznego ponoszenia straty związanych z Wyrokami (w tym starty obejmującej Przychody kredytowe), koszty te są odnoszone w ciężar uprzednio utworzonych z tego tytułu rezerw (ujęcie danej pozycji w ciężar rezerw/odpisu skutkuje brakiem dalszej prezentacji dla celów rachunkowych kosztu w rachunku zysków i strat),

 c) jednocześnie, jeżeli kwota utworzonej wcześniej rezerwy/odpisu byłaby niższa niż kwota kosztu, który został faktycznie poniesiony, Bank dla celów rachunkowych w rachunku zysków i strat Banku może rozpoznać koszt klasyfikowany jako pozostały koszt operacyjny (w tym momencie kosztem rachunkowym byłaby nadwyżka kosztu faktycznie poniesionego nad wysokością utworzonej uprzednio rezerwy/odpisu),

 d) jeśli okaże się, że dojdzie do zmniejszenia lub wygaśnięcia ryzyka prawnego związanego z hipotecznymi kredytami walutowymi (lub z konkretnym kredytem, na który został zawiązana rezerwa indywidualna) może dojść do sytuacji, że utworzona wcześniej rezerwa/odpis będzie wyższa niż kwota faktycznie poniesionych kosztów. Wówczas przedmiotowa nadwyżka (utworzonej poprzednio rezerwy/odpisu nad kosztem, który został faktycznie poniesiony) będzie podlegała rozwiązaniu i dla celów rachunkowych będzie stanowiła przychód w rachunku zysków i strat Banku.

Przyjęta przez Bank dla celów rachunkowych metodyka prezentacji kosztów związanych z Wyrokami stanowi potwierdzenie odzwierciedlenia ww. przepływów w księgach rachunkowych Banku jako kosztów (na podstawie dowodu wewnętrznego/potwierdzenia przelewu) oraz poniesienia przez Bank definitywnej straty ekonomicznej. Powyższe będzie szczególnie widoczne wobec niezrealizowanych dodatnich różnic kursowych - mimo, że wskazane różnice kursowe Bank rozpoznał uprzednio jako przychód podatkowy, jeśli na skutek Wyroków Bank utraci prawo do ich otrzymania, będzie zobligowany do spisania odpowiadającego im aktywa (poprzez wykorzystanie zawiązanej wcześniej rezerwy, która stanowiła koszt dla celów księgowych).

W związku z rywalizacją postanowień Wyroków, Bank ponosi także inne wydatki (np. zwrot kosztów sądowych i zastępstwa procesowego stronie przeciwnej, odsetki ustawowe), które nie są przedmiotem niniejszego wniosku.

Pytanie

Czy Bank jest uprawniony do zmniejszenia przychodów (na podstawie art. 12 ust. 3j updop) o łączną kwotę Przychodów kredytowych, jakie Bank rozpoznał jako przychody w CIT w związku z Kredytem objętym Wyrokiem (z wyłączeniem przychodów związanych ze zobowiązaniem podatkowym, które uległo przedawnieniu, stosownie do art. 12 ust. 3l pkt 2 updop), jednorazowo w okresie rozliczeniowym, w którym dojdzie do rozliczeń (zwrotu świadczeń) stron umowy Kredytu wskutek wydania Wyroku?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, Bank jest uprawniony do zmniejszenia przychodów (na podstawie art. 12 ust. 3j updop) o łączną kwotę Przychodów kredytowych, jakie Bank rozpoznał jako przychody w CIT w związku z Kredytem objętym Wyrokiem (z wyłączeniem przychodów związanych ze zobowiązaniem podatkowym, które uległo przedawnieniu, stosownie do art. 12 ust. 3l pkt 2 updop), jednorazowo w okresie rozliczeniowym, w którym dojdzie do rozliczeń (zwrotu świadczeń) stron umowy Kredytu wskutek wydania Wyroku.

Zgodnie z art. 7 ust. 1. updop, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 2 updop dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 updop przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Ustalanie różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości reguluje art. 9b updop, który stanowi, że podatnicy, którzy wybrali tę metodę, zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych. Wycena ta dla celów podatkowych powinna być dokonywana na ostatni dzień każdego miesiąca i na ostatni dzień roku podatkowego lub na ostatni dzień kwartału i na ostatni dzień roku podatkowego albo tylko na ostatni dzień roku podatkowego, z tym że wybrany termin wyceny musi być stosowany przez pełny rok podatkowy i nie może być zmieniany.

