Interpretacja indywidualna z dnia 1 września 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-2.4012.288.2023.2.AS

Prowadzenie szkoleń doskonalących w zakresie techniki i wiedzy żeglarskiej, szkolenia na jachtowego sternika morskiego oraz organizacja rejsów stażowo-szkoleniowych korzystają za zwolnienia od podatku VAT.

Interpretacja indywidualna– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług– jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 czerwca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 6 czerwca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:

·zwolnienia od podatku VAT dla szkoleń doskonalących w zakresie techniki i wiedzy żeglarskiej (pytanie oznaczone we wniosku nr 1);

·zwolnienia od podatku VAT dla szkolenia na jachtowego sternika morskiego (pytanie oznaczone we wniosku nr 2);

·zwolnienia od podatku VAT dla organizacji rejsów stażowo-szkoleniowych (pytanie oznaczone we wniosku nr 3).

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 24 sierpnia 2023 r. (wpływ 24 sierpnia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

(...) spółka z o.o. (dalej „Podatnik”, „Wnioskodawca”, „Spółka”) jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Podstawową działalnością Spółki jest czarter jachtów morskich na obszarze (...). Niemniej jednak Spółka planuje rozszerzyć zakres swojej działalności, o prowadzenie szkoleń i rejsów, których celem będzie podnoszenie kwalifikacji zawodowych kapitanów/skipperów czarterujących jachty oraz prowadzących usługowo rejsy morskie dla podmiotów trzecich, a także szkolenie nowych jachtowych sterników morskich, czyli osób, które dopiero zamierzają uzyskać kwalifikacje zawodowe uprawniające do samodzielnego prowadzenia jachtów morskich.

Oferowane szkolenia mają umożliwić lub ułatwić zdobywanie nowych umiejętności lub kwalifikacji w obrębie żeglarstwa oraz przyczynią się do podniesienia poziomu bezpieczeństwa na morzu. Wnioskodawca dysponuje sprzętem i kadrą szkoleniową potrzebną do świadczenia tych usług.

W odniesieniu do powyższego spółka zamierza wzbogacić swoją ofertę o następujące formy szkoleń:

·Jachtowy sternik morski;

·Radiooperator SRC;

·Szkolenia z nawigacji morskiej;

·Szkolenia z zakresu meteorologii;

·Szkolenia z manewrowania jachtem;

·Szkolenia techniczne z zakresu budowy silników wysokoprężnych na jachtach morskich oraz instalacji jachtowych;

·Rejsy stażowo-szkoleniowe;

Wszystkie wskazane powyżej szkolenia są szkoleniami z zakresie kształcenia zawodowego. Formy i zasady świadczenia usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego w obrębie żeglarstwa (w szczególności na rzecz kapitanów/skipperów) mają charakter ogólny i zostały określone w odrębnych przepisach, w szczególności:

·w ustawie z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej (Dz. U. z 2017 r. poz. 2128);

·w ustawie z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie morskim (Dz. U. z 2018 r. poz. 181);

·w Rozporządzeniu Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej z dnia 29 stycznia 2018 r. w sprawie kwalifikacji i przeszkolenia członków załóg jachtów komercyjnych (Dz. U. z 2018 r. poz.490);

·w Rozporządzeniu Ministra Sportu i Turystyki oraz Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 22 maja 2013 r. w sprawie szczegółowych warunków uzyskiwania upoważnienia do przeprowadzania egzaminu potwierdzającego posiadanie odpowiedniej wiedzy i umiejętności z zakresu żeglarstwa oraz warunków kadrowych i organizacyjnych koniecznych do przeprowadzania tego egzaminu (Dz. U. z 2013 r., poz. 602);

·w Rozporządzeniu Ministra Sportu i Turystyki z dnia 9 kwietnia 2013 r w sprawie uprawiania turystyki wodnej (Dz. U. z 2013 r., poz. 460).

Szkolenie na jachtowego sternika morskiego przygotowuje do egzaminu pozwalającego na zdobycie uprawnień zawodowych. Podstawa prawna patentu jachtowego sternika morskiego to Rozporządzenie Ministra Sportu i Turystyki z 9 kwietnia 2013 r. w sprawie uprawiania turystyki wodnej (Dz.U. z 2013 r. poz. 460). Osoba posiadająca patent jachtowego sternika morskiego jest uprawniona do prowadzenia jachtów żaglowych po wodach śródlądowych oraz o długości do 18 m po wodach morskich (par. 6 ust. 2 ww. rozporządzenia). Ponadto, jak wynika z par. 4 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej z dnia 29 stycznia 2018 r. w sprawie kwalifikacji i przeszkolenia członków załóg jachtów komercyjnych (Dz. U. z 2018 r. poz.490) uprawnienia turystyczne (m.in patent jachtowego sternika morskiego) uzupełnione o dodatkowe przeszkolenie (STCW) uprawnia do zajmowania stanowisk na jachtach komercyjnych zgodnie z uprawnieniami wynikającymi z posiadanych kwalifikacji (w dziale pokładowym – na jachtach komercyjnych o pojemności brutto do 200 GT).

Szkolenia z nawigacji morskiej, z zakresu meteorologii, z manewrowania jachtem, szkolenia techniczne z zakresu budowy silników wysokoprężnych na jachtach morskich oraz instalacji jachtowych pozwalają na podniesienie kwalifikacji zawodowych kapitanów/skipperów. Ponadto odbycie tych szkoleń może być alternatywą dla szkolenia na jachtowego sternika morskiego. Wynika to z faktu, że szkolenia te pozwalają na przyswojenie wiedzy niezbędnej do przystąpienia do egzaminu na jachtowego sternika morskiego (j.w.) i mogą być traktowane jako forma przygotowania do ww. egzaminu. szkolenia te łącznie również stanowią przygotowanie do uzyskania patentu jachtowego sternika morskiego.

Należy wskazać, że uzyskanie patentu jachtowego sternika morskiego nie wymaga obycia wcześniej kursu, niemniej jednak wskazane powyżej rozporządzenie w sprawie uprawiania turystyki wodnej określa zakres wiedzy i umiejętności wymaganych do uzyskania patentu jachtowego sternika morskiego. W praktyce uzyskanie uprawnień zawodowych jachtowego sternika morskiego nie jest możliwe bez uprzedniego przygotowania teoretycznego i praktycznego. Przygotowanie takie zdobywa się uczestnicząc w rejsach stażowo-szkoleniowych oraz odbywając stosowne szkolenie – bądź w trybie ciągłym (kurs jachtowego sternika morskiego), bądź z zakresu poszczególnych zagadnień egzaminacyjnych (wskazane wyżej kursy specjalistyczne).

Szkolenie Radiooperator SRC, pozwala na przygotowanie się do przystąpienia do egzaminu na świadectwo operatora łączności bliskiego zasięgu. SRC (świadectwo operatora łączności bliskiego zasięgu) to międzynarodowy certyfikat uprawniający do obsługi urządzeń radiowych wykorzystujących częstotliwości i techniki stosowane w GMDSS na statkach morskich nie podlegających przepisom konwencji SOLAS, na obszarze morza A1. W przypadku jachtu żaglowego pod polską banderą koniecznym jest, aby co najmniej jeden członek załogi jachtu posiadał takie uprawnienia. W praktyce wykonywanie zawodu skippera/kapitana bez tych uprawnień nie jest możliwe.

W Polsce instytucją odpowiedzialną za egzaminowanie i wydawanie świadectw jest Urząd Komunikacji Elektronicznej. Zakres uprawnień świadectwa, jak również zakres wymogów egzaminacyjnych jest regulowany przez Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 16 stycznia 2015 r. w sprawie świadectw operatora urządzeń radiowych (Dz. U. z 2015 r. poz. 99). Świadectwo ma charakter międzynarodowy – polskie jest uznawane w innych krajach, obce są uznawane w Polsce (także Polak w Polsce może legitymować się świadectwem uzyskanym w innym państwie).

