Interpretacja indywidualna z dnia 10 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.556.2023.1.AP

Prawo do zastosowania stawki podatku VAT 0% właściwej dla eksportu towarów, w przypadku posiadania przez Wnioskodawcę faktury sprzedaży oraz przynajmniej jednego z wymienionych we wniosku dokumentów.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 listopada 2023 r. za pośrednictwem ePUAP wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej z 15 listopada 2023 r., który dotyczy prawa do zastosowania stawki podatku VAT 0% właściwej dla eksportu towarów, w przypadku posiadania przez Wnioskodawcę faktury sprzedaży oraz przynajmniej jednego z wymienionych we wniosku dokumentów. Uzupełnili go Państwo pismem z 8 stycznia 2024 r. (wpływ 8 stycznia 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego:

A. Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca, Spółka) z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest firmą należącą do międzynarodowej Grupy B. Spółka specjalizuje się w sprzedaży hurtowej części i akcesoriów (...).

Wnioskodawca jest podmiotem zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. W ramach prowa­dzonej działalności gospodarczej Spółka dokonuje sprzedaży eksportowej m.in do Wielkiej Brytanii, która jest państwem nienależącym do Unii Europejskiej (dalej: UE), a także do innych krajów znajdujących się poza UE.

W przypadku większości transakcji eksportu towarów Spółka stosuje dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium UE komunikaty IE-599 wygenerowane z systemu (...) w formie pliku XML. Zdarzają się jednak sytuacje, kiedy Spółka z różnych niezależnych od niej przyczyn nie dysponuje komunikatem IE-599, mimo że towary zostały faktycznie wywiezione w ramach dostawy poza terytorium UE.

Dzieje się tak m.in. ze względu na fakt, że wywozu towarów poza terytorium UE dokonują zewnętrzni przewoźnicy, którzy stosują różne procedury dotyczące postępowania w zakresie transportu i jego organizacji. W szczególności zdarza się sytuacja, w ramach której transport z Polski do kraju poza UE odbywa się poprzez terytorium innego państwa członkowskiego UE, gdzie tworzone są przesyłki zbiorcze. Innymi słowy, towary pochodzące od Spółki dostarczane są przez zewnętrznego przewoźnika i mogą stanowić tylko część ładunku transportowanego.

W takich sytuacjach uzyskanie komunikatu IE-599, który w sposób jasny i bezdyskusyjny wska­zywałby towary Spółki, jest utrudnione i niekiedy Wnioskodawcy nie udaje się go zdobyć. Spółka dysponuje jednak innymi wiarygodnymi dokumentami potwierdzającymi wywóz towarów poza terytorium UE. W zależności od okoliczności konkretnego przypadku, są to dokumenty takie jak oświadczenia spedytorów, że nastąpił wywóz towaru poza terytorium UE lub międzynarodowe listy przewozowe (CMR) potwierdzające odbiór towaru w kraju poza UE lub też oświadczenia nabywców, że towar został przez nich odebrany lub/i że towar został dostarczony do miejsca docelowego w kraju przeznaczenia, a także dokumenty importowe w kraju docelowym.

Podsumowując, w przypadku braku komunikatu IE-599 Wnioskodawca, oprócz faktury eksportowej, posiada i będzie posiadać przynajmniej jeden z wymienionych niżej dokumentów, który można bezpośrednio powiązać z fakturą, tj.:

1. list przewozowy opatrzony podpisem lub pieczęcią przewoźnika oraz osoby odbierającej towary poza UE,

2. oświadczenie nabywcy towarów (w tym w formie korespondencji e-mail wysłanej przez pracownika nabywcy) o tym, że będące przedmiotem dostawy towary zostały dostarczone do miejsca przeznaczenia poza UE,

3. oświadczenie przewoźnika odpowiedzialnego za transport towarów o tym, że będące przedmiotem dostawy towary zostały dostarczone do miejsca przeznaczenia poza UE (w tym w formie wydruku z systemu śledzącego przesyłkę lub też oświadczenia zbiorczego dotyczącego większej liczby przesyłek),

4. dokument wydany przez administrację celną kraju trzeciego (nienależącego do UE) w związku z przywozem i odprawą celną w tym kraju towarów będących przedmiotem dostawy Spółki.