Do przychodów nie zalicza się natomiast kwot naliczonych, lecz nieotrzymanych odsetek od należności, w tym również od udzielonych kredytów (art. 12 ust. 4 pkt 2 updop). A contrario, przechodem są odsetki zapłacone. Do przychodów nie zalicza się także zwróconych kredytów, z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych kredytów (art. 12 ust. 4 pkt 1 updop).

W myśl natomiast art. 12 ust. 3 updop, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 3a updop, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności.

W zakresie zasad dotyczących korekt przychodów, art. 12 ust. 3j updop stanowi, że jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

Jeżeli w tym okresie rozliczeniowym, podatnik nie osiągnął przychodów lub osiągnięte przychody są niższe od kwoty zmniejszenia, podatnik jest obowiązany zwiększyć koszty uzyskania przychodów o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone przychody (art. 12 ust. 3k updop).

Na podstawie art. 12 ust. 3I pkt 1 updop przepisów ust. 3j i 3k nie stosuje się do korekty dotyczącej przychodu związanego ze zobowiązaniem podatkowym, które uległo przedawnieniu.

Mając na uwadze powyższe uregulowania, jak wskazano w niemniejszym wniosku, w związku z umowami Kredytu Bank rozpoznawał i rozpoznaje w szczególności następujące skutki w CIT:

 a) kwota udzielonego Kredytu nie stanowiła kosztu uzyskania przychodów Banku, a kwoty zwracanego Kredytu (raty kapitałowe) nie stanowią przychodu podatkowego Banku (zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 updop);

 b) faktycznie otrzymane odsetki (raty odsetkowe) stanowią przychód podatkowy Banku (w momencie otrzymania, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 2 updop);

 c) prowizje i inne opłaty należne Bankowi z tytułu udzielonego kredytu stanowią przychód podatkowy Banku (w momencie kiedy stają się należne, zgodnie z art. 12 ust. 3 i 3a updop);

 d) dodatnie różnice kursowe stanowią przychód podatkowy Banku, a ujemne różnice kursowe stanowią koszt uzyskania przychodów Banku (zgodnie z art. 9b ust. 1 pkt 2 i ust. 2 updop).

Jak wskazano powyżej, różnice kursowe stanowiące przychód lub koszt podatkowy Banku są ustalane zgodnie z MSSF, dlatego Bank rozpoznaje różnice kursowe:

- niezrealizowane (memoriałowe), tj. takie, które są związane z wyceną rachunkową poszczególnych składników aktywów, pasywów lub pozycji pozabilansowych (a nie powstają w wyniku faktycznej realizacji transakcji). W przypadku Kredytów Bank codziennie dokonuje wyliczenia niezrealizowanych różnic kursowych (i zalicza je do kosztów bądź przychodów podatkowych) według wartości należności Banku od kredytobiorcy (z tytułu kredytu hipotecznego walutowego) i przelicza na PLN według średniego kursu danej waluty obcej do PLN, który jest publikowany przez Narodowy Bank Polski w dniu dokonywania wyceny; a także

- zrealizowane, tj. takie, które są wynikiem faktycznej realizacji transakcji (w momencie zapłaty lub równoważnej formy uregulowania należności lub zobowiązania).

W przypadku Kredytów przedmiotowe różnice powstają m.in. w momencie faktycznej spłaty przez kredytobiorcę rat kapitałowych kredytu oraz rat odsetkowych w walucie obcej, zrealizowane dodatnie różnice kursowe dotyczące rat odsetkowych kredytu przekładają się bezpośrednio na wyższą kwotę odsetek otrzymanych przez Bank i w związku z tym wyższy przychód podatkowy z tego tytułu);

e) odpisy na oczekiwane straty kredytowe tworzone przez Bank zgodnie z MSSF w przypadku wystąpienia utraty wartości lub ryzyka utraty wartości aktywa, jakim jest należność kredytowa (Bank, jako podmiot stosujący w tym zakresie MSSF, a nie ustawę o rachunkowości, nie tworzy rezerw celowych odnoszących się do kredytów) lub należności kredytowe odpisane jako nieściągalne mogą stanowić koszt uzyskania przychodów Banku w zakresie i na warunkach wskazanych w art. 16 ust. 1 pkt 25 i 26c updop.

