Interpretacja indywidualna z dnia 24 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.635.2023.2.SP

Ustalenie czy kwota netto Dofinansowania oraz kwota netto Dopłaty do Wykupu będzie stanowiła korektę przychodu w dacie wystawienia noty albo czy ww. kwoty stanowią koszt uzyskania przychodu potrącalny w dacie poniesienia.

Interpretacja indywidualna

- stanowisko w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w zakresie:

• uznania kwoty netto Dofinansowania leasingu za korektę przychodu Spółki w dacie wystawienia noty - jest prawidłowe,
• uznania kwoty netto Dopłaty do Wykupu za korektę przychodu Spółki, w dacie wystawienia noty - jest nieprawidłowe,
• uznania kwoty netto Dopłaty do Wykupu za koszt uzyskania przychodu Spółki, potrącalny w dacie poniesienia - jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 listopada 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 23 listopada 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy kwota netto Dofinansowania oraz kwota netto Dopłaty do Wykupu będzie stanowiła korektę przychodu w dacie wystawienia noty, albo czy ww. kwoty stanowią koszt uzyskania przychodu potrącalny w dacie poniesienia.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

A. Sp. z o.o. jest spółką kapitałową z siedzibą w Polsce („Wnioskodawca” lub „Spółka”). Spółka jest polskim rezydentem podatkowym podlegającym opodatkowaniu od całości swoich dochodów na terytorium Polski bez względu na miejsce ich osiągania. Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług („VAT”) oraz podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych („CIT”) na terytorium Polski.

Przedmiotem przeważającej działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest sprzedaż hurtowa i detaliczna samochodów osobowych marki B. z wyłączeniem motocykli (PKD 45.11.Z) jak również części zamiennych i akcesoriów samochodowych. W ramach przedstawionego profilu, Wnioskodawca dokonuje sprzedaży samochodów (nowych, demonstracyjnych lub zastępczych; dalej „Pojazdy”) do autoryzowanych dealerów („Dealerzy” każdy z osobna także jako: „Dealer”), którzy następnie odsprzedają Pojazdy m.in. do odbiorców końcowych czy firm leasingowych w celu świadczenia przez nich (firmy leasingowe) usług finansowych w postaci leasingu lub usług wynajmu (w tym wynajmu długoterminowego). Z tytułu sprzedaży Pojazdów Spółka wystawia Dealerom faktury z określonym terminem płatności.

Obecnie Spółka planuje przystąpienie do nowego modelu finansowania zgodnie z którym, celem zwiększenia wolumenu sprzedaży Pojazdów Wnioskodawcy na rynku polskim, Spółka nawiąże współpracę ze spółką - nazwaną dla potrzeb wniosku - C. Sp. z o.o. (dalej: „Leasingodawca”). Leasingodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością posiadającą siedzibę w Polsce. Leasingodawca podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych i jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Przedmiotem prowadzonej przez Leasingodawcę działalności gospodarczej jest m.in. oddawanie w odpłatne używanie samochodów na podstawie umów najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze. Leasingodawca w swojej ofercie posiada zarówno leasing finansowy, jak i leasing operacyjny.

Współpraca pomiędzy Wnioskodawcą i Leasingodawcą będzie miała na celu oferowanie Klientom promocyjnych warunków m.in. leasingu.

[Dofinansowanie leasingu] Jednym z produktów Leasingodawcy oferowanym w ramach współpracy z Wnioskodawcą będzie oferowanie przez Leasingodawcę promocyjnych warunków oferty leasingu Pojazdów Wnioskodawcy klientom końcowym („Klienci”), umożliwiające zapłatę przez Klienta będącego stroną umowy leasingowej niższych rat leasingowych niż w ramach standardowych warunków leasingu oferowanych przez Leasingodawcę.

W związku z obniżeniem wysokości rat leasingowych dla Klienta, Wnioskodawca będzie pokrywać Leasingodawcy różnicę pomiędzy standardowymi warunkami finansowania (standardowym oprocentowaniem), a warunkami promocyjnymi (obniżonym oprocentowaniem), z których skorzystają Klienci (dalej: „Dofinansowanie”). Dzięki temu Dofinansowaniu Leasingodawca obniży koszt usługi leasingu dla Klienta.

Dofinansowanie będzie wypłacane przez Spółkę w miesięcznych okresach rozliczeniowych (Wnioskodawca i Leasingodawca mogą ustalić również inne okresy rozliczeniowe) na podstawie wystawianych przez Spółkę not księgowych. Kalkulacja kwoty Dofinansowania będzie opierać się o ilość Pojazdów sprzedanych przy wykorzystaniu leasingu oferowanego przez Leasingodawcę.

[RV Buy UP] Współpraca pomiędzy Wnioskodawcą i Leasingodawcą będzie polegać także na wdrożeniu innego programu leasingowego o nazwie „RV Buy-up”, który będzie polegał na oferowaniu przez Leasingodawcę Klientom promocyjnych warunków oferty leasingu określonych jednostek Pojazdów Wnioskodawcy poprzez przyznanie przez Wnioskodawcę na rzecz Leasingodawcy dopłaty w wysokości określonej kwoty (w złotych), o którą zostanie zwiększona wartość końcowa (wartość wykupu) Pojazdu (dalej: „Dopłata do Wykupu”). Z uwagi na przyznaną przez Wnioskodawcę Dopłatę do Wykupu, Leasingodawca będzie oferował Klientom (leasingobiorcom) korzystniejsze warunki leasingu Pojazdów Wnioskodawcy poprzez obniżenie miesięcznych rat leasingowych z jednoczesnym zwiększeniem wartości wykupowanego przez Klienta pojazdu o Dopłatę do Wykupu (dalej: „Wartość Wykupu RV”).