W treści wymienionych w pkt 1-4 dokumentów mogą zostać umieszczone elementy takie jak: numer towaru, nazwa towaru, ilość towaru, numer faktury, data faktury, wartość fakturowa, numer MRN, numer listu przewozowego.

W każdym przypadku dane zawarte w tych dokumentach pozwalają i będą pozwalać na ustalenie tożsamości towarów, których dotyczą oraz połączenie ich z konkretną fakturą wystawioną przez Wnioskodawcę.

Uzyskiwane dokumenty mogą występować w różnej formie, papierowej lub elektronicznej (treść wiadomości e-mail, skan dokumentu w formie załącznika wiadomości, wydruk z systemu śledzącego przesyłkę).

Pytanie

Czy w przypadku posiadania przez Wnioskodawcę faktury sprzedaży oraz przynajmniej jednego z wymienionych w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym dokumentów (w pkt 1 do 4), Spółka uprawniona jest do zastosowania stawki podatku 0% VAT przewidzianej w art. 41 ust. 6 ustawy o VAT w odniesieniu do eksportu towarów?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku posiadania przez Wnioskodawcę faktury sprzedaży oraz przynajmniej jednego z wymienionych w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym dokumentów (w pkt 1 do 4), Spółka uprawniona jest do zastosowania stawki podatku 0% VAT przewidzianej w art. 41 ust. 6 ustawy o VAT w odniesieniu do eksportu towarów.

Uzasadnienie:

Jak stanowi art. 41 ust. 6 ustawy o VAT, stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Zgodnie z art. 41 ust. 6a ustawy o VAT dokumentem takim jest w szczególności:

1)dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu,

2)dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność,

3)zgłoszenie wywozowe na piśmie utrwalonym w postaci papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny.

Jako że ustawodawca posłużył się zwrotem „w szczególności”, ww. katalog ma charakter przykładowy. W rezultacie należy uznać, że podatnik będzie uprawniony do stosowania stawki 0% VAT w odniesieniu do eksportu również w sytuacji posiadania dowodów jednoznacznie potwierdzających wywóz towarów poza terytorium UE, które nie zostały wskazane bezpośrednio w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT.

Należy w tym miejscu wskazać, że według ugruntowanej linii orzeczniczej Trybunału Sprawiedliwości UE (dalej: TSUE) i Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) w kontekście możliwości zastosowania stawki 0% VAT w transakcjach eksportowych, brak jest bezwzględnego wymogu posiadania dokumentów wydanych przez polski organ celny, potwierdzających zamknięcie procedury wywozu.

Zgodnie ze stanowiskiem zaprezentowanym przez TSUE w wyroku w sprawie Milan Vinś (C-275/18) w przypadku eksportu stawka 0% VAT może zostać zastosowana, o ile spełnione są następujące warunki:

1.prawo do rozporządzania towarem jak właściciel jest przeniesione na nabywcę,

2.towar jest wysłany poza UE,

3.w wyniku tej wysyłki towar fizycznie opuszcza terytorium UE (pkt 22 wyroku).

TSUE we wskazanym orzeczeniu potwierdza, że warunkiem zastosowania stawki 0% VAT w transakcjach eksportowych jest wykazanie, że towary faktycznie opuściły UE. Nie jest natomiast konieczne, aby eksportowane towary były objęte celną procedurą wywozu ani tym bardziej warunkiem stosowania stawki 0% VAT nie jest posiadanie dokumentu potwierdzającego zamknięcie takiej procedury.

