Interpretacja indywidualna z dnia 12 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-1.4010.529.2023.1.MM

1. Czy Metoda odliczenia, którą Wnioskodawca planuje stosować w poszczególnych latach z okresu 2022¬2026 przy odliczeniu Kosztów Nieodliczonych, jest prawidłowa? 2. Czy w zakresie Kosztów Nieodliczonych, do których prawo do odliczenia zostało nabyte przed 1 stycznia 2022 r., Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania ich w kosztach uzyskania przychodów - w oparciu o Metodę odliczenia – z zastosowaniem metody FIFO, w ramach Limitu Hipotetycznego? 3. Czy Wnioskodawca w Limicie Hipotetycznym powinien uwzględniać bieżące Koszty Limitowane ponoszone po 31 grudnia 2021 r.?

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 listopada 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

1.Metoda odliczenia, którą Wnioskodawca planuje stosować w poszczególnych latach z okresu 2022¬2026 przy odliczeniu Kosztów Nieodliczonych, jest prawidłowa.

2.W zakresie Kosztów Nieodliczonych, do których prawo do odliczenia zostało nabyte przed 1 stycznia 2022 r., Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania ich w kosztach uzyskania przychodów - w oparciu o Metodę odliczenia - z zastosowaniem metody FIFO, w ramach Limitu Hipotetycznego.

3.Spółka w Limicie Hipotetycznym powinna uwzględniać bieżące Koszty Limitowane ponoszone po 31 grudnia 2021 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

X Sp. z o. o. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest polską spółką kapitałową, podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, a także jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca działa w szeroko rozumianej branży transportowo - logistycznej, świadcząc usługi transportu morskiego, lotniczego, kolejowego, jak również zajmuje się różnego rodzaju projektami logistycznymi, magazynowymi oraz zarządczymi w zakresie transportu.

W związku z prowadzoną działalnością w latach podatkowych 2018-2021, Wnioskodawca ponosił wydatki, do których zastosowanie miał art. 15e ustawy o CIT (dalej: Koszty Limitowane).

Koszty Limitowane mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów wyłącznie do określonego limitu, który stanowił równowartość kwoty przekraczającej 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m ustawy o CIT, a także wartość zaliczonych do kosztów odsetek, powiększonej o 3 000 000 złotych, stosownie do art. 15e ust. 12 ustawy o CIT (dalej: Limit).

W związku z powyższym w latach 2018-2021 Koszty Limitowane w części, w jakiej przekraczały limit obliczony dla danego roku, nie stanowiły dla Wnioskodawcy kosztów uzyskania przychodów. Na podstawie art. 15e ust. 9 ustawy o CIT. Wnioskodawca miał prawo rozliczyć poniesione Koszty Limitowane, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, w kolejnych 5 latach podatkowych.

Z początkiem 2022 r. art. 15e ustawy o CIT został uchylony na podstawie art. 2 ust. 30 Ustawy Nowelizującej. W momencie uchylenia art. 15e ustawy o CIT część Kosztów Limitowanych poniesionych przez Wnioskodawcę pozostała nierozliczona ze względu na obejmujące Wnioskodawcę w tym zakresie limity wynikające z art. 15e ustawy o CIT. Wnioskodawca nabył prawo do odliczenia tych Kosztów Limitowanych w kolejnych 5 latach podatkowych na podstawie art. 15e ust. 9 ustawy o CIT (dalej: Koszty Nieodliczone). Koszty Nieodliczone pochodzą z lat podatkowych 2018-2021.

Wnioskodawca powziął wątpliwości w zakresie sposobu zaliczania do kosztów uzyskania przychodów Kosztów Nieodliczonych.

Wnioskodawca planuje odliczać Koszty Nieodliczone w następujący sposób (dalej: "Metoda odliczenia”):

a)dla lat podatkowych 2022-2026 Wnioskodawca będzie przyjmować założenie, że art. 15e ustawy o CIT nadal jest stosowany;

b)w związku z tym Wnioskodawca ustali Limit obowiązujący w poszczególnych latach podatkowych z okresu 2022-2026 zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 15e ust. 1 i ust. 12 ustawy o CIT obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. (dalej: Limit Hipotetyczny);

c)a następnie tę część Kosztów Nieodliczonych, która w danym roku będzie mieściła się w Limicie Hipotetycznym, zostanie rozpoznana przez Wnioskodawcę jako koszty uzyskania przychodów tego roku.

Wnioskodawca planuje odliczać Koszty Nieodliczone na zasadach wynikających z reguły FIFO (ang. first in, first out - pierwsze weszło, pierwsze wyszło, "FIFO"), co oznacza, że najwcześniej poniesione Koszty Nieodliczone będą odliczane w pierwszej kolejności.

