Interpretacja indywidualna z dnia 4 lipca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-1.4010.225.2023.4.JF

W zakresie ustalenia, czy kwota udzielonego rabatu pośredniego stanowi korektę przychodu Wnioskodawcy czyli obniżenie przychodu z działalności gospodarczej na podstawie art. 12 ust. 3j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz czy kwota udzielonego rabatu pośredniego stanowi koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 kwietnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 11 kwietnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy:

•  kwota udzielonego rabatu pośredniego stanowi korektę przychodu Wnioskodawcy czyli obniżenie przychodu z działalności gospodarczej na podstawie art. 12 ust. 3j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• kwota udzielonego rabatu pośredniego stanowi koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 19 czerwca 2023 r. (wpływ 26 czerwca 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka z o.o. (dalej: „Wnioskodawca”) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT w Polsce. Działalność gospodarcza Wnioskodawcy polega na dystrybucji pomp ciepła, rekuperatorów oraz innych elektrycznych urządzeń grzewczych na terenie Polski.

W ramach swojej działalności, Wnioskodawca stworzył dwustopniową sieć niezależnych dystrybutorów prowadzących działalność gospodarczą, której przedmiotem jest z jednej strony sprzedaż urządzeń grzewczych, a z drugiej usługi wykonawczo-instalacyjne.

Podmioty handlowe działające w ramach pierwszego stopnia dystrybucji (hurtownie i sieci handlowe) dystrybuują urządzenia z asortymentu Wnioskodawcy w swoich lokalnych punktach sprzedaży, tzn. mają wyłącznie funkcję sprzedażową. Natomiast drugi stopień dystrybucji stanowią podmioty wykonawcze (firmy instalacyjne) dokonujące sprzedaży urządzeń do użytkownika końcowego wraz z ich montażem, tzn. mają funkcję sprzedażową i usługową. Podmioty z drugiego stopnia dystrybucji nie dokonują zakupów urządzeń bezpośrednio u Wnioskodawcy.

W urządzenia z asortymentu Wnioskodawcy zaopatrują się one w hurtowniach i sieciach handlowych dystrybuujących urządzenia marki Wnioskodawcy w ramach wspomnianego pierwszego stopnia dystrybucji. Podmioty z drugiego stopnia dystrybucji (firmy instalacyjne) mają w swojej strukturze organizacyjnej instalatorów wykonujących u użytkowników końcowych montaż i uruchomienie urządzeń grzewczych zakupionych uprzednio w hurtowniach pierwszego stopnia dystrybucji.

Wnioskodawca wdrożył w życie Program „A.” (dalej: „Program”) skierowany do partnerów instalacyjnych z drugiego stopnia dystrybucji (dalej: „Uczestnik”), z którymi nie realizuje sprzedaży bezpośredniej. Celem tego Programu jest rozwój i wsparcie dystrybucji wybranych urządzeń na terenie Polski, a jednocześnie stworzenie sieci wysoko wyspecjalizowanych instalatorów montujących urządzenia marki Wnioskodawcy.

Zgodnie z Regulaminem, Program jest skierowany do osób fizycznych, osób prawnych, oraz jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej, prowadzących działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży wraz z montażem urządzeń z asortymentu Wnioskodawcy do użytkownika końcowego. Osoby i podmioty te muszą dysponować w swojej strukturze organizacyjnej instalatorami dokonującymi montażu i uruchomień urządzeń grzewczych. W ramach Programu instalatorzy ci uzyskują na drodze systemu szkoleń prowadzonych przez Wnioskodawcę imiennie wystawiany przez niego „Certyfikat A.”.

Program „A.” dotyczy wyłącznie urządzeń zakupionych na terenie Polski. Uczestnicy nigdy nie nabywają urządzeń od Wnioskodawcy. Program polega na nagradzaniu Uczestników poprzez udzielenie im rabatu pośredniego w określonej w regulaminie wysokości.

W ramach Programu, Wnioskodawca wypłaca Uczestnikom rabaty pośrednie za okresy kwartalne. Wnioskodawca wypłaca rabaty pośrednie na podstawie noty księgowej wystawianej za okresy kwartalne do 15 dnia miesiąca następującego po upływie danego kwartału kalendarzowego. Płatność rabatu pośredniego następuje w ciągu 30 dni od wystawienia noty. Nota zawiera kwotę brutto rabatu pośredniego oraz informację o kwocie VAT (obliczoną metodą „w stu”).