Po wygaśnięciu umowy leasingu Klient będzie miał prawo nabycia przedmiotu leasingu w Wartości Wykupu RV. W sytuacji, w której Klient dokona wykupu Pojazdów, poniesie on pełny koszt Pojazdu, tj. w Wartości Wykupu RV. Niemniej, Pojazdy - po zakończeniu umowy leasingu - będą mogły być również zwrócone Leasingodawcy. W sytuacji, w której Klient nie zdecyduje się na wykupienie Pojazdu z leasingu, Leasingodawca (jako właściciel Pojazdu) będzie miał możliwość sprzedaży Pojazdu Dealerowi, który pierwotnie dostarczył (sprzedał) taki Pojazd Leasingodawcy. Jeśli taki Dealer nie zdecyduje się na zakup używanego Pojazdu, Leasingodawca zaoferuje używany Pojazd całej sieci Dealerów w kraju, zanim będzie mógł zaoferować Pojazd jakiejkolwiek stronie trzeciej (dalej łącznie: „Podmioty zewnętrzne”) i tych przypadków - tj. sprzedaży Pojazdów Podmiotom zewnętrznym - dotyczy niniejszy wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej.

Współpraca pomiędzy Wnioskodawcą i Leasingodawcą w tym obszarze będzie polegać na oferowaniu przez Wnioskodawcę dofinansowania na rzecz Leasingodawcy w przypadku sprzedaży Pojazdów na rzecz Podmiotów zewnętrznych w wysokości kwoty Dopłaty do Wykupu. Wartość (wysokość) kwoty Dopłaty do Wykupu wypłaconego przez Wnioskodawcę na rzecz Leasingodawcy będzie zależna od tego czy i po jakiej wartości zostanie ostatecznie sprzedany Pojazd przez Leasingodawcę na rzecz Podmiotu zewnętrznego przy czym punktem odniesienia w takim przypadku będzie wartość rezydualna Pojazdu i/lub Wartość Wykupu RV (cena po jakiej Klient/Leasingobiorca miał możliwość wykupienia Pojazdu z leasingu).

Leasingodawca będzie zobowiązany do dostarczenia do Wnioskodawcy przeglądu cen sprzedaży Pojazdów w ustalonym terminie (a więc wpływów ze sprzedaży Pojazdów otrzymanych od Podmiotów zewnętrznych w procesie remarketingu prowadzonego przez Leasingodawcę) i uzgodnienie z Dopłatami do Wykupu. Uzgodnienie z Dopłatami do Wykupu będzie ustalane w następujący sposób: cena sprzedaży Pojazdu na rzecz Podmiotu zewnętrznego powiększona o sumę roszczeń z tytułu nadmiernego zużycia lub przebiegu Pojazdu (w zakresie w jakim Leasingodawca otrzymał te płatności) minus suma kosztów remarketingu Leasingodawcy.

Powyższe – dla lepszego zobrazowania planowanego modelu współpracy - można zobrazować na następującym przykładzie: a) cena sprzedaży Pojazdu (brutto), będzie niższa lub równa wartości rezydualnej: Wnioskodawca wypłaci Leasingodawcy pełną Dopłatę do Wykupu; b) cena sprzedaży Pojazdu (brutto) będzie wyższa niż wartość rezydualna, ale niższa niż Wartość Wykupu RV: Wnioskodawca wypłaci Leasingodawcy dofinansowanie w wysokości np. połowy Dopłaty do Wykupu; c) cena sprzedaży Pojazdu (brutto) jest równa cenie Wartości Wykupu RV lub cena sprzedaży będzie wyższa niż cena Wartości Wykupu RV: Wnioskodawca nie wypłaci Leasingodawcy Dopłaty do Wykupu.

Dopłata do Wykupu (jeżeli wystąpi) wypłacana będzie przez Wnioskodawcę na rzecz Leasingodawcy za okresy miesięczne (chociaż Strony mogą w tym zakresie ustalić również inne okresy rozliczeniowe). Cena sprzedaży Pojazdu uwzględniona na fakturze wystawionej przez Leasingodawcę na rzecz Podmiotu zewnętrznego nie będzie uwzględniać ewentualnie wypłaconej przez Wnioskodawcę na rzecz Leasingodawcy Dopłaty do Wykupu.

W obu przypadkach (zarówno przy Dofinansowaniu leasingu jak i przy RV Buy UP) nie dojdzie do bezpośredniej sprzedaży Pojazdów przez Spółkę na rzecz Leasingodawcy. Pojazdy będą najpierw sprzedawane przez Spółkę do Dealerów, a następnie odprzedawane przez Dealerów dalej m.in. również do Leasingodawcy.

Celem współpracy pomiędzy Spółką, a Leasingodawcą ma być wzrost zarówno sprzedaży Pojazdów po stronie Spółki, jak i zachęcenie Klientów (leasingobiorców) do zawierania korzystnych umów leasingowych dzięki zminimalizowaniu obciążeń finansowych ponoszonych przez Klientów (leasingobiorców) a tym samym zwiększenie liczby zawieranych umów leasingowych po stronie Leasingodawcy. Współpraca będzie mieć zatem bezpośrednie przełożenie na wynik finansowy prowadzonej działalności gospodarczej Spółki jak i Leasingodawcy. Klienci będą mogli bowiem uzyskać atrakcyjne warunki leasingu, co ma często duże znaczenie w wyborze nabywanego pojazdu.

Z uwagi na wagę sprawy będącej przedmiotem wniosku, Spółka zwraca się z uprzejmą prośbą o pilne rozpatrzenie wniosku i, w miarę możliwości Organu, o wydanie interpretacji w terminie szybszym niż 3 miesiące od złożenia wniosku.

