Wyrok NSA z dnia 31 stycznia 2024 r., sygn. I OSK 1596/20

W sprawach lokalizacji zjazdów z dróg publicznych w świetle art. 29 ust. 4 ustawy o drogach publicznych, decyzja administracyjna, nawet uznaniowa, musi być oparta na rzetelnej analizie zasad bezpieczeństwa ruchu drogowego, której waga musi być odpowiednio odzwierciedlona w uzasadnieniu decyzji, zwłaszcza gdy interes publiczny w postaci bezpieczeństwa ruchu drogowego przeważa nad słusznym interesem strony wnioskującej o zezwolenie na realizację zjazdu.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Piotr Niczyporuk Sędziowie: sędzia NSA Zygmunt Zgierski sędzia del. WSA Arkadiusz Blewązka (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Artur Dral po rozpoznaniu w dniu 31 stycznia 2024 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej S. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 stycznia 2020 r., sygn. akt VII SA/Wa 1783/19 w sprawie ze skargi S. D. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] maja 2019 r. nr [...] w przedmiocie udzielenia zezwolenia na lokalizację zjazdu indywidualnego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 21 stycznia 2020 r., VII SA/Wa 1783/19 oddalił skargę S. D. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] maja 2019 r. znak [...] w przedmiocie udzielenia zezwolenia na lokalizację zjazdu indywidualnego.

Powyższy wyrok zapadł w następujących okolicznościach sprawy:

Wnioskiem z dnia [...] grudnia 2018 r. S. D. wystąpił do Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad, jak zarządcy drogi publicznej, o wydanie zgody na lokalizację zjazdu indywidualnego z drogi krajowej nr [...] na działkę nr [...] położoną w miejscowości Z. dla zapewnienia dojazdu do budynku mieszkalnego jednorodzinnego zlokalizowanego na działkach nr [...] i nr [...]. Decyzją z dnia [...] marca 2019 r., na podstawie art. 29 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz.U.2018.2068 ze zm.), dalej jako "u.d.p.", Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad nie udzielił zezwolenia na lokalizację żądanego zjazdu indywidualnego. W uzasadnieniu decyzji organ wyjaśnił, że działka nr [...] w części jest zabudowana obiektami, w których prowadzona jest działalność gospodarcza (E. Sp. z o.o. Sp. k.), a w pozostałej części budynkiem mieszkalnym, zlokalizowanym częściowo również na działce nr [...]. Dojazd do prowadzonej działalności gospodarczej na działce nr 990 zapewnia istniejący zjazd publiczny z drogi krajowej nr [...] ([...]), zlokalizowany ok. km 352+290 strona prawa. Przez ww. zjazd istnieje możliwość zapewnienia obsługi komunikacyjnej budynku mieszkalnego zlokalizowanego na działkach nr [...] i nr [...], gdyż stanowią one jedną nieruchomość. Organ podkreślił także, że droga krajowa nr [...] jest drogą klasy GP, na której, zgodnie z § 9 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz.U.2016.124), dalej jako "rozporządzenie techniczne", stosowanie zjazdów jest dopuszczalne wyjątkowo, gdy brak jest innej możliwości dojazdu, w tym również przez drogę wewnętrzną lub ustanowienie odpowiedniej służebności drogowej. Zdaniem organu w analizowanym przypadku nie zachodzi wyjątkowa sytuacja, ponieważ działka nr 990, na której zlokalizowany jest dom mieszkalny ma zapewnioną możliwość dojazdu przez istniejący zjazd publiczny z drogi krajowej nr [...] w km 352+300 strona prawa.