Wnioskodawca chciałby potwierdzić, czy Metoda odliczenia, którą planuje stosować jest prawidłowa i czy zasadnym jest zastosowanie metody FIFO przy ustalaniu kolejności odliczania Kosztów Nieodliczonych.

Wnioskodawca wskazuje, że opisywane zagadnienie dotyczy jednocześnie zaistniałego stanu faktycznego jak i zdarzenia przyszłego.

Pytania

1.Czy Metoda odliczenia, którą Wnioskodawca planuje stosować w poszczególnych latach z okresu 2022¬2026 przy odliczeniu Kosztów Nieodliczonych, jest prawidłowa?

2.Czy w zakresie Kosztów Nieodliczonych, do których prawo do odliczenia zostało nabyte przed 1 stycznia 2022 r., Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania ich w kosztach uzyskania przychodów - w oparciu o Metodę odliczenia – z zastosowaniem metody FIFO, w ramach Limitu Hipotetycznego?

3.Czy Wnioskodawca w Limicie Hipotetycznym powinien uwzględniać bieżące Koszty Limitowane ponoszone po 31 grudnia 2021 r.?

Państwa stanowisko w sprawie

1.Metoda odliczenia, którą Wnioskodawca planuje stosować w poszczególnych latach z okresu 2022-2026 przy odliczeniu Kosztów Nieodliczonych, jest prawidłowa.

2.W zakresie Kosztów Nieodliczonych, do których prawo do odliczenia zostało nabyte przed 1 stycznia 2022 r., Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania ich w kosztach uzyskania przychodów - w oparciu o Metodę odliczenia - z zastosowaniem metody FIFO, w ramach Limitu Hipotetycznego.

3.Wnioskodawca w Limicie Hipotetycznym nie powinien uwzględniać bieżących Kosztów Limitowanych ponoszonych po 31 grudnia 2021 r.

Stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 1:

Zgodnie z art. 15e ust. 1 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r., podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych obowiązani byli wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty:

usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,

1. wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7,

2. przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze

- poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 11j ust. 2, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek.

Na mocy art. 15e ust. 12 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. przepis ust. 1 stosowany był do nadwyżki wartości kosztów wskazanych w tym przepisie, z wyłączeniem kosztów, o których mowa w ust. 11, przekraczającej w roku podatkowym łącznie kwotę 3 000 000 zł.

Zgodnie z art. 15e ust. 9 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r., kwota kosztów, o których mowa w ust. 1, nieodliczona w danym roku podatkowym podlegała odliczeniu w kolejnych 5 latach podatkowych, zgodnie z zasadami określonymi w ust. 1-8 i 10-15 oraz w ramach obowiązujących w danym roku limitów wynikających z tych przepisów.

Przepisy art. 15e ust. 1 i 12 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r., ustanawiały zasadę, że do kosztów uzyskania przychodów wliczana była ta część kosztów usług podlegających limitowaniu, która nie przekraczała określonego progu, tj. sumy 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów

pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, a także wartość zaliczonych do kosztów odsetek, powiększonej o kwotę 3 000 000 zł.

W myśl art. 2 pkt 30 Ustawy Nowelizującej z dniem 1 stycznia 2022 r. przepis art. 15e ustawy o CIT został uchylony. Zgodnie z art. 60 ust. 1 Ustawy Nowelizującej, podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, którzy przed końcem roku podatkowego rozpoczętego przed dniem 1 stycznia 2022 r. nabyli prawo do odliczenia kosztów na podstawie art. 15e ust. 9 ustawy o CIT, w brzmieniu dotychczasowym, zachowują prawo do tego odliczenia po dniu 31 grudnia 2021 r., w zakresie i na zasadach określonych w tym przepisie.

Ustawa Nowelizująca nie zawiera szczegółowych postanowień, w jaki sposób należy zrealizować uprawnienie wynikające z przepisu art. 60 ust. 1 tej ustawy. W szczególności nie wprowadzono żadnej regulacji, która ustanowiłaby nowy limit, w ramach którego podatnicy mogą odliczać koszty od 2022 r. Niemniej, zdaniem Wnioskodawcy, użyte przez ustawodawcę w art. 60 ust. 1 Ustawy Nowelizującej sformułowanie "w zakresie i na zasadach określonych" w art. 15e ust. 9 ustawy o CIT należy rozumieć w taki sposób, iż nieodliczona przez Wnioskodawcę w danym roku podatkowym zakończonym przed 1 stycznia 2022 r. kwota Kosztów Nieodliczonych podlega odliczeniu w kolejnych 5 latach podatkowych do wysokości kwoty 3 000 000 zł powiększonej o 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów danego roku ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, a także wartość zaliczonych do kosztów odsetek.