Jednocześnie, Spółka zwraca uwagę, że wniosek nie jest złożony w celu obejścia prawa podatkowego lub unikania opodatkowania. Celem wniosku jest potwierdzenie istotnych kwestii podatkowych rzutujących na działalność Spółki w Polsce.

Pytania

1.Czy wypłacane Dofinansowanie nie będzie stanowiło wynagrodzenia za wykonanie jakichkolwiek czynności opodatkowanych na rzecz Spółki przez Leasingodawcę, a będzie stanowiło tzw. rabat pośredni?

2.Czy wypłacane Dopłaty do Wykupu nie będą stanowiły wynagrodzenia za wykonanie jakichkolwiek czynności opodatkowanych na rzecz Spółki przez Leasingodawcę, a będą stanowiły tzw. rabat pośredni?

3.Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia podstawy opodatkowania VAT w okresie rozliczeniowym, w którym Spółka faktycznie dokona wypłaty Dofinansowania, a dokumentem potwierdzającym wypłatę będzie mogła być nota księgowa?

4.Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia podstawy opodatkowania VAT w okresie rozliczeniowym, w którym Spółka faktycznie dokona wypłaty Dopłaty do Wykupu, a dokumentem potwierdzającym wypłatę będzie mogła być nota księgowa?

5.Czy kwotę wypłacanego Dofinansowania należy uznać za kwotę brutto, tj. VAT powinien być wyliczany tzw. metodą „w stu”?

6.Czy kwotę wypłacanych Dopłat do Wykupu należy uznać za kwotę brutto, tj. VAT powinien być wyliczany tzw. metodą „w stu”?

7.Czy kwota netto Dofinansowania będzie stanowiła korektę przychodu Wnioskodawcy w dacie wystawienia noty?

8.W razie odpowiedzi negatywnej na pytanie nr 7 czy kwota netto Dofinansowania będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy potrącalny w dacie poniesienia?

9.Czy kwota netto Dopłaty do Wykupu będzie stanowiła korektę przychodu Wnioskodawcy w dacie wystawienia noty?

10.W razie odpowiedzi negatywnej na pytanie nr 9 czy kwota netto Dopłaty do Wykupu będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy potrącalny w dacie poniesienia?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania nr 7-10, dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy w związku z kontynuowaniem Umowy leasingu za porozumieniem stron, warunek minimalnego okresu, na jaki została zawarta umowa leasingu (40% normatywnego okresu amortyzacji), oraz warunek sumy opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1 pkt 1 i pkt 3 ustawy CIT, będą ustalane w oparciu o faktyczny okres trwania umowy leasingu tj. zarówno z uwzględnieniem okresu przed rozwiązaniem umowy, jak i okresu po wznowieniu (kontynuowaniu) umowy, a w konsekwencji sprzedaż po zakończeniu wznowionej (kontynuowanej) umowy może nastąpić po wartości hipotetycznej netto ustalonej dla okresu kończącego się w dniu rozwiązania Umowy zgodnie z art. 17c pkt 1 ustawy CIT.

Uzasadnienie stanowiska

Pytanie 7 i 9 - Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy zarówno kwota netto Dofinansowania, jak i kwota netto Dopłaty do Wykupu będzie stanowiła korektę przychodu Wnioskodawcy w dacie wystawienia noty.

Uzasadnienie Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

W Ustawie o CIT pojęcia „bonifikata” i „skonto” nie są zdefiniowane. W odczytaniu znaczenia przepisu art. 12 ust. 3 ww. ustawy należy kierować się więc ich powszechnym znaczeniem. Zgodnie z definicją językową „bonifikata” - to „zniżka, odstępstwo od ustalonej ceny towaru, zwłaszcza jako forma odszkodowania za poniesioną stratę albo w celach reklamowych: opust, rabat” (źródło: „Uniwersalny słownik języka polskiego”, red. S. Dubisz, Wyd. Naukowe PWN). Przez bonifikatę należy więc rozumieć pomniejszenie ustalonej uprzednio ceny towaru lub usługi. Bonifikata jest udzielana wówczas, gdy wystąpią okoliczności uzasadniające obniżenie ustalonej wcześniej ceny, których nie można było przewidzieć w momencie zawierania umowy sprzedaży. Zgodnie ze „Słownikiem języka polskiego” (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005), „rabat” to natomiast „zniżka, opust od sumy należnej za towar przyznawany, art. przy kupnie dużej ilości towarów”. Zatem rabat polega na pomniejszeniu ustalonej wcześniej ceny towaru.

W świetle powołanej wyżej definicji rabatu można uznać, że Wnioskodawca dokonuje de facto pomniejszenia ustalonej ceny za Pojazd, a więc udziela rabatu bowiem pomimo, że Pojazd nie jest bezpośrednio sprzedawany przez Wnioskodawcę Leasingodawcy, to w wyniku współpracy związanej z finansowaniem zakupu Pojazdów przez Klientów, Leasingodawca, do którego trafi Dofinansowanie oraz Dopłata do Wykupu poniesie niższy koszt jego zakupu. Takie obniżenie ceny nie będzie dotyczyło bezpośrednich kontrahentów Wnioskodawcy tj. Dealerów - którym Wnioskodawca dokonuje sprzedaży Pojazdów - lecz Leasingodawcy, stąd rabat ten należy uznać za tzw. rabat pośredni (tj. udzielany dalszemu w kolejności podmiotowi kupującemu towar Wnioskodawcy).

W opisanej w zdarzeniu przyszłym Dofinansowanie oraz Dopłata do Wykupu wypłacone przez Wnioskodawcę na rzecz Leasingodawcy staną się opustem, obniżką ceny po jakiej Leasingodawca nabywa Pojazdy.

