Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok NSA z dnia 22 listopada 2022 r., sygn. II OSK 2249/22

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: sędzia NSA Wojciech Mazur /spr./ po rozpoznaniu w dniu 22 listopada 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej [...] sp. z o.o. z siedzibą w [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 20 maja 2022 r., sygn. akt II SA/Kr 394/22 w sprawie sprzeciwu [...] Sp. z o.o. w [...] (poprzednio w [...]) od decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] lutego 2022 r. znak: [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy 1. uchyla zaskarżony wyrok oraz zaskarżoną decyzję, 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] na rzecz skarżącej [...] sp. z o.o. z siedzibą w [...] kwotę 897 (osiemset dziewięćdziesiąt siedem) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 20 maja 2020 r., sygn. II SA/Kr 394/22, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił sprzeciw [...] Sp. z o.o. w [...] (poprzednio w [...]) od decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] lutego 2022 r. znak: [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy.

Powyższy wyrok zapadł w następujących okolicznościach:

Decyzją z dnia [...] stycznia 2022 r. Burmistrz [...] ustalił na wniosek [...] Spółki z o.o. warunki zabudowy dla inwestycji w postaci farmy fotowoltaicznej o mocy do 1 MW wraz z infrastrukturą towarzyszącą.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] decyzją z dnia [...] lutego 2022 uchyliło tę decyzję wskazując, że błędne jest stanowisko organu I Instancji, stwierdzające, że w świetle art. 61 ust. 3 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jednolity: Dz. U. z 2021 r, poz. 741, zwanej dalej u.p.z.p.) dla instalacji odnawialnego źródła energii nie stosuje się wymogów określonych w art. 61 ust. 1 pkt 1 i 2 u.p.z.p. (tj. wymogu "dobrego sąsiedztwa" oraz "dostępu do drogi publicznej"). Powołując się na orzecznictwo sądów administracyjnych wskazano, że art. 61 ust. 3 cyt. u.p.z.p. nie funkcjonuje i nie pozostaje w tym akcie prawnym wyłącznie w relacji do art. 61 ust 1 i ust. 2 lecz także do innych przepisów, w tym art. 1 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 2 pkt 1. Oceniając ustawowe przesłanki lokalizacji systemów fotowoltaicznych należy też mieć na uwadze aktualnie obowiązujące przepisy art. 10 ust. 2a i art. 15 ust. 3 pkt 3a u.p.z.p., w których ustawodawca wprowadził odrębne unormowania dotyczące urządzeń wytwarzających energię z odnawialnych źródeł energii o mocy przekraczającej 500 kW. Podsumowując organ odwoławczy stwierdził, że w przypadku wytwarzania energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii mającej charakter działalności gospodarczej o charakterze przemysłowym, w przypadku braku miejscowego planu, konieczne jest spełnienie zasady tzw. dobrego sąsiedztwa. W analizowanym przypadku organ l instancji niezasadnie odstąpił od badania spełnienia warunków wynikających z art. 61 ust. 1 pkt 1 i 2 u.p.z.p., a w związku z tym, że organ odwoławczy nie może zastępować organu I instancji w załatwieniu sprawy.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00