Interpretacja indywidualna z dnia 1 sierpnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT3.4011.387.2023.2.MJ

Sprzedaż lokalu mieszkalnego ponownie nabytego stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie.

Interpretacja indywidualna

- stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 czerwca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 9 czerwca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów ze zbycia lokalu mieszkalnego.

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1)Zainteresowany będący stroną postępowania:

Pani A. C., (...),

2)Zainteresowany niebędący stroną postępowania:

Pan B. C., (...).

Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Opis stanu faktycznego

1.14 grudnia 1998 r., Repertorium A numer (...), w Kancelarii Notarialnej (...), Wnioskodawca z małżonkiem zakupili spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nr 4, kategorii M-6 składającego się z czterech izb o powierzchni 97,7m² położonego w Z. przy ulicy T. 1, w budynku należącym do Spółdzielni (...) w Z., za kwotę 40 000 zł. Zakup dokonany został z majątku wspólnego a pomiędzy małżonkami istnieje ustawowa wspólność majątkowa.

2.13 lipca 2009 r., Repertorium A numer (...) w Kancelarii Notarialnej (...), przeniesiono na odrębną własność, na rzecz małżonków A. i B. C. lokal mieszalny numer 3, składającego się z czterech izb o powierzchni 105,56 m², położony w Z. przy ulicy T. 1, oraz z ośmiu pomieszczeń przynależnych wraz z udziałem wynoszącym 308/10 000 części we wspólnych częściach i urządzeniach budynku oraz prawie własności działku gruntu nr 11/1 o powierzchni 0,7929ha, na której budynki te są posadowione. Nabycia dokonano z majątku wspólnego małżonków.

3.29 marca 2021 r., Repertorium A numer (...), w Kancelarii Notarialnej (...), Wnioskodawca z małżonkiem sprzedali lokal szczegółowo opisany w ww. punkcie nr 2 za kwotę 520 000 zł Państwu E. i F. G.. Cena w wysokości 5 000 zł została zapłacona gotówką, przed podpisaniem niniejszej umowy, następnie kupujący dopłacili przelewem bankowym kwotę 73 901 zł. Natomiast kwota 441 099 zł miała zostać zapłacona z kredytu bankowego udzielonego przez (...) SA na podstawie umowy kredytu zabezpieczonego nr (...) z 17 lutego 2021 r. Kupujący jednak nie mogli dokonać uruchomienia kredytu i bank odmówił im finansowania.

4.21 kwietnia 2021 r., Repertorium A numer (...), w Kancelarii Notarialnej (...), Wnioskodawca z małżonkiem oraz państwo E. i F. G. podpisali rozwiązanie umowy sprzedaży z 29 marca 2021 r. i zawarli umowę zwrotnego przeniesienia własności nieruchomości szczegółowo opisanej w ww. punkcie nr 2. Państwo A. i B. C. zatrzymali zadatek w kwocie 5 000 zł i dokonali zwrotu kwoty 73 901 zł Państwu E. i F. G.

5.7 października 2022 r., Repertorium A numer (...) w Kancelarii Notarialnej (...), Wnioskodawca z małżonkiem sprzedali ponownie lokal opisany w ww. punkcie nr 2 Państwu H.I. i J.K. za kwotę 510 000 zł i otrzymali całą zapłatę za lokal.

Uzupełnienie wniosku:

Sprzedaż lokalu nastąpiła z majątku prywatnego i nie nastąpiła w wykonywaniu działalności gospodarczej. Pani C. A. nie prowadzi działalności gospodarczej. Pan C. B. nie prowadzi działalności gospodarczej.

Na pytanie: W opisie sprawy podała Pani, że:

–Wnioskodawca z małżonkiem zakupili spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nr 4, kategorii M-6 składającego się z czterech izb o powierzchni 97,7m² położonego w Z. przy ulicy T. 1, (...).

–Wnioskodawca z małżonkiem przeniesiono na odrębną własność, na rzecz małżonków A. i B. C. lokal mieszalny numer 3, składającego się z czterech izb o powierzchni 105,56 m² położonego w Z. przy ulicy T. 1, (...).