Podsumowując, przez spełnienie warunków do rabatu pośredniego rozumie się więc:

(…).

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

W odpowiedzi na pytania Organu Wnioskodawca doprecyzował opis stanu faktycznego poprzez odpowiedzi na poniższe pytania Organu:

1.Jakie warunki zgodnie z Regulaminem Programu musi spełnić uczestnik, aby został mu udzielony rabat, od czego zależy jego wysokość i za co faktycznie jest on udzielany?

Odpowiedź: Uczestnik musi:

(…)

Wysokość rabatu zależy od: rodzaju i ilości urządzeń objętych programem (określonych w załączniku do regulaminu), których sprzedaż i zamontowanie Uczestnik zgłosił poprzez zarejestrowanie ich w systemie Organizatora.

Rabat udzielany jest faktycznie za: udział w rozwoju dystrybucji urządzeń Organizatora - urządzenia rejestrowane w systemie nie mogą być kupione bezpośrednio u Organizatora ale w sieci dystrybucyjnej Organizatora, na koszt i ryzyko Uczestnika.

2.W jaki konkretnie sposób dokonują Państwo weryfikacji, że warunki do udzielenia Uczestnikowi rabatu zostały przez niego spełnione (za pomocą jakich dokładnie mechanizmów/działań, dokumentów jest to ustalane?

Odpowiedź: Weryfikacja spełnienia warunków odbywa się następująco:

(...)

3.Czy w celu uzyskania rabatu Uczestnik jest zobowiązany do wykonywania na Państwa rzecz dodatkowych czynności np. o charakterze promocyjnym, marketingowym, reklamowym itp., których celem jest wsparcie i intensyfikacja sprzedaży Państwa towarów, tj. pomp ciepła, rekuperatorów i innych elektrycznych urządzeń grzewczych?

Odpowiedź: Uczestnik nie jest zobowiązany do wykonywania na rzecz Wnioskodawcy dodatkowych czynności wskazanych w pytaniu.

Ponadto Wnioskodawca przeformułował pytanie nr 5, zadał dodatkowe pytanie nr 6, oraz przedstawił własne stanowisko odnośnie ww. pytań.

Pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

1.Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT oraz podatku VAT należnego w związku z udzielanymi rabatami pośrednimi na rzecz Uczestników?

2.Czy właściwe jest udokumentowanie udzielanych rabatów pośrednich za pomocą not księgowych?

3.Czy Uczestnik Programu powinien na podstawie noty dokonać korekty/obniżenia podatku naliczonego w związku z otrzymaną notą księgową dokumentującą rabat pośredni?

4.W jakim okresie Wnioskodawca jest uprawniony do obniżenia podstawy opodatkowania i podatku VAT należnego w związku z udzielonymi rabatami pośrednimi?

5.Czy kwota udzielonego rabatu pośredniego stanowi korektę przychodu Wnioskodawcy czyli obniżenie przychodu z działalności gospodarczej na podstawie art. 12 ust. 3j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

6.Czy kwota udzielonego rabatu pośredniego stanowi koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Niniejsza interpretacja dotyczy rozstrzygnięcia w zakresie pytań nr 5 i 6, tj. w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, natomiast w zakresie pytań nr 1 - 4, tj. dotyczących podatku od towarów i usług zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Państwa stanowisko w sprawie

Uzasadnienie ad pytania nr 5

Udzielony rabat pośredni na rzecz Uczestników Programu nie stanowi korekty przychodów Wnioskodawcy z dzielności gospodarczej na podstawie art. 12 ust. 3j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 z późn. zm.; dalej: „ustawa o CIT”): przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

W myśl art. 12 ust. 3 ustawy o CIT: za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych pojęcia „bonifikata” i „skonto” nie są zdefiniowane.

Zgodnie z „Uniwersalnym słownikiem języka polskiego” pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2003, tom 1, str. 303) „bonifikata” - to „zniżka, odstępstwo od ustalonej ceny towaru, zwłaszcza jako forma odszkodowania za poniesioną stratę albo w celach reklamowych: opust, rabat”.

