Interpretacja indywidualna z dnia 10 lutego 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.817.2022.2.MF

Dotyczy ustalenia, czy: 1) w świetle art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej Metoda odliczenia, którą Wnioskodawca planuje stosować przy odliczeniu Wydatków ponad Limit, jest prawidłowa, 2) Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania w kosztach uzyskania przychodów Wydatków ponad Limit z zastosowaniem metody FIFO, 3) w sytuacji, jeśli Wnioskodawca rozpozna w kosztach uzyskania przychodów Wydatki ponad Limit na podstawie art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej, a następnie uzyska również decyzję APA w zakresie Usług niematerialnych, to wówczas Spółka: a) będzie miała prawo do rozpoznania w kosztach uzyskania przychodów całości wydatków na Usługi niematerialne, również w tej części, która w latach 2018-2021 stanowiła dla Wnioskodawcy Wydatki ponad Limit - poprzez korektę deklaracji CIT za okres, którego dotyczy decyzja APA oraz za rok podatkowy poprzedzający ten okres, b) oraz jednocześnie Wnioskodawca będzie zobowiązany usunąć z kosztów uzyskania przychodów Wydatki ponad Limit w tej części, w której rozpoznał je jako koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej - poprzez korektę deklaracji CIT za 2022 r. i ewentualnie również kolejne lata, w których Wnioskodawca dokona odliczenia.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 grudnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

 1) w świetle art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej Metoda odliczenia, którą Wnioskodawca planuje stosować przy odliczeniu Wydatków ponad Limit, jest prawidłowa,

 2) Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania w kosztach uzyskania przychodów Wydatków ponad Limit z zastosowaniem metody FIFO,

 3) w sytuacji, jeśli Wnioskodawca rozpozna w kosztach uzyskania przychodów Wydatki ponad Limit na podstawie art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej, a następnie uzyska również decyzję APA w zakresie Usług niematerialnych, to wówczas Spółka:

 a) będzie miała prawo do rozpoznania w kosztach uzyskania przychodów całości wydatków na Usługi niematerialne, również w tej części, która w latach 2018-2021 stanowiła dla Wnioskodawcy Wydatki ponad Limit - poprzez korektę deklaracji CIT za okres, którego dotyczy decyzja APA oraz za rok podatkowy poprzedzający ten okres,

 b) oraz jednocześnie Wnioskodawca będzie zobowiązany usunąć z kosztów uzyskania przychodów Wydatki ponad Limit w tej części, w której rozpoznał je jako koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej - poprzez korektę deklaracji CIT za 2022 r. i ewentualnie również kolejne lata, w których Wnioskodawca dokona odliczenia.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 6 i 7 lutego 2023 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

A Polska spółka z ograniczoną odpowiedzialnością („Spółka”, „Wnioskodawca”) jest rezydentem podatkowym podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Polski. Przeważającym przedmiotem działalności Spółki jest (…). Spółka zatrudnia personel dysponujący znajomością lokalnego rynku i oferuje klientom produkty i analizy dotyczące danego rynku.

Spółka jest częścią grupy A („Grupa”). A jest wiodącym (…). Grupa A korzysta z połączenia analiz rynku i modelowania statystycznego do tworzenia kompleksowych, wiarygodnych danych i informacji.

B sprawuje zarząd operacyjny i strategiczny nad Grupą A, a także świadczy usługi wsparcia w zakresie zarządzania strategicznego i obsługi administracyjnej na rzecz podmiotów lokalnych Grupy A.

Usługi niematerialne a koszty uzyskania przychodów w Spółce

W związku z prowadzoną działalnością Spółka ponosiła i dalej ponosi wydatki na nabycie usług niematerialnych, mieszczących się w katalogu z art. 15e ust. 1 ustawy o CIT według stanu prawnego obowiązującego w latach 2018-2021, tj. usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze („Usługi niematerialne”).

Spółka ponosi opłaty za Usługi niematerialne na rzecz podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. Jednocześnie odbiorcy płatności spełniali również warunki do uznania ich za podmioty powiązane ze Spółką na gruncie art. 11 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r.

W latach 2018 - 2021 wydatki Spółki na nabycie Usług niematerialnych od podmiotów powiązanych przekroczyły w każdym z tych lat limit, o którym była mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT.

Limit ten zgodnie z powyższym przepisem oznacza kwotę przekraczającą 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek („EBITDA”) powiększonej o 3 mln złotych, stosownie do art. 15e ust. 12 ustawy o CIT („Limit”).

W związku z tym, w latach 2018-21 wydatki na Usług niematerialne nabywane od podmiotów powiązanych, w części w jakiej przekraczały Limit obliczony dla danego roku, Spółka traktowała jako wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów („Wydatki ponad Limit”) na zasadach określonych w art. 15e ustawy o CIT.

Nowelizacja ustawy o CIT

Z dniem 1 stycznia 2022 r. art. 15e ustawy o CIT został uchylony przez art. 2 pkt 30 ustawy nowelizującej.

Zgodnie z art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej, podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, którzy przed końcem roku podatkowego rozpoczętego przed dniem 1 stycznia 2022 r. nabyli prawo do odliczenia kosztów na podstawie art. 15e ust. 9 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r., zachowują prawo do tego odliczenia po dniu 31 grudnia 2021 r., w zakresie i na zasadach określonych w uchylonym art. 15e ustawy o CIT.

