Wyrok NSA z dnia 12 stycznia 2024 r., sygn. III OSK 7203/21

W sytuacji gdy wyrok Trybunału Konstytucyjnego stwierdza niekonstytucyjność przepisu prawa używanego jako podstawa orzekania, każdy organ stosujący prawo, w tym administracja publiczna i sądy, jest zobowiązany do wykładni pozostałych przepisów oraz podejmowanych na ich podstawie czynności prawnych w sposób zgodny z wyrokiem Trybunału i ustawą zasadniczą, co w konsekwencji może prowadzić do konieczności wyrównania świadczeń w przypadku ich wcześniejszego ustalenia na podstawie niekonstytucyjnego przepisu.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Wojciech Jakimowicz Sędziowie sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk (spr.) sędzia del. WSA Beata Jezielska po rozpoznaniu w dniu 12 stycznia 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Komendanta Wojewódzkiego Policji w Łodzi od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 5 sierpnia 2021 r. sygn. akt III SA/Łd 264/21 w sprawie ze skargi S. B. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w Łodzi z dnia 23 grudnia 2020 roku nr F-587/2020 w przedmiocie odmowy wypłaty wyrównania ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i dodatkowy oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z 5 sierpnia 2021 r. sygn. akt III SA/Łd 264/21 wydanym po rozpoznaniu sprawy ze skargi S. B. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w Łodzi z 23 grudnia 2020 roku nr F-587/2020 w przedmiocie odmowy wypłaty wyrównania ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i dodatkowy, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) oraz art. 135 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.) dalej "p.p.s.a." uchylił zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Komendanta Miejskiego Policji w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 27 października 2020 roku nr 7/2020.

W uzasadnieniu wyroku Sąd pierwszej instancji wskazał, że istota sporu sprowadza się do stwierdzenia, czy istnieje podstawa prawna do wypłacenia skarżącemu, który zakończył służbę w Policji przed dniem 6 listopada 2018 r. wyrównania ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy lub dodatkowy. Zdaniem Sądu, przyjęta przez organy literalna wykładnia art. 9 ust. 1 ustawy z 14 sierpnia 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach dotyczących wsparcia służb mundurowych nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, o zmianie ustawy o Służbie Więziennej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020 r. poz. 1610), zwanej dalej "ustawą o szczególnych rozwiązaniach" lub "ustawą nowelizującą" nie uwzględnia skutków wynikających z ww. wyroku TK, którego skutkiem była utrata z dniem 6 listopada 2018 r. mocy obowiązującej art. 115a ustawy o Policji (Dz. U. z 2020 r. poz. 360 ze zm.), ale tylko w takim zakresie, w jakim określał on współczynnik ułamkowy 1/30 uposażenia policjanta, jako podstawę ustalenia wysokości ekwiwalentu za niewykorzystany urlop. W konsekwencji ponieważ art. 9 ust. 1 zd. 2 ustawy nowelizującej, gdy chodzi o ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop wypoczynkowy lub dodatkowy za okres przed dniem 6 listopada 2018 r. stwierdza, że ustala się go na zasadach wynikających z przepisów ustawy (o Policji) w brzmieniu obowiązującym przed dniem 6 listopada 2018 r., to stosując art. 115a ustawy Policji w brzmieniu obowiązującym przed dniem 6 listopada 2018 r. należy także uwzględniać skutki wyroku TK z 30 października 2018 r., sygn. akt K 7/15 i dokonać takiej wykładni tego przepisu, która zapewni jego zgodność z wyrokiem TK, który ma moc powszechnie obowiązującą i jest ostateczny. Oznacza to konieczność pominięcia stosowania tego przepisu w zakresie regulacji intertemporalnej ograniczającej zakres czasowy skutku derogacyjnego ww. wyroku TK. W związku z powyższym, Sąd pierwszej instancji uznał, że zaskarżona decyzja oraz decyzja organu I instancji naruszają przepisy prawa materialnego, co uzasadnia ich uchylenie.