- czy informacje te dotyczą tego samego mieszkania, a różnice w jego powierzchni wynikają z błędu pisarskiego?

Odpowiedziała Pani:

- Mieszkanie będące przedmiotem zapytania jest to samo, powierzchnia została błędnie wpisana, prawidłowa powierzchnia to 105,56m².

Pytania

1.Czy zwrot nieruchomości sprzedającemu 21 kwietnia 2021 r., będący następstwem niewywiązania się przez kupującego z obowiązku zapłaty oraz skutecznego rozwiązania umowy sprzedaży stanowi nabycie w rozumieniu prawa podatkowego, powoduje, że zbycie tej nieruchomości 7 października 2022 r. podlega opodatkowaniu i nie korzysta ze zwolnienia z tytułu ponad 5 letniego okresu posiadania nieruchomości o którym mowa w art. 10 ust 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

2.W jaki sposób należy ustalić koszt uzyskania przychodu z powodu ponownego nabycia nieruchomości 21 kwietnia 2021 r., wartość podatku dochodowego dla ustalenia dochodu do opodatkowania ze sprzedaży dokonanej 7 października 2022 r.?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1.

W związku z podpisaniem umowy zwrotnego przeniesienia własności nieruchomości 21 kwietnia 2021 r. nastąpiło ponowne nabycie nieruchomości, zatem sprzedaż 7 października 2022 r. nie może korzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad 2.

W przypadku ponownej sprzedaży przed upływem pięciu lat podatkowych od ponownego nabycia jest należny podatek w wysokości obliczonej według poniższych obliczeń dla jednego współmałżonka:

Cena sprzedaży: 510 000 zł (7 października 2022 r.) - kwota przypadająca na małżonka 255 000 zł.

Cena nabycia nieruchomości według aktu notarialnego z 21 kwietnia 2021 r.: 520.000 zł; kwota przypadająca na małżonka 260 000 zł.

Podatek nie „wychodzi” ze względu na stratę podatkową na sprzedaży.

Drugi małżonek rozlicza się identycznie.

Uzasadnienie prawne dla ww. pkt 1 i 2:

Powyższe stanowiska oparte jest o treść indywidualnej interpretacji z 13 lipca 2020 r., znak 0112- KDIL2-1.4011.465.2020.1.JK powołującej się na interpretację indywidualną o numerze IBPB-2-2/4511- 7/16/NG wydanej przez Izbę Skarbową w Katowicach 31 marca 2016 r.

We wskazanej interpretacji indywidualnej przedstawiona jest analogiczna sytuacja na podstawie której Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, co następuje:

Sam fakt zawarcia umowy sprzedaży pociągnął za sobą skutek w postaci zbycia udziału w nieruchomości. Na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych decydujące znaczenie ma samo zawarcie umowy sprzedaży, co oznacza, że 29 lutego 2020 r. Zainteresowana sprzedała ww. udział, natomiast dzień, w którym ponownie go nabyła z uwagi na zawarcie umowy przenoszącej ww. prawo z powrotem jest datą jego ponownego nabycia.

Odnosząc się do kwestii ustalenia kosztów uzyskania przychodów z tytułu sprzedaży przedmiotowego udziału przed upływem 5 lat licząc od końca roku, w którym dokonano ponownego nabycia, tut. organ wyjaśnia co następuje.

Skoro sprzedaż nastąpi przed ww. terminem, będzie ona stanowić źródło przychodu, z którego środki mogą zostać pomniejszone o koszty uzyskania tego przychodu.

Stosownie do art. 22 ust. 6c koszty uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego stanowią udokumentowane koszty nabycia lub wytworzenia powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych w czasie ich posiadania.

Tak więc za koszt nabycia, o którym mowa w przywołanym wyżej art. 22 ust. 6c ustawy należy uznać co do zasady kwotę, za którą wcześniej (w dniu 29 lutego 2020 r.) Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży posiadanego udziału w przedmiotowej nieruchomości - cenę sprzedaży, która stanowiła jej wierzytelność."