Zdaniem Wnioskodawcy, zasada opodatkowania przychodu rozumianego jako przysporzenie majątkowe nakazuje by przez przyznanie rabatu powodowało obniżenie przychodu z tytułu sprzedanych pojazdów po stronie Wnioskodawcy. Odmienne stanowisko doprowadziłoby bowiem, do sytuacji, w której ekonomiczny ciężar udzielonego rabatu zostałby przeniesiony na Wnioskodawcę.

Zasady dokonywania korekt przychodów zawarte zostały w art. 12 ust. 3j-3 m ustawy o CIT. Stosownie do treści art. 12 ust. 3j ustawy o CIT jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

Nadto, zgodnie z art. 12 ust. 3k ustawy o CIT jeżeli w okresie rozliczeniowym, o którym mowa w ust. 3j, podatnik nie osiągnął przychodów lub osiągnięte przychody są niższe od kwoty zmniejszenia, podatnik jest obowiązany zwiększyć koszty uzyskania przychodów o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone przychody.

Na podstawie art. 12 ust. 3I ustawy o CIT przepisów ust. 3j i 3k nie stosuje się do: a. korekty dotyczącej przychodu związanego ze zobowiązaniem podatkowym, które uległo przedawnieniu; b. korekty cen transferowych, o której mowa w art. 11e.

Z powołanych ww. przepisów, wynika, że korekta „wstecz” może być dokonana jedynie wtedy, gdy przyczyną korekty jest błąd rachunkowy lub inna oczywista omyłka. Tylko zatem w przypadku jednoznacznego stwierdzenia, że nieprawidłowe ujęcie przychodu bądź kosztu było wynikiem błędu rachunkowego lub oczywistej omyłki, korekta kosztu winna być uwzględniana „wstecznie”. W innych przypadkach korekta powinna zostać dokonana „na bieżąco” w momencie wystawienia dokumentu potwierdzającego przyczyny korekty (tu: noty księgowej).

W związku z tym, w sytuacji wypłacenia Leasingodawcy zarówno Dofinansowania, jak i Dopłaty do Wykupu, Wnioskodawca powinien skorygować przychody ze sprzedaży pojazdów w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona nota księgowa je dokumentująca.

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają organy podatkowe w wydawanych interpretacjach podatkowych, m. in.:

a. Interpretacja z 28 lipca 2023 r. sygn. 0114-KDIP2-2.4010.270.2023.3.IN

b. Interpretacja z 14 lipca 2023 r. sygn. 0114-KDIP2-1.4010.225.2023.4.JF

c. Interpretacja z 28 stycznia 2022 r. sygn. 0111-KDIB1-1.4010.530.2021.2.BS

Pytanie 8 i 10 - Stanowisko Wnioskodawcy

W przypadku, gdyby tut. Organ uznał stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 7 i 9 za nieprawidłowe, Wnioskodawca wskazuje, że wówczas kwota Dofinansowania netto oraz kwota Dopłaty do Wykupu netto powinny zostać uznane za koszt uzyskania przychodu Spółki w momencie jego poniesienia, którym to dniem będzie dzień, na który ujęto koszt na podstawie noty księgowej.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, za koszty uzyskania przychodów uznaje się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT.

Definicja kosztu uzyskania przychodu sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w zakresie spełnienia ustawowych przesłanek uznania go za koszt uzyskania przychodu.

Po to aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

a.został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

b.jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

c.pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

d.poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

e.został właściwie udokumentowany,

f.nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w stosownych przepisach Ustawy CIT, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Jak wskazano powyżej, Wnioskodawca zawrze z Leasingodawcą umowę a podstawie której Leasingodawca będzie oferować promocyjne warunki leasingu Klientom, aby kupili Pojazdy. Jednocześnie, Wnioskodawca będzie pokrywać Leasingodawcy różnicę pomiędzy standardowymi warunkami finansowania, a warunkami promocyjnymi, z których korzystaliby Klienci (Dofinansowanie), a w przypadku RV Buy Up różnicy pomiędzy rzeczywiście uzyskaną ceną sprzedaży Pojazdu a kwotą Wykupu RV (Dopłata do Wykupu).

Dzięki współpracy Leasingodawcy i Spółki spodziewany jest wzrost wolumenu sprzedaży zarówno po stronie Spółki, jak i Leasingodawcy.

W ocenie Wnioskodawcy należy uznać, że Dofinansowanie jak i Dopłata do Wykupu (w kwocie netto) będą stanowić koszt uzyskania przychodu bowiem:

a.koszt Dofinansowania i Dopłaty do Wykupu zostanie poniesiony przez podatnika tj. przez Wnioskodawcę,

b.będzie on definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie zostanie Wnioskodawcy w jakikolwiek sposób zwrócona,

c.pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą - ma związek ze sprzedażą Pojazdów i bezpośrednio wiąże się z działaniami nakierowanymi na jej zwiększenie,

d.będzie poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów podlegających opodatkowaniu a co najmniej będzie mógł mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów, bowiem Spółka będzie mogła sprzedawać Dealerom więcej Pojazdów w wyniku wzrostu popytu po stronie Klientów, którzy będą mogli kupić Pojazdy na atrakcyjnych warunkach finansowych,

e.zostanie właściwie udokumentowany - zawarta zostanie umowa a Spółka wystawi notę księgową,

f.jednocześnie, wydatki tego typu nie zostały wymienione w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Jednocześnie, w ocenie Wnioskodawcy, kosztu poniesionego na rzecz Leasingodawcy nie da się jednoznacznie przypisać do określonego przychodu osiąganego przez Wnioskodawcę, w związku z czym powinno ono zostać potrącane w dacie poniesienia zgodnie z art. 15 ust. 4d Ustawy o CIT, zgodnie z którym koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia.

