Postanowienie WSA we Wrocławiu z dnia 11 kwietnia 2018 r., sygn. II SA/Wr 792/17

Wstrzymanie wykonania aktu

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym Przewodniczący: Sędzia WSA Anna Siedlecka po rozpoznaniu w Wydziale II w dniu 11 kwietnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. F. o wstrzymanie wykonania decyzji Starosty K. z dnia [...] r. nr [...] w sprawie ze skargi A. F. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego od decyzji stwierdzającej nabycie przez Skarb Państwa nieodpłatnie z mocy prawa mienia po przedsiębiorcy postanawia: wstrzymać wykonanie decyzji Starosty K. z dnia [...] r. nr [...].

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją SKO w W. umorzyło postępowanie odwoławcze od decyzji Starosty K. z dnia [...] r. nr [...], którą stwierdzono nabycie z dniem 1 stycznia 2016 r. przez Skarb Państwa - Prezydenta m.st. Warszawy mienia pozostałego po przedsiębiorcy, tj. "A." sp. z o.o. z ostatnią siedzibą w Warszawie, uznanego za wykreślony z rejestru handlowego.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu wniesiono o uchylenie zaskarżonej decyzji SKO, a także o wstrzymanie wykonania ww. decyzji Starosty K..

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu postanowieniem z dnia 29 grudnia 2017 r. sygn. akt II SA/Wr 792/17 odmówił wstrzymania wykonania decyzji organu I instancji. Odmawiając zastosowania ochrony tymczasowej Sąd stwierdził, że w skardze zaprezentowano wyłącznie rozbudowaną argumentację wskazującą na negatywną ocenę zaskarżonej decyzji, jednak - poza sformułowaniem w petitum skargi wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji starosty - nie zawarto twierdzeń wskazujących w istocie na to, że z wykonaniem zaskarżonej decyzji łączy się niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Wobec tego Sąd przyjął, że lakoniczny wniosek skarżącej zamieszczony w treści skargi nie przemawia za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji. Ponadto Sąd doszedł do przekonania, że decyzja Starosty K., której wstrzymania wykonania domaga się skarżąca, nie nadaje się do wykonania w rozumieniu art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm., dalej: p.p.s.a.). Decyzję starosty wydano na podstawie art. 9 ust. 2i ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz.U. Nr 121, poz. 770 ze zm.), który w zdaniu pierwszym stanowi, że nabycie przez Skarb Państwa zgodnie z ust. 2b własności nieruchomości albo użytkowania wieczystego stwierdza, w drodze decyzji, starosta właściwy ze względu na miejsce położenia nieruchomości. Z art. 9 ust. 2b wskazanej ustawy wynika zaś, że z dniem 1 stycznia 2016 r. Skarb Państwa nabywa nieodpłatnie z mocy prawa mienie podmiotów, o których mowa w ust. 2a. Zatem skutek w postaci przejścia mienia przedsiębiorcy na Skarb Państwa następuje z mocy samego prawa, a nie na mocy decyzji administracyjnej. Decyzja taka nie wywołuje więc skutków, których wstrzymania można by domagać się w postępowaniu sądowoadministracyjnym.