W przypadku Kredytów, względem których zapadają prawomocne wyroki, Bank jest obowiązany do dokonania rozliczeń, które skutkują poniesieniem przez Bank straty, będącej odzwierciedleniem rozpoznanych wcześniej jako przychód podatkowy dla celów CIT Przychodów kredytowych. Efektywnie konsekwencją Wyroków jest zwrot całości lub części dotychczasowych płatności realizowanych przez kredytobiorców na podstawie umów Kredytu (w tym także w ramach potrącenia wzajemnych roszczeń). Skutkiem Wyroków jest także poniesienie straty z tytułu dodatnich niezrealizowanych (tj. nieuregulowanych/niezapłaconych przez kredytobiorcę) różnic kursowych, związanych z wyceną kredytów hipotecznych walutowych (jako należności/aktywów finansowych Banku), które jako różnice kursowe identyfikowane dla celów rachunkowych podlegały rozpoznaniu jako przychód podatkowy, a które nie zostaną otrzymane przez Bank.

Wobec powyższego, skutki wyroków w podatku CIT Banku powinny obejmować korektę pozycji ujętych wcześniej jako przychody podatkowe, na podstawie art. 12 ust. 3j updop, które na podstawie Wyroków stają się nienależne lub podlegają zwrotowi. Taka korekta będzie podlegała ograniczeniu wynikającemu z art. 12 ust. 3I pkt 1 updop, dotyczącemu korekty przychodu związanego ze zobowiązaniem podatkowym, które uległo przedawnieniu.

Zarówno w przypadku wydania Wyroków stwierdzających nieważność, jak i Wyroków stwierdzających abuzywność, podstawą wydania tych wyroków jest zawarcie w nich niedozwolonych klauzul indeksacyjnych/denominacyjnych (abuzywność klauzul), przy czym sądy wydają dwojakiego rodzaju wyroki: stwierdzające nieważność (bezwzględną lub względną) całej umowy bądź nie unieważniają umowy a jedynie stwierdzają abuzywność samych klauzul indeksacyjnych/denominacyjnych.

W przypadku stwierdzenia nieważności umowy Kredytu przez sąd, skutki prawne na gruncie cywilnym występują ex tunc (wstecz), a więc od momentu zawarcia umowy dotkniętej wadliwością (przesłanką nieważności), co oznacza, że umowa kredytu jako nieważna już od chwili jej zawarcia nie wywołuje skutków prawnych. Mamy do czynienia z sytuacją jakby w ogóle nie doszło do jej zawarcia. Natomiast w przypadku wyroków stwierdzających abuzywność, nieważna jest jedynie część klauzul. Klauzule uznane za abuzywne stanowiły jednak podstawę do przepływów pieniężnych od kredytobiorców oraz rozpoznawania przychodów dla celów CIT przez Bank, które to przepływy podlegają zwrotowi w sposób przedstawiony w opisie stanu faktycznego i zdarzenie przeszłego niniejszego wniosku.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, odzwierciedlenie skutków podatkowych zarówno Wyroków stwierdzających abuzywność jak i Wyroków stwierdzających nieważność, powinno obywać się poprzez korektę przychodów określoną w art. 12 ust. 3j updop.

Prawidłowość takiego podejścia potwierdzają liczne interpretacje podatkowe Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:

- z 19 września 2022 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.166.2022.1.SG,

- z 6 czerwca 2023 r., Znak: 0114-KDIP2-2.4010.184.2023.1.ASK,

- z 7 grudnia 2023 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.603.2023.1.SG,

- z 11 grudnia 2023 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.550.2023.1.AW,

- z 10 lutego 2023 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.902.2022.1.MBD,

- z 17 marca 2023 r., Znak: 0114-KDIP2-2.4010.44.2023.1.SP.

Dodatkowo, również Naczelny Sąd Administracyjny, w wyrokach z 4 grudnia 2023 r., sygn. akt II FSK 334/22 oraz w wyrokach z dnia 6 grudnia 2023 r., sygn. akt: II FSK 1264/23, II FSK 1442/23, II FSK 1443/23 oraz II FSK 1658/23 wskazał, że unieważnienie umów kredytowych powinno prowadzić do korekty po stronie przychodowej banku.

