Wyrok NSA z dnia 28 września 2022 r., sygn. I OSK 1422/19

Dnia 28 września 2022 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Elżbieta Kremer Sędziowie: sędzia NSA Maciej Dybowski sędzia NSA Piotr Przybysz (sprawozdawca) po rozpoznaniu w dniu 28 września 2022 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej E. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 5 grudnia 2018 r., sygn. akt IV SA/Po 932/18 w sprawie ze skargi E. W. na decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia 2 sierpnia 2018 r., nr SN-III.7515.1.36.2018.11 w przedmiocie odmowy zwrotu nieruchomości oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Uzasadnienie:

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu po rozpoznaniu sprawy ze skargi E. W. na decyzję Wojewody Wielkopolskiego z 2 sierpnia 2018 r., nr SN-III.7515.1.36.2018.11, w przedmiocie odmowy zwrotu nieruchomości, wyrokiem z 5 grudnia 2018 r., sygn. akt IV SA/Po 932/18, oddalił skargę. Wyrok ten, podobnie jak i pozostałe wyroki sądów administracyjnych przywołane poniżej, jest dostępny w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych – http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Skargę kasacyjną na powyższe rozstrzygnięcie złożyła E. W. reprezentowana przez radcę prawnego P.D., zaskarżając wyrok w całości. Sądowi I instancji zarzuciła:

1. na podstawie art 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. dalej p.p.s.a.) naruszenie przepisów postępowania poprzez naruszenie art. 141 § 4 p.p.s.a. polegające na niedostatecznym wyjaśnieniu podstawy prawnej rozstrzygnięcia, poprzez powtórzenie w uzasadnieniu wyroku argumentów skarżonego organu bez wykazania błędów w argumentacji skarżącej, która kontrargumentację sformułowała już w skardze na decyzje, co mogło mieć wpływ na rozstrzygnięcie;

2. na podstawie art. 174 pkt 1 p.p.s.a . naruszenie prawa materialnego poprzez:

a) błędną wykładnię, a w związku z tym niewłaściwe zastosowanie art. 4 pkt 1 oraz art. 4 pkt 22 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2222 ze zm. – dalej u.d.p.), polegające na przyjęciu, że nieruchomość, której zwrotu domaga się skarżąca, stanowi zieleń przydrożną;