Stanowisko TSUE podziela NSA, który przykładowo w orzeczeniach z 11 października 2022 r. (sygn. akt. I FSK 1187/21) oraz z 21 lipca 2020 r. (sygn. akt I FSK 2005/17 i I FSK 2022/17) stwierdził, że nie można podatnikowi odmówić prawa do stosowania stawki 0% VAT w eksporcie wyłącznie dlatego, że nie dopełnił formalności i nie posiada określonych dokumentów, jeśli do wywozu towarów poza UE faktycznie doszło. Z uzasadnień wskazanych wyroków wynika wniosek, że kluczowe jest spełnienie materialnoprawnych przesłanek eksportu, w tym w szczególności przesłanki faktycznego wysłania lub transportu danych towarów z terytorium Unii przez dostawcę lub na jego rzecz. Podobne stanowisko NSA wyrażał już wcześniej, np. w wyroku z 10 września 2014 r. (sygn. akt I FSK 1304/13), w którym uznał również, że fakt wywozu towaru poza terytorium UE może zostać potwierdzony innymi dowodami niż dokumenty celne.

Stanowisko zgodnie z którym dokumenty inne niż celne mogą uprawniać podatnika do zastosowania stawki 0% VAT w transakcjach eksportowych, znalazło również akceptację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: Dyrektor KIS). Potwierdzają to liczne interpretacje indywidualne, w tym z:

• 21 marca 2023 r. (0112-KDIL1-3.4012.11.2023.2.AKS),
• 16 lutego 2023 r. (0112-KDIL1-3.4012.545.2022.2.AKS),
• 27 stycznia 2023 r. (0112-KDIL1-3.4012.530.2022.1.JK),
• 26 stycznia 2023 r. (0111-KDIB3-3.4012.618.2022.2.MPU),
• 18 stycznia 2023 r. (0111-KDIB3-3.4012.573.2022.2.MAZ),
• 11 stycznia 2023 r. (0111-KDIB3-3.4012.616.2022.2.AM),
• 5 stycznia 2023 r. (0112-KDIL1-3.4012.500.2022.1.MR),
• 2 stycznia 2023 r. (0114-KDIP1-2.4012.515.2022.2.RM),
• 2 grudnia 2022 r. (0112-KDIL1-3.4012.461.2022.1.AKS),
• 2 listopada 2022 r. (0114-KDIP1-2.4012.455.2022.1.GK),
• 20 lipca 2022 r. (0113-KDIPT1-2.4012.386.2022.1.JS).

Powyższe rozstrzygnięcia potwierdzają, że katalog zawarty w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT ma charakter przykładowy oraz że warunkiem skorzystania ze stawki 0% VAT w transakcjach eksportowych jest posiadanie dokumentu, który w sposób jednoznaczny udowadnia, że wysyłane towary opuściły terytorium UE. Interpretacje wskazują również, że taki dokument nie musi być wydany bezpośrednio przez organ celny. W interpretacji indywidualnej z dnia 2 stycznia 2023 r. (0114-KDIP1-2.4012.515.2022.2.RM), Dyrektor KIS stwierdził m.in., że „w przypadku, gdy pomimo faktycznego wywozu towarów poza terytorium UE dokonanego w ramach eksportu towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 ustawy, nie posiadają Państwo/nie będą posiadać komunikatu IE-599, ale posiadają Państwo/będą Państwo posiadać fakturę i co najmniej jeden inny wiarygodny dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium UE wskazany we wniosku w pkt 1-9 mają Państwo/będą Państwo mieli prawo do opodatkowania eksportu towarów stawką VAT w wysokości 0%”.

