Wyrok NSA z dnia 10 stycznia 2024 r., sygn. III OSK 5935/21

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną w sytuacji, gdy błędne uzasadnienie orzeczenia sądu niższej instancji nie wpływa na zgodność tego orzeczenia z prawem, a wykładnia przepisów prawa materialnego powinna uwzględniać całość regulacji prawnej, jej cel i kontekst systemowy, przy czym norma prawna może być interpretowana inaczej niż została zastosowana przez sąd pierwszej instancji, jeśli taka interpretacja bardziej odpowiada zamiarowi ustawodawcy.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Rafał Stasikowski Sędziowie sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk (spr.) sędzia del. WSA Kazimierz Bandarzewski po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Komendanta Wojewódzkiego Policji w Rzeszowie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 8 czerwca 2021 r. sygn. akt II SA/Rz 459/21 w sprawie ze skargi B. P. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w Rzeszowie z dnia 4 lutego 2021 r. nr 248 w przedmiocie odmowy wypłaty wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z 8 czerwca 2021 r. sygn. akt II SA/Rz 459/21 wydanym po rozpoznaniu sprawy ze skargi B. P. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w Rzeszowie z 4 lutego 2021 r. nr 248 w przedmiocie odmowy wypłaty wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) oraz art. 135 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.) dalej "p.p.s.a." uchylił zaskarżoną decyzję i decyzję Komendanta Powiatowego Policji w Jaśle z 6 listopada 2020 r. nr 36/2020.

W uzasadnieniu wyroku Sąd pierwszej instancji wskazał, że zaskarżone decyzje opierają się na błędnej wykładni i wadliwym zastosowaniu art. 9 ust. 1-2 ustawy z 14 sierpnia 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach dotyczących wsparcia służb mundurowych nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, o zmianie ustawy o Służbie Więziennej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1610), zwanej dalej "ustawą o szczególnych rozwiązaniach" lub "ustawą nowelizującą". Trybunał Konstytucyjny wyrokiem z 30 października 2018 r., sygn. akt K 7/15 orzekł, że art. 115a ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2020 r. poz. 360 ze zm.) jest niekonstytucyjny w zakresie, w jakim ustala wysokość ekwiwalentu pieniężnego za 1 dzień niewykorzystanego urlopu wypoczynkowego lub dodatkowego w wymiarze 1/30 części miesięcznego uposażenia. Jednocześnie TK nie skorzystał z możliwości ograniczenia zakresu temporalnego skutków derogacyjnych orzeczenia (art. 190 ust. 3 zd. 1 Konstytucji RP) i wskazania, że niezgodność art. 115a ustawy o Policji nie obejmuje spraw dotyczących wypłaty ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy lub dodatkowy wszczętych i niezakończonych przed dniem ogłoszenia wyroku w Dzienniku Ustaw oraz spraw dotyczących wypłaty ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy lub dodatkowy policjantowi zwolnionemu ze służby przed dniem ogłoszenia wyroku w Dzienniku Ustaw, co nastąpiło 6 listopada 2018 r. W związku z powyższym Sąd stwierdził, że art. 9 ust. 1-2 ustawy nowelizującej naruszył bezpośrednio wyrok TK z 30 października 2018 r., sygn. akt K 7/15 oraz art. 190 ust. 3 zd. 1 i ust. 4 Konstytucji RP. Ustawodawca wprowadzając art. 9 ust. 1-2 ustawy nowelizującej nie był uprawniony do wprowadzenia regulacji intertemporalnej ograniczającej zakres czasowy skutku derogacyjnego wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 30 października 2018 r., sygn. akt K 7/15, a w konsekwencji organy Policji od 6 listopada 2018 r. miały obowiązek uzupełnienia derogowanej treści art. 115a ustawy z 6 kwietnia 1990 r. o Policji przez przyjęcie wykładni ustalonej przez Trybunał Konstytucyjny.