Interpretacja indywidualna z dnia 7 lutego 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.873.2023.2.AKR

Skutki podatkowe odpłatnego zbycia nieruchomości zabudowanej garażem.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 listopada 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 21 listopada 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości zabudowanej garażem. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 24 stycznia 2024 r. (wpływ 29 stycznia 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Udział w nieruchomości (gruncie zabudowanym garażem) nabyła Pani w drodze przekształcenia prawa wieczystego użytkowania w prawo własności. Dla przedmiotowej nieruchomości, położonej w …, prowadzona jest księga wieczysta nr …. Przez wszystkie lata opłaty za użytkowanie wieczyste nieruchomości oraz podatki od nieruchomości były płacone do Urzędu Miasta …. Okres użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości datuje się od 21 marca 1991 r. Współużytkownikami wieczystymi była Pani i Pani mąż …. Po śmierci męża 3 marca 2016 r., na podstawie aktu dziedziczenia z 14 maja 2016 r. współużytkownikami wieczystymi byli: Pani, Pani córka … oraz Pani syn …. Po śmierci Pani syna, na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w … … Wydział Cywilny współużytkownikami wieczystymi gruntu zabudowanego garażem była Pani i Pani córka. W lipcu 2022 r. złożyła Pani do Urzędu Miasta … wniosek o przekształcenie prawa użytkowania wieczystego nieruchomości w prawo własności, który został pozytywnie rozpatrzony. Po uiszczeniu opłaty w kwocie 7 050 zł Prezydent Miasta … 11 stycznia 2023 r. wydał ostateczną decyzję nr … o przekształceniu użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości w prawo własności. Decyzja ta stanowiła podstawę wpisu do księgi wieczystej. Nieruchomość ta została sprzedana 30 czerwca 2023 r. na podstawie aktu notarialnego - umowy sprzedaży (Rep. A nr …/2023).

W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że wspólnie z mężem nabyliście prawo użytkowania wieczystego gruntu 21 marca 1991 r. bez garażu (sam grunt). W akcie notarialnym widnieje zapis, że użytkowanie wieczyste gruntu oddane jest Pani i Pani mężowi celem wybudowania na nim garażu (tylko i wyłącznie). Garaż został wybudowany i oddany do użytku w 1992 r. Od 21 marca 1991 r. Pani i Pani mąż mieliście wspólne prawo do użytkowania wieczystego gruntu, a od 1992 r. wspólne prawo do użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego garażem. Nadmienia Pani, że jest to szeregowa zabudowa garaży na osiedlu. Podatek Pani i Pani mąż płaciliście oddzielnie za grunt i oddzielnie za garaż. Przekształcona w prawo własności jest nieruchomość gruntowa zabudowana garażem. Prawo użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego garażem Pani i Pani mąż nabyliście do wspólności majątkowej małżeńskiej. Wspólność majątkowa małżeńska trwała przez cały okres małżeństwa Pani i Pani męża. Data śmierci Pani syna ... to 20 lipiec 2020 r. Sprzedaż 30 czerwca 2023 r. nieruchomości zabudowanej garażem nie była sprzedażą w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pytanie

Czy sprzedaż udziału w przedmiotowej nieruchomości stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym zbycie go podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym, według stawki 19%? Jaka jest data nabycia przedmiotowej nieruchomości, od kiedy należy liczyć okres 5 lat dla zbytego gruntu, zabudowanego garażem? Czy musi Pani składać zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) PIT-39 za 2023 r. z tytułu zbycia udziału w przedmiotowej nieruchomości?

Pani stanowisko w sprawie

Zdaniem Pani, za datę nabycia nieruchomości na własność nie można przyjąć daty przekształcenia prawa jej użytkowania wieczystego w prawo własności lecz datę nabycia wieczystego użytkowania i dlatego podatek dochodowy ze sprzedaży udziału w tej nieruchomości jest nienależny. Uważa Pani, że nie powinna Pani z tytułu uzyskania przychodu ze sprzedaży udziału w nieruchomości składać zeznania podatkowego PIT-39 za 2023 r.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przytoczony przepis formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą nienastępujące w wykonaniu działalności gospodarczej odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu i rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Zatem, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, co do zasady decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment i sposób ich nabycia.