Takie same wnioski co do możliwości stosowania dokumentów niepochodzących od organów celnych płyną m.in. z interpretacji z 16 lutego 2023 r. (0112-KDIL1-3.4012.545.2022.2.AKS), w której Dyrektor KIS potwierdził, że otrzymany od operatora pocztowego raport pocztowy wskazujący, że towar został wywieziony poza terytorium UE pozwala na zastosowanie stawki 0% VAT w odniesieniu do transakcji eksportowej. Również w interpretacjach indywidualnych z 24 i 25 sierpnia 2021 r. (0114-KDIP1-2.4012.312.2021.1.RM i 0114-KDIP1-2.4012.349.2021.1.RM) organ zaakceptował potwierdzenie okoliczności wywozu towaru poza UE za pomocą dokumentu z aplikacji firmy kurierskiej (opatrzonego komunikatami „przesyłka doręczona do odbiorcy” oraz „przesyłka odebrana przez (...)”), który nie pochodzi od administracji celnej, nie potwierdza zamknięcia procedury wywozu ani nie jest (wprost) wymieniony w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT. Z kolei z interpretacji indywidualnej z 27 stycznia 2023 r. (0112-KDIL1-3.4012.530.2022.1.JK) wynika, że zastosowanie stawki 0% VAT do transakcji eksportowych możliwe jest również dzięki posłużeniu się korespondencją elektroniczną (mailową) z kontrahentem, zawierającą oświadczenie o odbiorze przez niego towarów będących przedmiotem dostaw, np. zrealizowanych w danym okresie, ze wskazaniem danych umożliwiających identyfikację poszczególnych dostaw.

Dla zastosowania stawki 0% VAT w eksporcie towarów wystarczające są zatem alternatywne dowody wywozu towarów, pod warunkiem że w sposób jednoznaczny dokumentują fakt wywozu towarów poza terytorium UE. Tym samym dokument wystawiony przez administrację celną państwa trzeciego (spoza UE) w związku z przywozem i odprawą w tym państwie towarów będących przedmiotem dostawy, charakteryzuje się podobną mocą dowodową jak dokument wystawiony przez polską administrację celną. Stanowi on jednoznaczne i wiarygodne potwierdzenie, że towar opuścił obszar celny UE, w przeciwnym razie nie mógłby zostać przedstawiony do odprawy celnej w danym kraju, a przedmiotowy dokument nie zostałby sporządzony.

Również oświadczenie nabywcy towarów lub oświadczenie przewoźnika odpowiedzialnego za transport towarów może służyć jako dowód wywozu towaru poza UE. Z cytowanych orzeczeń sądowych i interpretacji indywidualnych wynika bowiem, że dokumenty wystawione np. przez firmę kurierską lub kontrahenta, które są oświadczeniami podmiotu niemającego cech organu władzy publicznej (a dotyczące dostarczenia towaru do miejsca przeznaczenia) są wystarczającym dowodem.

Powyższe wnioski dotyczą także listów przewozowych opatrzonych podpisem lub pieczęcią przewoźnika i osoby odbierającej towar poza UE. Są to bowiem substytuty oświadczeń o tym, że będące przedmiotem dostawy towary opuściły UE i dotarły do miejsca przeznaczenia.

Podsumowując, należy uznać, iż Spółka uprawniona jest do zastosowania stawki podatku 0% VAT przewidzianej w art. 41 ust. 6 ustawy o VAT w odniesieniu do eksportu towarów w przypadku posiadania przez Wnioskodawcę faktury sprzedaży oraz przynajmniej jednego z wymienionych poniżej (w pkt 1-4) dokumentów:

1)list przewozowy opatrzony podpisem lub pieczęcią przewoźnika oraz osoby odbierającej towary poza UE,

2)oświadczenie nabywcy towarów (w tym w formie korespondencji e-mail wysłanej przez pracownika nabywcy) o tym, że będące przedmiotem dostawy towary zostały dostarczone do miejsca przeznaczenia poza UE,

3)oświadczenie przewoźnika odpowiedzialnego za transport towarów o tym, że będące przedmiotem dostawy towary zostały dostarczone do miejsca przeznaczenia poza UE (w tym w formie wydruku z systemu śledzącego przesyłkę lub też oświadczenia zbiorczego dotyczącego większej liczby przesyłek),