W 2022 r. i latach kolejnych Spółka, na podstawie art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej, planuje dokonać odliczenia wydatków na Usługi niematerialne, w tej części, która w latach 2018-2021 stanowiła Wydatki ponad Limit i stanowiła dla Spółki wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Spółka planuje odliczać Wydatki ponad Limit w następujący sposób:

- w latach 2022-2026 Spółka będzie przyjmować założenie, że art. 15e ustawy CIT nadal jest stosowany;

- w związku z tym Spółka ustali Limit obowiązujący w danym roku zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 15e ust. 1 i ust. 12 ustawy o CIT obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.;

- a następnie tę część Wydatków ponad Limit, która w danym roku będzie mieściła się w Limicie, zostanie rozpoznana przez Spółkę jako koszty uzyskania przychodów tego roku

- dalej jako „Metoda odliczenia”.

Spółka będzie odliczać Wydatki ponad limit na zasadach wynikających z reguły FIFO (ang. first in, first out; „FIFO”), co oznacza, że najwcześniej poniesione Wydatki ponad Limit będą odliczane w pierwszej kolejności.

Spółka w 2022 roku i w latach kolejnych planuje odliczać Wydatki ponad Limit zgodnie z Metodą odliczenia.

Wnioskodawca chciałby potwierdzić, czy Metoda odliczenia, którą planuje stosować jest prawidłowa i czy zasadnym jest zastosowania metody FIFO przy ustalaniu kolejności przy odliczaniu Wydatków ponad Limit.

Wniosek o zawarcie uprzedniego porozumienia cenowego

Spółka wystąpiła do Szefa Krajowej Administracji Skarbowej („Szef KAS”) z wnioskiem o zawarcie uprzedniego porozumienia cenowego („decyzja APA”) w zakresie Usług niematerialnych.

Na dzień złożenia niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, postępowanie o wydanie decyzji APA nie zostało jeszcze zakończone. Spółka nie ma informacji, jakie stanowisko zajmie Szef KAS.

Z uwagi na to, że decyzja APA nie została jeszcze wydana, Spółka nie korzystała z możliwości przewidzianej w art. 15e ust. 15 ustawy o CIT w związku z art. 124 ustawy z 16 października 2019 r. o rozstrzyganiu sporów dotyczących podwójnego opodatkowania oraz zawieraniu uprzednich porozumień cenowych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2200 ze zm.). Przepisy te pozwalały podatnikom, którzy otrzymali decyzję APA, na niestosowanie Limitu do wydatków ponoszonych na rzecz podmiotów powiązanych, w zakresie w jakim zostały one objęte algorytmem kalkulacji ceny w decyzji APA. Możliwość niestosowania Limitu dotyczy wydatków z okresu objętego decyzją APA oraz wydatków z roku podatkowego poprzedzającego rok złożenia wniosku, pod warunkiem, że wniosek ten został złożony do końca 2019 r.

Niewykluczone jest jednak, że Spółka otrzyma korzystną dla siebie decyzję APA w 2022 r. lub w jednym z kolejnych lat, w których Spółka planuje dokonać odliczenia Wydatków ponad Limit na podstawie art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej.

Wnioskodawca chciałby potwierdzić, czy Metoda odliczenia, którą planuje stosować jest prawidłowa i czy zasadnym jest zastosowania metody FIFO przy ustalaniu kolejności przy odliczaniu Wydatków ponad Limit.

Ponadto Wnioskodawca chciałby również potwierdzić, czy prawidłowo określił moment, w którym należy rozpoznać koszty uzyskania przychodów z tytułu Wydatków ponad Limit, jeśli dokona odliczenia na podstawie art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej oraz jednocześnie uzyska pozytywną decyzję APA w zakresie Usług niematerialnych.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 6 i 7 lutego 2023 r. wskazaliście Państwo, iż

Prostują opis stanu faktycznego, poprzez wskazanie, że przez „Usługi niematerialne” Wnioskodawca ma na myśli całość wydatków na nabycie usług niematerialnych mieszczących się w katalogu z art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych („ustawa o CIT”) według stanu prawnego obowiązującego w latach 2018-2021, tj.:

(i) wartości określonych usług niematerialnych,

(ii)  wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT oraz

(iii) przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek innych niż bankowe, ponoszonych wobec podmiotów powiązanych w przypadku, gdy ich wartość przekraczała ustawowy limit.

Uzupełnienie oraz sprostowanie przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Niniejsze sprostowanie ma na celu wyłącznie doprecyzowanie stanu faktycznego, poprzez wskazanie, że przez „Usługi niematerialne” Wnioskodawca ma na myśli całość wydatków na nabycie usług niematerialnych mieszczących się w katalogu z art. 15e ust. 1 ustawy o CIT według stanu prawnego obowiązującego w latach 2018-2021.

Wnioskodawca omyłkowo „zawęził” zakres wniosku poprzez wskazanie, że wniosek dotyczy wyłącznie Usług niematerialnych wskazanych w art. 15e ust. 1 pkt 1) tj. Usług niematerialnych. Intencją Wnioskodawcy było objęcie wnioskiem całości wydatków mieszczących się w katalogu z art. 15e ust. 1 ustawy o CIT według stanu prawnego obowiązującego w latach 2018-2021, tj.