Rejsy stażowo-szkoleniowe mają na celu rozwijanie praktycznych umiejętności żeglarskich, które są konieczne w przypadku prowadzenia rejsów morskich jako skipper oraz przygotowują do samodzielnego prowadzenia rejsów. Każdy uczestnik rejsu otrzymuje opinie z rejsu potwierdzającą ilość wypływanych godzin. Opinie takie są niezbędne dla uzyskania kwalifikacji do przeprowadzania egzaminów na patenty żeglarskie (co najmniej 200 godziny wymagane jest do uzyskania patentu jachtowego sternika morskiego) oraz są dowodem odbycia praktyki pływania (zgodnie z par. 30 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia w sprawie kwalifikacji i przeszkolenia członków załóg jachtów komercyjnych). Potwierdzona dokumentami praktyka pływania jest niezbędna w przypadku ubiegania się o niektóre stanowiska na jachtach komercyjnych.

Powyższe oznacza w praktyce, że Wnioskodawca zamierza świadczyć usługi szkoleniowe dla osób zainteresowanych komercyjnym prowadzeniem rejsów turystycznych/rekreacyjnych oraz dla osób zainteresowanych uzyskaniem kwalifikacji do pełnienia funkcji członka załogi stałej na jachtach komercyjnych o pojemności brutto (GT) do 200 jednostek oraz na jachtach komercyjnych o mocy maszyn głównych do 750 kW. Wnioskodawca zamierza również organizować praktykę morską wymaganą dla osób zainteresowanych uzyskaniem uprawnień do pełnienia funkcji załogi stałej na jachtach o pojemności brutto (GT) powyżej 200 jednostek.

Odbycie praktyki pływania jest również obowiązkowe dla osób chcących podjąć zatrudnienie jako członek komisji egzaminacyjnej na patenty żeglarskie. Szczegółowo jest to opisane w Rozporządzeniu Ministra Sportu i Turystyki oraz Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 22 maja 2013 r. w sprawie szczegółowych warunków uzyskiwania upoważnienia do przeprowadzania egzaminu potwierdzającego posiadanie odpowiedniej wiedzy i umiejętności z zakresu żeglarstwa oraz warunków kadrowych i organizacyjnych koniecznych do przeprowadzania tego egzaminu.

W trakcie wskazanych powyżej szkoleń uczestnicy zdobywają oraz pogłębiają praktyczną wiedzę umożliwiającą podnoszenie ich kwalifikacji zawodowych. Szkolenia pozostają w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem uczestników (albo z branżą, w której pragną oni zdobyć dodatkowe kwalifikacje zawodowe). Wiedza i umiejętności pozyskane podczas szkoleń mogą być wykorzystywane zarówno w ramach wykonywanego dotychczas przez uczestników zawodu, jak również mogą stanowić podstawę do oferowania usług w nowym obszarze. Usługi szkoleniowe są zatem świadczone na rzecz osób, które wykonują zawód skippera/kapitana lub mają zamiar zdobycia nowej wiedzy i umiejętności przydatnych w zawodzie.

Osoby prowadzące szkolenia organizowane przez Wnioskodawcę posiadają wysokie kwalifikacje zawodowe, są specjalistami w swoich dziedzinach. Kursy i szkolenia organizowane przez Wnioskodawcę mogą obejmować część teoretyczną i część praktyczną, która prowadzona jest na jachtach morskich. W ramach kursu uczestnicy mogą dodatkowo otrzymywać materiały szkoleniowe.

Kursy organizowane są zgodnie z przyjętym przez Wnioskodawcę Regulaminem kursów i szkoleń, określającym zasady ich przeprowadzania oraz szczegółowymi informacjami dotyczącymi zakresu poszczególnych szkoleń. Regulamin określa warunki i zasady uczestnictwa w szkoleniu. Po odbyciu szkolenia uczestnik otrzymuje certyfikat potwierdzający udział w szkoleniu i nabycie nowych umiejętności.

Szkolenia, kursy i warsztaty są przeprowadzane w salach szkoleniowych oraz na jachtach morskich. Część kursów odbywa się także Online, szkolenia są wtedy prowadzone w trybie zdalnym, a kursanci uczestniczą w szkoleniu za pośrednictwem komunikatorów internetowych.

Wnioskodawca wystawia faktury potwierdzające wykonanie usługi szkoleniowej. Co do zasady uczestnicy kursów ponoszą koszt szkoleń we własnym zakresie.

Wnioskodawca nie posiada statusu jednostki objętej systemem oświaty w rozumieniu przepisów Ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe (tekst jedn.: Dz. U. z 2021 r. poz. 1082, z późn. zm.), w zakresie kształcenia i wychowania. Wnioskodawca nie posiada statusu uczelni, jednostki naukowej Polskiej Akademii Nauk oraz instytutu badawczego. Wnioskodawca nie jest podmiotem, który uzyskał akredytację w rozumieniu przepisów ustawy – Prawo oświatowe.

Usługi szkoleniowe świadczone przez Wnioskodawcę opisane we Wniosku nie są usługami w zakresie kształcenia i wychowania, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2021 r. poz. 685 z późn. zm., dalej „Ustawa o VAT”).

Usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego świadczone przez Wnioskodawcę nie są usługami finansowanymi w całości ani w co najmniej 70% ze środków publicznych, ani usługami ściśle związanymi z takimi usługami. Wnioskodawca nie jest zatem podmiotem świadczącym usługi, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2020 r. poz. 1893), co jednak nie było przedmiotem zapytania Wnioskodawcy we Wniosku.

Usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego świadczone przez Wnioskodawcę nie są usługami finansowanymi w całości ze środków publicznych, w związku z tym Wnioskodawca nie jest podmiotem świadczącym usługi, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c Ustawy o VAT.

Wnioskodawca nie posiada akredytacji w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe, w związku z tym Wnioskodawca nie jest podmiotem świadczącym usługi, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. b Ustawy o VAT.

Pytania

1.Czy prowadzenie szkoleń doskonalących w zakresie techniki i wiedzy żeglarskiej takich jak kurs radiooperatora SRC, warsztaty nawigacyjne, warsztaty meteorologiczne, szkolenia manewrowania jachtem morskim, szkolenia techniczne z zakresu budowy silników wysokoprężnych na jachtach morskich oraz instalacji jachtowych korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT?

2.Czy prowadzenie szkolenia na jachtowego sternika morskiego korzysta za zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT?

3.Czy organizacja rejsów stażowo-szkoleniowych korzysta za zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

W zakresie pytania nr 1

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane w pytaniu nr 1 usługi szkoleniowe świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz żeglarzy/skipperów/kapitanów są zwolnione z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o VAT.

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 26 Ustawy o VAT, zwalnia się od podatku: usługi świadczone przez:

a)jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe, w zakresie kształcenia i wychowania

b)uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze, w zakresie kształcenia

– oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi szkoleniowe nie stanowią usług w zakresie kształcenia i wychowania, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 Ustawy o VAT z uwagi na okoliczność, że Wnioskodawca nie posiada statusu jednostki objętej systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe, w zakresie kształcenia i wychowania, uczelni, jednostki naukowej Polskiej Akademii Nauk ani instytutu badawczego.

Natomiast zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 29 Ustawy o VAT, zwalnia się od podatku: usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

a)prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub

b)świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub

c)finansowane w całości ze środków publicznych – oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o VAT, podmiot prawa prywatnego prowadzący działalność z zakresu prowadzenia szkoleń umożliwiających uzupełnianie wiedzy i podnoszenie kwalifikacji zawodowych, może skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT jeżeli spełni następujące warunki:

1)usługi da się zakwalifikować, jako usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego,

2)odnośnie powyższych usług istnieją odrębne przepisy określające formę i zasady ich prowadzenia.

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze, że szkolenia organizowane przez Wnioskodawcę polegają na przekazaniu profesjonalnej, specjalistycznej wiedzy i nauce umiejętności związanych z prowadzeniem jachtów żaglowych, które są wykorzystywane przez uczestników w wykonywaniu tych czynności, to bez wątpienia należy uznać iż usługi te powinny być zakwalifikowane jako usługi kształcenia zawodowego.

Aktualnie w Polsce następuje bardzo duża popularyzacja żeglarstwa morskiego. Polscy klienci aktywnie poszukują skipperów do prowadzenia rejsów rodzinnych, czy dla grup znajomych na ciepłych akwenach (np. morze Śródziemne) w okresie wakacyjnym. Świadczy to o tym, że zawód skippera staje się coraz atrakcyjniejszą formą podjęcia pracy zarówno dla młodych ludzi, jak i starszych osób, dotychczas parających się żeglarstwem rekreacyjnie, a poszukujących ścieżki przekwalifikowania zawodowego.