4)dokument wydany przez administrację celną kraju trzeciego (nienależącego do UE) w związku z przywozem i odprawą celną w tym kraju towarów będących przedmiotem dostawy Spółki.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

Przy czym, według art. 2 pkt 1 ustawy:

Na mocy art. 2 pkt 3 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy:

Art. 2 pkt 22 ustawy o VAT stanowi, że:

Należy zauważyć, że art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy przewiduje, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów, jednak z uwagi na terytorialny charakter podatku VAT, opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które w przypadku dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych wyznacza art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W myśl art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Podkreślić należy, że zarówno w treści ustawy o VAT, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy:

Przy czym, w myśl art. 41 ust. 6 ustawy:

Na podstawie art. 41 ust. 6a ustawy:

Art. 41 ust. 11 ustawy stwierdza natomiast, że:

Aby uznać daną czynność za eksport towarów muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

• ma miejsce dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni) lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz (eksport pośredni),
• wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej musi zostać potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Niespełnienie jakiejkolwiek z wymienionych wyżej przesłanek powoduje, że nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu przepisów ustawy.

Z kolei aby możliwe było opodatkowanie eksportu towarów stawką podatku w wysokości 0%, konieczne jest spełnienie warunku dotyczącego otrzymania przez podmiot potwierdzenia wywozu towarów przez organ celny określony w przepisach celnych. Spełnienie tego warunku ma gwarantować, że faktycznie nastąpił wywóz towarów i że bez ich powrotnego przywozu nie będą one przedmiotem dostawy na terytorium kraju, która poprzez zastosowanie stawki 0% byłaby faktycznie nieopodatkowana.

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo Spółką specjalizująca się w sprzedaży hurtowej części i akcesoriów (...). Są Państwo firmą należącą do międzynarodowej Grupy B i macie siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Są Państwo czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności dokonujecie Państwo sprzedaży eksportowej m.in. do Wielkiej Brytanii, a także do innych krajów znajdujących się poza UE.

W przypadku większości transakcji stosujecie Państwo dokument IE-599 wygenerowany z systemu (...), potwierdzający wywóz towarów poza terytorium UE. Zdarzają się jednak sytuacje, kiedy z przyczyn od Państwa niezależnych, nie dysponujecie dokumentem IE-599, mimo tego, ze towary zostały faktycznie wywiezione poza terytorium UE. Dzieje się tak w szczególności, gdy wywozu z terytorium UE dokonują zewnętrzni przewoźnicy, a transport z Polski do kraju poza UE odbywa się poprzez terytorium innego państwa członkowskiego UE, gdzie tworzone są przesyłki zbiorcze. W takich sytuacjach uzyskanie komunikatu IE-599, który w sposób bezdyskusyjny wskazywałby Państwa towary, jest utrudnione i niekiedy nie udaje się Państwu go uzyskać. Dysponujecie wtedy Państwo, poza fakturą eksportową, innymi dokumentami potwierdzającymi wywóz towarów poza terytorium UE. Są to dokumenty takie jak:

1. list przewozowy opatrzony podpisem lub pieczęcią przewoźnika oraz osoby odbierającej towary poza UE,

2. oświadczenie nabywcy towarów (w tym w formie korespondencji e-mail wysłanej przez pracownika nabywcy) o tym, że będące przedmiotem dostawy towary zostały dostarczone do miejsca przeznaczenia poza UE,

3. oświadczenie przewoźnika odpowiedzialnego za transport towarów o tym, że będące przedmiotem dostawy towary zostały dostarczone do miejsca przeznaczenia poza UE (w tym w formie wydruku z systemu śledzącego przesyłkę lub też oświadczenia zbiorczego dotyczącego większej liczby przesyłek),

4. dokument wydany przez administrację celną kraju trzeciego (nienależącego do UE) w związku z przywozem i odprawą celną w tym kraju towarów będących przedmiotem dostawy Spółki.