Stosownie zaś do art. 15 ust. 4e Ustawy o CIT za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W ocenie Wnioskodawcy, Dofinansowanie i Dopłata do Wykupu (w kwocie netto) płacone na rzecz Leasingodawcy będą stanowiły koszt uzyskania przychodu potrącalny w dacie jego poniesienia, ponieważ ich poniesienie ma na celu zwiększenie wolumenu opodatkowanej działalności gospodarczej i w tym celu jest płacone. Dofinansowanie i Dopłata do Wykupu będą mieć zatem bezpośrednie przełożenie na wynik finansowy prowadzonej działalności gospodarczej Spółki. Klienci będą mogli bowiem uzyskać atrakcyjne warunki leasingu, co ma często duże znaczenie w wyborze nabywanego pojazdu. Zatem, Dofinansowanie oraz Dopłata do Wykupu (w kwocie netto) będą spełniać przesłanki określone w art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, a tym samym będą mogły zostać rozpoznane jako koszt uzyskania przychodu Spółki w momencie poniesienia, którym to dniem będzie jednak dzień, na który ujęto koszt na podstawie noty księgowej.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają interpretacje podatkowe wydane w analogicznych stanach faktycznych, m.in.:

a. interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 31 lipca 2018 r. nr 0112-KDIL3-1.4011.288.2018.1.AA,

b. interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 6 kwietnia 2018 r. nr 0111-KDIB1-2.4010.106.2018.2.DP,

c. interpretacji Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z 1 września 2023 r. nr 0111-KDIB1-1.4010.331.2023.2.BS.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie:

• uznania kwoty netto Dofinansowania leasingu za korektę przychodu Spółki w dacie wystawienia noty - jest prawidłowe,
• uznania kwoty netto Dopłaty do Wykupu za korektę przychodu Spółki, w dacie wystawienia noty - jest nieprawidłowe,
• uznania kwoty netto Dopłaty do Wykupu za koszt uzyskania przychodu Spółki, potrącalny w dacie poniesienia - jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawy o CIT” lub „updop”):

Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT:

Na podstawie art. 12 ust. 3j ustawy o CIT:

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o CIT:

W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych pojęcia „bonifikata” i „skonto” nie są zdefiniowane. W odczytaniu znaczenia przepisu art. 12 ust. 3 ww. ustawy należy zatem kierować się ich powszechnym znaczeniem. Zgodnie z „Uniwersalnym słownikiem języka polskiego” pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2003, tom 1, str. 303) „bonifikata” - to „zniżka, odstępstwo od ustalonej ceny towaru, zwłaszcza jako forma odszkodowania za poniesioną stratę albo w celach reklamowych: opust, rabat”. Przez bonifikatę należy więc rozumieć pomniejszenie ustalonej uprzednio ceny towaru lub usługi. Bonifikata jest udzielana wówczas, gdy wystąpią okoliczności uzasadniające obniżenie ustalonej wcześniej ceny, których nie można było przewidzieć w momencie zawierania umowy sprzedaży (np. udzielenie długoletnim kontrahentom bonifikaty wyrażonej procentowo lub kwotowo w stosunku do określonej wartości zakupów w przeciągu jakiegoś ustalonego okresu czasu). Natomiast w przypadku, jeżeli okoliczności wpływające na zmniejszenie ceny są znane stronom przed zawarciem umowy sprzedaży, to powinny znaleźć odzwierciedlenie w cenie określonej w tej umowie.

Zgodnie ze „Słownikiem języka polskiego” (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, str. 825), „rabat” to „zniżka, opust od sumy należnej za towar przyznawany, np. przy kupnie dużej ilości towarów”. Zatem rabat polega na pomniejszeniu ustalonej wcześniej ceny towaru lub usługi.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera również definicji pojęć takich jak „dopłata” czy „dofinansowanie”. Jak wynika jednak z internetowej wersji Słownika Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl), „dopłata” oznacza „dopłacenie do czegoś” lub „sumę, którą się dopłaca”. Zgodnie z Wielkim Słownikiem Języka Polskiego PAN („WSJP”), dostępnego na stronie internetowej: www.wsjp.pl pojęcie „dopłata” to „dołożenie dodatkowych lub brakujących pieniędzy do wcześniej ustalonej lub uregulowanej należności”. Natomiast pojęcie „dofinansować”, zgodnie z internetową wersją Słownika Języka Polskiego to „przyznać na jakiś cel dodatkowe pieniądze lub uzupełnić czyjeś zasoby finansowe” lub zgodnie z WSJP: „wesprzeć jakieś osoby lub działania, dostarczając brakujących lub dodatkowych pieniędzy”.