„Wnioskodawczyni, rozliczając sprzedaż udziału w nieruchomości będzie miała zatem prawo - zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - pomniejszyć przychód ze sprzedaży o koszt uzyskania przychodu, tj. o cenę spółdzielczego udziału, za którą nastąpiło rozwiązanie umowy sprzedaży (cenę sprzedaży, która stanowiła wierzytelność Wnioskodawczym).

„Podsumowując, w omawianej sprawie obowiązek podatkowy, a więc przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości powstał bezwzględnie w momencie zawarcia aktu notarialnego sprzedaży. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych z faktem odpłatnego zbycia nieruchomości, jeżeli zbycie zostanie dokonane w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, wiąże bowiem powstanie obowiązku podatkowego. Okoliczność braku zapłaty przez nabywcę całości ceny za przedmiot sprzedaży nie może niwelować powstania po stronie Wnioskodawcy obowiązku podatkowego. Oznacza to, że obowiązek podatkowy powstaje niezależnie od faktu czy sprzedawca uzyskał cenę sprzedaży. Sama umowa sprzedaży jest ważna. Tylko w przypadku nieważności umowy można mówić o tym, że obowiązek podatkowy nie zaistniał. Zatem zawarta 18 listopada 2015 r. przez Wnioskodawcę umowa sprzedaży jest zdarzeniem prawnym, z którym prawo podatkowe na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wiąże określone skutki podatkowe i jest ważna. Skutkiem podatkowym umowy sprzedaży jest powstanie po stronie Wnioskodawcy zobowiązania do zapłaty podatku z tytułu sprzedaży nieruchomości. Podkreślić jednak należy, że w przypadku rozwiązania umowy sprzedaży w drodze porozumienia będzie ono stanowić podstawę do uchylenia się od skutków dokonanej czynności. Zawarcie stosownej umowy rozwiązującej umowę sprzedaży spowoduje, że zobowiązanie podatkowe ustanie. Natomiast pomimo ustania zobowiązania podatkowego nie wygaśnie obowiązek podatkowy. Obowiązek podatkowy powstaje niezależnie od tego czy podatnik w konsekwencji faktycznie będzie zobowiązany do zapłaty podatku, czy też nie.

i dalej:

Zatem w przypadku gdy odzyskana nieruchomość zastąpi zbytą przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym dojdzie do zawarcia umowy przenoszącej jej własność na Wnioskodawcę, ponownie powstanie obowiązek podatkowy.

Zgodnie z powyższą interpretacją indywidualną, zawarta przez Wnioskodawczynię notarialna umowa sprzedaży, pomimo jej rozwiązania, jest ważna i niesie za sobą obowiązek podatkowy oraz zmienia datę nabycia nieruchomości co skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego przy ponownym zbyciu nieruchomości w okresie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego w którym nastąpiło ponowne nabycie.

Zatem konsekwencją przyjęcia daty nabycia zgodnej z dniem rozwiązania umów sprzedaży oraz umowy przeniesienia udziałów we własności nieruchomości, w ocenie Wnioskodawczyni, jest też przyjęcie kwoty nabycia nieruchomości zgodnej z ceną nieruchomości podaną w akcie notarialnym rozwiązania umów sprzedaży oraz umowy przeniesienia udziałów we własności nieruchomości, tj. kwotą 485 000 zł.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy:

źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d)innych rzeczy,

–jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c- przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonywaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w ww. przepisie.

Zatem dla określenia skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości i ww. praw majątkowych istotne jest ustalenie daty ich nabycia.

Odnosząc się do skutków podatkowych ponownego nabycia przez Państwa lokalu mieszkalnego w związku z rozwiązaniem umowy z kupującymi i ponownym przeniesieniem na Państwa jego własności, w pierwszej kolejności sięgnąć należy do przepisów ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.) dotyczących nabycia i utraty własności.