Dokumenty te występują w formie papierowej lub elektronicznej. W treści wymienionych powyżej (poz. 1 – 4) dokumentów mogą zostać umieszczone takie elementy jak: numer towaru, nazwa towaru, ilość towaru, numer faktury, data faktury, wartość fakturowa, numer MRN, numer listu przewozowego. Dane umieszczone w dokumentach pozwalają na ustalenie tożsamości towarów oraz połączone są z konkretną, wystawioną przez Państwa fakturą.

Państwa wątpliwości w analizowanej sprawie dotyczą określenia, czy w przypadku posiadania przez Państwa, oprócz faktury sprzedaży, przynajmniej jednego z wymienionych powyżej (poz. 1 – 4) dokumentów, jesteście Państwo uprawnieni do zastosowania stawki 0% VAT, przewidzianej dla eksportu towarów.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy o VAT, możliwość zastosowania stawki 0% do eksportu towarów uwarunkowana jest posiadaniem, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, dokumentu potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Zatem, aby mogli Państwo opodatkować sprzedaż stanowiącą eksport towarów stawką podatku w wysokości 0% – muszą Państwo posiadać dokument, który w sposób jednoznaczny potwierdza, że wysyłane towary opuściły terytorium Unii Europejskiej. Przykładowy katalog takich dokumentów wymieniony został w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT. Przy tym, zauważyć należy, że nie jest to katalog zamknięty, na co wskazuje użyty w tym przepisie zwrot „w szczególności”.

Niemniej jednak, pomimo tego, że katalog dokumentów wymienionych w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT ma charakter otwarty, nie można przyjąć, że mogą to być inne dowody niż dokumenty „urzędowe”, w których właściwe organy celne (polskie lub z innych państw członkowskich UE) potwierdziły wywóz towarów poza terytorium UE.

W powołanym przez Państwa wyroku z dnia 28 marca 2019 r., w sprawie C-275/18 TSUE stwierdził, że: „(…) art. 146 ust. 1 lit. a) w związku z art. 131 dyrektywy VAT należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on temu, aby przepis prawa krajowego uzależniał zwolnienie z VAT przewidziane dla towarów przeznaczonych do wywozu poza terytorium Unii od przesłanki, aby towary te zostały objęte procedurą celną wywozu, w sytuacji, w której jest bezsporne, że zostały spełnione materialnoprawne przesłanki zwolnienia, w tym w szczególności przesłanka faktycznego wyprowadzenia danych towarów z terytorium Unii”.

Należy jednak wskazać, że ww. wyrok zapadł w okolicznościach, w których podmiot wysyłał przedmioty kolekcjonerskie poza terytorium Unii Europejskiej pocztą i był w stanie wykazać ten fakt za pomocą dokumentów wydanych przez służby pocztowe. W takich okolicznościach TSUE stwierdził, że „(...) brak poszanowania formalnego wymogu objęcia towarów przeznaczonych do wywozu procedurą wywozu nie może prowadzić do tego, że eksporter traci prawo do zwolnienia w eksporcie, o ile zostało wykazane faktyczne wyprowadzenie danych towarów z terytorium Unii” (pkt 38 wyroku).

Do powyższego orzeczenia TSUE odwołał się Naczelny Sąd Administracyjny w powołanym również przez Państwa wyroku z 21 lipca 2020 r., sygn. akt I FSK 2005/17. Sprawa będąca przedmiotem rozstrzygnięcia NSA także dotyczyła podatnika, który dokonując sprzedaży za pośrednictwem Poczty Polskiej poza terytorium Unii Europejskiej, nie dopełnił wymagań formalnych w postaci zgłoszeń celnych wywozowych i w związku z tym nie posiadał dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Podkreślić należy, że w sprawie będącej przedmiotem ww. rozstrzygnięcia ani organy podatkowe, ani sąd I instancji nie zakwestionowały samego faktu wywozu towarów poza obszar UE. Jedynym powodem odmowy prawa do zastosowania stawki 0% była okoliczność braku dokonywania przez podatnika zgłoszeń celnych wywozowych, a w konsekwencji braku dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium UE przez właściwy urząd celny.