Przez bonifikatę należy więc rozumieć pomniejszenie ustalonej uprzednio ceny towaru lub usługi. Bonifikata jest udzielana wówczas, gdy wystąpią okoliczności uzasadniające obniżenie ustalonej wcześniej ceny, których nie można było przewidzieć w momencie zawierania umowy sprzedaży (np. udzielenie długoletnim kontrahentom bonifikaty wyrażonej procentowo lub kwotowo w stosunku do określonej wartości zakupów w przeciągu jakiegoś ustalonego okresu czasu). Natomiast w przypadku, jeżeli okoliczności wpływające na zmniejszenie ceny są znane stronom przed zawarciem umowy sprzedaży, to powinny znaleźć odzwierciedlenie w cenie określonej w tej umowie.

Zgodnie ze „Słownikiem języka polskiego” (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, str. 825), „rabat” to „zniżka, opust od sumy należnej za towar przyznawany, np. przy kupnie dużej ilości towarów”. Zatem rabat polega na pomniejszeniu ustalonej wcześniej ceny towaru. Natomiast „bonus” to „dodatkowe wynagrodzenie; nagroda; premia”.

W świetle powołanej wyżej definicji „rabatu” należy uznać, że w opisanym przypadku nie będziemy mieć do czynienia z pomniejszeniem przychodu, wynikającego w istocie z obniżenia ceny sprzedawanych produktów na pierwszym etapie łańcucha dostaw, bezpośredniemu nabywcy towarów. Nie będziemy mieć do czynienia z pomniejszeniem, czyli odstępstwem od ustalonej ceny towarów przez Dostawcę (Wnioskodawcę), na rzecz bezpośredniego odbiorcy w łańcuchu dystrybucji. Należy podkreślić, że rabaty pośrednie mogą być udzielane tylko na rzecz konkretnego pośredniego odbiorcy towarów. Gdyby udzielono rabatu bezpośredniemu nabywcy to zgodnie z art. 12 ust. 3j ustawy o CIT jeżeli korekta przychodów nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną, oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

Powyższe oznacza, że Wnioskodawca nie będzie mógł obniżyć przychodów na podstawie art. 12 ust. 3j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ nie udzielił on obniżki ceny towarów bezpośredniemu nabywcy towarów.

Uzasadnienie ad pytania nr 6

Kwota udzielonego rabatu pośredniego stanowi koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.: „kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...)”.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien więc wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym. W tym celu każdorazowo wymagana jest ocena istnienia związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodów lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
•  nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w stosownych przepisach ustawy o CIT, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. W przypadku rabatu pośredniego udzielonego w celu intensyfikacji obrotu marek Wnioskodawcy, zachęcającego do preferowania oferty produktowej Wnioskodawcy należy uznać, że rabat pośredni będzie stanowił instrument pozytywnie wpływający na intensyfikację sprzedaży towarów i zachętę do maksymalizacji zakupów. Mimo że zakupy te nie są dokonywane bezpośrednio u Wnioskodawcy ale dokonywane są od podmiotu, który aby je sprzedać Uczestnikowi Programu nabywa towary od Wnioskodawcy. Mając powyższe na uwadze, wydatki, które Wnioskodawca ponosić będzie w związku z udzieleniem rabatów mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Mając na uwadze powyższe, należy uznać, że udzielając rabatu pośredniego, nie należy obniżać przychodu należnego, o którym mowa w art. 12 ust. 3j ustawy o CIT, ale na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT zaliczyć kwotę noty uznaniowej do kosztów uzyskania przychodów. Rabat pośredni z punktu widzenia przepisów CIT nie stanowi obniżki ceny towaru, sprzedanego bezpośredniemu nabywcy towarów Wnioskodawcy, nie jest też spowodowany błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką. Zatem nie powinno się dokonywać korekty przychodów w związku z udzielanymi rabatami pośrednimi. Należy uznać wypłatę z tytułu uczestnictwa w Programie za koszt uzyskania przychodów Wnioskodawcy w oparciu o spełnienie warunków z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

W związku z powyższym Spółka powinna zaliczyć rabat pośredni w koszty uzyskania przychodów za okres, w którym zostanie wystawiony dokument potwierdzający przyczyny korekty, tu nota uznaniowa. W podobnej sprawie stanowisko takie zajął także Dyrektor KIS w przykładowej interpretacji z dnia 26 lipca 2022 r. o sygn.: 0111-KDIB1-2.4010.304.2022.2.AW.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie pytań nr 5 i nr 6 jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawy o CIT”):

Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT:

Na podstawie art. 12 ust. 3j ustawy o CIT:

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o CIT:

W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych pojęcia „bonifikata” i „skonto” nie są zdefiniowane. W odczytaniu znaczenia przepisu art. 12 ust. 3 ww. ustawy należy kierować się więc ich powszechnym znaczeniem. Zgodnie z „Uniwersalnym słownikiem języka polskiego” pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2003, tom 1, str. 303) „bonifikata” – to „zniżka, odstępstwo od ustalonej ceny towaru, zwłaszcza jako forma odszkodowania za poniesioną stratę albo w celach reklamowych: opust, rabat”. Przez bonifikatę należy więc rozumieć pomniejszenie ustalonej uprzednio ceny towaru lub usługi. Bonifikata jest udzielana wówczas, gdy wystąpią okoliczności uzasadniające obniżenie ustalonej wcześniej ceny, których nie można było przewidzieć w momencie zawierania umowy sprzedaży (np. udzielenie długoletnim kontrahentom bonifikaty wyrażonej procentowo lub kwotowo w stosunku do określonej wartości zakupów w przeciągu jakiegoś ustalonego okresu czasu). Natomiast w przypadku, jeżeli okoliczności wpływające na zmniejszenie ceny są znane stronom przed zawarciem umowy sprzedaży, to powinny znaleźć odzwierciedlenie w cenie określonej w tej umowie.

Zgodnie ze „Słownikiem języka polskiego” (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, str. 825), „rabat” to „zniżka, opust od sumy należnej za towar przyznawany, np. przy kupnie dużej ilości towarów”. Zatem rabat polega na pomniejszeniu ustalonej wcześniej ceny towaru lub usługi.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT w Polsce, a jego działalność gospodarcza polega na dystrybucji pomp ciepła, rekuperatorów oraz innych elektrycznych urządzeń grzewczych na terenie Polski. W ramach swojej działalności Wnioskodawca stworzył dwustopniową sieć niezależnych dystrybutorów prowadzących działalność gospodarczą, której przedmiotem jest - z jednej strony sprzedaż urządzeń grzewczych, a z drugiej usługi wykonawczo-instalacyjne.

Podmioty handlowe działające w ramach pierwszego stopnia dystrybucji (hurtownie i sieci handlowe) dystrybuują urządzenia z asortymentu Wnioskodawcy w swoich lokalnych punktach sprzedaży, tzn. mają wyłącznie funkcję sprzedażową. Natomiast drugi stopień dystrybucji stanowią podmioty wykonawcze (firmy instalacyjne/Uczestnicy) dokonujące sprzedaży urządzeń do użytkownika końcowego wraz z ich montażem, tzn. mają funkcję sprzedażową i usługową.

Uczestnicy nie dokonują zakupów urządzeń bezpośrednio u Wnioskodawcy, tylko zaopatrują się w hurtowniach i sieciach handlowych dystrybuujących urządzenia marki Wnioskodawcy na terenie Polski w ramach wspomnianego pierwszego stopnia dystrybucji.

Wnioskodawca wdrożył w życie Program „A.” skierowany do Uczestników, którego celem jest rozwój i wsparcie dystrybucji wybranych urządzeń na terenie Polski, a jednocześnie stworzenie sieci wysoko wyspecjalizowanych instalatorów montujących urządzenia marki Wnioskodawcy.

Zgodnie z Regulaminem, Uczestnik to osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, prowadząca działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży wraz z montażem urządzeń z asortymentu Wnioskodawcy do użytkownika końcowego.

W ramach Programu Wnioskodawca wypłaca Uczestnikom rabaty pośrednie za okresy kwartalne, które to rabaty stanowią rodzaj nagrody wypłacanej w określonej w Regulaminie wysokości.