W ocenie Wnioskodawcy, jest on zatem uprawniony do zmniejszenia przychodów (na podstawie art. 12 ust. 3j updop) o łączną kwotę Przychodów kredytowych, jakie Bank rozpoznał jako przychody w CIT w związku z Kredytem objętym Wyrokiem (z wyłączeniem przychodów związanych ze zobowiązaniem podatkowym, które uległo przedawnieniu, stosownie do art. 12 ust. 3l pkt 2 updop), jednorazowo w okresie rozliczeniowym, w którym dojdzie do rozliczeń (zwrotu świadczeń) stron umowy Kredytu wskutek wydania Wyroku.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że stosownie do przedstawionego opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego oraz zadanego pytania (wyznaczających zakres wniosku) przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie kwestia ustalenia, czy Bank jest uprawniony do zmniejszenia przychodów (na podstawie art. 12 ust. 3j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) o łączną kwotę Przychodów kredytowych, jakie Bank rozpoznał jako przychody w CIT w związku z Kredytem objętym Wyrokiem (z wyłączeniem przychodów związanych ze zobowiązaniem podatkowym, które uległo przedawnieniu, stosownie do art. 12 ust. 3l pkt 2 ww. ustawy), jednorazowo w okresie rozliczeniowym, w którym dojdzie do rozliczeń (zwrotu świadczeń) stron umowy Kredytu wskutek wydania Wyroku. Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, w szczególności kwestia ponoszenia innych wydatków, a związanych ze skutkami spraw zakończonych prawomocnymi Wyrokami stwierdzającymi nieważność lub Wyrokami stwierdzającymi abuzywność, nie były przedmiotem niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawy o CIT”):

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy o CIT:

Sposób ujęcia przedmiotu opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych nie jest przypadkowy i pozwala na wyprowadzenie wniosku o objęciu zakresem ustawy wszystkich zdarzeń, z którymi wiąże się dla podatnika konkretna korzyść o wymiarze finansowym powodująca zwiększenie aktywów lub zmniejszenie pasywów. Wystąpienie każdego zdarzenia powodującego wymierną korzyść po stronie podatnika skutkuje obowiązkiem opodatkowania osiągniętej nadwyżki ponad koszty jej uzyskania przez podatnika. Nie jest przy tym istotne źródło korzyści, chodzi bowiem o każdy przypadek powodujący wzrost wartości majątku lub zmniejszenie zobowiązań ciążących na podatniku. Przyjęte rozwiązanie legislacyjne pozwala na stosowanie przepisów ustawy niezależnie od specyfiki podmiotów podlegających opodatkowaniu, zmieniających się okoliczności i rzeczywistości gospodarczej, jak również ewolucji różnego rodzaju instrumentów wykorzystywanych w obrocie gospodarczym.

Stosownie do postanowień art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

W myśl natomiast art. 12 ust. 3 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 2 ustawy o CIT:

Należy zaznaczyć, że o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje jego definitywny charakter w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa tej osoby prawnej. Ma to miejsce również w sytuacji, gdy skutkiem wystawienia faktury za wykonaną usługę, czy dostarczony towar powstaje roszczenie osoby prawnej wobec kontrahenta o zapłatę uzgodnionej ceny.

Przychodem są zatem wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, bezzwrotnym, definitywnym, których rzeczywiste otrzymanie powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego.

W świetle ww. przepisu należne lub otrzymane w sposób definitywny środki pieniężne stanowią, co do zasady, przychód dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Zasady dokonywania korekt przychodów zawarte zostały w art. 12 ust. 3j-3m ustawy o CIT.

Stosownie do treści art. 12 ust. 3j ustawy o CIT:

Z kolei w myśl art. 12 ust. 3k ustawy o CIT:

Na podstawie art. 12 ust. 3l pkt 1 ustawy o CIT:

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest kwestia ustalenia, czy Bank jest uprawniony do zmniejszenia przychodów (na podstawie art. 12 ust. 3j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) o łączną kwotę Przychodów kredytowych, jakie Bank rozpoznał jako przychody w CIT w związku z Kredytem objętym Wyrokiem (z wyłączeniem przychodów związanych ze zobowiązaniem podatkowym, które uległo przedawnieniu, stosownie do art. 12 ust. 3l pkt 2 ww. ustawy), jednorazowo w okresie rozliczeniowym, w którym dojdzie do rozliczeń (zwrotu świadczeń) stron umowy Kredytu wskutek wydania Wyroku.