W związku z tym Wnioskodawca na potrzeby ustalania Limitu będzie korzystać z danych dotyczących danego roku podatkowego, dla którego limit ten będzie liczony. Limit będzie ustalany na podstawie zasad wynikających z art. 15e ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r., tak jakby ten przepis wciąż obowiązywał (Limit Hipotetyczny).

Przykładowo podatnik, ustalając w roku 2022 prawo do odliczenia kosztów uprzednio wyłączonych na podstawie art. 15e ustawy o CIT, ustala limit odliczenia przypadający na rok 2022, zgodnie z zasadami określonymi w tym przepisie.

Podatnik w pierwszej kolejności ustala, ile wyniesie w 2022 r. nadwyżka sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m i odsetek (podatkowa EBIDTA).

Następnie w oparciu o ustaloną podatkową EBIDTA wylicza limit odliczenia kosztów nieodliczonych w poprzednich latach podatkowych, który stanowi kwota 3 000 000 złotych powiększona o 5% kwoty podatkowej EBIDTA. Innymi słowy, dla celów ustalenia limitu warunkującego prawo do odliczenia należy, zgodnie z art. 60 ust. 1 Ustawy Nowelizującej, przyjmować założenie, że art. 15e ustawy o CIT nadal jest stosowany.

Analogiczne stanowisko do tego, które przyjął Wnioskodawca, przyjął również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w wielu innych interpretacjach indywidualnych, m.in.:

Stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 2:

Zgodnie z art. 60 ust. 1 Ustawy Nowelizującej podatnicy, którzy przed końcem roku podatkowego rozpoczętego przed dniem 1 stycznia 2022 r. nabyli prawo do odliczenia kosztów na podstawie art. 15e ust. 9, zachowują uprawnienie do odliczenia w zakresie i na zasadach określonych w tym przepisie.

Stosownie do 15e ust. 9 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r., kwota kosztów podlegająca wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15e ust. 1, nieodliczona w danym roku podatkowym podlega odliczeniu w kolejnych 5 latach podatkowych, zgodnie z zasadami określonymi w ust. 1-8 i 10-15 oraz w ramach obowiązujących w danym roku limitów wynikających z tych przepisów.

Poza wskazaniem limitu 5 lat podatkowych na odliczenie, powyższe przepisy nie zawierają innych wytycznych dotyczących sposobu rozliczenia w kolejnych latach Kosztów Nieodliczonych z poprzednich okresów.

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro zatem ustawodawca nie zdecydował się na zawarcie jasnych regulacji dotyczących metodyki (w tym kolejności) rozpoznawania w kosztach uzyskania przychodów Kosztów Nieodliczonych w ramach art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej (ani też w ramach art. 15e ust. 9 ustawy o CIT), to oznacza, że wspomniana kwestia pozostawiona została do decyzji podatnika.

W ocenie Wnioskodawcy, odliczając na podstawie art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej w związku z art. 15e ust. 9 ustawy o CIT, Koszty Nieodliczone dla lat podatkowych 2022-2026, Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczenia w pierwszej kolejności tych Kosztów Nieodliczonych, które powstały najwcześniej, tj. zgodnie z zasadą FIFO.

Zastosowanie tej zasady przy odliczeniu Kosztów Nieodliczonych na podstawie art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej pozwoli na najpełniejsze zrealizowanie celu, jakim jest ochrona praw nabytych podatników, realizowana poprzez wprowadzenie możliwości rozliczania Kosztów Nieodliczonych w kolejnych latach podatkowych. Z kolei zastosowanie innej metody ustalania kolejności odliczenia Kosztów Nieodliczonych, np. drugiej z powszechnie stosowanych w rachunkowości metod wyceny i rozchodu zapasów - LIFO (ang. last in, first out), czyli odliczenie w pierwszej kolejności najpóźniej poniesionych Kosztów Nieodliczonych - mógłby skutkować tym, że prawo podatnika do rozpoznania w kosztach uzyskania przychodów części "najstarszych" Kosztów Nieodliczonych, mogłoby ulec przedawnieniu.