Jak wskazał NSA, w świetle wyżej cytowanego orzeczenia TSUE, dla zastosowania stawki VAT 0% w eksporcie kluczowy jest fakt wywozu poza terytorium UE (przesłanka materialna), a nie zgromadzenie określonych dokumentów w konkretnej procedurze (przesłanka formalna). W konsekwencji - w ocenie NSA - „(…) nie można odmówić podatnikowi prawa do zastosowania stawki 0% VAT wyłącznie na tej podstawie, że nie posiada on określonego dokumentu potwierdzającego eksport towarów poza UE, jeśli eksport ten faktycznie nastąpił, która to okoliczność jak wskazano wyżej nie była przez organy kwestionowana.”

Należy podkreślić, że zarówno wyrok TSUE C-275/18 jak również wyrok NSA sygn. akt I FSK 2005/17 zapadły w szczególnych okolicznościach związanych z wywozem towarów poza terytorium UE, który był wykonywany przez operatora pocztowego, tj. podmiotu uprawnionego do wykonywania działalności pocztowej na podstawie odrębnych przepisów. Zinstytucjonalizowany charakter działalności ww. podmiotów pozwala więc na przyjęcie, że dokumenty wygenerowane przez operatora pocztowego, także w jego systemie elektronicznym mają przymiot dokumentu „urzędowego”, a tym samym jeżeli potwierdzają wywóz towarów poza terytorium UE mogą stanowić dokument, o którym mowa w art. 41 ust. 6a ustawy.

Należy wskazać, że co do zasady zgłoszenia wywozowe towarów z obszaru celnego UE składane są w formie elektronicznej z wykorzystaniem systemu (...). Zgłoszenie celne (wywozowe) w postaci komunikatu IE 515 jest składane przez zgłaszającego do właściwego urzędu wywozu. Z kolei urząd wyprowadzenia (urząd celny graniczny, przez który towar opuszcza obszar celny Unii Europejskiej) niezwłocznie po tym, jak towar opuścił obszar celny UE przesyła do urzędu wywozu (urzędu, w którym zostało złożone zgłoszenie celne) komunikat IE 518 zawierający wyniki kontroli przeprowadzonej w urzędzie wyprowadzenia. Po otrzymaniu przez urząd wywozu komunikatu IE 518 system (...) generuje automatycznie komunikat IE 599 i przesyła go zgłaszającemu. Komunikat IE 599 jest dokumentem celnym potwierdzającym, także dla celów podatkowych, wywóz towarów poza terytorium UE przez wskazanego w zgłoszeniu wywozowym eksportera.

Należy dodatkowo zaznaczyć, że komunikat IE 599, może być wydany nie tylko przez administrację celną krajową, ale także przez inne unijne organy celne, jeśli odprawa celna wywozowa (eksportowa) miała miejsce na terenie innego państwa członkowskiego.

Nie ulega zatem wątpliwości, że dokumentem potwierdzającym wywóz towarów poza terytorium UE jest:

• elektroniczny komunikat IE 599 otrzymany w systemie (...),
• wydruk ww. komunikatu potwierdzony przez właściwy organ celny,
• elektroniczny komunikat IE 599 otrzymany poza systemem (...), jeżeli jego autentyczność jest zapewniona.

Dokumentem, o którym mowa w art. 41 ust. 6a ustawy uprawniającym do zastosowania stawki 0% przy eksporcie będzie również zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym lub kopia takiego zgłoszenia potwierdzona przez właściwy urząd celny. We wszystkich ww. przypadkach są to dokumenty o charakterze urzędowym wygenerowane w systemie (...) lub potwierdzone przez właściwy urząd celny.