Zauważyć bowiem należy, że pomiędzy prawem podatkowym a cywilnym istnieje wiele powiązań, wynikających chociażby z faktu, że następstwa zdarzeń bądź czynności prawnych związanych z określonymi instytucjami prawa cywilnego wywołują również skutki wynikające z przepisów prawa podatkowego. Prawo cywilne i podatkowe posługują się zatem podobnymi określeniami. Jeżeli nie są one odmiennie zdefiniowane dla celów prawa podatkowego, należy je, biorąc pod uwagę fakt, że obie gałęzie prawa składają się na jeden system prawny, interpretować tak, jak czyni to prawo cywilne.

Przeniesienie (nabycie) własności na podstawie umowy stanowi podstawowy cywilnoprawny sposób nabycia własności właściwy prawu rzeczowemu.

Stosownie do art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego:

Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

W myśl art. 535 Kodeksu:

Przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Podkreślenia wymaga, że cechą umowy sprzedaży jest także jej konsensualność. W zakresie skutków obligacyjnych umowa sprzedaży dochodzi do skutku mocą samego porozumienia stron (solo consensu), bez konieczności dokonywania jakichkolwiek czynności realnych. Tym samym z chwilą złożenia zgodnych oświadczeń woli w zakresie zawarcia umowy sprzedaży każda ze stron uzyskuje odpowiednie roszczenie w stosunku do drugiej strony. Przeniesienie własności i wydanie rzeczy, jak również odebranie rzeczy i zapłata ceny są jedynie przejawem wykonania umowy przez strony; nie warunkują natomiast w żadnym wypadku jej ważności lub skuteczności (W. Katner, [w:] System PrPryw, t. 7, Nb 20; Z. Banaszczyk, [w:] Pietrzykowski, Komentarz 2011, t. II, Nb 10).

W przypadku gdy umowa sprzedaży przyjmuje z mocy prawa charakter czynności zobowiązująco-rozporządzającej, przeniesienie własności następuje bezpośrednio w wyniku zawarcia samej umowy. Taki charakter ma właśnie umowa sprzedaży nieruchomości, co wynika z przywołanego powyżej art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego. W takiej sytuacji samo zawarcie umowy powoduje skutek rozporządzający. Pozostałe obowiązki stron, takie jak np. wydanie rzeczy, jej odebranie oraz zapłata ceny, mają charakter drugorzędny i ich wykonanie lub niewykonanie nie wpływa w żaden sposób na kwestię przeniesienia własności, podobnie jak na kwestię ważności umowy.

W odniesieniu natomiast do kwestii dopuszczalności rozwiązania umowy (odstąpienia od umowy), na podstawie której doszło do przeniesienia własności nieruchomości, o ile stanowisko doktryny nie jest jednolite, to w orzecznictwie sądów administracyjnych przyjęto wyraźnie jeden kierunek interpretacyjny (stanowisko takie prezentuje też Sąd Najwyższy w uchwale siedmiu sędziów z 30 listopada 1994 r., III CZP 130/94 (OSNCP 3/95)). Zgodnie z tą linią orzeczniczą, strona może odstąpić od umowy zobowiązująco-rozporządzającej, na podstawie której nastąpiło przeniesienie własności nieruchomości, w ramach ustawowego uprawnienia. Umowa taka może być przez strony rozwiązana, jeżeli nie została w całości wykonana. Rozwiązanie umowy jest więc możliwe tylko do chwili istnienia stosunku zobowiązaniowego, gdy zaś stosunek ten już nie istnieje, to nie może być rozwiązany. Przy czym przejście prawa własności z dotychczasowego podmiotu na inny nie musi oznaczać, że umowa została w całości wykonana, a wobec tego stosunek zobowiązaniowy wygasł i odstąpienie od umowy (rozwiązanie umowy) stało się bezprzedmiotowe. Umowa ta może być jeszcze w całości niewykonana z tego powodu, że np. nabywca nie zapłacił całej ceny kupna lub zbywca nie wydał rzeczy będącej przedmiotem umowy.