Po drugie należy zauważyć, iż praca skippera polegająca, w uproszczeniu, na prowadzeniu jachtu żaglowego po wodach morskich wymaga uzyskania konkretnych uprawnień.

W przypadku jachtu o długości przekraczającej 7,5 metra, a mniejszej niż 18 metrów (większość jachtów, na których prowadzone są komercyjne rejsy morskie ma długość ok. 10– 16 metrów) minimalne uprawnienia do prowadzenia jachtu to patent jachtowego sternika morskiego co wynika z Rozporządzenia Ministra Sportu i Turystyki z dnia 9 kwietnia 2013 r. w sprawie uprawiania turystyki wodnej.

W zakresie kursu na radiooperatora bliskiego zasięgu (SRC) należy wskazać, iż w przypadku jachtu żaglowego pod polską banderą koniecznym jest, aby co najmniej jeden członek załogi jachtu posiadał takie uprawnienia. W praktyce wykonywanie zawodu skippera/kapitana bez tych uprawnień nie jest możliwe.

W odniesieniu do pozostałych kursów objętych pytaniem to należy zwrócić uwagę na dwie kwestie. Po pierwsze ich odbycie umożliwia przyswojenie materiału, którego znajomość jest niezbędna na egzaminie na jachtowego sternika morskiego. Należy wskazać, że uzyskanie patentu jachtowego sternika morskiego nie wymaga odbycia wcześniej kursu, niemniej jednak rozporządzenie w sprawie uprawiania turystyki wodnej określa zakres wiedzy i umiejętności wymaganych do uzyskania patentu jachtowego sternika morskiego. W praktyce uzyskanie uprawnień zawodowych jachtowego sternika morskiego nie jest możliwe bez uprzedniego przygotowania teoretycznego i praktycznego. Wszystkie zagadnienia teoretyczne wymagane do uzyskania patentu jachtowego sternika morskiego są omawiane odpowiednio na szkoleniach nawigacyjnych, meteorologicznych, manewrowych, technicznych itd., które są przedmiotem pytania.

Po drugie firmy poszukujące zawodowych skipperów bardzo często weryfikują czy poszerzają oni swoją wiedzę bazową (niezbędną dla uzyskania uprawnień JSM), dlatego też odbycie każdego z omawianych kursów z jednej strony zwiększa szanse skippera na zdobycie zatrudnienia, z drugiej natomiast wpływa bezpośrednio na zwiększenie jego wiedzy i umiejętności, co z kolei przekłada się na poziom bezpieczeństwa klientów podczas rejsu morskiego i zawsze powinno być priorytetem przy ocenie zasadności szkolenia.

W kontekście powyższego z całą pewnością szkolenia będące przedmiotem pytania są szkoleniami w zakresie kształcenia lub przekwalifikowania zawodowego.

Drugi z warunków dla zastosowania analizowanego zwolnienia to warunek, aby szkolenia były prowadzone w formach i na zasadach wynikających z przepisów prawa. Należy jednak zauważyć, że przepis art. 43 ust. 1 pkt 29 Ustawy o VAT implementuje do polskiego porządku prawnego przepis art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347, str. 1, dalej: „Dyrektywa 2006/112/WE”).

Przepis art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE stanowi, że państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Należy zatem zauważyć, że przepisy Dyrektywy 2006/112/WE uzależniają skorzystanie ze zwolnienia podatkowego od spełnienia jedynie dwóch warunków:

1.podmiot winien świadczyć usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania,

2.czynności te winny być wykonywane przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Pierwszy warunek zwolnienia wynikający z Dyrektywy 2006/112/WE należy uznać za spełniony przez Wnioskodawcę. Szkolenia i kursy organizowane przez Wnioskodawcę, mają na celu zwiększanie kompetencji osób prowadzących rejsy morskie. Skierowane są do osób, które chcą poszerzyć kompetencje zawodowe (w szczególności skipperów/kapitanów). Prowadzenie szkoleń i kursów przez specjalistów zapewnia zatem możliwości podniesienia kwalifikacji zawodowych uczestników, pogłębianie wiedzy i nabycie nowych umiejętności w związku z wykonywanym zawodem.

Drugim warunkiem zwolnienia wynikającym z art. 132 ust. 1 pkt 1 Dyrektywy 2006/112/WE jest prowadzenie kształcenia przez odpowiednie podmioty prawa publicznego (którego to statusu Wnioskodawca nie posiada) lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Z kolei z art. 44 rozporządzenia Rady WE nr 282/11 z 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. z 2006 r. Nr 347, str. 1 z późn. zm., dalej: „Rozporządzenie”) wynika, że usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

Wobec braku ściślejszego określenia przez polskiego ustawodawcę jakie cele uznane są za podobne do celów podmiotów prawa publicznego, należy więc wziąć pod uwagę wszelkiego rodzaju cele, których realizacja leży w gestii podmiotów publicznych. Wnioskodawca zauważa, że przepis art. 43 ust. 1 pkt 29 Ustawy o VAT uzależnia zastosowanie zwolnienia od tego, aby usługi kształcenia zawodowego były „prowadzone w formie i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach”. Przepis ten wprowadza zatem warunek, który nie wynika z przepisów Dyrektywy 2006/112/WE oraz Rozporządzenia, a dodatkowo nie precyzuje o jakie przepisy chodzi i czego mają dotyczyć wspomniane formy i zasady prowadzenia usług. W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, przepisy art. 43 ust. 1 pkt 29 Ustawy o VAT nie stanowią poprawnej implementacji przepisów art. 132 ust. 1 pkt 1 Dyrektywy 2006/112/WE oraz art. 44 Rozporządzenia do polskiego porządku prawnego. Wadliwość implementacji art. 132 ust. 1 pkt i Dyrektywy 2006/112/WE, została potwierdzona w utrwalonej praktyce orzeczniczej, czego przykładem są następujące orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie:

·wyrok z 4 września 2018 r., sygn. akt I FSK 1640/16;

·wyrok z 19 grudnia 2013 r. sygn. akt I FSK 173/13;

·wyrok z 7 września 2014 r. sygn. akt I FSK 1372/13;

·wyrok z 3 czerwca 2014 r. sygn. akt I FSK 970/13;

·wyrok z 9 kwietnia 2014 r. sygn. akt I FSK 2119/13;

·wyrok z 22 października 2013 r. sygn. akt I FSK 1622/12;

·wyrok z 12 września 2013 r. sygn. akt I FSK 1145/12;

·wyrok z 4 lipca 2013 r. sygn. akt I FSK 1014/12;

·wyrok z 28 lutego 2013 r. sygn. akt I FSK 615/12.

W przywołanym orzecznictwie NSA prezentuje stanowisko, zgodnie z którym polski ustawodawca sformułował niewynikający z art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE wymóg o charakterze przedmiotowym, uzależniający zwolnienie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego od prowadzenia go w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. Zdaniem NSA, wskazany przepis ustawy o VAT, odsyłając do bliżej niesprecyzowanych „odrębnych przepisów”, nie zapewnia stosowania zwolnienia od VAT w sposób prawidłowy i prosty, a wręcz przeciwnie – czyni je niedookreślonym, a w konsekwencji trudnym do zastosowania poprzez brak jasnego sprecyzowania podmiotów, które mogą w sposób zgodny z prawem unijnym i krajowym korzystać z tego zwolnienia.

W wyroku I FSK 1731/17 z 28 stycznia 2020 r. NSA orzekł: „Analizując treść przepisu art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a u.p.t.u. Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że przepis ten w sposób niewłaściwy implementuje do polskiego porządku prawnego normę z art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy Rady nr 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Ostatnio wymieniony przepis bowiem pozwala państwom członkowskim na jedynie podmiotowe zawężenie zwolnienia m.in. spornych w sprawie usług kształcenia i przekwalifikowania zawodowego, gdyż zwalnia odpowiednie w nim wymienione usługi łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie. Tymczasem w polskiej ustawie zwolnienie usług kształcenia i przekwalifikowania zawodowego uzależniono od uregulowania tych kwestii w odrębnych przepisach, zawężono więc zwolnienie w oparciu o kryteria nieprzewidziane w Dyrektywie Rady nr 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Właściwie implementowanie przepisu art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy Rady nr 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej powinno polegać na uzależnieniu zwolnienia m.in. usług kształcenia i przekwalifikowania zawodowego od świadczenia takich usług przez podmioty, których cele uznane są przez dane państwo członkowskie za podobne do celów podmiotów prawa publicznego, a nie od uregulowania kwestii prowadzenia takich szkoleń w odrębnych przepisach – co w sposób nieuzasadniony treścią przepisu ww. Dyrektywy zawęża zakres zwolnienia, przez określenie warunku niewynikającego z wymienionej Dyrektywy”.