Ponadto należy zauważyć, że art. 15e ust. 9 ustawy o CIT nie przesądza w żaden sposób o kolejności rozliczania kosztów, a już z całą pewnością nie ustanawia reguły, iż koszty poprzednich okresów mogą zostać uwzględnione w rachunku podatkowym jedynie po rozliczeniu bieżących wydatków. W konsekwencji przyjąć należy, że to od decyzji Wnioskodawcy zależy, w której kolejności będzie te koszty odliczał. Poprawność zaprezentowanego podejścia potwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w wielu interpretacjach indywidualnych, w których Dyrektor potwierdzał, że przepisy prawa podatkowego nie stoją na przeszkodzie zastosowaniu metody FIFO:

1.4 kwietnia 2023 r., nr 0111 -KDIB1-2.4010.71.2023.2.MZA,

2.17 kwietnia 2023 r., nr 0114-KDIP2-2.4010.122.2023.1.KW,

3.16 maja 2023 r., nr 0111-KDIB1-2.4010.146.2023.1.ANK,

4.1 czerwca 2023 r., nr 0111-KDIB1-3.4010.228.2023.1.AN,

5.4 lipca 2023 r., nr 0111-KDIB1-3.4010.286.2023.1.JG.

Przyjęcie odmiennego podejścia, zdaniem Wnioskodawcy prowadziłoby do wniosku, że całość Kosztów Nieodliczonych mogłaby zostać rozpoznana jednorazowo w kosztach uzyskania przychodów w 2022 r. (z uwagi na uchylenie art. 15e ustawy o CIT). W ocenie Wnioskodawcy taka konkluzja byłaby jednak sprzeczna z celem, jaki chciał osiągnąć ustawodawca, wprowadzając art. 60 ust. 1 Ustawy Nowelizującej. Z uzasadnienia do projektu ustawy nowelizującej wynika bowiem, że wprowadzenie tego przepisu miało na celu ochronę praw nabytych podatników, a nie całkowite zniesienie skutków regulacji z art. 15eustawy o CIT.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy w świetle art. 60 ust. 1 Ustawy Nowelizującej, Metoda odliczenia, którą Wnioskodawca planuje stosować przy odliczeniu Kosztów Nieodliczonych, jest prawidłowa.

1)12 maja 2023 r., znak: 0111-KDIB1-3.4010.175.2023.1.AN,

2)17 maja 2023 r., znak: 0111-KDIB1-3.4010.182.2023.2.ZK,

3)18 maja 2023 r., znak: 0111-KDIB2-1.4010.132.2023.1.K.K.,

4)10 lutego 2023 r., znak: 0111-KDIB1-1.4010.817.2022.2.MF,

5)30 maja 2023 r., znak: 0111-KDIB2-1.4010.143.2023.1.AS.

Podsumowując, Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania w kosztach uzyskania przychodów Kosztów Nieodliczonych z zastosowaniem metody FIFO.

Stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 3:

Zdaniem Wnioskodawcy Limit Hipotetyczny będzie wykorzystywany wyłącznie w celu rozliczenia wydatków z lat poprzednich, a nie rozliczenia wydatków bieżących a w konsekwencji do Limitu Hipotetycznego nie powinno się więc wliczać Kosztów Limitowanych ponoszonych po 31 grudnia 2021 r. z uwagi na uchylenie art. 15e ustawy o CIT od dnia 1 stycznia 2022 r. Koszty te nie podlegają więc żadnemu limitowaniu w oparciu o mechanizm uchylonego art. 15e ustawy o CIT. Przeciwna wykładnia oznaczałaby bowiem, że przepis art. 15e ustawy o CIT- mimo jego zniesienia - obowiązywałby również w stosunku do kosztów bieżących, co stałoby w sprzeczności z ratio legis Ustawy Nowelizującej. Natomiast postanowienia wynikające z art. 60 ust. 1 Ustawy Nowelizującej, miały na celu niejako przedłużenie zastosowania art. 15e ustawy o CIT, jedynie w stosunku do kosztów już powstałych/poniesionych, a nie bieżących.

Przyjęte przez Wnioskodawcę stanowisko jest analogiczne do tego, które przyjął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w innych interpretacjach indywidualnych, m.in.:

1)12 kwietnia 2023 r., nr 0111 -KDIB2-1.4010.65.2023.1.MKO,

2)10 maja 2023 r., nr 0111-KDIB2-1-4010.111.2023.1.AS,

3)18 maja 2023 r., nr 0111-KDIB1-1.4010.241.2023.1.MF,

4)6 czerwca 2023 r., nr 0114-KDIP2-2.4010.182.2023.1.PK,

5)4 lipca 2023 r., nr 0111-KDIB1-3.4010.286.2023.1.JG.

Mając na uwadze przywołane przepisy ustawy o CIT oraz Ustawy Nowelizującej, przywołane stanowisko Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej oraz przedstawione uzasadnienie należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie powinien w Limicie Hipotetycznym uwzględniać bieżących Kosztów Limitowanych ponoszonych po 31 grudnia 2021 r.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzeń przyszłych, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzeń przyszłych podanych przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa(t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pańtwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

-Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.