Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 19 lipca 2022 r., sygn. II SA/Bd 448/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jerzy Bortkiewicz Sędziowie sędzia WSA Renata Owczarzak (spr.) asesor WSA Mariusz Pawełczak po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 19 lipca 2022 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w Nakle nad Notecią na uchwałę Rady Miejskiej w Nakle nad Notecią z dnia 24 lutego 2022 r. nr uchwała XLVI/998/2022 w przedmiocie programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobieganiu bezdomności zwierząt na terenie gminy oddala skargę.

Uzasadnienie

II SA/Bd 448/22

UZASADNIENIE

Prokurator Rejonowy w Nakle nad Notecią zaskarżył do Sądu w części uchwałę nr XLVI/998/22 Rady Miejskiej w Nakle nad Notecią z dnia 24 lutego 2022 r. w sprawie przyjęcia Programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Miasta i Gminy Nakło nad Notecią, w zakresie § 3 ust. 3 Załącznika do uchwały. Zaskarżonej uchwale zarzucił istotne naruszenie przepisów prawa, tj. art. 11a ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o ochronie zwierząt (Dz.U. z 2020 r. poz. 638, zwanej dalej u.o.z.) przez zaniechanie wskazania listy społecznych opiekunów (karmicieli) kotów wolno żyjących i wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały we wskazanej części.

W odpowiedzi na skargę Rada Miejska w Nakle nad Notecią wniosła o jej oddalenie prezentując stanowisko, że program wyczerpuje wszystkie wymogi ustawowe. Program opieki nad zwierzętami bezdomnymi w aspekcie opieki nad wolno żyjącymi kotami w tym ich dokarmiania, nie może być utożsamiany ze szczegółowym harmonogramem dokarmiania kotów. Organ odwołał się do wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 21.09.2021 r. sygn. akt II SA/Bd 687/21, który stanął na stanowisku, że Program nie może być uznany za źródło nałożenia na obywatela obowiązków zaś zamieszczenie listy nazwisk karmicieli kotów w uchwale spełniałoby tylko funkcję informacyjną oraz byłoby nietrwałe (rodziłoby konieczność wielokrotnego jej zmieniania) i niepotrzebnie formalizowałby społeczne chęci w zakresie opieki nad zwierzętami