Interpretacja pojęcia „nabycie” została przedstawiona w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 listopada 2009 r., sygn. akt II FSK 1489/08, w którym Sąd stwierdził, że aby ustalić, jaka czynność prawna wyznacza początek biegu pięcioletniego terminu należy odwołać się do regulacji zawartych w prawie cywilnym. Według Kodeksu cywilnego nabycie jest to uzyskanie prawa własności rzeczy. Zatem, aktywa majątkowe ulegają zwiększeniu. Przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika. Jeśli natomiast chodzi o wybudowanie, to w orzecznictwie sądowym (por. np. wyrok NSA z 26 lutego 1999 r. sygn. akt I SA/Gd 352/97) przyjmuje się, że określenie to należy tłumaczyć w myśl sensu, jaki nadaje mu słownik języka polskiego. Skoro słowo „budować" zostało tu użyte w czasie przeszłym dokonanym, należy przez to rozumieć, że ustawodawca miał na względzie zbudowanie gotowego, skończonego obiektu, by nadawał się do zamieszkania, użytkowania.

Stosownie do art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

Z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że jeżeli nieruchomości lub prawa majątkowe określone przez art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) tej ustawy zostały nabyte w drodze spadku, to ich odpłatne zbycie (dokonane poza działalnością gospodarczą) stanowi przychód podlegający opodatkowaniu, jeżeli nastąpiło ono przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości bądź nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Do wyliczenia 5-letniego okresu, od którego uzależnione jest opodatkowanie sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych nabytych w drodze spadku, wliczany jest zatem nie tylko okres własności nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkobiercę, który dokonuje sprzedaży, ale także okres własności nieruchomości (praw majątkowych) spadkodawcy. Jeżeli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie nieruchomości bądź nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę, do momentu odpłatnego zbycia nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkobiercę upłynęło 5 lat – to sprzedaż nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) w związku z art. 10 ust. 5 ww. ustawy (czyli nabytych w drodze spadku), decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma forma prawna ich nabycia oraz moment nabycia przez spadkodawcę.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.):

Stosownie do art. 924 i art. 925 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia, potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia (art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego).

Powyższe oznacza, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Z przedstawionego opisu wynika, że Pani oraz Pani mąż 21 marca 1991 r. nabyliście do współwłasności majątkowej małżeńskiej prawo użytkowania wieczystego gruntu. W akcie notarialnym widnieje zapis, że użytkowanie wieczyste gruntu oddane jest Pani i Pani mężowi celem wybudowania na nim garażu (tylko i wyłącznie). Garaż został wybudowany i oddany do użytku w 1992 r. Po śmierci męża 3 marca 2016 r. współużytkownikami wieczystymi byli: Pani, Pani córka oraz Pani syn. Po śmierci 20 lipca 2020 r. Pani syna współużytkownikami wieczystymi gruntu, zabudowanego garażem była Pani i Pani córka. W lipcu 2022 r. złożyła Pani do Urzędu Miasta wniosek o przekształcenie prawa użytkowania wieczystego nieruchomości w prawo własności, który został pozytywnie rozpatrzony. Prezydent Miasta 11 stycznia 2023 r. wydał ostateczną decyzję o przekształceniu użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości w prawo własności. Decyzja ta stanowiła podstawę wpisu do księgi wieczystej. Nieruchomość ta została sprzedana 30 czerwca 2023 r. Sprzedaż nie nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji nieruchomości, należy zatem odnieść się do przepisów prawa cywilnego, tj. w szczególności do art. 46 i art. 48 ustawy Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego:

Z treści art. 48 Kodeksu cywilnego wynika, że:

W myśl art. 47 ww. Kodeksu:

Wyżej wymienione przepisy wyrażają generalną zasadę, że budynek jako część składowa nieruchomości z wyjątkami przewidzianymi w ustawie – nie może być odrębnym przedmiotem własności i dzieli los prawny rzeczy głównej, tj. gruntu. Dlatego też, sprzedaż nieruchomości obejmuje zarówno zbycie gruntu, jak i znajdującego się na nim budynku, trwale z nim związanego. Jednocześnie regulacja zawarta w prawie cywilnym skutkuje tym, że datą nabycia nieruchomości jest data nabycia prawa własności gruntu bez względu na to, czy na gruncie tym wybudowano budynek, czy też nie i kiedy to nastąpiło. Odmienna sytuacja prawna występuje tylko w przypadku użytkowania wieczystego gruntu, kiedy na gruncie stanowiącym własność państwową lub gminną może być wzniesiony budynek stanowiący własność wieczystego użytkowania - art. 235 Kodeksu cywilnego.