(i) wartości określonych usług niematerialnych,

(ii) wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT oraz

(iii) przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek innych niż bankowe, ponoszonych wobec podmiotów powiązanych w przypadku, gdy ich wartość przekraczała ustawowy limit.

Poza powyższym sprostowaniem zmianie nie uległy żadne inne okoliczności faktyczne.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że Spółka wystąpiła do Szefa Krajowej Administracji Skarbowej z dwoma wnioskami o zawarcie uprzedniego porozumienia cenowego w zakresie Usług niematerialnych wskazanych we wniosku, a mianowicie:

- w zakresie opłat licencyjnych - w dniu 25 października 2019 r. oraz

- w zakresie usług zarządczych - w dniu 23 grudnia 2019 r.

Na dzień złożenia niniejszego pisma postępowanie o wydanie decyzji APA nie zostało jeszcze zakończone, a Spółka nie ma informacji, jakie stanowisko zajmie Szef KAS.

Pytania

 1. Czy w świetle art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej Metoda odliczenia, którą Wnioskodawca planuje stosować przy odliczeniu Wydatków ponad Limit, jest prawidłowa?

 2. Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania w kosztach uzyskania przychodów Wydatków ponad Limit z zastosowaniem metody FIFO?

 3. Czy w sytuacji, jeśli Wnioskodawca rozpozna w kosztach uzyskania przychodów Wydatki ponad Limit na podstawie art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej, a następnie uzyska również decyzję APA w zakresie Usług niematerialnych, to wówczas Spółka:

 a) będzie miała prawo do rozpoznania w kosztach uzyskania przychodów całości wydatków na Usługi niematerialne, również w tej części, która w latach 2018-21 stanowiła dla Wnioskodawcy Wydatki ponad Limit - poprzez korektę deklaracji CIT za okres, którego dotyczy decyzja APA oraz za rok podatkowy poprzedzający ten okres;

b) oraz jednocześnie Wnioskodawca będzie zobowiązany usunąć z kosztów uzyskania przychodów Wydatki ponad Limit w tej części, w której rozpoznał je jako koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej - poprzez korektę deklaracji CIT za 2022 r. i ewentualnie również kolejne lata, w których Wnioskodawca dokona odliczenia?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy:

 1. W świetle art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej Metoda odliczenia, którą Wnioskodawca planuje stosować przy odliczeniu Wydatków ponad Limit, jest prawidłowa.

 2. Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania w kosztach uzyskania przychodów Wydatków ponad Limit z zastosowaniem metody FIFO.

 3. Jeśli Wnioskodawca rozpozna w kosztach uzyskania przychodów Wydatki ponad Limit na podstawie art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej, a następnie uzyska również decyzję APA w zakresie Usług niematerialnych, to wówczas Wnioskodawca:

 a) będzie miał prawo do rozpoznania w kosztach uzyskania przychodów całości wydatków na Usługi niematerialne, również w tej części, która w latach 2018-21 stanowiła dla Wnioskodawcy Wydatki ponad Limit - poprzez korektę deklaracji CIT za okres, którego dotyczy decyzja APA oraz za rok podatkowy poprzedzający ten okres;

 b) oraz jednocześnie Wnioskodawca będzie zobowiązany usunąć z kosztów uzyskania przychodów Wydatki ponad Limit w tej części, w której rozpoznał je jako koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej - poprzez korektę deklaracji CIT za 2022 r. i ewentualnie również kolejne lata, w których Wnioskodawca dokona odliczenia.

Uzasadnienie do pytania 1

Na podstawie art. 15e ust. 1 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r. podatnicy byli zobowiązani do wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów wartości określonych usług niematerialnych nabywanych od podmiotów powiązanych w przypadku, gdy ich wartość przekracza ustawowy limit. Limit ten był równy wartości 5% wskaźnika EBITDA podatnika w danym roku, powiększonego o kwotę wolną wynoszącą 3 mln zł. Jednocześnie ustawodawca dopuścił prawo do odliczenia nieodliczonych wcześniej kosztów usług niematerialnych w pięciu kolejnych latach podatkowych w ramach limitu obowiązującego w danym roku (art. 15e ust. 9 ustawy o CIT).

Od 1 stycznia 2022 r. art. 15e ustawy o CIT został uchylony przez art. 2 pkt 30 ustawy nowelizującej. Jednocześnie, zgodnie z art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej, podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, którzy przed końcem roku podatkowego rozpoczętego przed dniem 1 stycznia 2022 r. nabyli prawo do odliczenia kosztów na podstawie art. 15e ust. 9 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r., zachowują prawo do tego odliczenia po dniu 31 grudnia 2021 r., w zakresie i na zasadach określonych w uchylonym art. 15e ustawy o CIT.

