Wyrok NSA z dnia 17 sierpnia 2022 r., sygn. II OSK 2955/19

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zdzisław Kostka Sędziowie: sędzia NSA Tomasz Bąkowski (spr.) sędzia NSA Leszek Kiermaszek po rozpoznaniu w dniu 17 sierpnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. D. i K. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 23 maja 2019 r., sygn. akt II SA/Bk 189/19 w sprawie ze skargi A. D. i K. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Białymstoku z dnia 15 stycznia 2019 r., nr 409.281/B-4/17/18 w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ustalającej warunki zabudowy oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 23 maja 2019 r., sygn. akt II SA/Bk 189/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku oddalił skargę A. D. i K. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Białymstoku z dnia 15 stycznia 2019 r., nr 409.281/B-4/17/18, w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ustalającej warunki zabudowy.

Wyrok ten został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

Decyzją z dnia 3 lipca 2012 r., nr 434/2012, Prezydent Miasta Białegostoku, działając na wniosek inwestora – Miasta Białystok, ustalił warunki zabudowy dla inwestycji, dotyczącej budowy zespołu budynków mieszkalnych wielorodzinnych z usługami nieuciążliwymi i handlem w parterach, garażami, parkingami, niezbędnymi budowlami (m. in. mury oporowe), zagospodarowaniem terenu, wraz z infrastrukturą techniczną, na działce nr [...] i na części działki nr [...], położonych przy ul. [...] (obręb [...]) w B. Decyzja ta stała się ostateczna w dniu 25 lipca 2012 r.

W dniu 6 lipca 2018 r. do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Białymstoku wpłynął wniosek K. D. i A. D., reprezentowanych przez pełnomocnika, o stwierdzenie nieważności ww. decyzji, ze względu na jej rażącą sprzeczność z art. 61 ust. 1 pkt 1-5 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2017 r., poz. 1073, dalej: "u.p.z.p.") w zw. z § 5 i § 7 ust. 1 i 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz.U. Nr 164, poz. 1588, dalej: "rozporządzenie MI"), przez przeprowadzenie rażąco nieprawidłowej analizy funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania terenu, w szczególności naruszenie zasady ciągłości i jednolitości istniejącej zabudowy w zakresie wskaźnika zabudowy oraz ustalenia wysokości górnej krawędzi elewacji budynku. We wniosku zarzucono ponadto, że organ tj. Prezydent Miasta Białegostoku rozstrzygnął postępowanie we własnej sprawie, które służyło przygotowaniu terenu do sprzedaży i uzyskaniu optymalnej ceny na rzecz Gminy Białystok – przy całkowitym pominięciu interesu mieszkańców i zasad dobrego sąsiedztwa. Wnioskodawcy wnieśli o stwierdzenie nieważności ww. decyzji powołując się na art. 156 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1257 ze zm., dalej: "k.p.a.").