W myśl art. 58 § 1 i 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.):

Z kolei w myśl art. 405 Kodeksu cywilnego:

Natomiast w myśl art. 410 Kodeksu cywilnego:

Skutki nieważnej umowy na gruncie podatkowym należy odnieść do okresu, w którym zapadł wyrok unieważniający umowę, tj. okresu, w którym dojdzie do wzajemnych rozliczeń stron umowy kredytowej i faktycznego zwrotu wzajemnych świadczeń, które stały się nienależne w związku z nieważnością czynności cywilnoprawnej.

W związku z tym Bank powinien dokonać stosownej korekty swoich rozliczeń pomniejszając przychody podatkowe o wartości wykazane w poprzednich latach podatkowych.

Jak wynika z opisu sprawy konsekwencją Wyroków (Wyroków stwierdzających nieważność, jak i Wyroków stwierdzających abuzywność) może być zatem zwrot całości lub części dotychczasowych płatności realizowanych w ramach Kredytów. Z perspektywy ekonomicznej, wskutek wydania Wyroku i realizacji jego postanowień, Bank może ponosić zatem stratę finansową, będącą odzwierciedleniem rozpoznanych wcześniej jako przychód podatkowy dla celów CIT:

- odsetek, prowizji i innych opłat uiszczonych przez kredytobiorców na podstawie umów Kredytu, które były przedmiotem (lub które mogą zostać uwzględnione w ustaleniu różnicy/nadwyżki, określonych w pkt 1 lit. a) (ii) oraz 1 lub b) (ii) powyżej) - w przypadku Wyroków stwierdzających nieważność,

- dodatnich zrealizowanych różnic kursowych, które powstały w związku z zapłaconymi w przeszłości przez kredytobiorcę ratami kapitałowymi, odsetkami, prowizjami i innymi opłatami i które były rozpoznane jako przychód podatkowy, które to raty kapitałowe, odsetki, prowizje i inne opłaty Bank może być zobowiązany zapłacić na rzecz kredytobiorcy (lub które mogą zostać uwzględnione w ustaleniu różnicy/nadwyżki, określonych w pkt 1 lit. a) (ii), pkt 1 lit. b) (ii) oraz pkt 2 powyżej), oraz

- dodatnich niezrealizowanych (tj. nieuregulowanych/niezapłaconych przez kredytobiorcę) różnic kursowych związanych z wyceną kredytów hipotecznych walutowych (jako należności/aktywów finansowych Banku), które jako różnice kursowe identyfikowane dla celów rachunkowych podlegały rozpoznaniu jako przychód podatkowy, a które nie zostaną otrzymane przez Bank

- dalej łącznie jako („Przychody kredytowe”).

W analizowanej sprawie zastosowanie znajdzie przepis art. 12 ust. 3j updop, bowiem w sytuacji wydania Wyroków nie mamy do czynienia z błędem rachunkowym podatnika ani też oczywistą omyłką. Umowa kredytu została zawarta na podstawie obowiązującej w dniu zawarcia umowy oferty, kwota kredytu została wypłacona, a odsetki, prowizje i inne opłaty zostały pobrane zgodnie z umową. Natomiast konieczność korekty przychodów w związku ze zwrotem świadczeń powstała w wyniku okoliczności, które zaistniały po uzyskaniu przez Państwa przychodu.

Zatem Bank powinien dokonać stosownej korekty swoich przychodów podatkowych na podstawie art. 12 ust. 3j ustawy o CIT (z wyłączeniem przychodów związanych ze zobowiązaniem podatkowym, które uległo przedawnieniu, stosownie do art. 12 ust. 3l pkt 2 ustawy o CIT), w okresie rozliczeniowym, w którym dojdzie do rozliczeń (zwrotu świadczeń) stron umowy Kredytu wskutek wydania Wyroku.

W świetle powyższego Państwa stanowisko sprowadzające się do twierdzenia, że Bank jest uprawniony do zmniejszenia przychodów (na podstawie art. 12 ust. 3j ustawy o CIT) o łączną kwotę Przychodów kredytowych, jakie Bank rozpoznał jako przychody w CIT w związku z Kredytem objętym Wyrokiem (z wyłączeniem przychodów związanych ze zobowiązaniem podatkowym, które uległo przedawnieniu, stosownie do art. 12 ust. 3l pkt 2 ww. ustawy), jednorazowo w okresie rozliczeniowym, w którym dojdzie do rozliczeń (zwrotu świadczeń) stron umowy Kredytu wskutek wydania Wyroku, należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, iż zostały one wydane w indywidualnych sprawach podmiotów, które o ich wydanie wystąpiły, zatem nie są one wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).