Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 19 lutego 2024 r., sygn. III SA/Gl 1080/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Herman, Sędziowie Sędzia WSA Magdalena Jankiewicz (spr.), Sędzia WSA Marzanna Sałuda, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Izabela Maj-Dziubańska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 lutego 2024 r. sprawy ze skargi N.S. na decyzję Wojewody Śląskiego z dnia 12 sierpnia 2022 r. nr PSIII.8640.320.2022 w przedmiocie utraty statusu osoby bezrobotnej i prawa do zasiłku uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta R. z dnia 10 czerwca 2022 r. nr [...].

Uzasadnienie

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 13 października 2023r. sygn. akt I OSK 1056/23 uchylił wyrok WSA w Gliwicach z 14 grudnia 2022r. sygn. akt III SA/Gl 786/22 w sprawie ze skargi N. S. na decyzję Wojewody Śląskiego z 12 sierpnia 2022r. nr PSIII.8640.320.2022 w przedmiocie utrzymania w mocy decyzji Prezydenta Miasta R. z 10 czerwca 2022r. nr [...] orzekającej o utracie statusu osoby bezrobotnej i prawa do zasiłku z dniem 6 sierpnia 2021r. z powodu podjęcia zatrudnienia.

Stan faktyczny sprawy przedstawia się następująco.

Prezydent Miasta R. decyzją z 10 czerwca 2022 r., wydaną po uprzednim uchyleniu przez Wojewodę jego decyzji z 31 stycznia 2021 r. orzekł o utracie przez skarżącą statusu osoby bezrobotnej oraz prawa do zasiłku dla bezrobotnych z dniem 6 sierpnia 2021 r. Decyzja ta utrzymana została w mocy przez Wojewodę decyzją z 12 sierpnia 2022 r.

Podstawę prawną rozstrzygnięcia organu I instancji stanowiły przepisy art. 33 ust. 4 pkt 1 w zw. z art. 9 ust. 1 pkt 14 lit. a, b, w związku z art. 2 ust. 1 pkt 2, ustawy z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1100, ze zm., dalej: ustawa o promocji zatrudnienia").

Podstawą faktyczną rozstrzygnięcia organu pierwszej instancji było ustalenie, że skarżąca odbyła na początku sierpnia 2021 r. szkolenie i zawarła umowę, w której w zamian za opłacenie ww. szkolenia zobowiązała się do podjęcia zatrudnienia. Formalnie nie zawarto umowy o pracę, ale skarżąca stawiała się w zakładzie pracy – Salonie "[...]" i oprócz nauki, przyglądania się przy pracy innym pracownikom, wykonywała zlecane jej czynności. Odnosząc się do twierdzeń skarżącej, w których konsekwentnie zaprzeczała, że miała zamiar zawarcia z właścicielką salonu umowy cywilnoprawnej organ wskazał, że powstaje wątpliwość na jakiej znanej systemowi prawnemu podstawie skarżąca przebywała w salonie kosmetycznym i korzystając z zasobów pracodawcy wykonywała usługi na rzecz klientek salonu. Nawet jeżeli z punktu widzenia skarżącej wykonywane przez nią czynności miały charakter incydentalny, nie przyniosły jej żadnego zysku czy to w wymiarze gospodarczym, czy też podwyższenia kwalifikacji, to zapisy ustawy regulującej status bezrobotnego nie przewidują możliwości pozostawienia w ewidencji osób bezrobotnych, które podejmują krótkotrwałe zatrudnienie, czy świadczą usługi przez jeden czy kilka dni. Wręcz przeciwnie, art. 33 ust. 4 pkt 1 ustawy o promocji zatrudnienia, stanowi, że starosta z zastrzeżeniem art. 75 ust. 3 ustawy, pozbawia statusu bezrobotnego, który nie spełnia warunków, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt. 2 ustawy, tj. np. w przypadku podjęcia zatrudnienia, czy innej pracy zarobkowej. W niniejszej sprawie, w ocenie organu istotne było to, że 6 sierpnia 2021 r. po odbytym szkoleniu zgodnie z umową o podnoszenie kwalifikacji zawodowych skarżąca wykonywała odpłatnie usługi w salonie kosmetycznym, co stanowi w myśl przepisów przesłankę do utraty statusu osoby bezrobotnej i prawa do zasiłku.