Wyrok WSA w Warszawie z dnia 5 października 2022 r., sygn. I SA/Wa 81/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Dariusz Pirogowicz, Sędziowie: sędzia WSA Małgorzata Boniecka-Płaczkowska (spr.), sędzia WSA Przemysław Żmich, , Protokolant referent Anna Kaczyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 października 2022 r. sprawy ze skargi Polskiego Związku Działkowców w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia 16 listopada 2021 r. nr KOC/5072/Go/21 w przedmiocie odmowy stwierdzenia nabycia prawa użytkowania oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z 16 listopada 2021 r., nr KOC/5072/Go/21 Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Warszawie, po rozpoznaniu odwołania stowarzyszenia ogrodowego Polski Związek Działkowców [...], od decyzji Prezydenta m. st. Warszawy z 15 lipca 2021 r. nr 1/ROD/2021, utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu Kolegium wskazało, że wyrokiem z 9 grudnia 2019 r., sygn. akt I SA/Wa 2000/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił uprzednio wydane w niniejszej sprawie decyzje Prezydenta i Kolegium.

W wyniku ponownego rozpatrzenia wniosku Polskiego Związku Działkowców z 27 listopada 2018 r. Prezydent m. st. Warszawy decyzją z 15 lipca 2021 r. odmówił stwierdzenia nabycia z dniem 19 stycznia 2016 r. przez wnioskodawcę prawa użytkowania gruntu stanowiącego własność m. st. Warszawy, położonego w Warszawie przy [...], oznaczonego jako działka ew. nr [...] w obrębie [...] o pow. 1 m2.

Odwołanie od decyzji Prezydenta złożył Polski Związek Działkowców [...].

Rozpatrując sprawę Kolegium przytoczyło treść art. 75 i art. 76 ustawy z 13 grudnia 2013 r. o rodzinnych ogrodach działkowych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1071).

Organ odwoławczy wskazał, że w wiążącym w niniejszej sprawie wyroku o sygn. akt I SA/Wa 2000/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zobowiązał do dokładnego wyjaśnienia, dlaczego z dwóch możliwych rozumień pojęcia "zlokalizowanego" organ przyjął rozumienie bardziej restrykcyjne i niekorzystne dla strony, mimo braku takiego obowiązku wynikającego z przepisów ustawy. Sąd wskazał, że wyjaśnienia wymaga również kwestia, dlaczego według organu ważny jest stan faktyczny i prawny istniejący w dacie wydania decyzji lokalizacyjnej (w rozpatrywanej sprawie z 1968 r.), nie zaś stan faktyczny i prawny istniejący w dniu wejścia w życie ustawy, czyli 19 stycznia 2014 r.