Wnioskodawca w latach 2018-2021 spełniał warunki do odliczenia w kolejnych 5 latach podatkowych nieodliczonej w danym roku kwoty wydatków poniesionych z tytułów, o których mowa w art. 15e ust. 1 pkt 1-3 ustawy o CIT, na podstawie art. 15e ust. 9 ustawy o CIT, tj.:

- Spółka, będąca podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, ponosiła na rzecz podmiotów powiązanych wydatki na Usługi niematerialne wymienione w art. 15e ust. 1 pkt 1-3 ustawy o CIT;

- Spółka stosowała Limit wynikający z art. 15e ust. 1 ustawy o CIT w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpowiedniej kwoty z tytułu wydatków na Usługi niematerialne;

- nadwyżka Wydatków ponad Limit stanowiła dla Spółki wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, które - gdyby art. 15e ustawy o CIT nie został uchylony - mogłyby zostać odliczone w kolejnych latach na podstawie ust. 9 (w ramach dostępnego w danym roku Limitu).

Wnioskodawca miał zatem prawo do odliczenia, o którym mowa w art. 15e ust. 9 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. W konsekwencji Wnioskodawca zachował również prawo do odliczenia po dniu 31 grudnia 2021 r., w zakresie i na zasadach określonych w tym przepisie kosztów poniesionych na usługi niematerialne - zgodnie z brzmieniem art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej.

Ustawa nowelizująca nie zawiera jednak dalszych informacji, w jaki sposób należy zrealizować uprawnienie wynikające z ww. przepisu. W szczególności nie wprowadzono żadnej regulacji, która ustanowiłaby nowy limit, w ramach którego podatnicy mogą odliczać koszty w 2022 r. i latach kolejnych.

Niemniej, zdaniem Spółki powyższe nie oznacza jednak, że całość Wydatków ponad Limit może zostać przez Spółkę rozpoznana w kosztach uzyskania przychodów bez ograniczeń. W ocenie Spółki, dla właściwego zastosowania art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej, który mówi o zachowaniu prawa do odliczenia “w zakresie i na zasadach określonych w tym przepisie [tj. art. 15e ust. 9 ustawy o CIT]”, konieczne jest przyjęcie fikcji, że Limit dalej obowiązuje.

W związku z tym, Metoda odliczenia, którą Spółka planuje zastosować, będzie bazowała na przyjęciu założenia, że art. 15e ustawy CIT nadal powinien być stosowany, tzn.:

- w pierwszej kolejności Spółka ustali „hipotetyczny” Limit obowiązujący ją w danym roku zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 15e ust. 1 i ust. 12 ustawy o CIT;

- a następnie ta część Wydatków ponad Limit, która w danym roku będzie mieściła się w „hipotetycznym” Limicie, zostanie rozpoznana przez Spółkę jako koszty uzyskania przychodów tego roku.

Przyjęcie odmiennego podejścia, zdaniem Wnioskodawcy prowadziłoby do wniosku, że całość Wydatków ponad Limit mogłaby zostać rozpoznana jednorazowo w kosztach uzyskania przychodów w 2022 r. (z uwagi na uchylenie art. 15e ustawy o CIT, a zatem brak przepisów dotyczących Limitu). W ocenie Wnioskodawcy taka konkluzja byłaby jednak sprzeczna z celem, jaki chciał osiągnąć ustawodawca wprowadzając art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej. Z uzasadnienia do projektu ustawy nowelizującej wynika bowiem, że wprowadzenie tego przepisu miało na celu ochronę praw nabytych podatników, a nie całkowite zniesienie skutków regulacji z art. 15e ustawy o CIT.

Potwierdzenie prawidłowości planowanej przez Wnioskodawcę Metody odliczenia można również wywieść z wypowiedzi przedstawiciela Ministerstwa Finansów, która została zacytowana w artykule opublikowanym w Dzienniku Gazecie Prawnej z 2 grudnia 2021 r.: (https://podatki.gazetaprawna.pl/cit/artykuly/8304665,polski-lad-cit-limit-kosztow-wydatki-na-uslugi-niematerialne.html (dostęp: 7.02.2022 r.)).

„Podatnik, ustalając w latach 2022-2026 prawo do odliczenia kosztów uprzednio wyłączonych na podstawie art. 15e ustawy CIT, ustalał limit odliczenia, przypadający na dany rok, zgodnie z zasadami określonymi w tym przepisie. Innymi słowy dla celów ustalenia limitu warunkującego prawo do odliczenia należy, zgodnie z art. 60 ust. 1 Polskiego Ładu, przyjmować założenie, że art. 15e ustawy CIT nadal jest stosowany.”

Z cytowanej wypowiedzi wynika zatem, że w 2022 r. podatnicy będą musieli stosować dotychczasowy limit do kosztów usług niematerialnych od podmiotów powiązanych poniesionych przed 2022 r.

Podobne stanowisko zostało również potwierdzone w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej („Dyrektor KIS”) z dnia 28 kwietnia 2022 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.589.2021.1.BJ oraz w interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z dnia 11 sierpnia 2022 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.458.2022.1.PC.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w świetle art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej Metoda odliczenia, którą Wnioskodawca planuje stosować przy odliczeniu Wydatków ponad Limit, jest prawidłowa.

Uzasadnienie do pytania 2

Zgodnie z art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej podatnicy, którzy przed końcem roku podatkowego rozpoczętego przed dniem 1 stycznia 2022 r. nabyli prawo do odliczenia kosztów na podstawie art. 15e ust. 9, zachowują uprawnienie do odliczenia w zakresie i na zasadach określonych w tym przepisie.

