Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 17 stycznia 2024 r., sygn. II SA/Gl 1626/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Artur Żurawik, Sędziowie Sędzia WSA Beata Kalaga-Gajewska (spr.), Asesor WSA Agnieszka Kręcisz-Sarna, , po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 17 stycznia 2024 r. sprawy ze skargi E. G., M. K. na postanowienie Wojewody Śląskiego z dnia 4 sierpnia 2023 r. nr IFXIV.7840.9.13.2023 w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie wznowienia postępowania dotyczącego pozwolenia na budowę oddala skargę.

Uzasadnienie

Prezydent Miasta G. (dalej: "organ I instancji") decyzją nr [...] z dnia 21.02.2022 r. orzekł o zatwierdzeniu projektu zagospodarowania terenu i projektu architektoniczno-budowlanego oraz udzielił pozwolenia na budowę N. Sp. z o.o. Sp. K. z siedzibą w G. (dalej w skrócie: "inwestor" przy czym obecnie brzmienie firmy to: "N. [...] Sp. K.") zespołu czterech budynków mieszkalnych wielorodzinnych z garażami podziemnymi wraz z murami oporowymi, wewnętrznymi instalacjami, zbiornikiem na wody deszczowe, wewnętrznym układem komunikacyjnym, 46 miejscami postojowymi oraz zagospodarowaniem terenu, obejmującego fragmenty działek nr[...], [...],[...]i [...]obręb [...] w rejonie zachodniej obwodnicy. W dalszej części uzasadnienia powyższa decyzja została oznaczona jako "pozwolenie na budowę".

Odwołanie od powyższej decyzji wnieśli M. H., M. K. i E. G., którzy nie zostali uznani za strony postępowania, jak też Ogólnopolskie Stowarzyszenie P. z siedzibą w G.