Zgodnie z Regulaminem Programu, aby Uczestnikowi został udzielony rabat, to musi on:

(…)

Wysokość rabatu zależy od: rodzaju i ilości urządzeń objętych programem (określonych w załączniku do Regulaminu), których sprzedaż i zamontowanie Uczestnik zgłosił poprzez zarejestrowanie ich w systemie Wnioskodawcy. Rabat udzielany jest faktycznie za udział w rozwoju dystrybucji urządzeń Wnioskodawcy - urządzenia rejestrowane w systemie nie mogą być kupione bezpośrednio u Wnioskodawcy, ale w sieci dystrybucyjnej Wnioskodawcy, na koszt i ryzyko Uczestnika.

Uczestnik nie jest zobowiązany do wykonywania na rzecz Wnioskodawcy dodatkowych czynności np. o charakterze promocyjnym, marketingowym, reklamowym itp., których celem jest wsparcie i intensyfikacja sprzedaży towarów Wnioskodawcy, tj. pomp ciepła, rekuperatorów i innych elektrycznych urządzeń grzewczych.

Weryfikacja spełnienia warunków do udzielenia Uczestnikowi rabatu odbywa się następująco:

(…).

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy kwota udzielonego rabatu pośredniego stanowi korektę Państwa przychodu czyli obniżenie przychodu z działalności gospodarczej na podstawie art. 12 ust. 3j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych czy też koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym mamy do czynienia z rabatem pośrednim, który jest przyznawany kolejnemu podmiotowi (innemu niż nabywca) przez podatnika znajdującego się na początku łańcucha dostaw. Dochodzi do pomniejszenia, czyli odstępstwa od ustalonej ceny towarów sprzedawanych przez Państwa Spółkę za pośrednictwem hurtowni i sieci handlowych (pierwszy stopień dystrybucji) Uczestnikom (drugi stopień dystrybucji).

Wypłacane na rzecz Uczestników w ramach Programu rabaty pośrednie będą miały charakter rabatów udzielonych po dokonaniu sprzedaży kolejnemu w łańcuchu dostaw podmiotowi, który nie jest podmiotem bezpośrednio zakupującym towar od Państwa. Jak wskazaliście Państwo rabat pośredni będzie wypłacany na rzecz Uczestnika, w związku ze spełnieniem przez niego warunków wynikających z Regulaminu Programu.

W świetle powołanej wyżej definicji „rabatu” należy uznać, że w opisanym przypadku będziemy mieć do czynienia z pomniejszeniem, czyli odstępstwem od ustalonej ceny za towar, który co prawda nie jest bezpośrednio sprzedawany przez Wnioskodawcę instalatorom (Uczestnikom) dokonującym jego montażu u użytkowników końcowych, ale na podstawie prowadzonego Programu „A.” będzie przyznawał rabaty Instalatorom. Spowoduje to w istocie zmniejszenie części ceny towarów (pomp ciepła, rekuperatorów oraz innych elektrycznych urządzeń grzewczych).

Takie obniżenie ceny nie będzie dotyczyło bezpośrednich kontrahentów tj. hurtowni i sieci handlowych – którym Spółka dokonuje sprzedaży wytwarzanych w ramach swojej działalności produktów. Hurtownie i sieci handlowe odsprzedają urządzenia grzewcze Wnioskodawcy firmom instalacyjnym dokonującym sprzedaży urządzeń do użytkownika końcowego wraz z ich montażem, tzn. firmom mającym funkcję sprzedażową i usługową.

Celem ww. Programu jest rozwój i wsparcie dystrybucji wybranych urządzeń na terenie Polski, a jednocześnie stworzenie sieci wysoko wyspecjalizowanych instalatorów montujących urządzenia marki Wnioskodawcy. W ramach Programu, Wnioskodawca wypłaca Uczestnikom rabaty pośrednie za okresy kwartalne. Wnioskodawca wypłaca rabaty pośrednie na podstawie noty księgowej wystawianej za okresy kwartalne do 15 dnia miesiąca następującego po upływie danego kwartału kalendarzowego. Płatność rabatu pośredniego następuje w ciągu 30 dni od wystawienia noty. Nota zawiera kwotę brutto rabatu pośredniego oraz informację o kwocie VAT. Wysokość rabatu zależy od: rodzaju i ilości urządzeń objętych programem (określonych w załączniku do regulaminu), których sprzedaż i zamontowanie Uczestnik zgłosił poprzez zarejestrowanie ich w systemie Organizatora. Rabat udzielany jest faktycznie za: udział w rozwoju dystrybucji urządzeń Organizatora - urządzenia rejestrowane w systemie nie mogą być kupione bezpośrednio u Organizatora ale w sieci dystrybucyjnej Organizatora, na koszt i ryzyko Uczestnika.