Stosownie do art. 15e ust. 9 ustawy o CIT, kwota kosztów podlegająca wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15e ust. 1, nieodliczona w danym roku podatkowym podlega odliczeniu w kolejnych 5 latach podatkowych, zgodnie z zasadami określonymi w art. 15 ust. 1-8 i 10-15 oraz w ramach obowiązujących w danym roku limitów wynikających z tych przepisów.

Poza wskazaniem limitu 5 lat podatkowych na odliczenie, powyższe przepisy nie zawierają innych wytycznych dotyczących sposobu rozliczenia w kolejnych latach niewykorzystanej nadwyżki Wydatków ponad Limit z poprzednich okresów. Również żadne inne regulacje zawarte w ustawie o CIT lub ustawie nowelizującej nie odnoszą się w żaden sposób do tej kwestii.

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro ustawodawca nie zdecydował się na zawarcie jasnych regulacji dotyczących „techniki” (kolejności) rozpoznawania w kosztach uzyskania przychodów nieodliczonych Wydatków ponad Limit na podstawie art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej (ani też na podstawie art. 15e ust. 9 ustawy o CIT), to oznacza, że kwestia ta pozostawiona została do decyzji podatnika.

W ocenie Spółki, odliczając na podstawie art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej w związku z art. 15e ust. 9 ustawy o CIT, Wydatki ponad Limit w 2022 r. i kolejnych latach, Spółka będzie uprawniona do odliczenia w pierwszej kolejności tych Wydatków ponad Limit, które powstały najwcześniej, tj. do wyboru odliczenia zgodnie z zasadą FIFO.

Zdaniem Wnioskodawcy, zastosowanie zasady FIFO przy odliczaniu Wydatków ponad Limit na podstawie art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej pozwoli na najpełniejsze zrealizowanie celu, jakim jest ochrona praw nabytych podatników, realizowana poprzez wprowadzenia możliwości rozliczania „niewykorzystanych” wydatków na Usługi niematerialne w kolejnych latach podatkowych.

Zastosowanie innej metody ustalania kolejności odliczenia Wydatków ponad Limit, np. drugiej z powszechnie stosowanych w rachunkowości metod wyceny i rozchodu zapasów - LIFO (ang. last in, first out), czyli odliczenie w pierwszej kolejności najpóźniej poniesionych Wydatków ponad Limit - mógłby skutkować tym, że zanim upłynąłby 5-letni okres na odliczenie, prawo podatnika do rozpoznania w kosztach uzyskania przychodów części “najstarszych” Wydatków ponad Limit, mogłoby ulec przedawnieniu.

Wnioskodawca pragnie zauważyć, że możliwość stosowania metody FIFO dla ustalania kolejności odliczenia Wydatków ponad Limit na gruncie stanu prawnego obowiązującego od 1 stycznia 2022 r. została potwierdzona przez Dyrektora KIS w interpretacji indywidualnej z 27 maja 2022 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.221.2022.1.BJ oraz w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora KIS z dnia 29 sierpnia 2022 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.539.2022.1.AK.

Ponadto w ocenie Spółki również praktyka podatkowa sprzed 2022 r. dotycząca stosowania art. 15e ust. 9 ustawy o CIT, potwierdza prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy. Przykładowo, zasadność stosowania metody FIFO do ustalenia kolejności ujmowania kwoty kosztów nieodliczonej w danym roku podatkowym na podstawie art. 15e ust. 9 ustawy o CIT potwierdził Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z 15 stycznia 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.425.2019.1.AW. W przywołanej interpretacji wskazano, że „przepisy prawa podatkowego nie stoją na przeszkodzie zastosowaniu metody określonej w treści pytania Wnioskodawcy jako FIFO (tzw. „pierwsze weszło, pierwsze wyszło”), która pozwoli na zrealizowanie prawa do odliczenia kwoty kosztów nieodliczonej w danym roku podatkowym z uwagi na limit wynikający z art. 15e u.p.d.o.p.”.

Zdaniem Spółki powyższa interpretacja indywidualna i argumentacja w niej zawarta stanowi ważną wskazówkę odnośnie stosowania art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej, w szczególności z uwagi na to, że przepis ten wskazuje, że odliczenie jest dokonywane „w zakresie i na zasadach określonych” w art. 15e ust. 9 ustawy o CIT. Powołanie się na stanowisko zajęte przez organy podatkowe w interpretacji wydanej na gruncie art. 15e ust. 9 ustawy o CIT, do którego odwołuje się art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej w ocenie Spółki jest zasadne.

Ponadto, zagadnienie o zbliżonej treści było również przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na gruncie art. 15c ustawy o CIT, tj. przepisu, który wprowadza tzw. limit kosztów finansowania dłużnego. Mechanizm działania tego limitu jest podobny do rozwiązania z art. 15e ust. 9 ustawy o CIT - wydatki na finansowanie dłużne powyżej pewnego progu stanowią dla podatnika wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, które jednocześnie mogą być odliczone w kolejnych 5 latach w ramach dostępnych w danym roku limitów.