Wojewoda Śląski (dalej: "organ II instancji") decyzją z dnia 14 lipca 2022 r., nr IFXIV.7840.9.17.2022, wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (obecnie tekst jednolity: Dz. U. z 2023 r. poz. 775 z późn. zm., dalej w skrócie: "k.p.a.") i art. 82 ust. 3 ustawy z dnia lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 2351 z póżn. zm., dalej w skrócie: "p.b."), umorzył postępowanie odwoławcze. Przypomniał, że przed wydaniem decyzji organ I instancji ustalił strony postępowania, za które oprócz inwestora uznał osoby fizyczne: właścicieli nieruchomości nr [...], sąsiadującej z działką nr [...] (jedną z działek inwestycyjnych), oraz Gminę G. jako właściciela działek nr [...], [...], [...], przez które zaprojektowano skomunikowanie planowanej inwestycji z drogą publiczną. Odnosząc się do podstaw normatywnych rozstrzygnięcia wskazał art. 28 ust. 2 p.b. i definicję obszaru oddziaływania zawartą w art. 3 pkt 20 p.b. Zaakcentował, że tylko takie ograniczenia w zagospodarowaniu nieruchomości, które są związane z konkretnym przepisem prawa wprowadzającym je, dają prawo do uczestnictwa w charakterze strony w postępowaniu administracyjnym dotyczącym pozwolenia na budowę. Wyjaśnił, że M. H. i M. K. są współwłaścicielami działki nr [...]obręb[...], położonej w G., aktualnie niezabudowanej, oddalonej - zgodnie z projektem zagospodarowania terenu - od granic terenu inwestycji o około 9 m w kierunku północnym oraz o około 23 m od najbliżej położonego projektowanego budynku mieszkalnego wielorodzinnego (o wysokości 12,60 m nad poziomem terenu). Natomiast E. G. jest współwłaścicielką działki nr [...] położonej w G. Działka ta jest zabudowana budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym. Jest oddalona od granic terenu inwestycji o około 80 m w kierunku północno-wschodnim. Odległość pomiędzy jej budynkiem a projektowanym budynkiem oznaczonym literą B wynosi 105,45 m (zgodnie z rysunkiem PZT - plansza wymiarowa). Ponadto, działka ta jest oddalona od projektowanego zbiornika retencyjnego na wody opadowe o około 85 m. Organ II instancji wskazał jednocześnie, że żadna z powyżej wymienionych działek nie graniczy z działkami inwestycyjnymi. Odniósł się także do treści opinii technicznej mgr inż. arch. W. O., na którą powołały się strony wnoszące odwołanie. Według tej opinii działki sąsiednie są realnie zagrożone zalaniem przez wody opadowe i roztopowe. W konsekwencji sposób ich zabudowy jest poważnie ograniczony. Działki te m.in. nie będą mogły posiadać kondygnacji podziemnych. W przypadku zaś intensywnych opadów czas opróżnienia zbiorników bezodpływowych na działkach inwestora wyniesie około kilkudziesięciu godzin. Jednak według organu II instancji opinia ta nie odnosi się do inwestycji będącej przedmiotem niniejszego postępowania, lecz do innego zamierzenia budowlanego inwestora, obejmującego budowę zespołu budynków mieszkalnych wielorodzinnych z garażami podziemnymi oraz murami oporowymi na działkach nr[...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], obręb [...] w rejonie ul. [...] w G. Inwestor odstąpił od zamiaru realizacji powyższego zamierzenia i cofnął wniosek o wydanie pozwolenia na budowę. W wyniku cofnięcia wniosku postępowanie w sprawie wydania pozwolenia na budowę zostało umorzone decyzją Prezydenta Miasta G. nr [...] z dnia 16 lutego 2022 (utrzymaną w mocy decyzją organu II instancji z dnia 13 marca 2022 r., nr[...]). W konsekwencji, wymieniona powyżej opinia, nie może przesądzać o posiadaniu przez odwołujących statusu stron w niniejszym postępowaniu, dotyczącym pozwolenia na budowę odrębnego zamierzenia inwestora. Według organu II instancji ograniczenia wskazane w odwołaniu i ich charakter, nie mogą przesądzać o posiadaniu interesu prawnego w niniejszej sprawie. Kwestie natomiast związane z odprowadzeniem wód opadowych z terenu nieruchomości regulują przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 1065 z późn. zm., dalej w skrócie: "rozporządzenie"), zwłaszcza § 28 i § 29 tego rozporządzenia. Jednocześnie zauważył, że zatwierdzony projekt zawiera rozwiązania w zakresie odwodnienia przedmiotowego zespołu budynków wielorodzinnych, które są zgodne z warunkami technicznymi wydanymi przez Wydział Gospodarowania Wodami Urzędu Miejskiego w G. Dla odwodnienia inwestycji zaprojektowano m.in. zbiornik retencyjny o pojemności 512,0 m³, z którego woda po zakończeniu budowy będzie wykorzystywana do podlewania zieleni i celów gospodarczych. W obowiązujących przepisach nie zostały określone wymogi odległościowe w zakresie sytuowania zabudowy od tego typu urządzeń. Tym samym projektowane rozwiązanie w postaci zbiornika retencyjnego nie będzie powodować ograniczenia w zabudowie nieruchomości należących do odwołujących. Ich interesu prawnego nie można również wywieść z ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta G. dla terenów związanych bezpośrednio z rozwojem układu komunikacyjnego w G., położonych wzdłuż południowo-zachodniej obwodnicy miasta oraz autostrady A-4, zatwierdzonego Uchwałą Rady Miejskiej w G. z dnia[...] nr [...] (Dz. Urz. Woj. Śl. z [...] r., nr[...], poz.[...]), zwłaszcza § 18 planu miejscowego. Dla terenów od 1UPn do 22UPn, na których częściowo jest zlokalizowana projektowana inwestycja, zakazano "odprowadzania do cieków wodnych ścieków deszczowych z dróg, parkingów i placów o trwalej nawierzchni, bez ich oczyszczenia oraz realizacji inwestycji bez urządzeń zabezpieczających wody i grunt przed skutkami awarii i wypadków". Zdaniem organu II instancji, z powyższych ustaleń nie wynikają jakiekolwiek ograniczenia w zakresie zabudowy nieruchomości odwołujących w związku z planowaną inwestycją. Końcowo nadmienił, że w zakresie dotyczącym działek nr [...],[...] , [...] i [...] inwestycja nie wymagała decyzji środowiskowej. Za nieuzasadnione uznał również wnioski o dopuszczenie w poczet materiału dowodowego dodatkowych dowodów.