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT oraz podatku CIT w Polsce, a przedmiotem przeważającej działalności gospodarczej Spółki jest sprzedaż hurtowa i detaliczna samochodów osobowych, z wyłączeniem motocykli oraz sprzedaż części zamiennych i akcesoriów samochodowych. Dokonują Państwo sprzedaży samochodów do autoryzowanych Dealerów, którzy następnie odsprzedają pojazdy do odbiorców końcowych czy firm leasingowych. Planują Państwo przystąpić do nowego modelu finansowania, zgodnie z którym po nawiązaniu współpracy ze spółką z ograniczoną odpowiedzialnością („Leasingodawca”), co ma spowodować zwiększenie wolumenu sprzedaży Pojazdów. Leasingodawca będzie podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce i będzie czynnym podatnikiem VAT. Przedmiotem działalności Leasingodawcy będzie m.in. oddawanie w odpłatne używanie samochodów na podstawie umów najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze. Państwa współpraca z Leasingodawcą będzie miała na celu oferowanie Klientom promocyjnych warunków m.in. leasingu. Jedna z ofert będzie polegała na proponowaniu promocyjnych warunków leasingu klientom końcowym pozwalających na zapłatę niższych rat leasingowych niż w ramach standardowej umowy leasingu oferowanych przez Leasingodawcę, jeśli Klient zdecyduje się na wybranie jednego z pojazdów dystrybuowanych przez Spółkę. Pokryją Państwo Leasingodawcy powstałą różnicę pomiędzy standardowymi warunkami finansowania, a warunkami promocyjnymi. Dzięki temu Leasingodawca będzie mógł obniżyć koszt usługi leasingu dla Klienta. Dofinansowanie będzie wypłacane w miesięcznych okresach rozliczeniowych na podstawie wystawianych przez Państwa not księgowych. Inny program mający zwiększyć sprzedaż samochodów Państwa marki, będzie polegał na oferowaniu przez Leasingodawcę Klientom promocyjnych warunków oferty leasingu określonych jednostek Pojazdów poprzez przyznanie przez Państwa na rzecz Leasingodawcy dopłaty w wysokości określonej kwoty, o którą zostanie zwiększona wartość końcowa danego Pojazdu (Dopłata do Wykupu). Dzięki tej Dopłacie Leasingodawca zaoferuje Klientom korzystniejsze warunki leasingu poprzez obniżenie miesięcznych rat leasingowych z jednoczesnym zwiększeniem wartości wykupowanego przez Klienta pojazdu o kwotę Dopłaty do Wykupu (Wartość Wykupu RV). Mogą zdarzyć się sytuacje, że Klienci po zakończonej umowie leasingu nie wykupią Pojazdów – wtedy Pojazdy zostaną zwrócone Leasingodawcy. Leasingodawca będzie mógł zaoferować takie Pojazdy Dealerowi, który pierwotnie dostarczył takie Pojazdy. Jeśli jednak Dealer nie skorzysta z oferty odkupu, Leasingodawca ma prawo zaoferować Pojazdy całej sieci Dealerów w kraju. W przypadku braku finalizacji transakcji, Leasingodawca może zaoferować Pojazdy jakiejkolwiek stronie trzeciej. W tej ostatniej sytuacji, współpraca pomiędzy Państwem a Leasingodawcą będzie polegała na oferowaniu dofinansowania na rzecz Leasingodawcy w przypadku sprzedaży Pojazdów na rzecz Podmiotów zewnętrznych w wysokości kwoty Dopłaty do Wykupu. Wartość tej Dopłaty będzie zależna od tego czy i po jakiej wartości zostanie ostatecznie sprzedany Pojazd na rzecz Podmiotu zewnętrznego. Punktem odniesienia będzie w tym przypadku wartość rezydualna Pojazdu i/lub Wartość Wykupu RV.

W obu przypadkach planowanej współpracy nie dojdzie do bezpośredniej sprzedaży Pojazdów przez Państwa na rzecz Leasingodawcy. Pojazdy będą najpierw sprzedawane przez Państwa do Dealerów, a następnie odsprzedawane m.in. do Leasingodawcy.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy kwota netto Dofinansowania oraz kwota netto Dopłaty do Wykupu będzie stanowiła korektę przychodu w dacie wystawienia noty, a jeżeli nie, to czy kwoty te stanowią koszt uzyskania przychodu potrącalny w dacie poniesienia.

W przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym, w przypadku Dofinansowania do leasingu - mamy do czynienia z rabatem pośrednim, który jest przyznawany kolejnemu podmiotowi (innemu niż nabywca) przez podatnika znajdującego się na początku łańcucha dostaw. Mamy w tej sytuacji do czynienia ze sprzedażą samochodów realizowaną przez Państwa na rzecz Dealera, który to odsprzeda pojazdy na rzecz Leasingodawcy. Następnie Leasingodawca zawrze umowę leasingu z odbiorcą końcowym pojazdu.

Wypłacane na rzecz Leasingodawcy w ramach planowanego, nowego modelu finansowania Dofinansowanie leasingu będzie miało charakter rabatu udzielonego po dokonaniu sprzedaży w łańcuchu dostaw podmiotowi, który nie jest podmiotem bezpośrednio zakupującym towar od Państwa. Rabat pośredni będzie wypłacany na rzecz Leasingodawcy, w związku z zawartymi umowami leasingu pomiędzy Leasingobiorcą a Klientami. Celem planowanej współpracy jest zwiększenie wolumenu sprzedaży aut oferowanych przez Państwa, a tym samym zwiększenie liczby zawieranych umów leasingowych po stronie Leasingodawcy. W świetle powołanej wyżej definicji „rabatu” należy uznać, że w opisanym przypadku będziemy mieć do czynienia z pomniejszeniem, czyli odstępstwem od ustalonej ceny za towar, który co prawda nie jest bezpośrednio sprzedawany przez Wnioskodawcę Leasingodawcy, ale na podstawie planowanej współpracy będzie przyznawał rabaty w formie „Dofinansowania leasingu” Pojazdów. Spowoduje to w istocie zmniejszenie części ceny oferowanych Pojazdów. Takie obniżenie ceny nie będzie dotyczyło bezpośrednich kontrahentów tj. Dealerów - na rzecz których Spółka dokonuje sprzedaży Pojazdów. Dealerzy następnie odsprzedają Pojazdy m.in. Leasingodawcy. W takiej sytuacji rabaty pośrednie wypłacone przez Spółkę staną się opustem, obniżką ceny po jakiej Leasingodawcy nabywają od Dealerów Pojazdy.

Zasady dokonywania korekt przychodów zawarte zostały w art. 12 ust. 3j-3m ustawy o CIT.