Przyjmując za uzasadniony pogląd prezentowany w orzecznictwie (uchwała siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z 30 listopada 1994 r., III CZP 130/94) samo rozwiązanie umowy sprzedaży nieruchomości nie powoduje automatycznego przeniesienia własności z powrotem na zbywcę. Rozwiązanie umowy nie znosi bowiem wszystkich jej skutków, w szczególności zaś jej skutku rzeczowego w postaci przeniesienia własności nieruchomości. Stwarza jedynie zobowiązanie do powrotnego przeniesienia własności nieruchomości na zbywcę – wywiera skutek obligacyjny. Do wykonania tego obowiązku natomiast może dojść w drodze umowy między nabywcą nieruchomości i jej zbywcą (zawartej w formie aktu notarialnego) lub – gdy do umowy takiej nie dojdzie – w drodze uwzględniającego żądanie zbywcy orzeczenia sądu, stwierdzającego obowiązek nabywcy złożenia stosownego oświadczenia woli, zastępującego to oświadczenie, które to orzeczenie stwierdza zawarcie umowy i zastępuje tę umowę. Zgodne oświadczenia woli co do przejścia własności nieruchomości z powrotem na nabywcę strony mogą również złożyć łącznie z porozumieniem o rozwiązaniu umowy obligacyjnej w tym samym akcie notarialnym.

W niniejszej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, gdzie nieruchomość (lokal mieszkalny) został najpierw zbyty przez Państwa 29 marca 2021 r., a następnie, w wyniku rozwiązania umowy z nabywcą 21 kwietnia 2021 r. w formie aktu notarialnego doszło do jego ponownego nabycia.

Dokonana 29 marca 2021 r. czynność prawna polegająca na zawarciu w formie aktu notarialnego umowy sprzedaży wywołała skutek w postaci odpłatnego zbycia przez Państwa przedmiotowego mieszkania. Skutek podatkowy w postaci sprzedaży domu powstał w momencie zawarcia umowy sprzedaży przenoszącej własność. Sam fakt zawarcia umowy sprzedaży pociągnął za sobą skutek w postaci zbycia nieruchomości.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych decydujące znaczenie ma samo zawarcie umowy sprzedaży, co oznacza, że dnia 29 marca 2021 r. dokonali Państwo sprzedaży lokalu mieszkalnego. Natomiast dzień, w którym ponownie został nabyty przedmiotowy lokal mieszkalny – tj. dzień 21 kwietnia 2021 r. – z uwagi na rozwiązanie umowy jest dla Państwa datą jego ponownego nabycia.

W konsekwencji, odpłatne zbycie tego lokalu mieszkalnego dokonane 7 października 2022 r., tj. przed upływem 5 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło jego ponowne nabycie, stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowego, a uzyskany z tego tytułu dochód podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym zgodnie z art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1)dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub

2)dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy:

Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym, w myśl art. 19 ust. 1 ww. ustawy,

Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Zgodnie natomiast z art. 22 ust. 6c ww. ustawy,

Koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Za koszt nabycia, o którym mowa w przywołanym wyżej art. 22 ust. 6c ww. ustawy należy uznać co do zasady kwotę, za którą wcześniej, tj. 29 marca 2021 r. dokonali Państwo sprzedaży domu – cenę sprzedaży, która stanowiła Państwa wierzytelność.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz obowiązujące przepisy, stwierdzić należy, że sprzedaż przez Państwo 7 października 2022 r. lokalu mieszkalnego ponownie nabytego 21 kwietnia 2021 r., stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie. Przychód ten, zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mają Państwo prawo pomniejszyć o koszty uzyskania przychodu, tj. o cenę nieruchomości, za którą nastąpiło rozwiązanie umowy sprzedaży (wierzytelność).

Informacje dodatkowe

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu zaistnienia zdarzenia.

Zastrzec przy tym należy, że organ dokonał oceny prawnej Państwa stanowiska tylko w zakresie objętym zadanymi pytaniami. W odniesieniu do wskazanych przez Państwa kwot i wyliczeń informuję, że ich potwierdzenie, nie należy do kompetencji tutejszego organu. Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego rozliczenia podlega weryfikacji przez właściwy dla Państwa organ podatkowy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

•Zgodnie z art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej:

Interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Pani A. C. (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).