Z uwagi na wadliwą implementację przepisu Dyrektywy 2006/112/WE do krajowego porządku prawnego w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o VAT, przepisy ustawy krajowej należy pominąć w zakresie, w jakim przewidują one warunki wykraczające poza treści przepisów Dyrektywy, tj. wymagają, by usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26 prowadzone były w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. W tym zakresie przepis art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE należy stosować bezpośrednio.

We wskazanych orzeczeniach Naczelny Sąd Administracyjny doszedł do jednoznacznego przekonania, że właściwe implementowanie przepisu art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE powinno polegać na uzależnieniu zwolnienia m.in. usług kształcenia i przekwalifikowania zawodowego od świadczenia takich usług przez podmioty, których cele uznane są przez dane państwo członkowskie za podobne do celów podmiotów prawa publicznego, a nie od uregulowania kwestii prowadzenia takich szkoleń w odrębnych przepisach – co zawęża zakres zwolnienia w sposób nieuzasadniony treścią przepisu Dyrektywy, przez określenie warunku niewynikającego z Dyrektywy 2006/112/WE.

Kluczowa jest zatem nie forma prowadzenia szkolenia, ale to, aby były one prowadzone przez podmioty, których cele uznane są przez dane państwo członkowskie za podobne do celów podmiotów prawa publicznego.

Warto podkreślić, że powyższe nie oznacza, iż szkolenia muszą być prowadzone przez podmioty prawa publicznego, aby mogły korzystać ze zwolnienia. Istotne jest tu, aby cele były podobne do celów podmiotów prawa publicznego. Nie ma przeszkód, aby zwolnienie w opisanym zakresie przysługiwało podmiotowi prywatnemu, działającemu komercyjnie (np. spółce z ograniczona odpowiedzialnością).

Zasada ta również znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych. Przykładowo w orzeczeniu o sygnaturze I SA/Wr 682/17 z 20 października 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu orzekł: „Warunkiem zwolnienia od podatku VAT przy usługach kształcenia jest po pierwsze świadczenie usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania i po drugie prowadzenie tegoż kształcenia przez: odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie. Dla oceny wystąpienia przesłanki nie jest istotna forma w jakiej wykonywane są usługi, uzyskanie akredytacji, jak i to czy są one wykonywane przez podmioty komercyjne. Istotne jest to czy podmioty inne niż publiczne świadcząc usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego realizują cele podobne jak podmioty publiczne”.

W Polsce kształceniem kadr dla potrzeb żeglugi zajmują się m.in. uczelnie morskie. Statut (...) w paragrafie 7 wskazuje, ze cele tej jednostki to m.in. przygotowanie wysoko wykwalifikowanych kadr dla potrzeb żeglugi i gospodarki morskiej, a w szczególności kształcenie w zawodach oficer pokładowy, co zwiera w zawodzie technik nawigator i oficer mechanik, technik mechanik okrętowy według celów wynikających z przepisów prawa według ustawy o bezpieczeństwie morskim. Z kolei z statucie (...), w paragrafie 4 wskazano, że do podstawowych zadań uczelni należy kształcenie studentów, doktorantów jako wysoko wykwalifikowanych kadr na potrzeby gospodarki opartej na wiedzy, zwłaszcza gospodarki morskiej, a w tym kształcenie przyszłych oficerów marynarki handlowej oraz innych specjalistów przygotowanych do pracy na morzu i w przemyśle oraz instytucjach morskich (kształcenie kadr oficerskich dla floty handlowej).

Należy zauważyć, że uczelnie morskie, akademie morskie, czy technika morskie kształcą kadry dla floty handlowej, a nie osoby, które od samego początku chcą zawodowo zajmować się żeglarstwem rekreacyjnym. Zatem cele publiczne polegające na kształceniu wysoko wykwalifikowanych kadr na potrzeby żeglugi turystycznej i rekreacyjnej (która podlega tym samym regulacjom prawnym co np. marynarka handlowa w zakresie chociażby Międzynarodowych przepisów o zapobieganiu zderzeniom na morzu, czy bezpieczeństwa żeglugi, czy tez podlega tym samym prawidłom nawigacyjnym) muszą ciążyć na podmiotach prywatnych, które decydują się na świadczenie usług w zakresie kształcenia kadr zdolnych bezpiecznie prowadzić jachty żaglowe.

Skoro podmioty publiczne nie zajmują się kształceniem zawodowym i przekwalifikowaniem zawodowym żeglarzy jachtowych, którzy zamierzają wykonywać zawód skippera jachtów, a jednocześnie wykonywanie tego zawodu wymaga zdobycia państwowych uprawnień i zdania egzaminu, którego zasady wynikają z przepisów prawa, a do którego przygotowaniem są szkolenia będące przedmiotem pytania, cele publiczne musza być w tym zakresie realizowane przez podmioty prywatne, w tym wnioskodawcę w zakresie wskazanym w stanie faktycznym wniosku. Po drugie należy w tym miejscu wskazać, że organy instytucje znajdujące bezpośrednie umocowanie w przepisach prawa wyznaczają cele i kierunki dla kształcenia żeglarzy. Oznacza to zatem, że podmioty prawa publicznego wyznaczają cele podmiotom prawa prywatnego, które te są zobowiązane realizować podczas szkoleń (kształcenia i przekwalifikowania zawodowego), umożliwiających uzyskanie patentów wskazanych w rozporządzeniu w sprawie uprawiania turystyki wodnej. Cele te muszą być również realizowane przez skipperów prowadzących jachty żaglowe, zatem powinny być przekazywane im podczas szkoleń specjalistycznych.

W pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę na rekomendacje dla żeglarzy z raportów Państwowej Komisji Badania Wypadków Morskich (dalej jako „PKBWM”).

PKBWM działa na podstawie ustawy z dnia 31 sierpnia 2012 r. o Państwowej Komisji Badania Wypadków Morskich (t. j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1374) oraz uzgodnionych w ramach Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO) norm, standardów i zalecanych metod postępowania, wiążących Rzeczpospolitą Polską. Zgodnie z przepisami wyżej wymienionej ustawy celem badania wypadku lub incydentu morskiego jest ustalenie okoliczności i przyczyn jego wystąpienia dla zapobiegania wypadkom i incydentom morskim w przyszłości oraz poprawy stanu bezpieczeństwa morskiego. Państwowa Komisja Badania Wypadków Morskich nie rozstrzyga w prowadzonym przez siebie badaniu o winie lub odpowiedzialności osób uczestniczących w wypadku lub incydencie morskim.

Przykładowe zalecenia ds. bezpieczeństwa dla żeglarzy

1)Raport 074 /21 – bardzo poważny wypadek morski – Jacht żaglowy „Scheria”: Śmierć skippera jachtu na podejściu do portu Kołobrzeg 20 lipca 2021 r.

Państwowa Komisja Badania Wypadków Morskich uznała, że treść raportu opisującego kolejne zdarzenie w wyniku którego uderzony bomem członek załogi wypadł za burtę i utonął, powinna stać się kolejnym ostrzeżeniem dla żeglarzy w kwestii bezpiecznego przebywania i pracy na jachcie w różnych warunkach pogodowych.

2)Raport 22/16 – bardzo poważny wypadek morski – Jacht Żaglowy „Miracle”: pożar i zatonięcie jachtu na Oceanie Atlantyckim 2 czerwca 2016 r.

Państwowa Komisja Badania Wypadków Morskich zaleca władzom Polskiego Związku Żeglarskiego i Polskiego Związku Motorowodnego i Narciarstwa Wodnego podjęcie działań polegających na rozpowszechnianiu i propagowaniu na łamach fachowych biuletynów i czasopism związanych z uprawianiem sportów żeglarskich i motorowodnych wiedzy o zagrożeniach pożarowych występujących na jachtach morskich.

