Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok Sądu (druga izba) z dnia 19 marca 2013 r. Firma Léon Van Parys NV przeciwko Komisji Europejskiej.

WYROK SĄDU (druga izba)

z dnia 19 marca 2013 r. (*1)

„Unia celna — Przywóz bananów pochodzących z Ekwadoru — Retrospektywne pokrycie należności celnych przywozowych — Wniosek o umorzenie należności celnych przywozowych — Artykuł 220 ust. 2 lit. b) i art. 239 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 — Błąd organów celnych — Oczywiste zaniedbanie osoby zainteresowanej”

W sprawie T-324/10

Firma Léon Van Parys NV, z siedzibą w Antwerpii (Belgia), reprezentowana początkowo przez P. Vlaemmincka oraz A. Hubert, a następnie przez adwokatów P. Vlaemmincka, R. Verbekego oraz J. Auwerx,

strona skarżąca,

popierana przez:

Królestwo Belgii, reprezentowane przez J.C. Halleux oraz M. Jacobs, działających w charakterze pełnomocników, wspieranych przez adwokata P. Vander Schueren,

interwenient,

przeciwko

Komisji Europejskiej, reprezentowanej przez L. Keppenne oraz F. Wilmana, działających w charakterze pełnomocników,

strona pozwana,

mającej za przedmiot wniosek o stwierdzenie częściowej nieważności decyzji Komisji C(2010) 2858 wersja ostateczna z dnia 6 maja 2010 r., stwierdzającej, że zaksięgowanie retrospektywne należności celnych przywozowych jest zasadne, jak też zasadne jest umorzenie należności celnych względem jednego dłużnika, lecz nie jest ono zasadne w stosunku do innego dłużnika w szczególnej sytuacji,

SĄD (druga izba),

w składzie: N.J. Forwood, prezes, F. Dehousse i J. Schwarcz (sprawozdawca), sędziowie,

sekretarz: J. Plingers, administrator,

uwzględniając procedurę pisemną i po przeprowadzeniu rozprawy w dniu 7 listopada 2012 r.,

wydaje następujący

Wyrok

Okoliczności faktyczne leżące u podstaw sporu

1

W okresie od dnia 22 czerwca 1998 r. do dnia 8 listopada 1999 r. skarżąca, Firma Léon Van Parys NV, złożyła za pośrednictwem swojego agenta celnego 116 zgłoszeń celnych przywozowych dotyczących bananów pochodzących z Ekwadoru w urzędzie celnym w Antwerpii (Belgia).

2

Zgłoszeniom przywozowym towarzyszyło 221 pozwoleń na przywóz, wydanych, jak się wydaje, przez Królestwo Hiszpanii, które to pozwolenia umożliwiały przywóz bananów do Wspólnoty Europejskiej w ramach kontyngentu taryfowego przy zastosowaniu obniżonej stawki celnej w wysokości 75 EUR za tonę na mocy rozporządzenia Rady (EWG) nr 404/93 z dnia 13 lutego 1993 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku bananów (), zmienionego rozporządzeniem Rady (WE) nr 3290/94 z dnia 22 grudnia 1994 r. w sprawie dostosowań i przejściowych uzgodnień wymaganych w sektorze rolnym w celu wprowadzenia w życie porozumień zawartych w ramach wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej (), w okresie do dnia 31 grudnia 1998 r., oraz na mocy rozporządzenia nr 404/93 i rozporządzenia Komisji (WE) nr 2362/98 z dnia 28 października 1998 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia nr 404/93 w odniesieniu do przywozu bananów do Wspólnoty () w okresie od dnia 1 stycznia 1999 r.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00