Pojęcie użytkowania wieczystego zawarte zostało w art. 232 Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 232 § 1 ustawy Kodeks cywilny:

Natomiast w myśl art. 235 § 1-2 wskazanego Kodeksu:

Z zacytowanych przepisów wynika, że co do zasady budynki posadowione na nieruchomościach stanowią ich część składową, przez co dzielą los prawny nieruchomości. Odmiennie należy natomiast traktować budynki wzniesione na gruntach oddanych w użytkowanie wieczyste. Traktowane one być bowiem powinny jako odrębne nieruchomości i chociaż ściśle związane z gruntem stanowiące oddzielny przedmiot władania. Akcesoryjność prawa wieczystego użytkowania oznacza, że żadne z nich nie może stanowić samodzielnie przedmiotu obrotu prawnego.

W przypadku przekształcenia prawa użytkowania wieczystego, przysługującego osobom fizycznym będącym dotychczasowymi użytkownikami wieczystymi, w prawo własności, za datę nabycia nieruchomości, od której upływa pięcioletni termin określony w przywołanym art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie można uznać momentu przekształcenia prawa wieczystego użytkowania w prawo własności na podstawie aktu administracyjnego, jakim jest decyzja administracyjna. Jest to bowiem tylko zmiana formy prawnej faktycznego prawa do nieruchomości. Natomiast nabycie prawa do nieruchomości następuje w chwili zawarcia umowy o ustanowieniu (nabyciu) prawa wieczystego użytkowania. Wobec powyższego, ww. przekształcenie nie jest zdarzeniem prawnopodatkowym, które należy utożsamiać z nabyciem, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto w rozpatrywanej sprawie, należy też odnieść się do przepisów regulujących stosunki majątkowe małżeńskie zawartych w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1359 ze zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy:

Przedmiotami majątkowymi w rozumieniu tego przepisu są wszelkie prawa majątkowe – zarówno bezwzględne (prawo własności rzeczy oraz inne prawa rzeczowe), jak i względne (np. przysługujące małżonkom wierzytelności). Wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Z ww. przepisu wynika, że wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale. Konsekwentnie, w przypadku sprzedaży tego prawa, każdy z małżonków zbywałby je w całości, a nie w określonym udziale.

Zaprezentowane stanowisko znajduje odzwierciedlenie w podjętej przez NSA uchwale w składzie siedmiu sędziów z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w której Sąd stwierdził, że dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, ze zm.) nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków.

W uzasadnieniu uchwały Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że w przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Wspólność małżeńska (łączna) to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Nie mogą także rozporządzać udziałem w jakimkolwiek przedmiocie należącym do tego majątku.

Odnosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy, z uwagi na fakt, że prawo użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego garażem zostało nabyte przez Panią i Pani męża w 1991 r. do majątku objętego wspólnością majątkową małżeńską, a garaż wybudowany został w 1992 r. w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej, nie można wyodrębnić udziałów, które Pani oraz Pani mężowi przysługiwały w chwili ww. nabycia/wybudowania. Z tego względu nie mogła Pani ponownie nabyć udziału w ww. prawie/garażu w drodze dziedziczenia po mężu.

Ww. prawo użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego garażem zostało przekształcone w prawo własności nieruchomości 11 stycznia 2023 r. Jak wskazano wyżej ww. przekształcenie nie jest zdarzeniem prawnopodatkowym, które należy utożsamiać z nabyciem, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego, za moment nabycia przez Panią nieruchomości zabudowanej garażem, w udziale, który przysługiwał Pani w majątku wspólnym małżonków oraz w związku z nabyciem spadku po zmarłym mężu, należy uznać datę nabycia do majątku wspólnego małżonków prawa użytkowania wieczystego gruntu i datę wybudowania garażu na tym gruncie, stosownie do treści art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast za datę nabycia przez Panią udziału w powyższej nieruchomości zabudowanej garażem, w drodze spadku po synu, stosownie do art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy przyjąć dzień nabycia tego udziału przez syna w drodze dziedziczenia po ojcu, tj. 3 marca 2016 r.

W konsekwencji, sprzedaż przez Panią 30 czerwca 2023 r. udziału w nieruchomości zabudowanej garażem, nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5-6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie jest Pani zatem zobowiązana do złożenia zeznania podatkowego PIT-39 i zapłaty podatku z tytułu tej sprzedaży.

Wobec powyższego, stanowisko Pani należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega bowiem regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pani chroniła w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).