3)Raport 51/18 – bardzo poważny wypadek morski – Jacht żaglowy „Karukera” i jacht motorowy „Flipper”: Kolizja jachtów na Adriatyku 30 lipca 2018 r.

Państwowa Komisja Badania Wypadków Morskich treść sporządzonego raportu kieruje do szeroko rozumianego środowiska żeglarskiego, aby stała się ona asumptem do dyskusji i wprowadzenia takiej organizacji wacht, które zapewnią prowadzenie starannej obserwacji wokoło jachtu przez wyznaczonego członka załogi.

4)Raport 54/19 – bardzo poważny wypadek morski – Jacht żaglowy „Xela”: Zatonięcie jachtu 22 czerwca 2019 r. na Morzu Bałtyckim

Komisja zaleca rozważenie zmiany wymagań na stopień Jachtowego Sternika Morskiego poprzez zwiększenie wymagań stażowych o co najmniej 12 godzin żeglugi przy wietrze równym lub silniejszym niż 6°B

5)Raport 112/19 – bardzo poważny wypadek morski – Jacht żaglowy „Lilla W”: Wyrzucenie jachtu na plażę po wywrotce na podejściu do portu Kłajpeda 15 września 2019 r.

Państwowa Komisja Badania Wypadków Morskich treść sporządzonego raportu kieruje do szeroko rozumianego środowiska żeglarskiego. Podkreślenie zagadnień poruszonych w raporcie jako działania wadliwe lub naganne w programach przyszłych szkoleń, egzaminów lub warsztatów dyskusyjnych typu „studium przypadku”. W szczególności:

·Staranne zbieranie informacji o warunkach pogodowych prognozowanych dla całej trasy rejsu i adekwatne do tego podejmowanie decyzji o wypłynięciu z portu lub zmianie trasy i portu przeznaczenia.

·Podkreślenie w szkoleniach i egzaminach znaczenia dostosowania planu rejsu do doświadczenia i odporności morskiej załogi.

·Oprócz wymaganego wyposażenia ratunkowego przypisanego do jachtu, racjonalne jego rozmieszczenie z gotowością do użycia i przeprowadzenie szczegółowych szkoleń dla całej obsady jachtu.

·Solidne zabezpieczanie lin, jak rzutki kół ratunkowych czy liny takielunku jachtu przed wypadnięciem za burtę i wkręcenie się w śrubę silnika.

6)Raport 15/15 – bardzo poważny wypadek morski – Jacht Żaglowy „Down North”: zatonięcie jachtu i śmierć członka załogi w wyniku przewrócenia się jachtu na Zatoce Pomorskiej 30 maja 2015 r.

Państwowa Komisja Badania Wypadków Morskich zaleca ministrowi właściwemu do spraw kultury fizycznej włączenie do zakresu egzaminu na jachtowego sternika morskiego zagadnień związanych ze statecznością jachtów, w stopniu umożliwiającym prowadzącemu jacht korzystanie z typowej informacji o stateczności wydawanej dla jachtu.

Wszystkie poruszone powyżej kwestie (stateczność jachtu żaglowego, bezpieczeństwo przeciwpożarowe, żegluga w trudnych warunkach) są przedmiotem wskazanych w stanie faktycznym kursów. Jednocześnie kształcenie w ww. zakresie bezpośrednio przekłada się na poziom bezpieczeństwa na morzu i dalej na bezpieczeństwo członków załogi. Niewątpliwie zatem realizując szkolenia w wskazanym zakresie Wnioskodawca realizuje cele publiczne.

Dodatkowo cele, które powinny być realizowane podczas omawianych szkoleń są akcentowane w dokumentach wydawanych przez Urzędy Morskie, zwłaszcza w przepisach portowych obowiązujących we wszystkich portach polskiego wybrzeża, do których stosować musza się także osoby kierujące jachtami żaglowymi. Przykładowo zarządzenie nr (...), wskazuje zasady wchodzenia jachtów do portu morskiego (...), zasady wychodzenia jachtów z ww. portu oraz zasady poruszania się i cumowania na terenie portu. Realizacja tych zaleceń wymaga odpowiedniego szkolenia, a tematyka ta jest poruszana podczas szkoleń będących przedmiotem pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie może być wątpliwości, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi szkoleniowe opisane w stanie faktycznym pozostają w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem oraz mają na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych.

Mając na uwadze powyższe, opisane w stanie faktycznym usługi szkoleniowe polegające na kształceniu zawodowym osób wykonujących zawód skippera/kapitana (a tym samym umożliwiające tym osobom spełnienie obowiązku stałego podnoszenia kwalifikacji wynikającego z przepisów szczególnych), powinny być zwolnione z VAT. W szczególności, za zwolnieniem ww. usług szkoleniowych z VAT przemawia spełnianie przez Wnioskodawcę warunków zwolnienia wynikających z przepisu art. 132 ust. 1 pkt 1 Dyrektywy 2006/112/WE oraz art. 44 Rozporządzenia.

W zakresie pytania nr 2

W ocenie Wnioskodawcy prowadzenie szkolenia na jachtowego sternika morskiego korzysta ze zwolnienia z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o VAT.

W kwestii uzasadnia stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania numer 2 należy wskazać, że pełną aktualność znajduje tu analiza prawna poczynione w odpowiedzi na pytanie 1.

Należy wskazać, że od dnia 1 lipca 2011 r. obowiązuje Rozporządzenie Wykonawcze Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiające środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L 77, str. 1), które wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio.

W myśl art. 44 tego rozporządzenia, usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

Analiza przywołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług prowadzi do wniosku, że aby móc skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego szkolenia muszą obejmować nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z konkretną branżą, czy zawodem i muszą mieć na celu uzyskanie, czy uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych pozwalające na:

·rozpoczęcie pracy zarobkowej w zakresie jakiego dotyczyło szkolenie lub

·rozwój umiejętności i kwalifikacji, które są niezbędne do wykonywanego zawodu.

Szkolenie na jachtowego sternika morskiego spełnia kryteria usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o VAT.

Szkolenie to po zdaniu egzaminów i otrzymaniu uprawnień państwowych, daje uczestnikom możliwość podjęcia pracy w branży turystyczno-rekreacyjnej, a szczególnie turystyce wodnej, m.in. jako kierownik statków o napędzie żaglowym i motorowodnym przeznaczonych do uprawiania turystyki i rekreacji zarówno na wodach śródlądowych, jak i morskich.

Szkolenie na jachtowego sternika morskiego przygotowuje do egzaminu pozwalającego na zdobycie uprawnień zawodowych. Podstawa prawna patentu jachtowego sternika morskiego to Rozporządzenie Ministra Sportu i Turystyki z 9 kwietnia 2013 r. w sprawie uprawiania turystyki wodnej (Dz.U. z 2013 r. poz. 460). Osoba posiadająca patent jachtowego sternika morskiego jest uprawniona do prowadzenia jachtów żaglowych po wodach śródlądowych oraz o długości do 18 m po wodach morskich (par. 6 ust. 2 ww. rozporządzenia). Ponadto, jak wynika z par. 4 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej z dnia 29 stycznia 2018 r. w sprawie kwalifikacji i przeszkolenia członków załóg jachtów komercyjnych (Dz. U. z 2018 r. poz.490) uprawnienia turystyczne (m.in patent jachtowego sternika morskiego) uzupełnione o dodatkowe przeszkolenie (STCW) uprawnia do zajmowania stanowisk na jachtach komercyjnych zgodnie z uprawnieniami wynikającymi z posiadanych kwalifikacji (w dziale pokładowym – na jachtach komercyjnych o pojemności brutto do 200 GT). Zatem działalność szkoleniowa nastawiona jest na kształcenie wykwalifikowanych kadr do pracy w szeroko rozumianej branży sportu i turystyki wodnej. Szkolenia jachtowego sternika morskiego pozwalają na: rozpoczęcie pracy zarobkowej w zakresie jakiego dotyczyło szkolenie lub rozwój umiejętności i kwalifikacji, które są niezbędne do wykonywanego zawodu.