Analiza praktyki na gruncie art. 15c ustawy o CIT wskazuje, że prawidłowym jest zastosowanie metody FIFO w odniesieniu do przepisów określających technikę i moment uwzględniania w kosztach uzyskania przychodów kosztów finansowania dłużnego nieodliczonych w roku podatkowym.

Dyrektor KIS potwierdził poprawność tego stanowiska w m.in. w poniższych rozstrzygnięciach:

- interpretacja indywidualna z 16 września 2010 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.279.2020.1.PB;

- interpretacja indywidualna z 30 listopada 2021 r., Znak: 0111-KDWB.4010.87.2021.1.KP.

Z dotychczas wydanych interpretacji indywidualnych wynika zatem, że zarówno w przypadku art. 15c ust. 18 ustawy o CIT, jaki i art. 15e ust. 9 ustawy o CIT, w przypadku nadwyżki wydatków, która nie została zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w danym roku podatkowym z uwagi na ich limitowanie, przy ich odliczaniu w kolejnych latach zastosowanie znajdzie zasada FIFO.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że będzie on uprawniony do rozpoznania w kosztach uzyskania przychodów Wydatków ponad Limit z zastosowaniem metody FIFO.

Uzasadnienie do pytania 3

Zgodnie z art. 15e ust. 15 pkt 1 ustawy o CIT Limit nie ma zastosowania m.in. do kosztów usług, opłat i należności, o których mowa w ust. 1, w zakresie, w jakim uprzednie porozumienie cenowe (tj. decyzja APA), obejmuje prawidłowość kalkulacji wynagrodzenia za te usługi, opłaty i należności w okresie, którego to porozumienie dotyczy.

Oznacza to, że podatnicy, którzy otrzymali decyzję APA, mogą nie stosować Limitu do kosztów ponoszonych na rzecz podmiotów powiązanych, które są objęte algorytmem kalkulacji ceny w decyzji APA. Natomiast w sytuacji, gdy podatnik jest dopiero w trakcie zawierania APA, to ma on obowiązek zastosować ograniczenia w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów wynikające z art. 15e ust. 1 ustawy o CIT. Dopiero po wydaniu decyzji, podatnik może skorzystać z prawa do rozpoznania w kosztach uzyskania przychodów wydatków, które są objęte Limitem. Prawo to jest realizowane poprzez złożenie korekty zeznania rocznego za okres, którego dotyczy decyzja o APA oraz za rok podatkowy poprzedzający ten okres (tak również w interpretacji Dyrektora KIS z 16 stycznia 2019 r., Znak: 0114-KDIP2-2.4010.582.2018.2.AG).

Przepisy ustawy nowelizującej, jak również ustawa o CIT, nie zawierają uregulowania dotyczącego wzajemnej relacji pomiędzy art. 15e ust. 15 ustawy o CIT a art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej. W szczególności nie wskazują, jak należy postąpić, gdy dochodzi do „zbiegu” podstaw do ujęcia danych wydatków w kosztach uzyskania przychodów, tzn.:

- z jednej strony podatnik od 2022 r. skorzystał z możliwości odliczenia Wydatków ponad Limit na gruncie ustawy nowelizującej (ujmując je jako koszty uzyskania przychodów „na bieżąco” w 2022 r. i latach następnych),

- a z drugiej strony został również uprawniony do wyłączenia danych wydatków spod Limitu, ponieważ w międzyczasie uzyskał decyzję APA w tym zakresie (tj. może ująć wydatki w kosztach uzyskania przychodów dokonując korekty przeszłych rozliczeń).

Jednak w ocenie Spółki kolizja tych dwóch przepisów jest jedynie pozorna. W przypadku bowiem otrzymania przez Spółkę decyzji APA w odniesieniu do Usług niematerialnych, Spółka będzie mogła retroaktywnie nie uwzględniać w Limicie kosztów Usług niematerialnych, w tej części, która w latach 2018 - 2021 stanowiła Wydatki ponad Limit (na podstawie art. 15e ust. 15 ustawy o CIT).

Jednocześnie, po zaliczeniu całości wydatków na Usługi niematerialne do kosztów uzyskania przychodów, Spółka przestanie mieć prawo do odliczenia kosztów na podstawie art. 15e ust. 9 ustawy o CIT, ponieważ w rozliczeniach podatkowych Spółki nie będzie już „kwoty kosztów, o których mowa w ust. 1, nieodliczonej w danym roku podatkowym”.

W konsekwencji również regulacja z art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej mówiąca o zachowaniu prawa do odliczenia na podstawie art. 15e ust. 9 ustawy o CIT po dniu 31 grudnia 2021 r., w zakresie i na zasadach określonych w tym przepisie, stanie się dla Spółki bezprzedmiotowa.

W zbliżonym stanie faktycznym Dyrektor KIS zgodził się z wnioskodawcą w interpretacji indywidualnej wydanej dnia 2 czerwca 2022 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.127.2022.1.AK.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w sytuacji jeśli Spółka rozpozna w kosztach uzyskania przychodów Wydatki ponad Limit na podstawie art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej, a w międzyczasie uzyska również decyzję APA w zakresie Usług niematerialnych, to wówczas Spółka:

- będzie miała prawo do rozpoznania w kosztach uzyskania przychodów całości wydatków na Usługi niematerialne, również w tej części, która w latach 2018-21 stanowiła dla Spółki Wydatki ponad Limit - poprzez korektę deklaracji CIT za okres, którego dotyczy decyzja APA oraz za rok podatkowy poprzedzający ten okres;

- oraz jednocześnie Spółka będzie zobowiązana usunąć z kosztów uzyskania przychodów Wydatki ponad Limit w tej części, w której rozpoznała je jako koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej - poprzez korektę deklaracji CIT za 2022 r. i ewentualnie również kolejne lata, w których Spółka dokona odliczenia.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”),

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów.