W takiej sytuacji Rabaty wypłacone przez Wnioskodawcę staną się opustem, obniżką ceny po jakiej Instalatorzy nabywają towary.

Zasady dokonywania korekt przychodów zawarte zostały w art. 12 ust. 3j - 3m ustawy o CIT.

Jak wskazano powyżej stosownie do treści art. 12 ust. 3j ustawy o CIT:

W myśl art. 12 ust. 3k ustawy o CIT:

Na podstawie art. 12 ust. 3l ustawy o CIT:

Z regulacji zawartych w cytowanym powyżej art. 12 ust. 3j ustawy o CIT, wynika, że korekta „wstecz” może być dokonana jedynie wtedy, gdy przyczyną korekty jest błąd rachunkowy lub inna oczywista omyłka. Przy czym, ustawodawca nie wskazuje, co należy rozumieć poprzez pojęcia „błąd rachunkowy” oraz „inna oczywista omyłka”. Pojęcia te zatem należy rozumieć zgodnie z ich znaczeniem potocznym. Zatem, za „błąd rachunkowy” należy uznać sytuację, gdy koszt został niewłaściwie ujęty ze względu na błąd w toku wykonywania obliczeń; może to dotyczyć zarówno okoliczności leżących po stronie wystawcy faktury czy innego dokumentu księgowego (np. błędne podanie na fakturze cen lub wartości towarów), jak i po stronie odbiorcy takiego dokumentu (np. wprowadzenie do ksiąg rachunkowych nieprawidłowej cyfry, zastosowanie wadliwego kursu waluty obcej przy przeliczaniu wartości kosztu na złote, etc.).

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (wersja internetowa www.sip.pwn.pl), przez „omyłkę” należy rozumieć „spostrzeżenie, sąd niezgodny z rzeczywistością, niewłaściwe postępowanie, posunięcie”. W konsekwencji, za „inną oczywistą omyłkę” należy uznać inny oczywisty błąd, który nie jest jednocześnie błędem rachunkowym. Takim błędem będzie np. ujęcie w kosztach podatkowych faktury wystawionej na podmiot inny niż faktyczny nabywca towaru. „Omyłka” wiązać się również będzie z błędem polegającym albo na nieprawidłowym wystawieniu albo nieprawidłowym ujęciu dowodu księgowego. Okoliczność taka musi mieć zatem charakter „pierwotny”. Co więcej, „omyłka” musi być „oczywista”. Oznacza to, że w przypadku jakichkolwiek wątpliwości co do charakteru przyczyn korekty, korekta dokonywana winna być w okresie otrzymania dokumentu potwierdzającego przyczynę korekty (w przypadku korekty kosztów uzyskania przychodów) lub w okresie wystawienia tego dokumentu (w przypadku korekty przychodów). Tylko w przypadku jednoznacznego stwierdzenia, że nieprawidłowe ujęcie przychodu bądź kosztu było bezpośrednim wynikiem błędu rachunkowego lub oczywistej omyłki, korekta kosztu winna być uwzględniana „wstecznie”.

Oznacza to, że w sytuacji wypłacenia rabatu Uczestnikom, należy skorygować przychody w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca, lub w przypadku braku faktury inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

W konsekwencji, brak jest podstaw do zwiększenia wartości kosztów uzyskania przychodów, w związku z przyznaniem Uczestnikom rabatu pośredniego przez Wnioskodawcę, ponieważ przyznany rabat faktycznie obniża wartość sprzedaży towarów (pomp ciepła, rekuperatorów oraz innych elektrycznych urządzeń grzewczych).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, przyjmujące, że udzielony rabat pośredni na rzecz Uczestników Programu nie stanowi korekty przychodów Wnioskodawcy z działalności gospodarczej na podstawie art. 12 ust. 3j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych lecz kwota udzielonego rabatu pośredniego stanowi koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest nieprawidłowe.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Niniejsza interpretacja dotyczy rozstrzygnięcia w zakresie pytań nr 5 i nr 6, tj. w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, natomiast w zakresie pytań nr 1 - 4, tj. dotyczących podatku od towarów i usług zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651)