Szkolenia przeprowadzane są w sposób na tyle kompleksowy, że nie służą tylko do zdania konkretnego egzaminu i uzyskania konkretnego patentu. W czasie szkoleń kursanci zdobywają szeroką wiedzę teoretyczną, a nade wszystko praktyczną dotyczącą sposobu radzenia sobie z sytuacjami na wodzie. Nakierowane są na uzyskanie wiedzy i umiejętności niezbędnych do podjęcia pracy zarobkowej w branży związanej z prowadzeniem jednostek pływających oraz szeroko rozumianą turystyką wodną.

Należy wskazać, że uzyskanie patentu jachtowego sternika morskiego nie wymaga obycia wcześniej kursu, niemniej jednak wskazane powyżej rozporządzenie w sprawie uprawiania turystyki wodnej określa zakres wiedzy i umiejętności wymaganych do uzyskania patentu jachtowego sternika morskiego.

Z uwagi na wadliwą implementację przepisu Dyrektywy 2006/112/WE do krajowego porządku prawnego w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o VAT, przepisy ustawy krajowej należy pominąć w zakresie, w jakim przewidują one warunki wykraczające poza treści przepisów Dyrektywy, tj. wymagają, by usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26 prowadzone były w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. W tym zakresie przepis art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE należy stosować bezpośrednio.

Kluczowa jest zatem nie forma prowadzenia szkolenia, ale to, aby były one prowadzone przez podmioty, których cele uznane są przez dane państwo członkowskie za podobne do celów podmiotów prawa publicznego.

Szkolenia na jachtowego sternika morskiego pozwalają na uzyskanie wysokich kompetencji przez osoby, które zamierzają prowadzić jachty żaglowe po wodach morskich – jak już wskazano kształcenie wysoko wykwalifikowanych kadr na potrzeby żeglugi jest domeną uczelni morskich, te nie świadczą jednak usług na rzecz osób, które chciałyby pracować w sektorze żeglugi rekreacyjnej/turystyce morskiej. Stąd tez te cele przejęte być musza przez podmioty prywatne.

W zakresie pytania nr 3

W ocenie Wnioskodawcy prowadzenie rejsów stażowo-szkoleniowych korzysta ze zwolnienia z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o VAT.

Jak wskazano w stanie faktycznym wniosku rejsy stażowo – szkoleniowe mają na celu rozwijanie praktycznych umiejętności żeglarskich, które są konieczne w przypadku prowadzenia rejsów morskich jako skipper oraz przygotowują do samodzielnego prowadzenia rejsów. Każdy uczestnik rejsu otrzymuje opinie z rejsu potwierdzającą ilość wypływanych godzin. Opinie takie są niezbędne dla uzyskania kwalifikacji do przeprowadzania egzaminów na patenty żeglarskie (co najmniej 200 godziny wymagane jest do uzyskania patentu jachtowego sternika morskiego) oraz są dowodem odbycia praktyki pływania (zgodnie z par. 30 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia w sprawie kwalifikacji i przeszkolenia członków załóg jachtów komercyjnych). Potwierdzona dokumentami praktyka pływania jest niezbędna w przypadku ubiegania się o niektóre stanowiska na jachtach komercyjnych.

Wnioskodawca zamierza świadczyć usługi szkoleniowe dla osób zainteresowanych komercyjnym prowadzeniem rejsów turystycznych/rekreacyjnych oraz dla osób zainteresowanych uzyskaniem kwalifikacji do pełnienia funkcji członka załogi stałej na jachtach komercyjnych o pojemności brutto (GT) do 200 jednostek oraz na jachtach komercyjnych o mocy maszyn głównych do 750 kW. Wnioskodawca zamierza również organizować praktykę morską wymaganą dla osób zainteresowanych uzyskaniem uprawnień do pełnienia funkcji załogi stałej na jachtach o pojemności brutto (GT) powyżej 200 jednostek.

Odbycie praktyki pływania jest również obowiązkowe dla osób chcących podjąć zatrudnienie jako członek komisji egzaminacyjnej na patenty żeglarskie. Szczegółowo jest to opisane w Rozporządzeniu Ministra Sportu i Turystyki oraz Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 22 maja 2013 r. w sprawie szczegółowych warunków uzyskiwania upoważnienia do przeprowadzania egzaminu potwierdzającego posiadanie odpowiedniej wiedzy i umiejętności z zakresu żeglarstwa oraz warunków kadrowych i organizacyjnych koniecznych do przeprowadzania tego egzaminu.

Niewątpliwie zatem organizowane przez wnioskodawcę rejsy stażowo – szkoleniowe są forma kształcenia zawodowego, pozwalają bowiem na spełnienie kryteriów niezbędnych dla uzyskania patentu jachtowego sternika morskiego, który stanowi pełne minimum dla uzyskania pracy w branży turystycznej (turystyka wodna) i pozwala na prowadzenie komercyjne rejsów po wodach śródlądowych i morskich na jachtach żaglowych o właściwościach wynikających z przepisów prawa.

Z uwagi na wadliwą implementację przepisu Dyrektywy 2006/112/WE do krajowego porządku prawnego w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o VAT, przepisy ustawy krajowej należy pominąć w zakresie, w jakim przewidują one warunki wykraczające poza treści przepisów Dyrektywy, tj. wymagają, by usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26 prowadzone były w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. W tym zakresie przepis art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE należy stosować bezpośrednio.

Kluczowa jest zatem nie forma prowadzenia szkolenia, ale to, aby były one prowadzone przez podmioty, których cele uznane są przez dane państwo członkowskie za podobne do celów podmiotów prawa publicznego.

Rejsy stażowo – szkoleniowe pozwalają na uzyskanie wysokich kompetencji przez osoby, które zamierzają prowadzić jachty żaglowe po wodach morskich – jak już wskazano kształcenie wysoko wykwalifikowanych kadr na potrzeby żeglugi jest domeną uczelni morskich, te nie świadczą jednak usług na rzecz osób, które chciałyby pracować w sektorze żeglugi rekreacyjnej/turystyce morskiej. Stąd tez te cele przejęte być musza przez podmioty prywatne.

Ponadto w odpowiedzi na pytanie 1 wskazano rekomendacje dla żeglarzy z raportów Państwowej Komisji Badania Wypadków Morskich. Praktyczny aspekt tych rekomendacji oraz zachowania i wiedza, które są niezbędne dla ich wypełnienia mogą być przekazane wyłącznie podczas praktyki morskiej, która jest możliwa do zdobycia tylko w czasie rejsów stażowo-szkoleniowych (nie ściśle turystycznych), a takie właśnie rejsy mają się znaleźć w ofercie Wnioskodawcy. Stąd też w ocenie Wnioskodawcy prowadzenie rejsów stażowo-szkoleniowych korzysta ze zwolnienia z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku– jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570), zwanej dalej „ustawą”:

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy:

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy:

Z powyższych uregulowań wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów. Z uwagi na powyższe unormowania, pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Przepisy ustawy oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku.

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy:

Wskazać należy, że ograniczenie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy, umożliwiające skorzystanie ze zwolnienia ma charakter przedmiotowo–podmiotowy. Aby możliwe było skorzystanie z niniejszego zwolnienia nie wystarczy, by dany podmiot był jednostką objętą systemem oświaty, podmiot ten musi świadczyć usługi w zakresie kształcenia lub wychowania. Powyższy przepis ma więc zastosowanie wyłącznie do tych usług, które są przedmiotem zakresu działania podmiotu jako jednostki objętej systemem oświaty, tj. w ramach uzyskanego wpisu. Zwolnienie to dotyczy tylko i wyłącznie tych usług kształcenia, które podmiot będący jednostką objętą systemem oświaty wskazał we wpisie do ewidencji placówek oświatowych. W zakresie bowiem tylko tych usług kształcenia, podatnik działa jako jednostka objęta systemem oświaty w rozumieniu ustawy Prawo oświatowe, a w konsekwencji tylko w tym zakresie jest podmiotem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy:

Powołane wyżej przepisy art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

Jak wynika z § 3 ust. 1 pkt 13 i 14 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1983 ze zm.), zwane dalej „rozporządzeniem”:

Zwalnia się od podatku od towarów i usług usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz świadczenie usług i dostawa towarów ściśle z tymi usługami związane.

