Wyrok NSA z dnia 22 lutego 2022 r., sygn. III FSK 4055/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodnicząca: Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, Sędzia NSA Bogusław Dauter (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Adam Nita, po rozpoznaniu w dniu 22 lutego 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi A. w K. o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 marca 2018 r. sygn. akt II FSK 906/16 w sprawie ze skargi kasacyjnej A. w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 30 listopada 2015 r. sygn. akt I SA/Kr 1455/15 w sprawie ze skarg A.w K. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia 26 czerwca 2015 r. nr [...], [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za lata 2012-2013 1. uchyla w całości wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 marca 2018 r., sygn. akt II FSK 906/16, 2. uchyla w całości wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie dnia 30 listopada 2015 r. sygn. akt I SA/Kr 1455/15 3. uchyla w całości decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia 26 czerwca 2015 r. nr [...], [...], 4. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie na rzecz A. w K. kwotę 41 556 (słownie: czterdzieści jeden tysięcy pięćset pięćdziesiąt sześć) złotych tytułem częściowego zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 8 marca 2018 r., II FSK 906/16, Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną A. w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 30 listopada 2015 r., I SA/Kr 1455/15, w sprawie ze skarg A. w K. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z 26 czerwca 2015 r., w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2012 i 2013 r.

Przebieg postępowania przed organami podatkowymi (przedstawiony przez WSA w Krakowie).

Decyzjami z 26 czerwca 2015 r. SKO w Krakowie utrzymał w mocy decyzję Prezydenta Miasta K. z 27 stycznia 2015 r. w przedmiocie określenia skarżącej zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2012 r. oraz uchylił w całości decyzję organu pierwszej instancji z 27 stycznia 2015 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2013 r. i określił skarżącej zobowiązanie podatkowe w tym podatku w kwocie 817.415 zł. SKO stwierdziło, że przekazanie nieruchomości w trwały zarząd jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej jest przykładem innego tytułu prawnego posiadania w rozumieniu powołanego wyżej przepisu. Z uwagi na to, że organ pierwszej instancji tej okoliczności nie uwzględnił, zachodziła konieczność skorygowania decyzji dotyczącej 2013 r. w tym zakresie. W uzasadnieniu wskazano także, że w świetle art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2014, poz. 849 ze zm., dalej: u.p.o.l.) i art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. b u.p.o.l. oraz art. 23 ust. 1 i 4 i art. 24 ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o gospodarce niektórymi składnikami Skarbu Państwa oraz Agencji Mienia Wojskowego (Dz. U. z 2013 r. poz. 712 ze zm.; dalej: u.a.m.w.) oraz prowadzonej przez skarżącą działalności, skarżącą należy uznać za przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą. Jest ona bowiem przedsiębiorcą wykonującym działalność gospodarczą, a równocześnie państwową osobą prawną, wykonującą prawa własności i inne prawa majątkowe na rzecz Skarbu Państwa w stosunku do mienia określonego w art. 1 pkt 1 i 2 oraz art. 2 u.a.m.w.