W myśl art. 15e ust. 1 ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.), podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty:

Zgodnie z art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT,

Na podstawie art. 15e ust. 9 ustawy o CIT,

Ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 2105, dalej: „ustawa nowelizująca”), zgodnie z art. 2 pkt 30 ww. ustawy z dniem 1 stycznia 2022 r. uchylony został przepis art. 15e.

Oznacza to, że art. 15e ustawy o CIT, limitujący wysokość kosztów uzyskania przychodów ponoszonych przez podatnika na nabycie określonych usług lub praw niematerialnych z 1 stycznia 2022 r. został uchylony, jednak przepisy definiujące to rozwiązanie zostają odpowiednio włączone do regulacji art. 24ca ust. 2 ustawy o CIT.

W myśl art. 24ca ust. 2 ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2022 r.),

Zgodnie z art. 24ca ust. 2 ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2023 r.),

W myśl art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej,

Z powyższego wynika, że podatnicy, którzy przed końcem roku podatkowego rozpoczętego przed dniem 1 stycznia 2022 r. nabyli prawo do odliczenia kosztów na podstawie art. 15e ust. 9, zachowują uprawnienie do odliczenia w zakresie i na zasadach określonych w tym przepisie (tj. w kolejnych 5 latach podatkowych w ramach obowiązujących w danym roku limitów).

Podatnik, ustalając w latach 2022-2026 prawo do odliczenia kosztów uprzednio wyłączonych na podstawie art. 15e ustawy o CIT, ustala limit odliczenia, przypadający na dany rok, zgodnie z zasadami określonymi w tym przepisie. Innymi słowy, dla celów ustalenia limitu warunkującego prawo do odliczenia należy, zgodnie z art. 60 ust. 1 Polskiego Ładu, przyjmować założenie, że art. 15e ustawy o CIT nadal jest stosowany.

Dotyczy to jednakże wyłącznie zasad ustalania limitu odliczeń dla tych podatników, którzy przed końcem roku podatkowego rozpoczętego przed 1 stycznia 2022 r. nabyli prawo do odliczenia kosztów na podstawie art. 15e ust. 9 ustawy o CIT.

W ramach tak ustalonego limitu podatnik może odliczyć kwoty kosztów limitowanych nieodliczonych w poprzednich latach podatkowych.

Z opisu sprawy wynika, że w związku z prowadzoną działalnością Spółka ponosiła i dalej ponosi wydatki na nabycie Usług niematerialnych, mieszczących się w katalogu z art. 15e ust. 1 ustawy o CIT według stanu prawnego obowiązującego w latach 2018-2021. W latach 2018-2021 wydatki Spółki na nabycie Usług niematerialnych od podmiotów powiązanych przekroczyły w każdym z tych lat limit, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT.

W związku z tym, w latach 2018-21 wydatki na Usług niematerialne nabywane od podmiotów powiązanych, w części w jakiej przekraczały Limit obliczony dla danego roku, Spółka traktowała jako wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów (wydatki ponad limit) na zasadach określonych w art. 15e ustawy o CIT.

W 2022 r. i latach kolejnych Spółka, na podstawie art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej, planuje dokonać odliczenia wydatków na Usługi niematerialne, w tej części, która w latach 2018-2021 stanowiła wydatki ponad Limit i stanowiła dla Spółki wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Odnosząc wyżej cytowane przepisy prawa podatkowego do opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku stwierdzić należy, że metoda odliczania, którą Wnioskodawca planuje stosować przy odliczaniu wydatków ponad limit, polegająca na tym, że:

- w latach 2022-2026 Spółka będzie przyjmować założenie, że art. 15e ustawy o CIT nadal jest stosowany;

- w związku z tym Spółka ustali Limit obowiązujący w danym roku zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 15e ust. 1 i ust. 12 ustawy o CIT obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.;

- a następnie ta część Wydatków ponad Limit, która w danym roku będzie mieściła się w Limicie, zostanie rozpoznana przez Spółkę jako koszty uzyskania przychodów tego roku;

- jest prawidłowa.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Z opisu sprawy wynika również, że Spółka będzie odliczać wydatki ponad limit na zasadach wynikających z reguły FIFO, co oznacza, że najwcześniej poniesione wydatki ponad limit będą odliczane w pierwszej kolejności.

Ustawodawca w art. 15e ust. 9 ustawy o CIT sformułował uprawnienie do odliczenia w kolejnych 5 latach podatkowych, zgodnie z zasadami określonymi w ust. 1-8 i 10-15 oraz w ramach obowiązujących w danym roku limitów wynikających z tych przepisów dla kwoty kosztów, o których mowa w ust. 1, nieodliczonej w danym roku podatkowym.