Stosownie do treści § 3 ust. 8 rozporządzenia:

W świetle § 3 ust. 9 rozporządzenia:

Wskazane wyżej regulacje stanowią implementację prawa unijnego, gdyż w świetle art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady:

Cytowany przepis umiejscowiony został w rozdziale 2 tego aktu, zatytułowanym „Zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym”, co oznacza, że usługi szkoleniowe na gruncie Dyrektywy 2006/112/WE Rady podlegają zwolnieniu od podatku wyłącznie, gdy są wykonywane w interesie publicznym, tzn. wypełniają obowiązki, jakie ciążą na danym państwie wobec jego obywateli.

Zatem, Dyrektywa 2006/112/WE Rady nie zezwala na ogólne zwolnienie wszystkich usług edukacyjnych świadczonych przez podmioty niepubliczne w celach komercyjnych. Takie zwolnienie może być stosowane tylko w zależności od celów realizowanych przez podmioty świadczące usługi kształcenia oraz warunków w jakich te podmioty działają. Instytucje takie muszą realizować cele edukacyjne podobne do tych realizowanych przez podmioty prawa publicznego, tj. zapewniać odpowiednią jakość nauczania, cenę, zakres programowy odpowiadający realizowanym celom publicznym państwa członkowskiego, a zatem kształcenie odbywające się pod „kontrolą państwa”.

Zaprezentowana wykładnia znajduje potwierdzenie w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 kwietnia 2022 r. w sprawie C-612/20, w którym Trybunał orzekł, że:

W ww. wyroku TSUE wskazał, że:

W sprawie tej TSUE oparł swoje rozstrzygnięcie na braku spełnienia przez podmiot warunków określonych w przepisach krajowych. TSUE stwierdził bowiem, że:

Orzeczenie to potwierdza, że ustawodawca krajowy miał swobodę w sposobie określenia podmiotów, których cele uznał za podobne, a ponadto nawet jeśli przedmiotowo byłaby to działalność edukacyjna leżąca w interesie publicznym, to jeśli nie zostały spełnione warunki przewidziane w prawie krajowym, to zwolnienie nie ma zastosowania.

Pojęcie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zostało zdefiniowane w art. 44 rozporządzenia Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L 77 str. 1 z ze zm.).

Zgodnie z tym przepisem:

Jednocześnie wskazać należy – co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej – że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie 2006/112/WE Rady nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione zgodnie z Dyrektywą 2006/112/WE Rady stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 Szóstej Dyrektywy 2006/112/WE Rady powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika” (wyrok TSUE z 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).

Mając na uwadze powyższe, dokonując wykładni ww. przepisów przez pryzmat definicji usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania, określonej w art. 44 ww. rozporządzenia należy mieć na uwadze dosłowne brzmienie tych przepisów.

Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN (dostępnym w Internecie), użyte w art. 44 rozporządzenia słowo „bezpośredni” oznacza „dotyczący kogoś lub czegoś wprost”, słowo „branża” oznacza „gałąź produkcji lub handlu obejmująca towary lub usługi jednego rodzaju”, natomiast słowo „zawód” oznacza „wyuczone zajęcie wykonywane w celach zarobkowych”.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że przez kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie zawodowe, o których mowa w ww. przepisach, obejmujące nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, należy rozumieć takie kształcenie, w wyniku którego dana osoba podnosi swoje kwalifikacje, a bezpośrednio po jej ukończeniu jest w stanie podjąć pracę zarobkową, lub wykonywać określony zawód.

Z kolei możliwość skorzystania ze zwolnienia w odniesieniu do świadczenia usługi (ale też i dostawy towarów) ściśle związanej z usługą kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego wymaga spełnienia określonych warunków, na które wskazuje TSUE m.in. w sprawie Horizon College C-434/05. Po pierwsze, zarówno główna działalność edukacyjna, jak i dostawa towarów lub świadczenie usług ściśle związane z tą działalnością muszą być wykonywane przez jeden z podmiotów, o których mowa w art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE. Po drugie, świadczenie usług lub dostawa towarów ściśle związanych z czynnościami głównymi muszą być konieczne do wykonywania transakcji podlegających zwolnieniu. Po trzecie, świadczenie usług i dostawa towarów są wyłączone z zakresu zwolnienia, jeżeli ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu poprzez dokonywanie transakcji stanowiących bezpośrednią konkurencję w stosunku do działalności przedsiębiorstw wykonujących działalność gospodarczą, objętej VAT.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Spółka planuje prowadzenie szkoleń i rejsów, których celem będzie podnoszenie kwalifikacji zawodowych kapitanów/skipperów, a także szkolenie nowych jachtowych sterników morskich, czyli osób, które dopiero zamierzają uzyskać kwalifikacje zawodowe uprawniające do samodzielnego prowadzenia jachtów morskich. Oferowane szkolenia mają umożliwić lub ułatwić zdobywanie nowych umiejętności lub kwalifikacji w obrębie żeglarstwa. Wnioskodawca dysponuje sprzętem i kadrą szkoleniową potrzebną do świadczenia tych usług. Spółka zamierza wzbogacić swoją ofertę o następujące szkolenia: Jachtowy sternik morski, Radiooperator SRC, szkolenia z nawigacji morskiej, szkolenia z zakresu meteorologii, szkolenia z manewrowania jachtem, szkolenia techniczne z zakresu budowy silników wysokoprężnych na jachtach morskich oraz instalacji jachtowych, rejsy stażowo-szkoleniowe. Wszystkie ww. szkolenia są szkoleniami w zakresie kształcenia zawodowego. Formy i zasady świadczenia usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego w obrębie żeglarstwa mają charakter ogólny i zostały określone w odrębnych przepisach.

Szkolenie na jachtowego sternika morskiego przygotowuje do egzaminu pozwalającego na zdobycie uprawnień zawodowych. Podstawa prawna patentu jachtowego sternika morskiego to Rozporządzenie Ministra Sportu i Turystyki. Osoba posiadająca patent jest uprawniona do prowadzenia jachtów żaglowych po wodach śródlądowych oraz po wodach morskich. Uprawnienia turystyczne uzupełnione o dodatkowe przeszkolenie uprawnia do zajmowania stanowisk na jachtach komercyjnych.

Szkolenia z nawigacji morskiej, z zakresu meteorologii, z manewrowania jachtem, szkolenia techniczne z zakresu budowy silników wysokoprężnych na jachtach morskich oraz instalacji jachtowych pozwalają na podniesienie kwalifikacji zawodowych kapitanów/skipperów. Odbycie tych szkoleń może być alternatywą dla szkolenia na jachtowego sternika morskiego. Szkolenia te pozwalają na przyswojenie wiedzy niezbędnej do przystąpienia do egzaminu na jachtowego sternika morskiego i mogą być traktowane jako forma przygotowania do ww. egzaminu. Szkolenia te łącznie również stanowią przygotowanie do uzyskania patentu jachtowego sternika morskiego.

Uzyskanie patentu jachtowego sternika morskiego nie wymaga obycia wcześniej kursu, jednak wskazane powyżej rozporządzenie w sprawie uprawiania turystyki wodnej określa zakres wiedzy i umiejętności wymaganych do uzyskania ww. patentu. W praktyce uzyskanie uprawnień zawodowych jachtowego sternika morskiego nie jest możliwe bez przygotowania teoretycznego i praktycznego. Przygotowanie takie zdobywa się uczestnicząc w rejsach stażowo-szkoleniowych oraz odbywając stosowne szkolenie, bądź z zakresu poszczególnych zagadnień egzaminacyjnych.

Szkolenie Radiooperator SRC, pozwala na przygotowanie się do przystąpienia do egzaminu na świadectwo operatora łączności bliskiego zasięgu. SRC to międzynarodowy certyfikat uprawniający do obsługi urządzeń radiowych na statkach morskich. W przypadku jachtu żaglowego pod polską banderą koniecznym jest, aby co najmniej jeden członek załogi jachtu posiadał takie uprawnienia. W praktyce wykonywanie zawodu skippera/kapitana bez tych uprawnień nie jest możliwe.

Rejsy stażowo-szkoleniowe mają na celu rozwijanie praktycznych umiejętności żeglarskich, które są konieczne w przypadku prowadzenia rejsów morskich jako skipper oraz przygotowują do samodzielnego prowadzenia rejsów. Każdy uczestnik rejsu otrzymuje opinie z rejsu potwierdzająca ilość wypływanych godzin. Opinie takie są niezbędne dla uzyskania kwalifikacji do przeprowadzania egzaminów na patenty żeglarskie oraz są dowodem odbycia praktyki pływania. Potwierdzona dokumentami praktyka pływania jest niezbędna w przypadku ubiegania się o niektóre stanowiska na jachtach komercyjnych.