Jak wskazano powyżej stosownie do treści art. 12 ust. 3j ustawy o CIT, jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

W myśl art. 12 ust. 3k ustawy o CIT:

Z regulacji zawartych w cytowanym powyżej art. 12 ust. 3j ustawy o CIT, wynika, że korekta „wstecz” może być dokonana jedynie wtedy, gdy przyczyną korekty jest błąd rachunkowy lub inna oczywista omyłka. Przy czym, ustawodawca nie wskazuje, co należy rozumieć poprzez pojęcia „błąd rachunkowy” oraz „inna oczywista omyłka”. Pojęcia te zatem należy rozumieć zgodnie z ich znaczeniem potocznym. Zatem, za „błąd rachunkowy” należy uznać sytuację, gdy koszt został niewłaściwie ujęty ze względu na błąd w toku wykonywania obliczeń; może to dotyczyć zarówno okoliczności leżących po stronie wystawcy faktury czy innego dokumentu księgowego (np. błędne podanie na fakturze cen lub wartości towarów), jak i po stronie odbiorcy takiego dokumentu (np. wprowadzenie do ksiąg rachunkowych nieprawidłowej cyfry, zastosowanie wadliwego kursu waluty obcej przy przeliczaniu wartości kosztu na złote, etc.).

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (wersja internetowa www.sip.pwn.pl), przez „omyłkę” należy rozumieć „spostrzeżenie, sąd niezgodny z rzeczywistością, niewłaściwe postępowanie, posunięcie”. W konsekwencji, za „inną oczywistą omyłkę” należy uznać inny oczywisty błąd, który nie jest jednocześnie błędem rachunkowym. Takim błędem będzie np. ujęcie w kosztach podatkowych faktury wystawionej na podmiot inny niż faktyczny nabywca towaru. „Omyłka” wiązać się również będzie z błędem polegającym albo na nieprawidłowym wystawieniu albo nieprawidłowym ujęciu dowodu księgowego. Okoliczność taka musi mieć zatem charakter „pierwotny”. Co więcej, „omyłka” musi być „oczywista”. Oznacza to, że w przypadku jakichkolwiek wątpliwości co do charakteru przyczyn korekty, korekta dokonywana winna być w okresie otrzymania dokumentu potwierdzającego przyczynę korekty (w przypadku korekty kosztów uzyskania przychodów) lub w okresie wystawienia tego dokumentu (w przypadku korekty przychodów). Tylko w przypadku jednoznacznego stwierdzenia, że nieprawidłowe ujęcie przychodu bądź kosztu było bezpośrednim wynikiem błędu rachunkowego lub oczywistej omyłki, korekta kosztu winna być uwzględniana „wstecznie”.

Oznacza to, że w sytuacji wypłacenia rabatu pośredniego Leasingodawcy (w postaci Dofinansowania leasingu), należy skorygować przychody w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca, lub w przypadku braku faktury inny dokument potwierdzający przyczyny korekty. W sytuacji opisanej we wniosku dokumentem tym będzie nota księgowa.

Tym samym stanowisko w zakresie pytania nr 7, zgodnie z którym kwota netto Dofinansowania do leasingu przekazana na rzecz Leasingodawcy stanowić będzie korektę przychodów w dacie wystawienia noty księgowej - jest prawidłowe.

Inaczej sytuacja przedstawia się w odniesieniu do opisanej we wniosku Dopłaty do Wykupu. Zgodnie z przedstawionym opisem sprawy, wniosek dotyczy w tym zakresie wyłącznie przypadków, kiedy Leasingodawca, w wyniku braku sukcesu przy sprzedaży samochodu na rzecz Leasingobiorcy, a następnie wszystkim Dealerom sieci w kraju, zaoferuje dany samochód jakiejkolwiek stronie trzeciej (podmiotowi zewnętrznemu). W takiej sytuacji Dopłata do Wykupu zostanie wypłacona na rzecz Leasingodawcy za dokonanie sprzedaży Pojazdu na rzecz Podmiotu zewnętrznego. Czynność ta będzie możliwa dopiero po podjęciu przez Leasingodawcę dodatkowych czynności związanych z marketingiem wskazanego przez Państwa towaru - Pojazdu - i wyszukania podmiotu zainteresowanego jego nabyciem. Jest to ciąg zdarzeń, do których Leasingodawca zostanie zobowiązany w ramach przedstawionego modelu współpracy. Jego działania, wbrew Państwa opinii, nie będą miały na celu zachęcenia Klientów (leasingobiorców) do zawierania korzystnych umów leasingowych dzięki zminimalizowaniu obciążeń ponoszonych przez Klientów, a tym samym, zwiększenie liczby zawieranych umów leasingowych przez Leasingodawcę. Dopłata do Wykupu nie będzie bowiem wypłacona za działania podjęte przez Leasingodawcę względem Klientów, a za działania związane ze znalezieniem Podmiotów zewnętrznych zainteresowanych nabyciem Pojazdu, z którego nabycia Klient ten zrezygnował. Dodatkowo jak Państwo wskazali, cena sprzedaży Pojazdu uwzględniona na fakturze wystawionej przez Leasingodawcę na rzecz Podmiotu zewnętrznego nie będzie uwzględniać ewentualnie wypłaconej przez Państwa na rzecz Leasingodawcy Dopłaty do Wykupu. Oznacza to, że Spółka wyrówna Leasingodawcy (albo pokryje w części) ewentualne straty wynikające ze sprzedaży Pojazdów na rzecz Podmiotów zewnętrznych po cenie niższej od wartości rezydualnej albo od Wartości Wykupu RV. Powyższy program nie jest nakierowany na zwiększenie przez Państwa sprzedaży Pojazdów oraz sprzedaży umów leasingu przez Leasingodawcę. Dopłata do Wykupu występuje wyłącznie w sytuacji zaistnienia trudności ze znalezieniem nabywcy danego Pojazdu, który wcześniej był przedmiotem umowy z Klientem i stanowi formę wsparcia dla Leasingodawcy. Kwota Dopłaty do Wykupu nie pomniejszy kosztu zakupu Pojazdu przez Leasingodawcę, a ma za zadanie wyłącznie rekompensatę ewentualnie występującej utraty przychodów, jaką poniósłby sprzedając Pojazdy na rzecz Podmiotów zewnętrznych poniżej Wartości Wykupu RV.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 9, przyjmujące że kwota netto Dopłaty do Wykupu przekazana na rzecz Leasingodawcy stanowić będzie korektę przychodów w dacie wystawienia noty księgowej - jest nieprawidłowe.

