Wyrok NSA z dnia 14 grudnia 2023 r., sygn. I FSK 2283/19

Udział w obrocie fakturami dokumentującymi nieistniejące transakcje, wykazującymi fikcyjne czynności, które nie zostały faktycznie wykonane, powoduje obowiązek zapłaty podatku przez podmioty wprowadzające do obrotu takie faktury, niezależnie od ich rzeczywistej świadomości czy intencji, podkreślając odpowiedzialność za uczestnictwo w łańcuchu transakcji pozbawionych rzeczywistego substratu gospodarczego.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Sylwester Golec (sprawozdawca), Sędzia NSA Bartosz Wojciechowski, Sędzia del. WSA Elżbieta Olechniewicz, Protokolant Anna Dziewiż-Przychodzeń, po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2023 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej T. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 22 sierpnia 2019 r., sygn. akt I SA/Ol 278/19 w sprawie ze skargi T. B. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie z dnia 28 stycznia 2019 r., nr 2801-IOV.4103.80.2018 w przedmiocie podatku od towarów i usług za okres od stycznia 2012 r. do stycznia 2013 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od T. B. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie kwotę 8100 (słownie: osiem tysięcy sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok sądu pierwszej instancji.

1.1. Wyrokiem z dnia 22 sierpnia 2019 r. sygn. akt I SA/Ol 278/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie oddalił skargę T. B. (powoływany dalej jako: skarżący lub podatnik) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie z dnia 28 stycznia 2019 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług (podatek VAT) za okresy rozliczeniowe od stycznia 2012 r. do stycznia 2013 r. (wyrok z uzasadnieniem dostępny jest w bazie CBOSA na stronie orzeczenia.nsa.gov.pl).

1.2. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej decyzją z dnia 28 stycznia 2019 r. utrzymał w mocy decyzję z dnia 20 sierpnia 2018 r. określającą podatnikowi, nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres od stycznia 2012 r. do stycznia 2013 r. oraz podatek do zapłaty na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 ze zm.) powoływanej dalej jako ustawa o VAT za: styczeń, luty, marzec, kwiecień, czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień, październik, listopad i grudzień 2012r. oraz styczeń 2013 r. W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał, że zobowiązania podatkowe za miesiące od stycznia 2012 r. do listopada 2012 r. powinny ulec przedawnieniu z dniem 31 grudnia 2017r., natomiast za grudzień 2012 r. i styczeń 2013 r. - z dniem 31 grudnia 2018 r. Bieg terminu przedawnienia uległ zawieszeniu z dniem wszczęcia postępowania karnego skarbowego. Organ podatkowy wypełniając dyspozycję art. 70c ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U z 2018 r. poz. 800 ze zm.) powoływanej dalej jako O.p., pismem doręczonym 15 grudnia 2017 r., zawiadomił skarżącego, że od dnia 11 października 2017 r. nastąpiło zawieszenie biegu terminu przedawnienia ww. zobowiązań podatkowych na skutek wystąpienia przesłanki z art. 70 § 6 pkt 1 O.p.