Powyższy przepis (ani inne regulacje zawarte w ustawie) nie określa jednak, w jakiej kolejności należy ujmować kwotę kosztów nieodliczoną w danym roku podatkowym (powyżej limitu) w przypadku gdy w kolejnym roku limit ustalony zgodnie z art. 15e ust. 1 i 12 ustawy o CIT zostanie przekroczony.

Jednocześnie ustawodawca nie pozbawił podatników prawa do takiego odliczenia, które ograniczone jest wobec tego jedynie pięcioletnim terminem określonym w art. 15e ust. 9 ustawy o CIT.

Należy zatem stwierdzić, że przepisy prawa podatkowego nie stoją na przeszkodzie zastosowaniu metody FIFO (tzw. „pierwsze weszło, pierwsze wyszło”), która pozwoli na zrealizowanie prawa do odliczenia kwoty kosztów nieodliczonej w danym roku podatkowym z uwagi na limit wynikający z art. 15e ustawy o CIT.

Zatem, Spółka odliczając na podstawie art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej w związku z art. 15e ust. 9 ustawy o CIT, wydatki ponad limit w 2022 r. i kolejnych latach, będzie uprawniona do odliczenia w pierwszej kolejności tych wydatków ponad limit, które powstały najwcześniej, tj. do wyboru odliczenia zgodnie z zasadą FIFO.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka wystąpiła do Szefa Krajowej Administracji Skarbowej z dwoma wnioskami o zawarcie uprzedniego porozumienia cenowego w zakresie Usług niematerialnych wskazanych we wniosku, a mianowicie:

- w zakresie opłat licencyjnych - w dniu 25 października 2019 r. oraz

- w zakresie usług zarządczych - w dniu 23 grudnia 2019 r.

Na dzień złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, postępowanie o wydanie decyzji APA nie zostało jeszcze zakończone. Spółka nie ma informacji, jakie stanowisko zajmie Szef KAS. Z uwagi na to, że decyzja APA nie została jeszcze wydana, Spółka nie korzystała z możliwości przewidzianej w art. 15e ust. 15 ustawy o CIT w związku z art. 124 ustawy z 16 października 2019 r. o rozstrzyganiu sporów dotyczących podwójnego opodatkowania oraz zawieraniu uprzednich porozumień cenowych. Przepisy te pozwalały podatnikom, którzy otrzymali decyzję APA, na niestosowanie Limitu do wydatków ponoszonych na rzecz podmiotów powiązanych, w zakresie w jakim zostały one objęte algorytmem kalkulacji ceny w decyzji APA. Możliwość niestosowania Limitu dotyczy wydatków z okresu objętego decyzją APA oraz wydatków z roku podatkowego poprzedzającego rok złożenia wniosku, pod warunkiem, że wniosek ten został złożony do końca 2019 r. Niewykluczone jest jednak, że Spółka otrzyma korzystną dla siebie decyzję APA w 2022 r. lub w jednym z kolejnych lat, w których Spółka planuje dokonać odliczenia wydatków ponad limit na podstawie art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej.

Zgodnie z art. 15e ust. 15 ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.),

Biorąc pod uwagę wyżej cytowany art. 15 ust. 15 ustawy o CIT oraz art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej stwierdzić należy, że w sytuacji gdy Spółka rozpozna w kosztach uzyskania przychodów wydatki ponad limit a w międzyczasie uzyska decyzję APA, to wówczas:

- będzie miała prawo do rozpoznania w kosztach uzyskania przychodów całości wydatków na usługi niematerialne, również w tej części, która w latach 2018-21 stanowiła dla Spółki wydatki ponad limit - poprzez korektę deklaracji CIT za okres, którego dotyczy decyzja APA oraz za rok podatkowy poprzedzający ten okres;

- oraz jednocześnie będzie zobowiązana usunąć z kosztów uzyskania przychodów wydatki ponad limit w tej części, w której rozpoznała je jako koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej - poprzez korektę deklaracji CIT za 2022 r. i ewentualnie również kolejne lata, w których dokona odliczenia.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3 należało zatem uznać za prawidłowe.

Reasumując stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia:

 1. metody odliczania wydatków ponad limit w świetle art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej,

 2. czy Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania w kosztach uzyskania przychodów wydatków ponad limit z zastosowaniem metody FIFO,

 3. czy w sytuacji, jeśli Wnioskodawca rozpozna w kosztach uzyskania przychodów wydatki ponad limit na podstawie art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej, a następnie uzyska również decyzję APA w zakresie usług niematerialnych, to wówczas Spółka:

 a) będzie miała prawo do rozpoznania w kosztach uzyskania przychodów całości wydatków na usługi niematerialne, również w tej części, która w latach 2018-2021 stanowiła dla Wnioskodawcy wydatki ponad limit - poprzez korektę deklaracji CIT za okres, którego dotyczy decyzja APA oraz za rok podatkowy poprzedzający ten okres,

 b) oraz jednocześnie Wnioskodawca będzie zobowiązany usunąć z kosztów uzyskania przychodów wydatki ponad limit w tej części, w której rozpoznał je jako koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej - poprzez korektę deklaracji CIT za 2022 r. i ewentualnie również kolejne lata, w których Wnioskodawca dokona odliczenia

- jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).