Pytanie nr 8 było zadane warunkowo, tzn. stanowisko w nim zawarte miało podlegać ocenie w przypadku, gdy Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 7 zostanie uznane za nieprawidłowe. Ponieważ stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 7 jest prawidłowe, ocena Państwa stanowiska w zakresie pytania nr 8 nie jest zasadna.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powołanego przepisu wynika, że podatnik ma możliwość zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, pod tym jednak warunkiem, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma, bądź też może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów lub służyć zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów. Tak więc, kosztami uzyskania przychodu są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Dlatego aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem, a przychodem musi istnieć związek przyczynowo–skutkowy. Chodzi tu o taki związek, gdzie poniesienie kosztu ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Nie w każdym wypadku związek ten jest wyraźny, co powoduje, że każdą sytuację należy oceniać odrębnie.

Zatem aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Państwa wątpliwość, zgodnie z treścią pytania nr 10, dotyczy ustalenia, czy kwoty netto Dopłaty do Wykupu wypłacane przez Spółkę w formie noty księgowej powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia.

Jak wskazali Państwo we wniosku, koszt Dopłaty do Wykupu zostanie przez Państwa poniesiony i będzie on definitywny (nie zostanie w żaden sposób zwrócony). Ponadto ma on związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, polegającą m.in. na sprzedaży samochodów osobowych, jak również części zamiennych i akcesoriów samochodowych. Koszty jakie poniosą Państwo z związku z powyższą umową współpracy, będą poniesione w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów podlegających opodatkowaniu, ponieważ w ten sposób chcą Państwo zrekompensować potencjalne straty, jakie Leasingodawca może ponosić w sytuacji, gdy Klient zawierający umowę leasingu, ani sieć Dealerów w kraju nie wykupią Pojazdu będącego przedmiotem leasingu, a Leasingodawca będzie miał prawo i możliwość do sprzedaży Pojazdu jakiejkolwiek Stronie trzeciej. Działanie takie może mieć wpływ na pozytywną, stałą współpracę pomiędzy Spółką a Leasingodawcą. Poniesione przez Państwa wydatki zostaną właściwie udokumentowane - tj. wystawią Państwo Leasingodawcy noty księgowe. Należy również wskazać, że opisane we wniosku wydatki nie zostały wymienione w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z możliwością zaliczenia wydatków w ciężar kosztów podatkowych wiąże się moment w którym zaliczenie takie może zostać dokonane.

W związku z powyższym wskazać należy, że koszty podatkowe na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych można podzielić na:

• koszty bezpośrednio związane z przychodami (art. 15 ust. 4-4c ustawy o CIT), oraz
• koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami (art. 15 ust. 4d ustawy o CIT).

Rozpoznanie kosztów podatkowych uwarunkowane jest sposobem powiązania wydatku z przychodami.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji kosztu „bezpośrednio związanego z przychodami” oraz kosztu „innego niż bezpośrednio związany z przychodami” - brak takiej definicji związany jest z nieokreślonością tych pojęć i brakiem stałych, niezmiennych kryteriów oceny wystąpienia bezpośredniego lub jedynie pośredniego związku takich kosztów z przychodami osoby prawnej w konkretnym przypadku. W efekcie te same wydatki mogą być w danych warunkach bezpośrednimi, zaś w innych jedynie pośrednimi kosztami uzyskania przychodu. Ocena tej kwestii musi być więc dokonywana w każdym przypadku na tle określonej sytuacji, przy uwzględnieniu indywidualnych cech działalności podatnika, w warunkach której wydatki te są ponoszone. Przy czym, jeżeli określone wydatki można powiązać z osiąganiem konkretnego przychodu, to bez względu na możliwość jednoczesnego wywiedzenia pośredniego związku tych wydatków z ewentualnymi innymi przychodami, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów ocenić należy w kontekście tego przychodu, z którym wydatki te są bezpośrednio związane.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód z jej zbycia.

Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takie, którym nie można przypisać konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie, np.: koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia, świadczenia na rzecz pracowników. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym, nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów.

W myśl art. 15 ust. 4 ustawy o CIT:

Natomiast na podstawie art. 15 ust. 4d ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT:

Odnosząc powyższe przepisy do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że wypłacane przez Spółkę kwoty Dopłaty do Wykupu udokumentowane wystawioną notą księgową, mają pośredni związek z uzyskanym przez Spółkę przychodem (nie ma on bezpośredniego odzwierciedlenia w uzyskanych przez Spółkę przychodach z tytułu świadczonych usług, ale jego poniesienie jest warunkiem ich uzyskania). Tym samym, przedmiotowe kwoty netto Dopłaty do Wykupu stanowią pośredni koszt uzyskania przychodów potrącalny w dacie poniesienia.

Przy czym, za dzień poniesienia, stosownie do art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, rozumie się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Zgodnie z powyższym, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 10, zgodnie z którym Dopłata do Wykupu (w kwocie netto) wypłacana na rzecz Leasingodawcy będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu potrącalny w dacie jego poniesienia jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).