Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 23 maja 2019 r., sygn. II SA/Bk 189/19

Administracyjne postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Elżbieta Trykoszko, Sędziowie sędzia WSA Marek Leszczyński, sędzia WSA Małgorzata Roleder (spr.), Protokolant st. sekretarz sądowy Sylwia Tokajuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 23 maja 2019 r. sprawy ze skargi A. D. i K. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] stycznia 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ustalającej warunki zabudowy oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] Prezydent Miasta B., działając na wniosek inwestora - Miasta B., ustalił warunki zabudowy dla inwestycji, dotyczącej budowy zespołu budynków mieszkalnych wielorodzinnych z usługami nieuciążliwymi i handlem w parterach, garażami, parkingami, niezbędnymi budowlami (m. in. mury oporowe), zagospodarowaniem terenu, wraz z infrastrukturą techniczną, na działce nr [...] i na części działki nr [...], położonych przy ul. [...] (obręb [...]) w B. Decyzja ta stała się ostateczna w dniu [...] lipca 2012 r.

W dniu [...] lipca 2018 r. do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. wpłynął wniosek K. D. i A. D., reprezentowanych przez pełnomocnika, o stwierdzenie nieważności ww. decyzji, ze względu na jej rażącą sprzeczność z art. 61 ust. 1 pkt 1-5 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2017 r., poz. 1073, dalej: "u.p.z.p.") w zw. z § 5 i § 7 ust. 1 i 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz.U. Nr 164, poz. 1588, dalej: "rozporządzenie MI"), przez przeprowadzenie rażąco nieprawidłowej analizy funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania terenu, w szczególności naruszenie zasady ciągłości i jednolitości istniejącej zabudowy w zakresie wskaźnika zabudowy oraz ustalenia wysokości górnej krawędzi elewacji budynku. Pełnomocnik zarzucił ponadto, że organ tj. Prezydent Miasta B. rozstrzygnął postępowanie we własnej sprawie, które służyło przygotowaniu terenu do sprzedaży i uzyskaniu optymalnej ceny na rzecz Gminy B. - przy całkowitym pominięciu interesu mieszkańców i zasad dobrego sąsiedztwa. Wnioskodawcy wnieśli o sierdzenie nieważności ww. decyzji powołując się na art. 156 ust. 1 pkt 2 k.p.a.