Postanowienie WSA we Wrocławiu z dnia 10 maja 2023 r., sygn. II SA/Wr 42/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Olga Białek po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2023 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wtrzymanie wykonania decyzji w sprawie ze skargi A. M. F. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Wałbrzychu z dnia [...] r. [...] w przedmiocie nabycia z mocy prawa nieodpłatnie przez Skarb Państwa mienia pozostałego po przedsiębiorcy postanawia: wstrzymać wykonanie decyzji Starosty Kłodzkiego dnia [...] r., nr [...].

Uzasadnienie

Strona skarżąca w treści skargi wniosła o wstrzymanie wykonania decyzji organu I instancji, [...], z dnia [...] r., nr [...], utrzymanej w mocy wskazaną w sentencji decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Wałbrzychu, powołując jako podstawę prawną wniosku art. 61 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 – dalej: p.p.s.a.).

Następnie w piśmie z dnia 20 kwietnia 2023 r., wniosła o przyspieszenie rozpoznania powyższego wniosku. Strona wskazała, że podtrzymuje żądanie wstrzymania wykonania decyzji organu I instancji, przywołując tym razem, jako podstawę wniosku art. 61 § 3 p.p.s.a. Uzasadniając przedmiotowy wniosek podała, że decyzja Starosty dotyczy mienia pozostałego po A. Sp. z o.o., w skład którego wchodzą dwie nieruchomości o znacznej wartości, zabudowane budynkiem wpisanym do rejestru zabytków. Wskazana decyzja potwierdza nabycie prawa własności i stanowi podstawę wpisu do księgi wieczystej. Na poparcie powyższego powołana została uchwała Sądu Najwyższego z dnia 9 października 2007 r., sygn. akt III CZP 46/07 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 stycznia 2014 r., sygn. akt I OSK 1585/12. W ocenie strony skarżącej, skoro w okolicznościach niniejszej sprawy obie nieruchomości mają wysoką wartość, a nadto skarżąca poczyniła wydatki w celu odrestaurowania nieruchomości wpisanej na listę zabytków, to nie ulga wątpliwości, że wykonanie decyzji organu I instancji będzie wiązać się z wyrządzeniem znacznej szkody skarżącej, która utraci prawo własności w pozostałym po spółce mieniu. Spowoduje też trudne do odwrócenia skutki – zmiany w księgach wieczystych w zakresie danych właściciela na Skarb Państwa i możliwości sprzedaży nieruchomości na rzecz innych podmiotów. Na poparcie powyższej argumentacji skarżąca powołała postanowienie NSA z dnia 16 marca 2018 r., sygn. akt I OZ 253/18 i postanowienie WSA we Wrocławiu z dnia 11 kwietnia 2018 r., sygn. akt II SA/Wr 792/17.