Z powyższego wynika więc, że pomimo tego, że katalog dokumentów wymienionych w art. 41 ust. 6a ustawy jest katalogiem otwartym, nie można zastosować stawki VAT w wysokości 0% względem eksportu towarów na podstawie dowodów innych niż dokumenty „urzędowe”, w których właściwe organy celne (polskie lub z innych państw członkowskich UE) potwierdziły wywóz towarów poza terytorium UE.

Mając zatem na uwadze okoliczności sprawy, w świetle powołanych przepisów prawa wskazać należy, że posiadanych przez Państwa ww. dokumentów, opisanych w pkt 1 do 4, nie można uznać za dokumenty o charakterze urzędowym, mają one jedynie charakter informacyjny. To nie właściwy organ celny krajowy lub innego państwa członkowskiego lecz podmiot gospodarczy, tj. przewoźnik odpowiedzialny za transport towarów lub nabywca towarów potwierdzają wywóz poza terytorium UE. Za dokument, o którym mowa wyżej, nie można uznać również dokumentu wydanego przez administrację celną kraju trzeciego (nienależącego do UE) w związku z przywozem i odprawą w tym kraju towarów będących przedmiotem dostawy.

Tym samym, ww. dokumenty wskazane w poz. od 1 do 4 nie będą dokumentami potwierdzającymi wywóz towarów poza terytorium UE, o których mowa w art. 41 ust. 6 w zw. z ust. 6a ustawy o VAT. W konsekwencji na podstawie dokumentów opisanych we wniosku nie będą mogli Państwo zastosować stawki VAT w wysokości 0% przewidzianej dla eksportu towarów.

Tym samym Państwa stanowisko należy uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych przez Państwa wyroków wskazuję, że są wydawane w indywidualnych sprawach i nie wiążą w sprawach innych podatników, co jest zrozumiałe zważywszy na różnorodność i odmienność okoliczności faktycznych występujących w każdej z indywidualnych spraw podlegających rozstrzygnięciu.

W odniesieniu natomiast do powołanych interpretacji indywidualnych podkreślam, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych co oznacza, że należy je traktować indywidualnie. Cel ten osiągany jest poprzez zastosowanie odpowiednich przepisów Ordynacji podatkowej.

Odnosząc się do tezy wynikającej z powołanego orzecznictwa, że dla zastosowania stawki VAT 0% w eksporcie towarów kluczowy jest fakt wywozu poza terytorium UE (przesłanka materialna), a nie zgromadzenie określonych dokumentów w konkretnej procedurze (przesłanka formalna), należy wskazać, że odnosi się to do sytuacji, w której okoliczność wywozu towaru poza terytorium UE nie była kwestionowana, tj. była ustalona w sposób bezsporny w ramach toczącego się postępowania podatkowego. Ze względu na to, że w toku postępowania interpretacyjnego organ nie wyjaśnia stanu faktycznego (tj. nie przeprowadza postępowania dowodowego), lecz dokonuje oceny prawnej stanu faktycznego przedstawionego przez podatnika, nie sposób uznać, że przesłanka materialnoprawna dla zastosowania stawki 0% (tj. fakt wywozu) została rzeczywiście spełniona. Tym samym nie sposób przyjąć, że podatnik ma prawo do zastosowania stawki VAT 0% pomimo niedopełnienia wymogów formalnych, tj. braku „urzędowego” dokumentu, w którym właściwy organy celny potwierdza wywóz towarów poza UE.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Organ zastrzega, że rozstrzygnięcie, czy dokumenty, którymi będzie dysponować Wnioskodawca, rzeczywiście potwierdzają dokonanie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, może być stwierdzone ostatecznie jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ podatkowy, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Jedocześnie wyjaśniamy, że interpretacje rozbieżne bądź wątpliwe mogą być poddane weryfikacji w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Oznacza to, że interpretacje indywidualne wydane przez upoważniony do tego organ, każdorazowo podlegają analizie i weryfikacji, a w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może zmienić nieprawidłową interpretację indywidualną.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i/lub zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).