Wnioskodawca zamierza świadczyć usługi szkoleniowe dla osób zainteresowanych komercyjnym prowadzeniem rejsów turystycznych/rekreacyjnych oraz dla osób zainteresowanych uzyskaniem kwalifikacji do pełnienia funkcji członka załogi stałej na jachtach komercyjnych. Wnioskodawca zamierza również organizować praktykę morską wymaganą dla osób zainteresowanych uzyskaniem uprawnień do pełnienia funkcji załogi stałej na jachtach.

Odbycie praktyki pływania jest obowiązkowe dla osób chcących podjąć zatrudnienie jako członek komisji egzaminacyjnej na patenty żeglarskie.

Kursy organizowane są zgodnie z Regulaminem kursów i szkoleń, określającym zasady ich przeprowadzania oraz szczegółowymi informacjami dotyczącymi zakresu poszczególnych szkoleń. Po odbyciu szkolenia uczestnik otrzymuje certyfikat potwierdzający udział w szkoleniu i nabycie nowych umiejętności.

Wnioskodawca wystawia faktury potwierdzające wykonanie usługi szkoleniowej. Co do zasady uczestnicy kursów ponoszą koszt szkoleń we własnym zakresie.

W trakcie szkoleń uczestnicy zdobywają oraz pogłębiają praktyczną wiedzę umożliwiającą podnoszenie ich kwalifikacji zawodowych. Szkolenia pozostają w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem uczestników (albo z branżą, w której pragną oni zdobyć dodatkowe kwalifikacje zawodowe). Usługi szkoleniowe są świadczone na rzecz osób, które wykonują zawód skippera/kapitana lub mają zamiar zdobycia nowej wiedzy i umiejętności przydatnych w zawodzie.

Wnioskodawca nie posiada statusu jednostki objętej systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy Prawo oświatowe w zakresie kształcenia i wychowania. Wnioskodawca nie posiada statusu uczelni, jednostki naukowej Polskiej Akademii Nauk oraz instytutu badawczego. Wnioskodawca nie jest podmiotem, który uzyskał akredytację w rozumieniu przepisów ustawy – Prawo oświatowe.

Usługi szkoleniowe świadczone przez Wnioskodawcę nie są usługami w zakresie kształcenia i wychowania, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy.

Usługi świadczone przez Wnioskodawcę nie są usługami finansowanymi w całości ani w co najmniej 70% ze środków publicznych, ani usługami ściśle związanymi z takimi usługami.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii zwolnienia od podatku VAT dla szkoleń doskonalących w zakresie techniki i wiedzy żeglarskiej, szkolenia na jachtowego sternika morskiego oraz dla organizacji rejsów stażowo-szkoleniowych (pytania oznaczone we wniosku nr 1, 2 i 3).

Należy zauważyć, że warunkiem zwolnienia od podatku usług w zakresie kształcenia w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy, jest spełnienie przesłanki o charakterze podmiotowym odnoszącej się do usługodawcy, który musi być jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów Prawo oświatowe. Natomiast ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. b ustawy mogą korzystać uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze, o ile świadczone przez te podmioty usługi są usługami kształcenia.

Jak wskazała Spółka we wniosku, Wnioskodawca nie posiada statusu jednostki objętej systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy Prawo oświatowe w zakresie kształcenia i wychowania. Wnioskodawca nie posiada statusu uczelni, jednostki naukowej Polskiej Akademii Nauk oraz instytutu badawczego.

Wskazane okoliczności w kontekście przywołanych przepisów wskazują, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi szkoleniowe nie będą objęte zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy.

W związku z powyższym w dalszej kolejności należy przeanalizować, przesłanki warunkujące prawo do zastosowania zwolnienia w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy.

Aby móc skorzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, szkolenia muszą obejmować nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z konkretną branżą czy zawodem i muszą mieć na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Dodatkowo należy spełnić jeden ze wskazanych poniżej warunków, tj.:

·formy i zasady tych szkoleń muszą wynikać z odrębnych od podatkowych aktów prawnych,

·na świadczone szkolenia uzyskano akredytację w rozumieniu przepisów ustawy Prawo oświatowe,

·szkolenia muszą być finansowane w całości ze środków publicznych.

Jak wynika z powyższej analizy, dla zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit a ustawy, istotne jest – w pierwszej kolejności – uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, a następnie spełnienie dodatkowych warunków wynikających z niniejszego przepisu, tj. prowadzenia danego szkolenia w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub uzyskanie akredytacji na dany rodzaj szkolenia lub finansowanie danego szkolenia w całości ze środków publicznych.

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że szkolenia, które planuje prowadzić mają umożliwić lub ułatwić zdobywanie nowych umiejętności lub kwalifikacji w obrębie żeglarstwa. W ich trakcie uczestnicy zdobywają oraz pogłębiają praktyczną wiedzę umożliwiającą podnoszenie ich kwalifikacji zawodowych. Szkolenia pozostają w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem uczestników (albo z branżą, w której pragną oni zdobyć dodatkowe kwalifikacje zawodowe). Wiedza i umiejętności pozyskane podczas szkoleń mogą być wykorzystywane zarówno w ramach wykonywanego dotychczas przez uczestników zawodu, jak również mogą stanowić podstawę do oferowania usług w nowym obszarze. Usługi szkoleniowe są zatem świadczone na rzecz osób, które wykonują zawód skippera/kapitana lub mają zamiar zdobycia nowej wiedzy i umiejętności przydatnych w zawodzie.

Opisana we wniosku specyfika szkoleń i ich zakres, a także przestawione przez Spółkę informacje świadczą o tym, że wykonywane usługi są usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego. Zatem zostanie spełniony pierwszy z warunków o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit a ustawy, uprawniający do zwolnienia od podatku VAT usług będących przedmiotem wniosku.

Jednak dla oceny czy ww. szkolenia prowadzone przez Spółkę, będą zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy, konieczne jest jeszcze uznanie, że są one prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

Odesłanie przez ustawodawcę do „odrębnych przepisów” odnosić się może wyłącznie do przepisów, które określają formy i zasady usług szkoleniowych w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego. Odrębne przepisy określające formy i zasady to przepisy, z których wynika np. program szkolenia, ilość godzin szkolenia, tematyka, krąg osób objętych szkoleniem, warunki, jakie musi spełnić organizator kształcenia.

Na podstawie art. 37a ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1097 ze zm.):

Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Sportu i Turystyki z dnia 9 kwietnia 2013 r. w sprawie uprawiania turystyki wodnej (t. j. Dz. U. z 2013 r. poz. 460 ze zm.):

Na podstawie § 6 ust. 1 cytowanego wyżej rozporządzenia:

W myśl § 15 ww. rozporządzenia:

Na podstawie § 8 Rozporządzenia Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej w sprawie kwalifikacji i przeszkolenia członków załóg jachtów komercyjnych oraz warunków ich uzyskiwania (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 490 ze zm.):

Ponadto, w odniesieniu do szkolenia na radiooperatora SRC, to stosownie do § 23 ww. rozporządzenia:

Natomiast według § 7 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Administracji i Cyfryzacji w sprawie świadectw operatora urządzeń radiowych (t. j. Dz.U. z 2015 r. poz. 99):

Co więcej, zgodnie z § 31 ww. rozporządzenia w sprawie kwalifikacji i przeszkolenia członków załóg jachtów komercyjnych oraz warunków ich uzyskiwania:

Zatem – jak wynika z powyższego – ww. rozporządzenia i ustawa określają zakres szkoleń oraz ich tematykę. Zawierają także szereg wytycznych dotyczących przeprowadzenia egzaminów.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że zostanie spełniony drugi warunek uprawniający do zwolnienia świadczonych usług, w ramach szkoleń z kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy.

Podsumowując, prowadzenie szkoleń doskonalących w zakresie techniki i wiedzy żeglarskiej, szkolenia na jachtowego sternika morskiego oraz organizacja rejsów stażowo-szkoleniowych korzystają za zwolnienia od podatku VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1, 2, i 3 należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa:

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku zdarzeniem przyszłym, Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).